Ιδρύθηκε η «Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Κύπρου»

Με σύμ­βο­λο το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο και σύν­θη­μα για ταξι­κή πάλη, όπως ανα­φέ­ρει στο σχε­τι­κό δελ­τίο Τύπου, ξεκι­νά η προ­σπά­θεια του νέου Σωμα­τεί­ου με πολι­τι­κό χαρα­κτή­ρα, που ιδρύ­θη­κε το Σάβ­βα­το 2 Δεκέμ­βρη 2023, με την επω­νυ­μία «Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία Κύπρου, για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινήματος».

Το Σωμα­τείο «φιλο­δο­ξεί να καλύ­ψει το πολι­τι­κό κενό που υπάρ­χει για χρό­νια στην κυπρια­κή κοι­νω­νία και να απο­τε­λέ­σει δύνα­μη συσπεί­ρω­σης για τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης και των ευρύ­τε­ρων λαϊ­κών στρω­μά­των (…) Παρου­σιά­ζε­ται έτοι­μο να δώσει τη δύσκο­λη μάχη απέ­να­ντι σε κάθε συστη­μι­κή δύνα­μη και τους υφι­στά­με­νους αρνη­τι­κούς συσχετισμούς».

Από τις εργα­σί­ες της Ιδρυ­τι­κής Συνέ­λευ­σης εκλέ­χτη­κε 9μελές Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο, απο­τε­λού­με­νο από τους: Χρί­στο Κουρ­τελ­λά­ρη, εκτε­λε­στι­κό γραμ­μα­τέα, Λέαν­δρο Σαβ­βί­δη, οργα­νω­τι­κό γραμ­μα­τέα, Μάριο Ιωάν­νου, γενι­κό γραμ­μα­τέα, Αντρη Λου­κά, ταμία, και μέλη τους Αλέ­ξη Αντω­νί­ου, Χρυ­σάν­θη Επι­φα­νί­ου, Νικό­λα Νικό­λα, Γιάν­νη Σωκρά­τους και Μαρία Σωκρά­τους.

Κατά την Ιδρυ­τι­κή Συνέ­λευ­ση, ο Χρί­στος Κουρ­τελ­λά­ρης, εκπρο­σω­πώ­ντας την οργα­νω­τι­κή επι­τρο­πή, ανέ­φε­ρε μετα­ξύ άλλων: «Δεν μας έφε­ρε εδώ μια πρό­σκαι­ρη αγα­νά­κτη­ση για το σύστη­μα που σκο­τώ­νει ψυχές, ζωές και συνει­δή­σεις, δεν μας ένω­σε μια οργή για όλους αυτούς που λυμαί­νο­νται την ιστο­ρία ενός ιστο­ρι­κού εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινή­μα­τος, αλλά η αγά­πη για την τάξη μας και η ανά­γκη για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού και λαϊ­κού κινήματος».

Στην κεντρι­κή ομι­λία της Συνέ­λευ­σης, ο Αλέ­ξης Αντω­νί­ου ανέ­λυ­σε λεπτο­με­ρώς τις αρχές και τους σκο­πούς που περι­λαμ­βά­νο­νται στο κατα­στα­τι­κό της «Κομ­μου­νι­στι­κής Πρω­το­βου­λί­ας Κύπρου» (ΚΠΚ), απα­ντώ­ντας, μετα­ξύ άλλων, ότι στο δίλημ­μα «σοσια­λι­σμός ή βαρ­βα­ρό­τη­τα», «εμείς δεν συμ­βι­βα­ζό­μα­στε με τη βαρβαρότητα».

Ακο­λού­θη­σαν πλού­σια συζή­τη­ση και τρο­πο­ποι­ή­σεις επί του προ­τει­νό­με­νου κατα­στα­τι­κού, το οποίο εγκρί­θη­κε στο σύνο­λό του. Στις αρχές και τους σκο­πούς τονί­ζε­ται ότι η ΚΠΚ κατα­νο­εί και επε­ξερ­γά­ζε­ται τον κόσμο μέσα από τα εργα­λεία της μαρ­ξι­στι­κής — λενι­νι­στι­κής επι­στη­μο­νι­κής θεω­ρί­ας, εξη­γώ­ντας τη σύγ­χρο­νη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, την εκμε­τάλ­λευ­ση, τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και τις ανι­σό­τη­τες στη βάση των αντι­θέ­σε­ων του καπι­τα­λι­σμού, της μεγι­στο­ποί­η­σης του κέρ­δους και της συσ­σώ­ρευ­σης του πλού­του στους λίγους εις βάρος της πλειο­ψη­φί­ας που τον παράγει.

Περαι­τέ­ρω, το Σωμα­τείο ενερ­γεί και συν­δρά­μει τους αγώ­νες για τα δικαιώ­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης, «για την κατάρ­γη­ση εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο και για την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο του λαού μας». Με πρω­το­βου­λί­ες που περι­λαμ­βά­νουν ευρεία συζή­τη­ση μετα­ξύ των εργα­τι­κών και λαϊ­κών στρω­μά­των, το Σωμα­τείο απο­κα­λύ­πτει τις αντι­θέ­σεις που γεν­νά το απάν­θρω­πο σύστη­μα του καπι­τα­λι­σμού — ιμπε­ρια­λι­σμού. Προ­τάσ­σει τον σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό ως λύση στα προ­βλή­μα­τα του λαού και υπο­στη­ρί­ζει τη διε­θνι­στι­κή αλληλεγγύη.

Το Σωμα­τείο στέ­κε­ται απέ­να­ντι στις λογι­κές ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας, «εργα­τι­κής ειρή­νης» και αστι­κής δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­σμού και παλεύ­ει για απο­δέ­σμευ­ση από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό οργα­νι­σμό της ΕΕ, για την ειρή­νη, ενά­ντια σε κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, στις αιτί­ες και τις συνέ­πειές του για τους λαούς και τις συν­δε­δε­μέ­νες με τον ιμπε­ρια­λι­σμό στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της αστι­κής τάξης. Ανα­λαμ­βά­νει πρω­το­βου­λί­ες και ανα­πτύσ­σει πλα­τιά συζή­τη­ση για τη σχέ­ση του ανθρώ­που με το περι­βάλ­λον, για δωρε­άν δημό­σια Παι­δεία και Υγεία, για Πολι­τι­σμό και Αθλη­τι­σμό που θα αντα­πο­κρί­νο­νται στις λαϊ­κές ανά­γκες της επο­χής μας και τη λαϊ­κή ευημερία.

Για το Κυπρια­κό, δίνε­ται ιδιαί­τε­ρη σημα­σία ως ένα διε­θνές πρό­βλη­μα εισβο­λής και κατο­χής από την Τουρ­κία και ξένων ΝΑΤΟι­κών ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων. Αυτές οι επεμ­βά­σεις εργα­λειο­ποί­η­σαν και ενί­σχυ­σαν τον εθνι­κι­σμό — σοβι­νι­σμό, με απο­κο­ρύ­φω­μα το δίδυ­μο έγκλη­μα του προ­δο­τι­κού φασι­στι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος και της τουρ­κι­κής εισβο­λής. Αυτή η δρά­ση οδή­γη­σε στη βίαιη διαί­ρε­ση της χώρας και του λαού, Ελλη­νο­κυ­πρί­ων και Ττουρκοκυπρίων.

Παράλ­λη­λα υπο­γραμ­μί­ζε­ται ότι στη λύση θα πρέ­πει να θεσπί­ζε­ται η καθιέ­ρω­ση αρχών και θεσμών που συγκρού­ο­νται με κάθε μορ­φή διά­κρι­σης και ιδιαί­τε­ρα του εθνο­τι­κού δια­χω­ρι­σμού. «Η ανα­γκαία και επι­τα­κτι­κή λύση θα θέτει ως προ­α­παι­τού­με­νο ο λαός να είναι κυρί­αρ­χος αφέ­ντης σε μια ακέ­ραιη, ανε­ξάρ­τη­τη, ελεύ­θε­ρη από εγγυ­η­τές, ξένα στρα­τεύ­μα­τα και δια­χω­ρι­σμούς, επα­νε­νω­μέ­νη πατρί­δα», υπο­γραμ­μί­ζε­ται χαρα­κτη­ρι­στι­κά στο κατα­στα­τι­κό, το οποίο θα κατα­τε­θεί το επό­με­νο διά­στη­μα στον Εφο­ρο Σωματείων.

Πηγή: 902.gr