Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάθημα στάσης ζωής έδωσε αριστούχος στη βράβευσή του: «Κάντε το όπως οι φοιτητές!»

Μάθη­μα στά­σης ζωής για τη νέα γενιά και παρά­δειγ­μα στους μεγα­λύ­τε­ρους έδω­σε ο Χρή­στος Καλη­μά­νης, μαθη­τής από τη Βέροια, που βρα­βεύ­τη­κε μαζί με άλλους αρι­στού­χους για τις επι­δό­σεις τους στις πανελ­λα­δι­κές εξε­τά­σεις από την Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, Κ. Σακελλαροπούλου.

Αφού ευχα­ρί­στη­σε τους γονείς και τους καθη­γη­τές του, ο Χρ. Καλη­μά­νης σημείωσε:

«Εκεί­νο που αξί­ζει να σημειω­θεί, ωστό­σο, είναι ο συμ­βο­λι­κός χαρα­κτή­ρας αυτών των βρα­βεύ­σε­ων. Δεν αντα­πο­κρί­νο­νται ούτε κατ’ ελά­χι­στο στις διευ­ρυ­νό­με­νες ανά­γκες των φοι­τη­τών και των λαϊ­κών οικο­γε­νειών. Η συμ­βο­λι­κή αυτή βρά­βευ­ση έρχε­ται μέσα σε μια περί­ο­δο όπου οι ανα­τι­μή­σεις σε βασι­κά είδη λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης απο­τε­λούν “κανο­νι­κό­τη­τα”, οι μισθοί περι­κό­πτο­νται διαρ­κώς, οι φοι­τη­τές ανα­γκά­ζο­νται να εργα­στούν αντί να σπου­δά­ζουν, οι εστί­ες της Θεσ­σα­λο­νί­κης είναι παμπά­λαιες και καλύ­πτουν μόνο το 3% των φοι­τη­τών της πόλης, που η Λέσχη του ΑΠΘ έκλει­σε εκβια­στι­κά από τον εργο­λά­βο της, ενώ παράλ­λη­λα προ­χω­ρά η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Παιδείας.

Τρα­νή, όμως, απά­ντη­ση σε αυτή την κατά­στα­ση απο­τε­λούν τα απο­τε­λέ­σμα­τα των φοι­τη­τι­κών εκλο­γών της 10ης Μάη, με ανά­δει­ξη της “Παν­σπου­δα­στι­κής” σε πρώ­τη δύνα­μη πανελ­λα­δι­κά για δεύ­τε­ρη φορά! Η νέα γενιά έχει ιδα­νι­κά, δεν συγκι­νεί­ται από τις συμ­βο­λι­κές προ­ε­κλο­γι­κές φιέ­στες, αλλά συσπει­ρώ­νε­ται και διεκ­δι­κεί. Στον από­η­χο αυτής της επι­τυ­χί­ας η νεο­λαία θα δώσει φέτος τη μάχη των εκλο­γών μαζί με τον λαό. Μόνο ο λαός σώζει τον λαό, βαδί­ζο­ντας στον δρό­μο της ανα­τρο­πής. Κάντε το όπως οι φοιτητές!».

Όσο το όνει­ρο μιας άλλης ζωής, μιας άλλης κοι­νω­νί­ας φωλιά­ζει σε τέτοιες καρ­διές, σαν του Χρή­στου, αισιο­δο­ξού­με ότι θα φτά­σου­με σε αυτή μια ώρα αρχύτερα…

 

Ο Μαρξ και η αισθη­τι­κή, του Μιχα­ήλ Λίφσιτς

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο