“Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου” – Ένα ώριμο τέκνο της ανάγκης

«Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία Κύπρου, για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος». Eτσι απλά, ξαφ­νι­κά για τους πολ­λούς έκα­νε την εμφά­νι­σή της η νέα Πρω­το­βου­λία που αυτο­προσ­διο­ρί­ζε­ται όχι ως κόμ­μα αλλά ως σωμα­τείο – με πολι­τι­κό χαρα­κτή­ρα – με στό­χο όπως ανα­κοί­νω­σε στις 2 Δεκεμ­βρί­ου, «να καλύ­ψει το πολι­τι­κό κενό που υπάρ­χει για χρό­νια στην κυπρια­κή κοι­νω­νία, και να απο­τε­λέ­σει δύνα­μη συσπεί­ρω­σης για τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης και των ευρύ­τε­ρων λαϊ­κών στρωμάτων».

Ιδρύ­θη­κε η «Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία Κύπρου»

Το σωμα­τείο «φιλο­δο­ξεί να καλύ­ψει το πολι­τι­κό κενό που υπάρ­χει για χρό­νια στην κυπρια­κή κοι­νω­νία και να απο­τε­λέ­σει δύνα­μη συσπεί­ρω­σης για τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης και των ευρύ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των (…) Παρου­σιά­ζε­ται έτοι­μο να δώσει τη δύσκο­λη μάχη απέ­να­ντι σε κάθε συστη­μι­κή δύνα­μη και τους υφι­στά­με­νους αρνη­τι­κούς συσχε­τι­σμούς». Η ιδρυ­τι­κή συνέ­λευ­ση ανέ­δει­ξε 9μελές διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο, απο­τε­λού­με­νο από τους: Χρί­στο Κουρ­τελ­λά­ρη, εκτε­λε­στι­κό γραμ­μα­τέα, Λέαν­δρο Σαβ­βί­δη, οργα­νω­τι­κό γραμ­μα­τέα, Μάριο Ιωάν­νου, γενι­κό γραμ­μα­τέα, Αντρη Λου­κά, ταμία, και μέλη τους Αλέ­ξη Αντω­νί­ου, Χρυ­σάν­θη Επι­φα­νί­ου, Νικό­λα Νικό­λα, Γιάν­νη Σωκρά­τους και Μαρία Σωκράτους.

Στην ιδρυ­τι­κή συνέ­λευ­ση, ο Χρί­στος Κουρ­τελ­λά­ρης, εγγο­νός του παλιού βου­λευ­τή του ΑΚΕΛ και για πολ­λά χρό­νια γενι­κού γραμ­μα­τέα της ΕΚΑ Χρί­στου Κουρ­τελ­λά­ρη, ανέ­φε­ρε: «Δεν μας έφε­ρε εδώ μια πρό­σκαι­ρη αγα­νά­κτη­ση για το σύστη­μα που σκο­τώ­νει ψυχές, ζωές και συνει­δή­σεις, δεν μας ένω­σε μια οργή για όλους αυτούς που λυμαί­νο­νται την ιστο­ρία ενός ιστο­ρι­κού εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος, αλλά η αγά­πη για την τάξη μας και η ανά­γκη για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινήματος».

Παραγωγή ταξικών ιδεών

Ο Χρ. Κουρ­τελ­λά­ρης επε­σή­μα­νε στο «Φ» πως προ­έ­κυ­ψε η Πρω­το­βου­λία, τι ανά­γκες έρχε­ται να καλύ­ψει όπως και τις στο­χεύ­σεις της: «Δεν ήμα­στε σπο­ρά της τύχης, όπως έγρα­φε ο Κώστας Βάρ­να­λης, δεν κατε­βή­κα­με από τα νέφη! Το Σωμα­τείο Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία Κύπρου (ΚΠΚ) δεν εμφα­νί­στη­κε από το που­θε­νά, δεν είναι ένα ευκαι­ρια­κό, τυχο­διω­κτι­κό σχή­μα, που ήρθε λίγο πριν τις ευρω­ε­κλο­γές και τις εκλο­γές τοπι­κής αυτο­διοί­κη­σης. Το Σωμα­τείο μας είναι τέκνο της ανά­γκης και ώρι­μο τέκνο της οργής, που δημιουρ­γή­θη­κε όχι για να απο­κο­μί­σει εκλο­γι­κό πρό­σκαι­ρο όφε­λος στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές, από το τερά­στιο κενό, που αναμ­φί­βο­λα υπάρ­χει στην ταξι­κή πάλη και την κομ­μου­νι­στι­κή αριστερά.

Το Σωμα­τείο σέβε­ται τις εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες αυτού του τόπου, ταυ­τό­χρο­να όμως λέμε ότι, για εμάς προ­τε­ραιό­τη­τα σε αυτό το στά­διο είναι η παρα­γω­γή ταξι­κών θέσε­ων και προ­τά­σε­ων που θα συνο­δεύ­ουν και θα καθο­δη­γούν τις δρά­σεις και την πάλη μας για τα δικαιώ­μα­τα και τα δίκαια των εργα­ζο­μέ­νων. Προ­τε­ραιό­τη­τα μας τώρα είναι η ενί­σχυ­ση της επα­φής με την εργα­τι­κή τάξη, ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της οποί­ας ήμα­στε και εμείς, όλοι όσοι απαρ­τί­ζου­με αυτή την πρω­το­βου­λία. Ο στό­χος αυτή τη στιγ­μή είναι η ανά­πτυ­ξη και το δυνά­μω­μα των λαϊ­κών εργα­τι­κών αγώ­νων και η συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων για μεγα­λύ­τε­ρες πολι­τι­κές ανα­με­τρή­σεις στο μέλλον.

Είναι σημα­ντι­κό λοι­πόν να ξεκα­θα­ρί­σου­με ποιοι ήμα­στε και σε τι στο­χεύ­ου­με. Δεν προ­χω­ρή­σα­με στην ίδρυ­ση αυτού του πολι­τι­κού σχή­μα­τος από ανυ­παρ­ξία κάποιου ενδια­φέ­ρο­ντος, δεν μας ένω­σε μια πρό­σκαι­ρη αγα­νά­κτη­ση για το σύστη­μα που σκο­τώ­νει ψυχές, ζωές και συνει­δή­σεις, δεν μας ένω­σε μια οργή για αυτούς που λυμαί­νο­νται την ιστο­ρία ενός ιστο­ρι­κού εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος. Την ίδρυ­ση του Σωμα­τεί­ου ΚΠΚ την έφε­ρε η αγά­πη για την τάξη μας, η ανά­γκη για ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινήματος.

Θα αντιπαλεύει με το καπιταλιστικό σύστημα

Μια χού­φτα πρω­το­πό­ροι κομ­μου­νι­στές ανέ­λα­βαν αυτή τη πρω­το­βου­λία, για την ίδρυ­ση ενός πραγ­μα­τι­κά ταξι­κού Σωμα­τεί­ου, που θα αγκα­λιά­ζει και θα συστρα­τεύ­ει όσους έχουν τα ίδια ορά­μα­τα με εμάς. Θα οργα­νώ­νει και θα δρα για την ανα­συ­γκρό­τη­ση και την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος της Κύπρου. Θα αντι­πα­λεύ­ει, θα αμφι­σβη­τεί και θα συγκρού­ε­ται με το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα. Θα έρχε­ται σε ρήξη με τις κυρί­αρ­χες πολι­τι­κές της αστι­κής τάξης και όλων των κομ­μα­τι­κών συστη­μι­κών της εταί­ρων, που εδώ και 20 χρό­νια και ασχέ­τως κυβερ­νη­τι­κής από­χρω­σης, ακο­λου­θώ­ντας πιστά και τις επι­τα­γές των Βρυ­ξελ­λών, εκτό­ξευ­σαν την ανερ­γία σε πρω­τό­γνω­ρα ποσο­στά, έστρω­σαν το έδα­φος και ανέ­πτυ­ξαν τη μερι­κή και ανα­σφά­λι­στη εργα­σία, κατα­χρέ­ω­σαν τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά, οδή­γη­σαν τη μεγά­λη πλειο­ψη­φία του πλη­θυ­σμού στην ανα­σφά­λεια, την αβε­βαιό­τη­τα, τη φτώ­χια. Θα στε­κό­μα­στε ανε­ξαί­ρε­τα, ενά­ντια σε αυτούς που με τις πολι­τι­κές τους κατέ­στη­σαν το δικαί­ω­μα στη στέ­γη μια επι­σφα­λή πολυ­τέ­λεια, διέ­λυ­σαν και υφάρ­πα­ξαν κατο­χυ­ρω­μέ­να εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα όπως η ΑΤΑ, επι­τέ­θη­καν στις συντά­ξεις, διέ­λυ­σαν και ξεπού­λη­σαν τον Συνερ­γα­τι­σμό. Θα στε­κό­μα­στε απέ­να­ντι από λογι­κές «εργα­τι­κής ειρή­νης», που δια­σφα­λί­ζουν την απρό­σκο­πτη κυριαρ­χία του κεφα­λαί­ου, μέσω της παρο­χής στους φτω­χούς εργα­ζό­με­νους του ότι περισ­σέ­ψει από το τρα­πέ­ζι της μεγαλοεργοδοσίας.

Το Σωμα­τείο μας θα λέει τα σύκα – σύκα και τη σκά­φη – σκά­φη, θα συγκρού­ε­ται με την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση και θα παλεύ­ει για τον απε­γκλω­βι­σμό της χώρας μας από αυτό τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό οργα­νι­σμό, που ξεδιά­ντρο­πα στο Κυπρια­κό χαϊ­δεύ­ει τον επε­κτα­τι­σμό της Τουρ­κί­ας και μας αφή­νει προ­κλη­τι­κά έρμαιο στις ορέ­ξεις της. Θα αντι­πα­λεύ­ου­με την ΕΕ, που παρό­λη την ακρι­βή προ­πα­γάν­δα εξω­ραϊ­σμού της, δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί το γεγο­νός ότι ενί­σχυ­σε τη φτώ­χεια, ενέ­τει­νε τις ταξι­κές ανι­σό­τη­τες και ακρω­τη­ρί­α­σε το όποιο Κρά­τος πρό­νοιας με την επι­βο­λή στραγ­γα­λι­στι­κών νόμων από τα έξω και το κλεί­σι­μο μιας σει­ράς κοι­νω­φε­λών δημό­σιων και ημι­δη­μό­σιων οργα­νι­σμών. Στε­κό­μα­στε ενά­ντια στην παρου­σία μας σε αυτή τη λυκο­συμ­μα­χία που ισο­πέ­δω­σε σωρεία παρα­γω­γι­κές βιο­τε­χνί­ες, κατά­στρε­ψε την άλλο­τε ραχο­κο­κα­λιά της κυπρια­κής οικο­νο­μί­ας, δηλα­δή την οικο­γε­νεια­κή αγρο­τι­κή οικο­νο­μία, που μετέ­τρε­ψε τους εργα­ζό­με­νους σε ανα­λώ­σι­μα «παι­χνί­δια» που δου­λεύ­ουν μέχρι να σπά­σουν και να αποσυρθούν.

Η ΚΠΚ ανα­λύ­ει και κατα­νο­εί το σύγ­χρο­νο κόσμο με τα πλού­σια εργα­λεία της μαρ­ξι­στι­κής-λενι­νι­στι­κής επι­στη­μο­νι­κής θεω­ρί­ας, που εξη­γεί τη σύγ­χρο­νη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, την εκμε­τάλ­λευ­ση, τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και τις ανι­σό­τη­τες στη βάση των αντι­θέ­σε­ων του καπι­τα­λι­σμού, της μεγι­στο­ποί­η­σης του κέρ­δους και της συσ­σώ­ρευ­σης του πλού­του στους λίγους, εις βάρος της πλειο­ψη­φί­ας που τον παρά­γει. Θα ενερ­γού­με πάντο­τε με βάση τα πιο πάνω και θα συν­δρά­μου­με ποι­κι­λό­μορ­φα τους αγώ­νες για τα δικαιώ­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης, για κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, για την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο του λαού μας. Θα πρω­το­στα­τού­με με πρω­το­βου­λί­ες για ενί­σχυ­ση του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού αγώ­να και της διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης. Θα προ­βάλ­λου­με τη δια­λε­κτι­κή σχέ­ση του ανθρώ­που με το περι­βάλ­λον και θα συν­δρά­μου­με τον αγώ­να για την πραγ­μα­τι­κή προ­στα­σία του, όπως και τον αγώ­να για παι­δεία και υγεία, για πολι­τι­σμό και αθλη­τι­σμό που θα αντα­πο­κρί­νο­νται στις λαϊ­κές ανά­γκες της επο­χής μας και τη λαϊ­κή ευημερία.

Πρόβλημα εισβολής και κατοχής το Κυπριακό

Όσο αφο­ρά το κυπρια­κό πρό­βλη­μα, δηλώ­νου­με ευθαρ­σώς ότι βρί­σκε­ται στη προ­με­τω­πί­δα των στό­χων πάλης και αγώ­να. Το Κυπρια­κό είναι ξεκά­θα­ρα ένα διε­θνές πρό­βλη­μα εισβο­λής και κατο­χής από την Τουρ­κία, ξένων ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων, οι οποί­ες εργα­λειο­ποί­η­σαν τον εθνι­κι­σμό-σωβι­νι­σμό, και μέσα από το προ­δο­τι­κό χου­ντο­φα­σι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα και τη βάρ­βα­ρη τουρ­κι­κή εισβο­λή, επήλ­θε η βίαιη διαί­ρε­ση της χώρας και του λαού μας. Άρα τα θεμέ­λια επί­λυ­σης του Κυπρια­κού πρέ­πει να περι­λαμ­βά­νουν την καθιέ­ρω­ση αρχών και θεσμών, που συγκρού­ο­νται με κάθε μορ­φή δια­κρί­σε­ων και ιδιαί­τε­ρα του εθνο­τι­κού δια­χω­ρι­σμού. Στην ανα­γκαία και επι­τα­κτι­κή λύση θα πρέ­πει να τίθε­ται ως προ­α­παι­τού­με­νο ο λαός, Ελλη­νο­κύ­πριοι, Τουρ­κο­κύ­πριοι, Αρμέ­νιοι, Μαρω­νί­τες και Λατί­νοι, να είναι ο κυρί­αρ­χος αφέ­ντης, σε μια ανε­ξάρ­τη­τη, ακέ­ραιη, ελεύ­θε­ρη από εγγυ­η­τές, ξένα στρα­τεύ­μα­τα και δια­χω­ρι­σμούς, επα­νε­νω­μέ­νη πατρί­δα. Στό­χος μας είναι η κοι­νή αντι­κα­το­χι­κή πάλη Ε/Κ και Τ/Κ, με μπρο­στά­ρη την εργα­τι­κή τάξη, για μια πραγ­μα­τι­κή λύση του Κυπρια­κού, που θα είναι προς όφε­λος του λαού μας και όχι ένα κλεί­σι­μο του προς όφε­λος των ιμπε­ρια­λι­στών και των τυχο­διω­κτι­κών συμ­φε­ρό­ντων των αστι­κών τάξε­ων της Κύπρου, Ελλά­δας και Τουρκίας.

Σε πεί­σμα των και­ρών λοι­πόν, αλλά και των αρνη­τι­κών συσχε­τι­σμών, μπρο­στά στο δίλημ­μα Σοσια­λι­σμός ή Βαρ­βα­ρό­τη­τα, στε­κό­μα­στε απέ­να­ντι από τη βαρ­βα­ρό­τη­τα! Δεν αλλά­ζου­με τον λόγο μας, για­τί είναι λόγος της αλή­θειας, είναι ο λόγος που παρα­πέ­μπει στα προ­βλή­μα­τα, είναι ο λόγος που παρα­πέ­μπει στον αγώ­να και στα ορά­μα­τα! Με τη γρο­θιά σφιγ­μέ­νη και υψω­μέ­νη ψηλά, βλέ­που­με το μέλ­λον με χαμό­γε­λο! Υπο­σχό­μα­στε να δώσου­με τον μεγά­λο και δύσκο­λο αγώ­να, για να βάλου­με τον άνθρω­πο στη θέση που του αξί­ζει, πάνω από τα κέρ­δη των λίγων!»

Πηγή