Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μετά τον σάλο, ο Γ. Σγουρός απέσυρε τον ακροδεξιό Χατζάρα από το ψηφοδέλτιό του.…

Με καθυ­στέ­ρη­ση μεγα­λύ­τε­ρη των δύο ημε­ρών και αφού είχε μεσο­λα­βή­σει σάλος στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης, ο στη­ρι­ζό­με­νος από το ΠΑΣΟΚ υπο­ψή­φιος Περι­φε­ρειάρ­χης Αττι­κής Γιάν­νης Σγου­ρός απέ­συ­ρε τον φασί­στα δημο­σιο­γρά­φο Σπύ­ρο Χατζά­ρα από το ψηφο­δέλ­τιο της παρά­τα­ξής του.

Μάλι­στα, ο κ. Σγου­ρός επι­χεί­ρη­σε να «δια­σκε­δά­σει» τις εντυ­πώ­σεις, μιλώ­ντας για… «αυτο­νό­η­τη από­συρ­ση» του Σπ. Χατζά­ρα και κατα­δι­κά­ζο­ντας κατη­γο­ρη­μα­τι­κά τις ακρο­δε­ξιές, ρατσι­στι­κές και αντι­ση­μι­τι­κές από­ψεις του τελευταίου.

«Οι αναρ­τή­σεις και τα δημο­σιεύ­μα­τα που απο­δί­δο­νται στον Σπύ­ρο Χατζά­ρα μας βρί­σκουν από­λυ­τα και ριζι­κά αντί­θε­τους και γι’ αυτό τις κατα­δι­κά­ζου­με με τον πιο ρητό και κατη­γο­ρη­μα­τι­κό τρό­πο», ανα­φέ­ρει σε δήλω­σή του ο υπο­ψή­φιος Περι­φε­ρειάρ­χης Αττικής.

«Τέτοιες από­ψεις, από οποιον­δή­πο­τε και αν εκφέ­ρο­νται, δεν έχουν απο­λύ­τως καμία σχέ­ση με τα δικά μου πιστεύω, τη δια­χρο­νι­κή δια­δρο­μή μου, ούτε έχουν σχέ­ση με τις αρχές και τις αξί­ες τις οποί­ες υπη­ρε­τώ με δια­φά­νεια στο δημό­σιο βίο».

Νωρί­τε­ρα, ο Σπ. Χατζά­ρας είχε δημο­σιο­ποι­ή­σει την απο­χώ­ρη­σή του από την παρά­τα­ξη Σγου­ρού, λίγα 24ωρα πριν ανοί­ξουν οι κάλ­πες για τις Αυτο­διοι­κη­τι­κές Εκλο­γές, όπως ανα­κοί­νω­σε ο ίδιος με ανάρ­τη­σή του στα social media, μετά την θύελ­λα αντιδράσεων.

Σε άλλο ένα παρα­λή­ρη­μα, ο ακρο­δε­ξιός δημο­σιο­γρά­φος σημειώ­νει ότι «δεν είναι αντι­ση­μί­της», ενώ προ­α­νήγ­γει­λε… εξώ­δι­κα σε όσους, όπως λέει, τον συκοφαντούν.

Εμείς, υπεν­θυ­μί­ζου­με την εμε­τι­κό­τε­ρη, την πιο άθλια του ανάρ­τη­ση, υπέρ των ΝΑΖΙ που δολο­φό­νη­σαν τους 200 ήρω­ες Κομ­μου­νι­στές στην Και­σα­ρια­νή την Πρω­το­μα­γιά του 1944:

Ο φασί­στας Σπ. Χατζά­ρας στο ψηφο­δέλ­τιο του υπο­ψή­φιου Περι­φε­ρειάρ­χη Γιάν­νη Σγουρού

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο