Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κοινή τοποθέτηση μελών του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων για τον περιορισμό του αριθμού των Σχολικών Συμβούλων

Κοι­νή τοπο­θέ­τη­ση μελών του ΔΣ της Πανελ­λή­νιας Ένω­σης Φιλολόγων

Οι υπο­γρά­φο­ντες θέλου­με να ενη­με­ρώ­σου­με τους συνα­δέλ­φους φιλο­λό­γους για την κρι­τι­κή μας στην τοπο­θέ­τη­ση και ανα­κοί­νω­ση του ΔΣ της ΠΕΦ, Πανελ­λή­νιας Ένω­σης Φιλο­λό­γων, σχε­τι­κά με τον περιο­ρι­σμό του αριθ­μού των Σχο­λι­κών Συμβούλων.

Στις 30/03/2018 τέθη­κε προς συζή­τη­ση το ζήτη­μα της μεί­ω­σης του αριθ­μού των σχο­λι­κών συμ­βού­λων, όπως σαφώς ανα­φέ­ρε­ται, μετα­ξύ πλή­θους αντιεκ­παι­δευ­τι­κών ρυθ­μί­σε­ων που συνυ­πάρ­χουν, στο Νομο­σχέ­διο για τις Νέες Δομές Υπο­στή­ρι­ξης, ΠΕΚΕΣ.

Κατα­θέ­σα­με τη θέση πως σαφώς υπάρ­χει σοβα­ρό πρό­βλη­μα και για τον αριθ­μό και για τον ρόλο που επι­φυ­λάσ­σε­ται για τους Συμ­βού­λους. Επι­μεί­να­με όμως πως πρό­κει­ται για πολι­τι­κή επι­λο­γή, που δεν μπο­ρεί και δεν πρέ­πει να εκτι­μη­θεί ανε­ξάρ­τη­τα και απο­σπα­σμα­τι­κά από τις άλλες προ­βλέ­ψεις του νομο­σχε­δί­ου, με τις οποί­ες δια­μορ­φώ­νει ενιαίο πλαί­σιο, καθώς και από τις συν­θή­κες που επι­κρα­τούν στην εκπαί­δευ­ση αυτή την περίοδο.

Προ­τεί­να­με ως ανα­γκαίο να εστιά­σου­με, η ΠΕΦ, την κρι­τι­κή μας και στα εξής:

1. Στην προ­τει­νό­με­νη παι­δα­γω­γι­κή αυτο­νο­μία και απο­κέ­ντρω­ση της σχο­λι­κής μονά­δας, για τον αυτό­νο­μο σχε­δια­σμό και υλο­ποί­η­ση του εκπαι­δευ­τι­κού έργου. Για σχο­λείο, δηλα­δή, που θα σχε­διά­ζει με τη συμ­με­το­χή γονέ­ων, μαθη­τών και τοπι­κής κοι­νό­τη­τας το δικό του πρό­γραμ­μα και θα το υλο­ποιεί με δικά του μέσα, δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νο κατά περιο­χή και ανά­λο­γα με τις δυνα­τό­τη­τες της τοπι­κής κοι­νω­νί­ας για την εξεύ­ρε­ση και διά­θε­ση πόρων. Σχο­λείο που θα ανα­πα­ρά­γει τις κοι­νω­νι­κές δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις του οικο­γε­νεια­κού και ευρύ­τε­ρου περι­βάλ­λο­ντος από το οποίο προ­έρ­χε­ται και στο οποίο ζει ο μαθητής.

2. Στον περιο­ρι­σμό των προ­σλή­ψε­ων μονί­μων εκπαι­δευ­τι­κών, αλλά και συμ­βα­σιού­χων, και τον εξα­να­γκα­σμό των σχο­λεί­ων να βρί­σκουν λύση σε βάρος του εκπαι­δευ­τι­κού που μετα­κι­νεί­ται μέχρι και σε πέντε(!) σχο­λεία και του μορ­φω­τι­κού δικαιώ­μα­τος του μαθη­τή, που διδά­σκε­ται τα μαθή­μα­τά του με περι­κο­πές ωρών από τις προ­βλε­πό­με­νες στο ανα­λυ­τι­κό πρό­γραμ­μα, ζήτη­μα μεί­ζο­νος παι­δα­γω­γι­κής και μορ­φω­τι­κής σημα­σί­ας, και τις ομά­δες σχο­λεί­ων που θα χρη­σι­μεύ­ουν για τη δια­σπο­ρά του προ­σω­πι­κού αλλά και των μαθη­τών κατά τη συγκρό­τη­ση των τμημάτων.

3. Στις μηνιαί­ες συνε­δριά­σεις του Σχο­λι­κού Συμ­βου­λί­ου, που θα προ­γραμ­μα­τί­ζει και θα απο­τι­μά δρά­σεις συνερ­γα­σί­ας και και­νο­το­μί­ας με φορείς της τοπι­κής κοι­νω­νί­ας. Με την αυτο­α­ξιο­λό­γη­ση, δηλα­δή, και τη λογο­δο­σία της σχο­λι­κής μονά­δας για τον εξα­να­γκα­σμό να μετα­τρα­πεί η εκπαί­δευ­ση από μορ­φω­τι­κή δια­δι­κα­σία σε υλο­ποί­η­ση προ­γραμ­μά­των επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας, αει­φο­ρί­ας και άλλων «γνω­στι­κών» αντι­κει­μέ­νων . Την από­λυ­τη προ­σαρ­μο­γή, δηλα­δή, της εκπαί­δευ­σης στις ανά­γκες της αγο­ράς και όχι των επι­στη­μο­νι­κών δεδομένων.

4. Στις αλλα­γές στις ανα­θέ­σεις διδα­σκα­λί­ας, που περιο­ρί­ζουν τις ειδι­κό­τη­τες οπι­σθο­δρο­μώ­ντας επι­στη­μο­νι­κά ολο­τα­χώς, ενώ προ­στί­θε­νται επι­πλέ­ον εμπό­δια για την πρό­σλη­ψη βγά­ζο­ντας, στην ουσία, εκτός προ­γράμ­μα­τος των πανε­πι­στη­μια­κών σχο­λών την Παι­δα­γω­γι­κή και απαι­τώ­ντας στη συνέ­χεια για πρό­σλη­ψη πιστο­ποι­η­τι­κό παι­δα­γω­γι­κής και διδα­κτι­κής επάρκειας.

5. Στον συγκε­ντρω­τι­κό χαρα­κτή­ρα των ΠΕΚΕΣ, όπου ενσω­μα­τώ­νο­νται διοι­κη­τι­κές και παι­δα­γω­γι­κές αρμο­διό­τη­τες που χαρά­ζουν τοπι­κά την εκπαι­δευ­τι­κή πολι­τι­κή, όργα­νο που κατά βάθος θα οξύ­νει υπάρ­χο­ντα σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα. Ήδη τα ΚΔΑΥ – ΚΕΔΔΥ καθυ­στε­ρούν απα­ρά­δε­χτα τις γνω­μα­τεύ­σεις τους. Τώρα το πρό­βλη­μα θα οξυν­θεί. Ποιος θα ωφε­λη­θεί, ο μαθη­τής με δυσλε­ξία (στην ηπιό­τε­ρη περί­πτω­ση) ή ο εκπαι­δευ­τι­κός που έχει τον μαθη­τή στην τάξη; Εμφα­νέ­στα­τα κανέ­νας από τους δύο.

Το ΔΣ, κατά πλειο­ψη­φία, όμως αρνή­θη­κε να απο­δε­χτεί τα προη­γού­με­να έστω και σαν θέμα­τα συζή­τη­σης. Επι­κα­λέ­στη­κε την ανά­γκη της άμε­σης παρέμ­βα­σης, μόνο όμως για τους συμ­βού­λους. Για τα άλλα θα δού­με. Δεν πρό­κει­ται όμως για παρα­βλέ­ψεις. Πρό­κει­ται για απο­δο­χή της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής και κατ’ ουσί­αν στή­ρι­ξη των στο­χεύ­σε­ών της.

Στη συνε­δρί­α­ση, λοι­πόν, του ΔΣ της 30ης Μαρ­τί­ου το ΔΣ δια­μόρ­φω­σε θέση για την ΠΕΦ. Απέ­φυ­γε τη δια­μόρ­φω­ση συνο­λι­κής θέσης για ένα σημα­ντι­κό ζήτη­μα της εκπαί­δευ­σης και ασχο­λή­θη­κε απο­σπα­σμα­τι­κά με ένα και μόνο, τη μεί­ω­ση των θέσε­ων των Σχο­λι­κών Συμβούλων.

Και εν κατα­κλεί­δι, η ΠΕΦ είναι επι­στη­μο­νι­κή ένω­ση και εκπρο­σω­πεί επι­στή­μο­νες που στη συντρι­πτι­κή τους πλειο­ψη­φία είναι εργα­ζό­με­νοι στα σχο­λεία. Αυτοί άλλες ανά­γκες έχουν. Πάντως όχι ανά­γκη Σχο­λι­κού Συμ­βού­λου αξιο­λο­γη­τή, διοι­κη­τι­κού προϊ­στά­με­νου, που θα επι­βάλ­λει προ­γράμ­μα­τα, περι­κο­πές ωρών, μετα­κι­νή­σεις προ­σω­πι­κού. Υπη­ρε­σια­κού παρά­γο­ντα, δηλα­δή, και υπο­στη­ρι­χτή των εκπαι­δευ­τι­κών «αλλα­γών» και «και­νο­το­μιών» που κάθε κυβέρ­νη­ση θέλει να επι­βά­λει. Η απο­στο­λή είναι το μεί­ζον και όχι μόνο ο αριθ­μός των θέσε­ων. Κάθε Σύμ­βου­λος που πέραν του επι­στη­μο­νι­κού και παι­δα­γω­γι­κού ρόλου ανα­λαμ­βά­νει ή απο­δέ­χε­ται και οποιον­δή­πο­τε άλλον, παύ­ει να είναι ο σύμ­βου­λος, ο συνερ­γά­της, ο βοη­θός, ο υπο­στη­ρι­χτής των συνα­δέλ­φων του εκπαι­δευ­τι­κών, των δασκά­λων της τάξης.

Ο ρόλος του σχο­λι­κού συμ­βού­λου είναι κρί­σι­μος και σημα­ντι­κός. Οφεί­λει να παρέ­χει την παι­δα­γω­γι­κή και επι­στη­μο­νι­κή καθο­δή­γη­ση στους εκπαι­δευ­τι­κούς. Οφεί­λει όμως –αν χρεια­στεί- να σκε­φτεί και πέρα, ίσως και ενά­ντια σε αντι­παι­δα­γω­γι­κές κατευ­θύν­σεις που δίνο­νται από τις εκά­στο­τε κυβερ­νή­σεις. Και αυτό δεν είναι ζήτη­μα συν­δι­κα­λι­στι­κής ενα­ντί­ω­σης, αλλά ουσια­στι­κής επι­στη­μο­νι­κής κατα­ξί­ω­σης του ρόλου του Σχο­λι­κού Συμ­βού­λου. Το κύριο είναι ο αγώ­νας των σχο­λι­κών συμ­βού­λων να εντα­χθεί στην ενιαία πάλη για τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, στην όρθω­ση εμπο­δί­ων στην υλο­ποί­η­ση των εκά­στο­τε αντι­λαϊ­κών κυβερ­νη­τι­κών μέτρων για την εργα­σία, την ασφά­λι­ση, την εκπαίδευση.

15.04.2018

Πεσκε­τζή Μαρία
Αβρα­μί­δου Νατάσσα
Παπα­δό­που­λος Μπάμπης
Καλό­βου­λος Αντώνης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο