Με αφορμή ένα… tweet

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Το πρό­σφα­το τουιτ του Γιώρ­γου Στερ­γί­ου, γραμ­μα­τέα της Πολι­τι­κής Επι­τρο­πής της Ν.Δ αξί­ζει κάποιους σχο­λια­σμούς, όχι για το επί­πε­δο του, αλλά για τα όσα υπο­νο­εί εξαι­τί­ας της θεσμι­κής του ιδιό­τη­τας στο χώρο του. (Όπως έγρα­φε και ο Αμε­ρι­κα­νός φωτο­γρά­φος Γκά­ρι Γουί­νο­γκραντ: «Η φωτο­γρα­φία δεν έχει να κάνει με αυτό που φωτο­γρα­φί­ζε­ται. Εχει να κάνει με το πώς φαί­νε­ται αυτό που φωτογραφίζεται»…)

Η πρώ­τη παρα­τή­ρη­ση είναι η «συνει­δη­τή» άγνοια για τη στά­ση των κυρί­ων Φίλη και Βαρου­φά­κη απέ­να­ντι στο περί­φη­μο «τεί­χος του αίσχους». Προ­φα­νώς και δεν υπήρ­ξαν φίλοι της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στην Λαο­κρα­τι­κή Δημο­κρα­τία της Γερ­μα­νί­ας. Ούτε και οπα­δοί της ανα­γκαιό­τη­τας ύπαρ­ξης του περί­φη­μου «τεί­χους». Απλά τους «φορ­τώ­νει» θέσεις που ποτέ δεν είχαν, όπως άλλω­στε κάνει συχνά η Ν.Δ θεω­ρώ­ντας ή απο­κα­λώ­ντας «κομ­μου­νι­στές» όσους εκφρά­ζουν δια­χει­ρι­στι­κές δια­φο­ρές μαζί της. Άλλω­στε ο αντι­κομ­μου­νι­σμός είναι εγγε­γραμ­μέ­νος στο DNA της…

Η δεύ­τε­ρη παρα­τή­ρη­ση έχει να κάνει με τη ανι­στό­ρη­τη σύγκρι­ση των δύο «τει­χών». Καλό θα ήταν φυσι­κά να μας πει και για άλλα τεί­χη-φρά­κτες  που έχουν από χρό­νια στη­θεί π.χ στα σύνο­ρα ΗΠΑ-Μεξι­κού, στην Παλαι­στί­νη κ.α που στό­χο έχουν γει­το­νι­κούς λαούς και όχι απλά την προ­στα­σία των συνό­ρων μίας χώρας και για τα οποία όχι μόνο δεν γίνε­ται αρνη­τι­κός λόγος, αλλά εκθειά­ζο­νται κιόλας.

Η τρί­τη παρα­τή­ρη­ση έχει να κάνει με τον χαρα­κτή­ρα του «φρά­κτη». Τα όσα γρά­φο­νται  περί «συνό­ρων της Ευρώ­πης» είναι φθη­νή δημα­γω­γία. Ο πραγ­μα­τι­κός εχθρός δεν είναι οι ξερι­ζω­μέ­νοι, αλλά η πολι­τι­κή που στη­ρί­ζει τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και μετα­τρέ­πει τη χώρα σε φυλα­κή για την προ­στα­σία του φρου­ρί­ου της ΕΕ. Η ανα­γκαία φύλα­ξη των συνό­ρων, δεν νομι­μο­ποιεί ακρο­δε­ξιές φωνές και δρά­σεις. Είναι πολι­τι­κή αφέ­λεια η άπο­ψη πως οι προ­σφυ­γι­κές ροές και η εργα­λειο­ποί­η­σή τους αντι­με­τω­πί­ζο­νται με το φρά­χτη. Η χώρα μας πρέ­πει να απε­μπλα­κεί τώρα από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς και να τερ­μα­τί­σει τη συμ­με­το­χή σε στρα­τιω­τι­κές απο­στο­λές. Οι λύσεις δεν βρί­σκο­νται μόνο σ’ έναν φρά­χτη, αλλά βρί­σκο­νται σ’ όλες τις συμ­φω­νί­ες οι οποί­ες πρέ­πει να καταγ­γελ­θούν και ν’ ανοί­ξει άλλος δρό­μος για την αντι­με­τώ­πι­ση του μεταναστευτικού-προσφυγικού.

Τέλος σχε­τι­κά με τα περί «πανω­λε­θρί­ας των ιδε­ών» της αρι­στε­ράς, των κομ­μου­νι­στών, απλά θα τον συνι­στού­σα­με να μην πανη­γυ­ρί­ζει. Η ιστο­ρία δεν τελείωσε!

Ακο­λου­θή­στε το Ατέ­χνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Με τα μάτια των παι­διών (Βέρα Κλών­τζα-Για­κλο­βά – Φρά­νιο Κραλ)