Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με μεγάλη συμμετοχή και δυναμικό παλμό χιλιάδες λαού τίμησαν την εργατική Πρωτομαγιά (ΦΩΤΟ)

Με υψω­μέ­νες γρο­θιές και τον ύμνο της Διε­θνούς ολο­κλη­ρώ­θη­κε η μεγά­λη απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση στο Σύνταγ­μα. Χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι τίμη­σαν τους νεκρούς της τάξης τους και τις κατα­κτή­σεις του εργα­τι­κού κινή­μα­τος στην ασί­γα­στη πάλη με το κεφά­λαιο. Τίμη­σαν τους ηρω­ι­κούς αγώ­νες στην ανει­ρή­νευ­τη πάλη με το κεφάλαιο.

Τόνι­σαν ότι θα συνε­χί­σουν ατα­λά­ντευ­τα στον ίδιο δρό­μο, δεν θα υπο­τα­χθούν στους σχε­δια­σμούς των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και του πολι­τι­κού προ­σω­πι­κού τους, για να πλη­ρώ­σουν με νέες θυσί­ες την κρί­ση και τον πόλεμο.

Στη συγκέ­ντρω­ση συμ­με­τεί­χε αντι­προ­σω­πεία Γάλ­λων εργα­τών και εκ μέρους της χαι­ρε­τι­σμό απηύ­θυ­νε ο Ολι­βιέ Ματό, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας του Εργα­τι­κού Κέντρου Μασ­σα­λί­ας.  «Εδώ και τέσ­σε­ρις μήνες αγω­νι­ζό­μα­στε ενά­ντια σε μια μεταρ­ρύθ­μι­ση που επι­βλή­θη­κε από την ΕΕ και θέλει να πάει το όριο ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης στα 64 έτη», ανέ­φε­ρε και κατήγ­γει­λε την «πολι­τι­κή που κατα­δι­κά­ζει τους εργα­ζό­με­νους να πεθαί­νουν στη δου­λειά». «Αυτό δε θα το δεχθού­με ποτέ. Η ιστο­ρι­κή μας ευθύ­νη είναι να τους στα­μα­τή­σου­με και να κερ­δί­σου­με νέα δικαιώ­μα­τα με βάση τον πλού­το που παρά­γουν οι εργά­τες», τόνισε.

Στον χαι­ρε­τι­σμό του ο Νίκος Τάκας, αντι­πρό­ε­δρος του Συν­δι­κά­του Επι­σι­τι­σμού — Του­ρι­σμού — Ξενο­δο­χεί­ων Αττι­κής, εργα­ζό­με­νος στην ηλε­κτρο­νι­κή πλατ­φόρ­μα «Wolt» ανα­φέρ­θη­κε στις διεκ­δι­κή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων «που βρί­σκο­νται στον δρό­μο 12 και 14 ώρες τη μέρα και βαφτί­ζο­νται «συνερ­γά­τες» με απο­τέ­λε­σμα να στε­ρού­νται στοι­χειώ­δη δικαιώματα».

Χαι­ρε­τι­σμό εκ μέρους των φοι­τη­τών έκα­νε ο Δημή­τρης Γκιώ­νης, πρό­ε­δρος του Συλ­λό­γου Φοι­τη­τών Οδο­ντια­τρι­κής Αθή­νας. «Τιμά­με τους εργα­ζό­με­νους που με τη δου­λειά, με το μυα­λό τους είναι οι δημιουρ­γοί όλου του πλού­του. Η πολι­τι­κή που βάζει τα κέρ­δη πάνω από τις ζωές μας δε θα στα­μα­τή­σει αν δεν την στα­μα­τή­σου­με εμείς», υπο­γράμ­μι­σε, ενώ κάλε­σε σε ενί­σχυ­ση της Παν­σπου­δα­στι­κής στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές στις 10 Μάη.

«Οι αγώ­νες των εργα­τών όλου του κόσμου μπο­ρούν να νική­σουν», τόνι­σε μιλώ­ντας στην απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση της Πρω­το­μα­γιάς στην Αθή­να ο Γιώρ­γος Πέρ­ρος, μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας του ΠΑΜΕ, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι «η εργα­τι­κή τάξη μπο­ρεί να καταρ­γή­σει την καπι­τα­λι­στι­κή σκλα­βιά και να κτί­σει μια νέα κοι­νω­νία χωρίς τους εκμε­ταλ­λευ­τές και τον παρα­σι­τι­σμό τους».

Ο Γ. Πέρ­ρος σημεί­ω­σε ότι σήμε­ρα, μεγά­λη μέρα της παγκό­σμιας εργα­τι­κής τάξης, όχι μόνο τιμά­με αγω­νι­στι­κά και απερ­για­κά τη ματω­μέ­νη εξέ­γερ­ση του Σικά­γου, τους ηρω­ι­κούς αγώ­νες του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και τους χιλιά­δες νεκρούς των εργα­τι­κών — κοι­νω­νι­κών αγώ­νων, «αλλά κυρί­ως ανα­νε­ώ­νου­με τον όρκο μας ότι θα φτά­σου­με τον αγώ­να της τάξης μας στο τέλος της δια­δρο­μής, δηλα­δή ως την κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, ως τη μέρα που θα τσα­κι­στεί από τα θεμέ­λια το σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης, των πολέ­μων και της αδικίας».

Χαι­ρε­τί­ζο­ντας τη συμ­με­το­χή των Γάλ­λων εργα­τών στην απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση υπο­γράμ­μι­σε ότι «οι εργα­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις που ξεσπούν σε όλον τον κόσμο στέλ­νουν ελπι­δο­φό­ρα μηνύ­μα­τα αγω­νι­στι­κής ανά­τα­σης, αντί­στα­σης και ευθεί­ας σύγκρου­σης με τη γραμ­μή της προ­στα­σί­ας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών κερδών».

Επι­σή­μα­νε ότι «κανέ­νας υπο­σχό­με­νος κυβερ­νη­τι­κός Μεσ­σί­ας δεν μπο­ρεί να δώσει λύση στα καθη­με­ρι­νά και οξυ­μέ­να προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζει κάθε εργα­τι­κή — λαϊ­κή οικο­γέ­νεια. Αντι­θέ­τως το κοι­νό πρό­γραμ­μα, ο κοι­νός θεός που πιστεύ­ουν όσα κόμ­μα­τα στη­ρί­ζουν το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα απαι­τεί από τις 22 Μάη ισχυ­ρό εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, ισχυ­ρά συν­δι­κά­τα για να το απο­κρού­σουν στην πράξη».

«Το κοι­νό πρό­γραμ­μα που έχουν τα κόμ­μα­τα της πλου­το­κρα­τί­ας, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ είναι η βάση για να τα βρί­σκουν στη ΓΣΕΕ και οι παρα­τά­ξεις να εκλέ­γουν ξανά μετά από 17 χρό­νια τον Πανα­γό­που­λο πρό­ε­δρο και την τέταρ­τη σε δύνα­μη παρά­τα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του γραμ­μα­τέα. Το κάνουν για­τί θέλουν τα Συν­δι­κά­τα παρο­πλι­σμέ­να, στο τρα­πέ­ζι του κοι­νω­νι­κού δια­λό­γου, ιδιαί­τε­ρα μετά τις εκλο­γές αφού έρχε­ται νέο τσου­νά­μι αντι­λαϊ­κών μέτρων» σημείωσε.

Τόνι­σε ότι «οι λύσεις έρχο­νται από την οργα­νω­μέ­νη δρά­ση, μακριά και πέρα από τον καπι­τα­λι­στι­κό μονό­δρο­μο της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ών της. Είναι ανά­γκη να ηττη­θούν όσοι σήμε­ρα υπε­ρα­σπί­ζο­νται το σύστη­μα αδι­κί­ας, ένα σύστη­μα σάπιο και σαθρό που δεν διορ­θώ­νε­ται, δεν μπο­ρεί να εξαν­θρω­πι­στεί. Η υπο­τα­γή της ζωής μας στα κέρ­δη τους μόνο βάσα­να και δυστυ­χία θα φέρ­νει για την εργα­τι­κή τάξη, για τους λαούς όλου του κόσμου».

«Με αφορ­μή το πρό­σφα­το έγκλη­μα στις ράγες των Τεμπών φανε­ρώ­θη­κε καλύ­τε­ρα στα μάτια του εργα­ζό­με­νου λαού, των φοι­τη­τών και των μαθη­τών πως η αιτία που αντι­με­τω­πί­ζει την ανθρώ­πι­νη ζωή ως λίπα­σμα για τη μεγι­στο­ποί­η­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων δεν είναι ένα απλό ανθρώ­πι­νο λάθος όπως ήθε­λαν να το κλεί­σουν κυβερ­νη­τι­κά και επι­χει­ρη­μα­τι­κά στό­μα­τα» είπε ο Γ. Πέρ­ρος, επι­ση­μαί­νο­ντας, μετα­ξύ άλλων, «αυτές τις μέρες στα καθη­με­ρι­νά Τέμπη της μισθω­τής σκλα­βιάς μετρά­με νεκρούς συνα­δέλ­φους μας εν ώρα εργα­σί­ας, σε εργο­στά­σια και μεγά­λους χώρους δουλειάς».

«Καλού­με όλες τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις και κάθε εργά­τη και εργά­τρια να ενι­σχύ­σουν τα αιτή­μα­τα για ουσια­στι­κά μέτρα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας μας στους χώρους δου­λειάς, να εξα­σφα­λί­ζο­νται ανθρώ­πι­να ωρά­ρια και συν­θή­κες εργα­σί­ας που δεν θα αντι­με­τω­πί­ζουν τη ζωή μας ως κόστος. Να υπάρ­χουν ελεγ­κτι­κοί μηχα­νι­σμοί που θα προ­λαμ­βά­νουν κατα­στά­σεις και δεν θα έρχο­νται εκ των υστέ­ρων μαζί με τα γρα­φεία τελε­τών» πρόσθεσε.

Ο Γ. Πέρ­ρος είπε ότι «επι­χει­ρη­μα­τι­κοί ομί­λοι, κυβέρ­νη­ση και οι άνθρω­ποί τους μέσα στο εργα­τι­κό-συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα τις τελευ­ταί­ες μέρες επι­χει­ρούν να χτυ­πή­σουν συν­δι­κά­τα που είναι μπρο­στά στους αγώ­νες» και υπο­γράμ­μι­σε ότι «αυτές οι μεθο­δεύ­σεις θα πέσουν στο κενό».

Από το πρωί στις προ­συ­γκε­ντρώ­σεις του ΠΑΜΕ στην πλα­τεία Κάνιγ­γος, την Ομό­νοια, τα Προ­πύ­λαια Πανε­πι­στη­μί­ου, τους Στύ­λους του Ολυ­μπί­ου Διός και την Λεω­φό­ρο Αλε­ξάν­δρας, έδω­σαν το «παρών» Ομο­σπον­δί­ες, Σωμα­τεία και Επι­τρο­πές Αγώ­να εργα­ζο­μέ­νων στον ιδιω­τι­κό και το δημό­σιο τομέα.

Οι δια­δη­λω­τές από τις προ­συ­γκε­ντρώ­σεις στο κέντρου της Αθή­νας, με το σύν­θη­μα «Από το Σικά­γο στην Και­σα­ρια­νή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξι­κή» και «Κόκ­κι­νη Πρω­το­μα­γιά — Πρω­το­πό­ρα εργα­τιά» κατευ­θύν­θη­καν στην πλα­τεία Συντάγ­μα­τος, για το κύριο μέρος της απερ­για­κής κινη­το­ποί­η­σης. Η έναρ­ξη της εκδή­λω­σης έγι­νε συμ­βο­λι­κά με την απαγ­γε­λία του ποι­ή­μα­τος «Σώπα, μη μιλάς» του Τούρ­κου ποι­η­τή και λογο­τέ­χνη Αζίζ Νεσίν, το οποίο απήγ­γει­λε ο ηθο­ποιός Βασί­λης Κολο­βός: «Θα έρθει η στιγ­μή που δε θ’ αντέ­ξω, και θα ξεσπά­σω, και δε θα φοβη­θώ, και θα ελπί­ζω, και κάθε στιγ­μή το λαρύγ­γι μου θα γεμί­ζω μ’ έναν φθόγ­γο, μ’ ένα τραύ­λι­σμα, με μια κραυ­γή που θα μου λέει: Μίλα!».

Ξεχω­ρι­στό χρώ­μα προ­σέ­δω­σε η παρου­σία Γάλ­λων συν­δι­κα­λι­στών στην κεφα­λή της πορεί­ας της προ­συ­γκέ­ντρω­σης στην Κάνιγ­γος. Οι εργα­ζό­με­νοι της Γαλ­λί­ας έχουν κινη­το­ποι­η­θεί έντο­να το τελευ­ταίο διά­στη­μα ενά­ντια στο αντερ­γα­τι­κό — αντια­σφα­λι­στι­κό νομο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης Μακρόν και οι εκπρό­σω­ποί τους στη σημε­ρι­νή συγκέ­ντρω­ση της Αθή­νας ανάρ­τη­σαν πανό σε δύο γλώσ­σες: «Οι λαοί θα νική­σουν – Les peoples gagneront». Νωρί­τε­ρα, επι­σκέ­φτη­καν το Σκο­πευ­τή­ριο της Και­σα­ρια­νής και κατέ­θε­σαν λουλούδια.

Στην απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση παρα­βρέ­θη­κε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κουτσούμπας.

 

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο