Κωνσταντίνα ΚΟΥΝΕΒΑ: Γιατί με το ΚΚΕ;

Στη­ρί­ζω το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας για­τί υπε­ρα­σπί­ζε­ται τους εργα­ζό­με­νους, ενδια­φέ­ρε­ται για τους φτω­χούς, προ­στα­τεύ­ει τους αδύ­να­μους, νοιά­ζε­ται για τους ανθρώ­πους που αντι­με­τω­πί­ζουν σήμε­ρα με την πολι­τι­κή όλων των κυβερ­νή­σε­ων μεγά­λα προβλήματα.

Μέσα από τη συν­δι­κα­λι­στι­κή μου εμπει­ρία κατα­λα­βαί­νω ότι με τον τρό­πο που δρα, το ΚΚΕ ενι­σχύ­ει τα συν­δι­κά­τα και τους αγώ­νες των εργα­ζο­μέ­νων. Δίνει μάχη για ένα καλύ­τε­ρο μέλ­λον, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, χωρίς αδι­κία και ανι­σό­τη­τες, με αλλη­λεγ­γύη και ειρή­νη ανά­με­σα στους λαούς. Το ΚΚΕ είναι το μονα­δι­κό κόμ­μα που παλεύ­ει η Ελλά­δα να απε­μπλα­κεί από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία προ­στα­τεύ­ο­ντας τον λαό στην πράξη.

Το ΚΚΕ είναι ένα πολύ καλά οργα­νω­μέ­νο κόμ­μα, έχει πολ­λές και ωφέ­λι­μες για τον λαό δρα­στη­ριό­τη­τες, πάντα δίπλα του, επι­δει­κνύ­ο­ντας πάνω από όλα το ήθος των εργατών.
Παλεύ­ει ακού­ρα­στα για τα εργα­σια­κά και τα κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα, το οποίο για μας τους εργα­ζό­με­νους είναι το βασι­κό.

Έτρε­φα εκτί­μη­ση για το ΚΚΕ και από πιο παλιά, για παρά­δειγ­μα, από τότε που ήμουν στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο. Τότε, κυρί­ως, το διά­στη­μα 2014 με 2019, παρα­τή­ρη­σα πώς λει­τουρ­γεί το Κόμ­μα και ότι εκφρά­ζει τα πραγ­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων. Επί­σης, με βοή­θη­σαν πολύ οι συν­δι­κα­λι­στές κομ­μου­νι­στές του ΗΣΑΠ και παλέ­ψα­με μαζί για τα δικαιώ­μα­τα των καθα­ρι­στριών σε αυτόν τον χώρο, ενώ με υπε­ρα­σπί­στη­καν απέ­να­ντι στην απει­λη­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά του εργοδότη.

Πιστεύω ότι το ΚΚΕ είναι η μόνη πολι­τι­κή δύνα­μη της χώρας που βρί­σκε­ται στο πλάι και παίρ­νει θέση καθα­ρά υπέρ των εργα­ζο­μέ­νων και των φτω­χών ανθρώ­πων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δου­λεύ­ει προς όφε­λος της εργα­τι­κής τάξης. Μέχρι πριν γίνει κυβέρ­νη­ση υπο­σχό­ταν πολ­λά στον λαό αλλά με τη δια­κυ­βέρ­νη­σή του δια­ψεύ­στη­καν όλα. Για παρά­δειγ­μα: Οταν πάλε­ψα με μια έτοι­μη πρό­τα­ση για να ρυθ­μι­στεί του­λά­χι­στον ο εργα­σια­κός χώρος των καθα­ρι­στριών, το 2016 — 2017, η κυβέρ­νη­ση δεν την κατέ­θε­σε ποτέ στη Βου­λή, πρό­βα­λε τεί­χος και δεν προ­χώ­ρη­σε το νομο­σχέ­διο. Ετσι η εργα­σια­κή ζού­γκλα σε βάρος των καθα­ρι­στριών συνε­χί­στη­κε με όλες τις κυβερ­νή­σεις και με αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.

Το ίδιο έγι­νε και με την πρό­τα­σή μου για τα δικαιώ­μα­τα του οικια­κού προ­σω­πι­κού, όπου παρό­τι έδω­σα μάχη για να περά­σει στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο, η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθε­λε να ακού­σει καν ούτε να δώσει σημασία.

Αλλά και η εμπει­ρία από τη ζωή μου στη Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Βουλ­γα­ρί­ας έχει σχέ­ση με τη σημε­ρι­νή στή­ρι­ξή μου στο ΚΚΕ. Εκτι­μώ τον τρό­πο που συλ­λο­γί­ζο­νται τα μέλη του, την αγω­νι­στι­κό­τη­τα και την πει­θαρ­χία που έχουν. Την εργα­τι­κό­τη­τα και τη συνέ­πεια που δια­κρί­νουν τους κομ­μου­νι­στές. Αυτά τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά μάς αρμό­ζουν. Για παρά­δειγ­μα, στον εορ­τα­σμό της Εργα­τι­κής Πρω­το­μα­γιάς, τα παι­διά είχαν πάει από νωρίς, η συγκέ­ντρω­ση ήταν οργα­νω­μέ­νη, με τα πανό, με τις σημαί­ες, οι δια­δη­λω­τές είχαν βρει τρό­πο να φτά­σουν στο Σύνταγ­μα από νωρίς, να είναι στις θέσεις τους. Και βέβαια είχε πάρα πολύ κόσμο.

Σε ό,τι αφο­ρά τις γυναί­κες, βλέ­πω ότι υπάρ­χει ισό­τη­τα όχι μόνο στη θεω­ρία αλλά και στην πρά­ξη ανά­με­σα στους άνδρες και στις γυναί­κες — μέλη του Κόμ­μα­τος, εννοώ σε ό,τι αφο­ρά τις συμπε­ρι­φο­ρές μετα­ξύ τους και την ανά­λη­ψη ευθυ­νών. Ας σημειω­θεί ότι το 1944 οι πρώ­τες 16 γυναί­κες βου­λευ­τές εκλέ­χτη­καν στη Βου­λή της ΛΔ Βουλ­γα­ρί­ας, κάτι το οποίο είναι ένα πολύ καλό παρά­δειγ­μα από την Ιστορία.

Ένα πολύ πιο ισχυ­ρό ΚΚΕ θα είναι επί­σης ασπί­δα απέ­να­ντι στα πολ­λά προ­βλή­μα­τα των ανθρώ­πων με ανα­πη­ρία, των χρο­νί­ως πασχό­ντων που οι περισ­σό­τε­ροι ζουν στην ακραία φτώ­χεια. Δυστυ­χώς οι ανά­πη­ροι ταλαι­πω­ρού­νται οδυ­νη­ρά από τις περι­κο­πές που γίνο­νται στην ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη και τη διά­λυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, από την αύξη­ση των τιμών των φαρ­μά­κων και του εξο­πλι­σμού που χρειά­ζο­νται. Ολα αυτά σε πολ­λούς από αυτούς στοι­χί­ζουν και όλη τους τη σύντα­ξη κάθε μήνα. Και αυτές οι περι­κο­πές στην ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη προ­ξε­νούν προ­βλή­μα­τα υγεί­ας και μπο­ρούν να επι­φέ­ρουν ακό­μη και θάνατο.

Οι οικο­γέ­νειες των ανα­πή­ρων εξα­ντλού­νται οικο­νο­μι­κά, βρί­σκο­νται σε μεγά­λο αδιέ­ξο­δο. Το δε επί­δο­μα ανα­πη­ρί­ας είναι πολύ χαμη­λό και κρα­τά­ει τους ανα­πή­ρους κάτω από το όριο της φτώ­χειας. Γι’ αυτό και οι σύντρο­φοι από τη Συντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή Αγώ­να Ανα­πή­ρων, με μπρο­στά­ρη­δες τα μέλη του ΚΚΕ, είναι κάθε μέρα στους δρό­μους του αγώ­να για τα δικαιώ­μα­τά τους. Ένα ισχυ­ρό ΚΚΕ μπο­ρεί από ακό­μα καλύ­τε­ρες θέσεις να μάχε­ται ατα­λά­ντευ­τα για την υπε­ρά­σπι­ση των ανα­πή­ρων και των χρο­νί­ως πασχόντων.

Το ΚΚΕ είναι ένα πολύ οργα­νω­μέ­νο κόμ­μα, που δεί­χνει την έγνοια και την αλλη­λεγ­γύη του για τον λαό και τα προ­βλή­μα­τά του. Ο αλλη­λο­σε­βα­σμός και η ενό­τη­τα στην κουλ­τού­ρα των κομ­μου­νι­στών απο­τε­λούν ανε­ξά­ντλη­το κίνη­τρο γι’ αυτό και δεν κου­ρά­ζο­νται να παλεύ­ουν για τον λαό, μαζί με τον λαό για­τί τα μέτω­πα είναι πολ­λά και αλληλοεξαρτώμενα…

Είναι το μέτω­πο κατά της οικο­νο­μι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης από το κεφά­λαιο και τα κέντρα εξου­σί­ας που το στη­ρί­ζουν, κατά της κοι­νω­νι­κής αδι­κί­ας, κατά του φασι­σμού και του ρατσι­σμού, κατά της κατα­στρο­φής του περι­βάλ­λο­ντος, κατά της αλλο­τρί­ω­σης που επι­χει­ρούν σε βάρος των ανθρώ­πων και ειδι­κά των νέων για να μην έχουν ιδα­νι­κά και να ζουν μέσα στα αδιέξοδα…

Γι’ αυτό στη­ρί­ζω το ΚΚΕ και είναι τιμή μου που ενώ­νω τις δυνά­μεις μου μαζί του με το ψηφο­δέλ­τιό του της Α’ Αθη­νών στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές της 21ης Μάη 2023.