Δυναμώνουμε το μέτωπο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας

Με τον ερχο­μό του νέου έτους, η Εκτε­λε­στι­κή Γραμ­μα­τεία του ΠΑΜΕ εύχε­ται σε όλους τους εργα­ζό­με­νους, τους ανέρ­γους, τους νέους και τις νέες, τις γυναί­κες, τους μετα­νά­στες, τους συντα­ξιού­χους, υγεία, δύνα­μη, μαχη­τι­κό­τη­τα για μια νέα αγω­νι­στι­κή χρο­νιά.

Ανα­λυ­τι­κά στο πρω­το­χρο­νιά­τι­κο μήνυ­μα του ΠΑΜΕ σημειώνεται:

Η αυγή της νέας χρο­νιάς πρέ­πει να μας βρει ετοι­μο­πό­λε­μους μπρο­στά σε νέο ενδε­χό­με­νο 3ο κύμα της παν­δη­μί­ας και απέ­να­ντι στην κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα που έχει ενα­πο­θέ­σει όλες τις ελπί­δες στο νέο εμβό­λιο και την κατα­στο­λή, χωρίς να παίρ­νει ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας και ενί­σχυ­σης του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, την ίδια στιγ­μή που έστω και αυτά τα κου­τσου­ρε­μέ­να υγειο­νο­μι­κά πρω­τό­κολ­λα στους χώρους δου­λειάς έχουν γίνει φύλ­λο και φτε­ρό, στα μέτρα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών απαι­τή­σε­ων και συμφερόντων.

Η περί­ο­δος που περ­νά­με είναι κρί­σι­μη! Οι εξε­λί­ξεις μάς βάζουν όλους μπρο­στά σε μεγά­λες ευθύ­νες. Δεν πρέ­πει να απο­δε­χτού­με παθη­τι­κά και μοι­ρο­λα­τρι­κά να πλη­ρώ­σει ξανά η εργα­τι­κή τάξη και ο λαός την κρί­ση τους.

Ο εργαζόμενος λαός να πιστέψει στη δύναμη του οργανωμένου μαζικού αγώνα, στο δίκαιο των αιτημάτων του.

Ολα όσα ζήσα­με τα προη­γού­με­να χρό­νια μάς έδω­σαν πολύ­τι­μα διδάγ­μα­τα για να καθο­ρί­σου­με τη σημε­ρι­νή μας στά­ση. Δεν οδη­γούν που­θε­νά το σκύ­ψι­μο του κεφα­λιού, η διαρ­κής μεί­ω­ση των απαι­τή­σε­ών μας και η σιω­πη­ρή παρά­δο­ση των δικαιω­μά­των στο εισό­δη­μα και στους όρους δου­λειάς, στην Υγεία, στην Παι­δεία, στην Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση. Ο δρό­μος του συμ­βι­βα­σμού μάς φέρ­νει συνε­χώς σε πιο δυσχε­ρή θέση από την προη­γού­με­νη. Είναι ανά­γκη να σημά­νει άμε­σα ο συνα­γερ­μός της εργα­τι­κής αντε­πί­θε­σης για να διεκ­δι­κή­σου­με τη ζωή που μας αξί­ζει, και όχι την επι­βί­ω­σή μας.

Στην ίδια γραμ­μή είναι και ο καλύ­τε­ρος σύμ­μα­χός τους, η ηγε­τι­κή ομά­δα της ΓΣΕΕ, ρίχνο­ντας προ­πέ­τα­σμα καπνού για τη “δια­πραγ­μά­τευ­ση”, όπως λέει, νέας Εθνι­κής Γενι­κής Συλ­λο­γι­κής Σύμ­βα­σης Εργα­σί­ας, που αν δεν μειώ­σει μισθούς και μερο­κά­μα­τα θα παγώ­σει ξανά τον κατώ­τα­το μισθό στα όρια της πεί­νας για την εργα­τι­κή τάξη, ενι­σχύ­ο­ντας την κερ­δο­φο­ρία της μεγαλοεργοδοσίας.

Δημιουρ­γούν ένα γενι­κευ­μέ­νο περι­βάλ­λον εκμε­τάλ­λευ­σης που μας γυρ­νά­ει αιώ­νες πίσω, όπου οι εργα­ζό­με­νοι θα δου­λεύ­ουν για τις επι­χει­ρή­σεις όσο αυτές θέλουν, όπως θέλουν, όταν θέλουν και θα τους αμεί­βουν όσο και όταν επι­θυ­μούν. Να εργά­ζο­νται 10ωρα με απλή­ρω­τες υπε­ρω­ρί­ες, με πλή­ρη “απε­λευ­θέ­ρω­ση” της εργα­σί­ας τις Κυρια­κές, με μισθούς που θα ξεκι­νούν από τα 200 ευρώ.

Οσο σφοδρή κι αν είναι η επίθεση αυτού του διαστήματος, ένα πράγμα δεν αλλάζει.

Είναι ανά­γκη ο αγώ­νας για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος να περά­σει σε νέα φάση και να δυνα­μώ­σει, να ισχυ­ρο­ποι­η­θεί ο ταξι­κός πόλος στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, να δυνα­μώ­σει το ΠΑΜΕ, να μπουν περισ­σό­τε­ροι εργα­ζό­με­νοι στα συν­δι­κά­τα και στον αγώ­να. Να αφυ­πνι­στεί κάθε τίμιος εργά­της και συν­δι­κα­λι­στής, ειδι­κά σήμε­ρα και μπρο­στά στα νέα εμπό­δια που επι­χει­ρούν να ορθώ­σουν η εργο­δο­σία και η κυβέρ­νη­ση στους εργα­τι­κούς αγώ­νες και στη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση.

Αταλάντευτα, ταξικά, αγωνιστικά, να συγκροτήσουμε το δικό μας σχέδιο λαϊκής αντεπίθεσης.

Να ξανα­γεν­νή­σου­με την ελπί­δα στο μυα­λό και την καρ­διά κάθε εργα­ζό­με­νου για την ανα­τρο­πή της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής και να μετα­τρα­πεί σε δρά­ση μέσα στα εργο­στά­σια, στις βιο­μη­χα­νι­κές ζώνες, στα γρα­φεία και τους χώρους δου­λειάς, στις γειτονιές.

Με πίστη στο δίκιο μας και με αισιο­δο­ξία, να διεκ­δι­κή­σου­με τη ζωή που μας αξί­ζει! Δίνου­με και τη νέα χρο­νιά ραντε­βού στους χώρους δου­λειάς, στους κλά­δους και τους δρό­μους, για να δυνα­μώ­σου­με το μέτω­πο της αντί­στα­σης, της ανυ­πα­κο­ής, να παλέ­ψου­με για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, για να μπει τέλος στην εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρωπο».