«Βουίζει η Αθήνα σαν ένα μελίσσι με τη σημερινή έναρξη της τριήμερης λαϊκής γιορτής της ΚΝΕ στο γήπεδο του Ζωγράφου. Η Αθήνα κάνει τις τελευταίες προετοιμασίες της. Από τα προάστια οι νέοι προγραμματίζουν τη μαζική τους προσέλευση στο Φεστιβάλ. Με τα πανό τους, τα κόκκινα μαντήλια της ΚΝΕ, τις κονκάρδες και προπαντός: την ανοιχτή καρδιά, το κέφι, τη συντροφικότητα».
Με αυτά τα λόγια «προϋπαντούσε» ο «Ριζοσπάστης» το 1ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1975.
Πέρασαν, κιόλας, 50 χρόνια από εκείνο τον Σεπτέμβρη και το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» συνεχίζει να βάζει τη σφραγίδα του στην ιδεολογική, πολιτική και αγωνιστική διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, με τις αξίες, τα ιδανικά και την πολιτική πρόταση του Κόμματός μας.
Περιδιαβαίνοντας στιγμές της 50χρονης Ιστορίας του
«Ημουν κι εγώ εκεί…». Αυτά τα λόγια άκουγες από τους εκατοντάδες που έδωσαν χτες το «παρών» στην «επίσημη πρώτη» του 50ού Φεστιβάλ… Στο διάβα της έκθεσης ανταμώθηκαν οι γενιές που πέρασαν από τα Φεστιβάλ, που έστησαν τα Φεστιβάλ, που έδωσαν τη «σκυτάλη» στην επόμενη γενιά…
Από το 1ο Φεστιβάλ μέχρι και το 49ο… Οι αφίσες, τα εξώφυλλα του «Οδηγητή» φώτιζαν την πορεία του Φεστιβάλ… Και ανάμεσά τους φωτογραφίες και ρεπορτάζ που ζωντάνευαν κάθε πτυχή της κόκκινης πολιτείας που στήνεται πεισματικά εδώ και μισό αιώνα, έχοντας κατακτήσει, δικαιωματικά, τον τίτλο του μεγαλύτερου πολικού — πολιτιστικού γεγονότος στη νεολαία.
Από τα πρώτα Φεστιβάλ μέχρι τα τελευταία φαίνεται η σταθερή παρέμβαση που κάνει η ΚΝΕ στα διάφορα τμήματα της νεολαίας. Οι χώροι για τους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τις μικρότερες ηλικίες της νεολαίας μαζί με το ξεχωριστό πρόγραμμά τους είναι πάντα εκεί… «Η φωνή των 7.000 μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης» ακούστηκε δυνατά στο 14ο Φεστιβάλ, όπως διαβάζουμε σε ένα ρεπορτάζ, ενώ παραδίπλα βρίσκεται η φωτογραφία με την είσοδο των απεργών της «e‑food» στο 47ο Φεστιβάλ…
Από την Έκθεση δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η πολύμορφη και πάντα σταθερή παρέμβαση της ΚΝΕ ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, στα μέτωπα του αθλητισμού και του πολιτισμού. Ετσι σε αυτή την ενότητα δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν οι καλλιτέχνες που όλα αυτά τα χρόνια «λάμπρυναν» με τη συμμετοχή τους τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, αλλά και μακέτα του Πύργου του Τάτλιν, που κατασκευάστηκε προς τιμήν των 100 χρόνων της Οκτωβριανής Επανάστασης, όπως και οι ξεχωριστές και πάντα ενδιαφέρουσες επιδείξεις αθλημάτων που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του αθλητικού camp.
Και η διεθνιστική δράση της ΚΝΕ ήταν παρούσα. Η Διεθνούπολη με τη συμμετοχή δεκάδων Κομμουνιστικών Νεολαιών αποτελεί κάθε χρόνο κεντρικό σημείο του Φεστιβάλ. Η φωτογραφία από το 48ο Φεστιβάλ, με τις Νεολαίες από τη Ρωσία και την Ουκρανία να στέκονται η μία πλάι στην άλλη στέλνοντας με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το μήνυμα της αλληλεγγύης και της φιλίας των λαών, είναι χαρακτηριστική.
«Τα έσοδα του 33ου Φεστιβάλ στους πυρόπληκτους μαθητές της Ζαχάρως», διαβάζουμε σε ένα ρεπορτάζ και θυμόμαστε όλες τις χρονιές που το Φεστιβάλ έγινε βήμα αλληλεγγύης… Ενώ η φροντίδα και ανάδειξη των χώρων που φιλοξένησαν το Φεστιβάλ είναι γεγονός. Από το Περιστέρι που ήταν «ένα απλησίαστο μέρος. Εδώ υπήρχαν ρέματα γεμάτα βρωμιές και σκουπίδια…», μέχρι το Πάρκο Τρίτση που μετατρέπεται σε ένα πραγματικό φιλόξενο μέρος τις μέρες που στήνεται και πραγματοποιείται το Φεστιβάλ…