“ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ”: Η Πολιτεία των αφεντάδων, το Δίκιο των αδικητάδων…

Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 89 φορές ακού­στη­κε την περα­σμέ­νη Τετάρ­τη στη Βου­λή ο όρος «κρά­τος δικαί­ου» απ’ όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα, κι άλλες τόσες τις υπό­λοι­πες μέρες της συζή­τη­σης για την πρό­τα­ση δυσπι­στί­ας στην κυβέρ­νη­ση. Η ίδια η πρό­τα­ση έκα­νε λόγο για «απα­ξί­ω­ση και σοβα­ρή παρακ­μή του κρά­τους δικαί­ου και των θεσμών στη χώρα μας, για την οποία ευθύ­νε­ται απο­κλει­στι­κά η κυβερ­νη­τι­κή πλειο­ψη­φία», κατη­γο­ρώ­ντας την ότι έτσι «η Ελλά­δα μοιά­ζει όλο και λιγό­τε­ρο με μια σύγ­χρο­νη ευρω­παϊ­κή χώρα» και «κλο­νί­ζε­ται η εμπι­στο­σύ­νη των πολι­τών απέ­να­ντι στην πολι­τι­κή, στους θεσμούς και τη δικαιο­σύ­νη».Ο πραγ­μα­τι­κός «καη­μός» τους δεν κρύ­βε­ται με τίποτα…

Μια “σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα”

Και πώς αλλιώς, αφού σε αντί­θε­ση με όσα έλε­γε η πρό­τα­ση δυσπι­στί­ας και σε αυτό το πεδίο, η Ελλά­δα δεν έχει τίπο­τα να ζηλέ­ψει από τις άλλες «σύγ­χρο­νες ευρω­παϊ­κές χώρες» αλά ΠΑΣΟΚ ή τις «προηγ­μέ­νες δημο­κρα­τί­ες» αλά ΣΥΡΙΖΑ…

• Το αστι­κό κρά­τος εξα­σφα­λί­ζει κάθε ώρα και μέρα το «δίκαιο» των μνη­μο­νί­ων διαρ­κεί­ας, των 13 ωρών δου­λειάς, των «mini jobs», της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της Υγεί­ας, της Παι­δεί­ας, της Πρό­νοιας, της ΚΑΠ του ξεκλη­ρί­σμα­τος των αγρο­τών, της «ελεύ­θε­ρης αγο­ράς» που τσα­κί­ζει το λαϊ­κό εισό­δη­μα για να αυγα­τί­ζουν τα κέρ­δη τους μια χού­φτα όμιλοι.
• Το 87% του σιδη­ρο­δρο­μι­κού δικτύ­ου της ΕΕ δεν καλύ­πτε­ται από σύγ­χρο­να μέσα ασφα­λεί­ας, αφού αυτά έχουν «μακρά από­σβε­ση» για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους (δεν είναι δηλα­δή κερ­δο­φό­ρα), ενώ το «ανθρώ­πι­νο λάθος» είναι στα­θε­ρά ο «φταί­χτης» στα εκα­το­ντά­δες ατυ­χή­μα­τα που συμ­βαί­νουν κάθε χρό­νο στο «απε­λευ­θε­ρω­μέ­νο» δίκτυο. Αυτήν ακρι­βώς την «κανο­νι­κό­τη­τα» της ΕΕ επι­κα­λέ­στη­κε η κυβέρ­νη­ση για να συγκα­λύ­ψει τις εγκλη­μα­τι­κές της ευθύνες.
• Τα προ­σω­πι­κά δεδο­μέ­να είναι προ πολ­λού «φέιγ βολάν» στα χέρια κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών, ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών, επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, των δεκά­δων μηχα­νι­σμών παρα­κο­λού­θη­σης και φακε­λώ­μα­τος, τα λογι­σμι­κά παρα­κο­λού­θη­σης αλά «Predator» δια­κι­νού­νται ελεύ­θε­ρα αρκεί να έχουν κατάλ­λη­λες …εμπο­ρι­κές προ­δια­γρα­φές, όλα με τη «βού­λα» της ευρω­ε­νω­σια­κής νομο­θε­σί­ας. Αυτό ακρι­βώς το «ευρω­παϊ­κό κεκτη­μέ­νο» νομο­θέ­τη­σαν ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ και στο εθνι­κό Δίκαιο, με βάση αυτό κάνουν κάθε χρό­νο δεκά­δες χιλιά­δες «νόμι­μες» παρακολουθήσεις.
• Στο «κρά­τος δικαί­ου» της ΕΕ τα λόμπι απο­τε­λούν κατά το Ευρω­κοι­νο­βού­λιο «ζωτι­κό στοι­χείο της ευρω­παϊ­κής δημο­κρα­τί­ας», ενώ τα σκάν­δα­λα «Κατάρ-gate», Γιούν­κερ, Αζερ­μπαϊ­τζάν, Αση­μα­κο­πού­λου, είναι στην ημε­ρή­σια διάταξη.
• Και, βέβαια, «δίκαιο» είναι η ανα­γό­ρευ­ση σε «δικαί­ω­μα» της γενο­κτο­νί­ας των Παλαι­στι­νί­ων, η χρη­μα­το­δό­τη­ση της συνέ­χι­σης του πολέ­μου στην Ουκρα­νία, η απο­στο­λή στρα­τευ­μά­των στην Ερυ­θρά Θάλασ­σα και πάει λέγοντας.

Δικτατορία του κεφαλαίου με …ISO

Τη συμ­μόρ­φω­ση με όλα αυτά έρχο­νται να «βαθ­μο­λο­γή­σουν» και οι διά­φο­ροι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί οργα­νι­σμοί, τους οποί­ους επι­κα­λού­νται από το πρωί μέχρι το βρά­δυ τα αστι­κά κόμματα.

Και εδώ η συζή­τη­ση στη Βου­λή ήταν απο­κα­λυ­πτι­κή, με την κυβέρ­νη­ση απευ­θυ­νό­με­νη στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και στους λοι­πούς να διε­ρω­τά­ται αν «είναι άρα­γε όργα­νό μας ο “Economist”; Είναι όργα­νό μας το Συμ­βού­λιο της Ευρώ­πης; Είναι όργα­νό μας η Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή;» (Κ. Χατζη­δά­κης) και τον πρω­θυ­πουρ­γό να επι­κα­λεί­ται τον συνταγ­μα­το­λό­γο Αλι­βι­ζά­το, που έγρα­ψε ότι «η Ελλά­δα παρα­μέ­νει κρά­τος δικαί­ου».

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ «κου­νού­σαν στον αέρα» το πρό­σφα­το ψήφι­σμα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου και τα πορί­σμα­τα της Ευρω­ει­σαγ­γε­λί­ας για τα Τέμπη, ξεπλέ­νο­ντας προ­κλη­τι­κά την ΕΕ και τον ρόλο της.

Ο καβγάς λοι­πόν είναι για το ποιος πιστο­ποιεί με …ISO το «κρά­τος δικαί­ου», δηλα­δή τη δικτα­το­ρία του κεφαλαίου:

- Θα το κάνει η Κομι­σιόν, ο «Economist» και η «Επι­τρο­πή της Βενε­τί­ας», που στον «κατά­λο­γο κρι­τη­ρί­ων για το κρά­τος δικαί­ου» περι­λαμ­βά­νει το αν οι αντι­λαϊ­κοί νόμοι (π.χ. για τα ιδιω­τι­κά πανε­πι­στή­μια, την ΚΑΠ, τη 13ωρη δου­λειά) «είναι στα­θε­ροί και εφαρ­μό­ζο­νται με συνέ­πεια»; Που ζητά­ει το γενι­κευ­μέ­νο φακέ­λω­μα και η παρα­κο­λού­θη­ση να γίνο­νται «νόμι­μα, δίκαια και με δια­φα­νή τρό­πο», με βάση δηλα­δή όλο το νομο­θε­τι­κό πλέγ­μα της ΕΕ που το επιτρέπει;

- ‘Η μήπως το ISO πρέ­πει να είναι από το Ευρω­κοι­νο­βού­λιο, που στο περι­βό­η­το ψήφι­σμά του ζητά­ει «η χρή­ση κατα­σκο­πευ­τι­κού λογι­σμι­κού από τα κρά­τη — μέλη (…) να είναι ανα­λο­γι­κή», και την Ευρω­ει­σαγ­γε­λία, που επεμ­βαί­νει για τη σύμ­βα­ση 717 στον ΟΣΕ ώστε να ερευ­νή­σει όχι για­τί σκο­τώ­θη­καν 57 αθώ­οι αλλά …μην τυχόν ζημιώ­θη­κε οικο­νο­μι­κά η ΕΕ;

Η αγωνία τους…

Η συζή­τη­ση άλλω­στε περί «κρά­τους δικαί­ου» και η χρο­νι­κή συγκυ­ρία της κάθε άλλο παρά τυχαί­ες είναι: Το κεφά­λαιο και τα κόμ­μα­τά του «δου­λεύ­ουν υπε­ρω­ρί­ες» για να θωρα­κί­σουν το αστι­κό κρά­τος από την πάλη του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος.

Γι’ αυτό τα κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, όπως και τα αστι­κά κόμ­μα­τα που εναλ­λάσ­σο­νται σε κυβέρ­νη­ση και αντι­πο­λί­τευ­ση, βαφτί­ζουν «το κρέ­ας ψάρι», παρου­σιά­ζο­ντας περί­που ως «δικαί­ω­ση» των λαϊ­κών αιτη­μά­των την ίδρυ­ση δια­φό­ρων «ανε­ξάρ­τη­των αρχών» και τις «νομο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες» της καρα­μπι­νά­της συγκάλυψης.

Με τον Ν. Παπα­θα­νά­ση π.χ. να λέει στη συζή­τη­ση ότι «με νομο­θε­τι­κή μας πρω­το­βου­λία εκσυγ­χρο­νί­σα­με τη δια­δι­κα­σία άρσης του απορ­ρή­του των επι­κοι­νω­νιών (…) Ανα­διαρ­θρώ­σα­με την ΕΥΠ για τη βελ­τι­στο­ποί­η­ση της δρά­σης της», νομι­μο­ποιώ­ντας τις παρακολουθήσεις.

Τον δε Κ. Χατζη­δά­κη να επι­κα­λεί­ται ως από­δει­ξη του κρά­τους δικαί­ου ότι «το Υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο συνε­δριά­ζει τακτι­κά, κάθε μήνα και όχι στη χάση και στη φέξη, όπως σε κάποιες περιό­δους στο παρελ­θόν»για να περά­σει με καται­γι­στι­κούς ρυθ­μούς τα πάνω από 400 βάρ­βα­ρα αντι­λαϊ­κά νομοσχέδια.

Και, βέβαια, την τιμη­τι­κή τους είχαν οι «μεταρ­ρυθ­μί­σεις» στην αστι­κή Δικαιο­σύ­νη, ώστε αυτή να γίνει ακό­μα πιο «απο­τε­λε­σμα­τι­κή» και γρή­γο­ρη για τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, πιο ταξι­κή και εχθρι­κή απέ­να­ντι στον λαό.

Όλα αυτά δεί­χνουν και για­τί «κάθε πέρυ­σι και καλύ­τε­ρα» για τις λαϊ­κές ελευ­θε­ρί­ες: Το κρά­τος τους γίνε­ται όλο και πιο αντι­δρα­στι­κό, η δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου ρίχνει όλο και πιο πολύ τις μάσκες της, για­τί όλο και πιο αντι­δρα­στι­κό γίνε­ται το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, που όλοι αυτοί υπηρετούν.

Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κή αγω­νία τους πίσω από ερω­τή­μα­τα όπως αυτό του βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ Γαβρή­λου στον υπουρ­γό Επι­κρα­τεί­ας. «Είστε ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι, κύριε Βορί­δη, με τα απο­τε­λέ­σμα­τα της Εξε­τα­στι­κής Επι­τρο­πής; Γελοιο­ποι­ή­σα­τε τον πολι­τι­κό κόσμο», έλε­γε, κλαί­γο­ντας για τη «χαμέ­νη τιμή» του αστι­κού πολι­τι­κού κόσμου και του αστι­κού κράτους.

Η αγω­νία τους δεν κρύ­βε­ται με τίπο­τα, το ίδιο και η λύση: Την πραγ­μα­τι­κή «κάθαρ­ση» μπο­ρεί να την κάνει μόνο ο λαός, το «ως εδώ» μπο­ρεί να εκφρα­στεί μόνο με ένα πιο δυνα­τό ΚΚΕ, απέ­να­ντι «στην Πολι­τεία των αφε­ντά­δων, στο Δίκιο των αδι­κη­τά­δων»*.

* Κ. Βάρ­να­λης, «Το φως που καίει»

• • Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση
    από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαββατοκύριακου»

  •