Η ΚΝΕ για τον θάνατο του Γιάννη Μαρκόπουλου: Η τέχνη του αποτελεί εφόδιο για τους νέους και τις νέες, έναυσμα στον δρόμο του αγώνα

Σε ανα­κοί­νω­ση του για τον θάνα­το του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου, το Γρα­φείο Τύπου του Κεντρι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΚΝΕ, αναφέρει:

«Το Κεντρι­κό Συμ­βού­λιο της ΚΝΕ εκφρά­ζει τη βαθιά του θλί­ψη για τον θάνα­το του σπου­δαί­ου Έλλη­να συν­θέ­τη, Γιάν­νη Μαρκόπουλου.

Η τέχνη του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου απο­τε­λεί εφό­διο για τους νέους και τις νέες, έναυ­σμα στον δρό­μο του αγώ­να, των υψη­λών ιδα­νι­κών της πάλης για έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση και αδικία.
Η μου­σι­κή του, πλημ­μυ­ρι­σμέ­νη με “χρώ­μα­τα κι αρώ­μα­τα”, που κου­βα­λούν τη μνή­μη και τη δύνα­μη των λαϊ­κών αγώ­νων της νεό­τε­ρης ιστο­ρί­ας της χώρας μας, κατά­φε­ρε να ριζώ­σει μέσα στις νεα­νι­κές καρδιές.

Οι πρώ­τοι δύο δίσκοι του κυκλο­φο­ρούν στα δύσκο­λα χρό­νια της δικτα­το­ρί­ας, με το τρα­γού­δι “Πότε θα κάνει ξαστε­ριά” από τον δεύ­τε­ρο δίσκο του “Ριζί­τι­κα” να γίνε­ται συνώ­νυ­μο του ξεση­κω­μού του Πολυ­τε­χνεί­ου, το 1973, ανα­τρι­χιά­ζο­ντας μέχρι σήμε­ρα μαθη­τές και φοι­τη­τές, που το τρα­γου­δούν σε κάθε αγω­νι­στι­κή επέ­τειο του Πολυ­τε­χνεί­ου, δρα­σκε­λί­ζο­ντας τον χρόνο.

Τα τρα­γού­δια του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου έχουν συντρο­φεύ­σει γενιές και γενιές μελών της ΚΝΕ, νέων αγω­νι­στών, όχι μόνο από την ευρεία θέση που κατέ­κτη­σε στις λαϊ­κές συνει­δή­σεις και τον πολι­τι­σμό της Ελλά­δας, αλλά και από την παρου­σία του ίδιου του μου­σι­κο­συν­θέ­τη στο Φεστι­βάλ ΚΝΕ-Οδη­γη­τή, από την αρχή της πορεί­ας του μέχρι σήμερα.

Ήδη, στο 4^ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ – Οδη­γη­τή, το 1978, ο Γιάν­νης Μαρ­κό­που­λος βρί­σκε­ται στη σκη­νή του Φεστι­βάλ στο Περι­στέ­ρι, μαζί με τον Γιάν­νη Ρίτσο, τον Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, τον Θάνο Μικρού­τσι­κο, τον Χρή­στο Λεο­ντή, τον Νίκο Ξυλού­ρη και άλλους μεγά­λους καλλιτέχνες.

Στο 6^ο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, το 1980, στο Άλσος Περι­στε­ρί­ου, ο Γιάν­νης Μαρ­κό­που­λος παρου­σί­α­σε το νέο έργο του “Προ­σκυ­νώ τη χάρη σου λαέ μου”, αφιε­ρώ­νο­ντάς το στην ΚΝΕ.

Στα­θε­ρή ήταν η παρου­σία της μου­σι­κής του στο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, ενώ ξεχω­ρί­ζει από την πρό­σφα­τη ιστο­ρία του το 42^ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ-Οδη­γη­τή, το 2016, όπου στην κορύ­φω­ση των εκδη­λώ­σε­ών του πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε μεγά­λη συναυ­λία αφιε­ρω­μέ­νη στο έργο του, την οποία διηύ­θυ­νε ο ίδιος.

Όπως λέει ο στί­χος του τρα­γου­διού που αφιέ­ρω­σε στην ΚΝΕ πριν από 43 χρό­νια “και θαυ­μά­ζω λαέ μου τα έργα σου”, έτσι μέσα στα θαυ­μα­στά έργα του λαού μας ανή­κει και η μου­σι­κή του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου. Σήμε­ρα όλοι οι νέοι κομ­μου­νι­στές την θαυ­μά­ζου­με, αφού τρυ­πώ­νει ακό­μη μέσα στις καρ­διές μας, δεσμευό­μα­στε ότι θα συνε­χί­ζει να ακού­γε­ται δυνα­τά στα Φεστι­βάλ ΚΝΕ — Οδη­γη­τή, σε κάθε αγώ­να της νεολαίας.

Εκφρά­ζου­με τα θερ­μά μας συλ­λυ­πη­τή­ρια στους οικεί­ους του».

Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά με βαθιά συγκί­νη­ση και σεβα­σμό τον Γιάν­νη Μαρκόπουλο