Κύλησε ο τέντζερης

Ένας πρώ­ην κυβερ­νη­τι­κός εκπρό­σω­πος κι ένας υφυ­πουρ­γός της ΝΔ, ο εκλε­κτός επί χρό­νια της ΝΔ σε έναν από τους μεγα­λύ­τε­ρους δήμους της Ελλά­δας, πρώ­ην υπουρ­γοί του ΠΑΣΟΚ που ψήφι­σαν και εφάρ­μο­σαν μνη­μό­νια, περι­φε­ρεια­κοί σύμ­βου­λοι που «ξέπλε­ναν» κατα­δι­κα­σμέ­νους χρυσαυγίτες.

Όλοι αυτοί στα ψηφο­δέλ­τια του ΣΥΡΙΖΑ, με το περι­τύ­λιγ­μα της «προ­ο­δευ­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης». Καμιά εντύ­πω­ση… Απλώς επι­βε­βαί­ω­ση ότι στο έδα­φος της ίδιας αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής που υπη­ρε­τούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα εξα­πτέ­ρυ­γά τους, δεν υπάρ­χει μόνο η δυνα­τό­τη­τα να σχη­μα­τί­ζουν κυβέρ­νη­ση όλοι με όλους, αλλά εξα­φα­νί­ζο­νται και τα μετα­ξύ τους «σύνο­ρα», διευ­κο­λύ­νο­ντας την κινη­τι­κό­τη­τα στε­λε­χών και πολι­τευ­τών από τον έναν στον άλλον.

Το παι­χνί­δι της «ανα­κύ­κλω­σης», άλλω­στε, το έχει ξανα­δεί ο λαός σε όλους τους συν­δυα­σμούς. Ανά­λο­γες δια­δρο­μές και βιο­γρα­φι­κά μπο­ρεί να συνα­ντή­σει κανείς και στα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμματα.

Ποιος δεν θυμά­ται τον υπουρ­γό Άμυ­νας του ΣΥΡΙΖΑ να χρί­ζε­ται έστω και για λίγη ώρα υπουρ­γός της ΝΔ, σε έναν από τους τελευ­ταί­ους ανα­σχη­μα­τι­σμούς; Ποιος δεν θυμά­ται το μισό υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο της ΝΔ να στε­λε­χώ­νε­ται από πρώ­ην υπουρ­γούς του ΠΑΣΟΚ και σήμε­ρα ο πρω­θυ­πουρ­γός να λέει για «κυβερ­νή­σεις πολ­λών χρω­μά­των»; Τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητά­ει μέσα στην παν­δη­μία υπουρ­γό Υγεί­ας κοι­νής απο­δο­χής με τη ΝΔ κ.ά.;

Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ παρου­σιά­ζει ως δήθεν δευ­τε­ρεύ­ον το αντι­λαϊ­κό «παλ­μα­ρέ» όλων αυτών και πρω­τεύ­ον τη συγκόλ­λη­σή τους για την κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή, αξί­ζει από την ανά­πο­δη να σκε­φτεί κανείς τι είναι αυτό που κάνει όλους αυτούς να αισθά­νο­νται στον ΣΥΡΙΖΑ …σαν στο σπί­τι τους!

Πολύ απλά, εκεί­νοι που ψήφι­σαν με τα δυο χέρια, εφάρ­μο­σαν και υπε­ρα­σπί­στη­καν μνη­μό­νια και αντι­λαϊ­κά μέτρα όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια, δεν αισθά­νο­νται καθό­λου ξένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφι­σε μαζί τους το 3ο μνη­μό­νιο, δεσμεύ­ε­ται για «δίκαιη» δια­νο­μή του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης και για τήρη­ση των μνη­μο­νί­ων διαρ­κεί­ας της ΕΕ.

Εκεί­νοι που έβα­λαν φαρ­διά — πλα­τιά την υπο­γρα­φή τους στο ξεσπί­τω­μα χιλιά­δων νοι­κο­κυ­ριών, βρί­σκουν οικείο τον ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο πήγε το έργο τους πολ­λά βήμα­τα παρα­πέ­ρα, με τους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς και την ποι­νι­κο­ποί­η­ση των αγώ­νων ενα­ντί­ον τους, αλλά και που σήμε­ρα εγγυά­ται με τις προ­τά­σεις του ότι οι τρά­πε­ζες δεν θα χάσουν ούτε σεντς, με νέους εκβια­σμούς και βάρη στα λαϊ­κά σπίτια.

Όσοι σε δήμους και Περι­φέ­ρειες «έτρε­ξαν» με επι­τυ­χία τη φορο­μπη­ξία, τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, τις συγ­χω­νεύ­σεις σχο­λεί­ων, είναι φυσι­κό να απο­δέ­χο­νται με χαρά τη στή­ρι­ξη του ΣΥΡΙΖΑ, που κάνει τα ίδια εκεί που εξέ­λε­ξε δημο­τι­κές αρχές και τώρα ισχυ­ρί­ζε­ται ότι μπο­ρεί καλύ­τε­ρα από οποιον­δή­πο­τε άλλον να δια­σφα­λί­σει τα ματω­μέ­να πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα, να κάνει πιο «δίκαιες» ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και «απε­λευ­θε­ρώ­σεις».

Όσοι υπη­ρέ­τη­σαν τον «ευρω­α­τλα­ντι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό της χώρας» νιώ­θουν άνε­τα στον ΣΥΡΙΖΑ που προ­ε­τοί­μα­σε τη συμ­φω­νία για τις αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις, που έκλει­νε τα ντιλ με τον «δια­βο­λι­κά καλό» Τραμπ και σήμε­ρα δηλώ­νει ξανά παρών στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια για «Πρέ­σπες του Αιγαί­ου». «Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχα­να», δηλα­δή, που λέει κι ο λαός.

Δεν είναι λοι­πόν καθό­λου τυχαίο ότι «όλοι κολ­λά­νε με όλους», αφού στα «μεγά­λα και βασι­κά», αυτά δηλα­δή που καθο­ρί­ζουν την πορεία των κυβερ­νή­σε­ων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, κι από κοντά και όλοι οι πρό­θυ­μοι, ομο­νο­ούν. Γι’ αυτό και η λαϊ­κή ψήφος στις 21 Μάη πρέ­πει να σημα­δέ­ψει σωστά: Με δυνα­τό ΚΚΕ, για να δυνα­μώ­σει η πάλη απέ­να­ντι στην από χέρι αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της όποιας επό­με­νης κυβέρνησης!

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την στή­λη «Η Άπο­ψή μας» του Ριζοσπάστη

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα