Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΣ ΚΝΕ: Έκθεση με στιγμές από την πορεία του Φεστιβάλ _ΦΩΤΟ

«Βουί­ζει η Αθή­να σαν ένα μελίσ­σι με τη σημε­ρι­νή έναρ­ξη της τρι­ή­με­ρης λαϊ­κής γιορ­τής της ΚΝΕ στο γήπε­δο του Ζωγρά­φου. Η Αθή­να κάνει τις τελευ­ταί­ες προ­ε­τοι­μα­σί­ες της. Από τα προ­ά­στια οι νέοι προ­γραμ­μα­τί­ζουν τη μαζι­κή τους προ­σέ­λευ­ση στο Φεστι­βάλ. Με τα πανό τους, τα κόκ­κι­να μαντή­λια της ΚΝΕ, τις κον­κάρ­δες και προ­πα­ντός: την ανοι­χτή καρ­διά, το κέφι, τη συντροφικότητα».

Με αυτά τα λόγια «προ­ϋ­πα­ντού­σε» ο «Ριζο­σπά­στης» το 1ο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τον Σεπτέμ­βρη του 1975.

Πέρα­σαν, κιό­λας, 50 χρό­νια από εκεί­νο τον Σεπτέμ­βρη και το Φεστι­βάλ της ΚΝΕ και του «Οδη­γη­τή» συνε­χί­ζει να βάζει τη σφρα­γί­δα του στην ιδε­ο­λο­γι­κή, πολι­τι­κή και αγω­νι­στι­κή δια­παι­δα­γώ­γη­ση της νέας γενιάς, με τις αξί­ες, τα ιδα­νι­κά και την πολι­τι­κή πρό­τα­ση του Κόμ­μα­τός μας.

Περιδιαβαίνοντας στιγμές της 50χρονης Ιστορίας του

«Ημουν κι εγώ εκεί…». Αυτά τα λόγια άκου­γες από τους εκα­το­ντά­δες που έδω­σαν χτες το «παρών» στην «επί­ση­μη πρώ­τη» του 50ού Φεστι­βάλ… Στο διά­βα της έκθε­σης αντα­μώ­θη­καν οι γενιές που πέρα­σαν από τα Φεστι­βάλ, που έστη­σαν τα Φεστι­βάλ, που έδω­σαν τη «σκυ­τά­λη» στην επό­με­νη γενιά…

Από το 1ο Φεστι­βάλ μέχρι και το 49ο… Οι αφί­σες, τα εξώ­φυλ­λα του «Οδη­γη­τή» φώτι­ζαν την πορεία του Φεστι­βάλ… Και ανά­με­σά τους φωτο­γρα­φί­ες και ρεπορ­τάζ που ζωντά­νευαν κάθε πτυ­χή της κόκ­κι­νης πολι­τεί­ας που στή­νε­ται πει­σμα­τι­κά εδώ και μισό αιώ­να, έχο­ντας κατα­κτή­σει, δικαιω­μα­τι­κά, τον τίτλο του μεγα­λύ­τε­ρου πολι­κού — πολι­τι­στι­κού γεγο­νό­τος στη νεολαία.

Από τα πρώ­τα Φεστι­βάλ μέχρι τα τελευ­ταία φαί­νε­ται η στα­θε­ρή παρέμ­βα­ση που κάνει η ΚΝΕ στα διά­φο­ρα τμή­μα­τα της νεο­λαί­ας. Οι χώροι για τους μαθη­τές, τους φοι­τη­τές, τους νέους εργα­ζό­με­νους, τις μικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες της νεο­λαί­ας μαζί με το ξεχω­ρι­στό πρό­γραμ­μά τους είναι πάντα εκεί… «Η φωνή των 7.000 μεταλ­λερ­γα­τών της Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κής ζώνης» ακού­στη­κε δυνα­τά στο 14ο Φεστι­βάλ, όπως δια­βά­ζου­με σε ένα ρεπορ­τάζ, ενώ παρα­δί­πλα βρί­σκε­ται η φωτο­γρα­φία με την είσο­δο των απερ­γών της «e‑food» στο 47ο Φεστιβάλ…

Από την Έκθε­ση δεν θα μπο­ρού­σε να απου­σιά­ζει και η πολύ­μορ­φη και πάντα στα­θε­ρή παρέμ­βα­ση της ΚΝΕ ενά­ντια σε όλα τα ναρ­κω­τι­κά, στα μέτω­πα του αθλη­τι­σμού και του πολι­τι­σμού. Ετσι σε αυτή την ενό­τη­τα δεν θα μπο­ρού­σαν να απου­σιά­ζουν οι καλ­λι­τέ­χνες που όλα αυτά τα χρό­νια «λάμπρυ­ναν» με τη συμ­με­το­χή τους τα Φεστι­βάλ της ΚΝΕ, αλλά και μακέ­τα του Πύρ­γου του Τάτλιν, που κατα­σκευά­στη­κε προς τιμήν των 100 χρό­νων της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης, όπως και οι ξεχω­ρι­στές και πάντα ενδια­φέ­ρου­σες επι­δεί­ξεις αθλη­μά­των που πραγ­μα­το­ποιού­νται στο πλαί­σιο του αθλη­τι­κού camp.

Και η διε­θνι­στι­κή δρά­ση της ΚΝΕ ήταν παρού­σα. Η Διε­θνού­πο­λη με τη συμ­με­το­χή δεκά­δων Κομ­μου­νι­στι­κών Νεο­λαιών απο­τε­λεί κάθε χρό­νο κεντρι­κό σημείο του Φεστι­βάλ. Η φωτο­γρα­φία από το 48ο Φεστι­βάλ, με τις Νεο­λαί­ες από τη Ρωσία και την Ουκρα­νία να στέ­κο­νται η μία πλάι στην άλλη στέλ­νο­ντας με τον πλέ­ον εύγλωτ­το τρό­πο το μήνυ­μα της αλλη­λεγ­γύ­ης και της φιλί­ας των λαών, είναι χαρακτηριστική.

«Τα έσο­δα του 33ου Φεστι­βάλ στους πυρό­πλη­κτους μαθη­τές της Ζαχά­ρως», δια­βά­ζου­με σε ένα ρεπορ­τάζ και θυμό­μα­στε όλες τις χρο­νιές που το Φεστι­βάλ έγι­νε βήμα αλλη­λεγ­γύ­ης… Ενώ η φρο­ντί­δα και ανά­δει­ξη των χώρων που φιλο­ξέ­νη­σαν το Φεστι­βάλ είναι γεγο­νός. Από το Περι­στέ­ρι που ήταν «ένα απλη­σί­α­στο μέρος. Εδώ υπήρ­χαν ρέμα­τα γεμά­τα βρω­μιές και σκου­πί­δια…», μέχρι το Πάρ­κο Τρί­τση που μετα­τρέ­πε­ται σε ένα πραγ­μα­τι­κό φιλό­ξε­νο μέρος τις μέρες που στή­νε­ται και πραγ­μα­το­ποιεί­ται το Φεστιβάλ…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο