Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια «δεύτερη ανάγνωση» της στρατιωτικής σύγκρουσης στην Ουκρανία

Ο ρόλος της ευρωατλαντικής προπαγάνδας απέναντι σε πληροφορίες και αναλύσεις για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της Ρωσίας

Δεν ήταν λίγες οι φορές αυτές τις 90 μέρες του πολέ­μου στην Ουκρα­νία, που «έλαμ­ψε» η ευρω­α­τλα­ντι­κή προ­πα­γάν­δα, επι­χει­ρώ­ντας να φέρει στα μέτρα της την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και να στοι­χί­σει τους λαούς με τους στό­χους της, στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση ΝΑΤΟ — Ρωσίας.

Ο «Ριζο­σπά­στης» έχει δημο­σιεύ­σει απο­κα­λυ­πτι­κά θέμα­τα για τον τρό­πο που κρα­τι­κοί μηχα­νι­σμοί και ισχυ­ρά επι­τε­λεία, μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι στον τομέα της επι­κοι­νω­νί­ας και ΜΜΕ παγκό­σμιας εμβέ­λειας, από τα ισχυ­ρό­τε­ρα κρά­τη — μέλη του ΝΑΤΟ, έχουν συγκρο­τή­σει ένα πολυ­δαί­δα­λο επι­κοι­νω­νια­κό επι­τε­λείο στο πλευ­ρό της κυβέρ­νη­σης Ζελένσκι.

Το επι­τε­λείο αυτό ελέγ­χει τη ροή της πλη­ρο­φο­ρί­ας προς τα παγκό­σμια δίκτυα, ρίχνει «μαύ­ρο» με κυβερ­νη­τι­κές και ευρω­παϊ­κές απο­φά­σεις στη μετά­δο­ση οποιασ­δή­πο­τε άλλης εκδο­χής γύρω από την εξέ­λι­ξη και τα γεγο­νό­τα του πολέ­μου, προ­βάλ­λει την ιμπε­ρια­λι­στι­κή σύγκρου­ση με τον τρό­πο που ευνο­εί τα γενι­κό­τε­ρα ΝΑΤΟι­κά συμφέροντα.

Η λει­τουρ­γία αυτού του μηχα­νι­σμού κάνει δυσ­διά­κρι­τα τα όρια μετα­ξύ πραγ­μα­τι­κό­τη­τας και προ­πα­γάν­δας, όπως παρα­δέ­χο­νται ακό­μα και ΝΑΤΟι­κοί αξιω­μα­τού­χοι1.

Ξεχω­ρι­στή θέση στο δίκτυο της ΝΑΤΟι­κής προ­πα­γάν­δας έχουν διά­φο­ροι «ειδι­κοί», στρα­τιω­τι­κοί και ανα­λυ­τές, που στη­ρί­ζουν πλευ­ρές του ευρω­α­τλα­ντι­κού αφη­γή­μα­τος, κυρί­ως σε ό,τι αφο­ρά τις στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις «επί του πεδίου».

Στό­χος είναι να «περά­σει» η εικό­να ενός «ηρω­ι­κού πατριω­τι­κού στρα­τού», που πολε­μά­ει για λογα­ρια­σμό «όλης της Δύσης», για να υπε­ρα­σπι­στεί τις «αξί­ες» της «απέ­να­ντι στον ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό και τον ολο­κλη­ρω­τι­σμό της Ρωσί­ας». Για να νική­σει επο­μέ­νως σ’ αυτόν τον πόλε­μο, χρειά­ζε­ται να στη­ρι­χτεί με ΝΑΤΟι­κό πολε­μι­κό υλι­κό και άλλα μέσα.

Στον αντί­πο­δα, ο εισβο­λέ­ας εμφα­νί­ζε­ται να κατα­γρά­φει τη μια απο­τυ­χία μετά την άλλη στο πεδίο των μαχών, να ανα­προ­σαρ­μό­ζει τους επι­χει­ρη­σια­κούς στό­χους του απέ­να­ντι στην «ισχυ­ρή αντί­στα­ση», να έχει μεγά­λες απώ­λειες σε έμψυ­χο και άλλο στρα­τιω­τι­κό υλικό.

Φυσι­κά, δεν είναι η πρώ­τη φορά που συμ­βαί­νει αυτό. Το 2008, δημο­σιο­γρα­φι­κή έρευ­να που δημο­σιεύ­τη­κε στη «NY Times», με τίτλο «Πίσω από τους ανα­λυ­τές, το κρυ­φό χέρι του Πεντα­γώ­νου», απο­κά­λυ­ψε ότι πολ­λοί από­στρα­τοι αξιω­μα­τι­κοί των ΗΠΑ είχαν επι­στρα­τευ­τεί από την αμε­ρι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση για να εμφα­νί­ζο­νται σε τηλε­ο­πτι­κά πάνελ και, συζη­τώ­ντας για τον πόλε­μο στο Ιράκ, να ανα­πα­ρά­γουν την κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα και να δικαιο­λο­γούν τη συνέ­χι­ση του πολέμου.

Αυτοί οι «ανα­λυ­τές», που στα έγγρα­φα του Πεντα­γώ­νου χαρα­κτη­ρί­ζο­νται «πολ­λα­πλα­σια­στι­κή δύνα­μη των μηνυ­μά­των» που μετέ­φε­ραν με «τη μορ­φή των δικών τους από­ψε­ων», λάμ­βα­ναν καθη­με­ρι­νές ενη­με­ρώ­σεις από αξιω­μα­τού­χους του Λευ­κού Οίκου, του Πεντα­γώ­νου και του Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ2.

Αντί­στοι­χα παρα­δείγ­μα­τα θα μπο­ρού­σε να αντλή­σει κανείς και από τη ρωσι­κή προ­πα­γάν­δα, που παρου­σιά­ζει την ιμπε­ρια­λι­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση ως «απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση της Ανατ. Ουκρα­νί­ας» και με διθυ­ραμ­βι­κούς τόνους περι­γρά­φει την απα­ρά­δε­κτη εισβολή.

Επι­κε­ντρώ­νου­με όμως στο ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο, για­τί σ’ αυτό προσ­δέ­νει τα συμ­φέ­ρο­ντά της η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη και η δική του προ­πα­γάν­δα είναι αυτή που κυριαρ­χεί στη χώρα μας, για να δικαιο­λο­γη­θεί η επι­κίν­δυ­νη ελλη­νι­κή εμπλο­κή στον πόλεμο.

Ας δού­με λοι­πόν ορι­σμέ­να παρα­δείγ­μα­τα για το πώς παρου­σί­α­σε η αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή προ­πα­γάν­δα κάποια από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα γεγο­νό­τα του πολέ­μου στην Ουκρα­νία και πώς αυτά κατα­γρά­φο­νται σε επί­ση­μα έγγρα­φα, αλλά και στην ειδη­σε­ο­γρα­φία των ΜΜΕ που δεν ελέγ­χο­νται από τους «δυτι­κούς».

Η κατάληψη του Κιέβου ήταν στόχος του ρωσικού στρατού;

Σύμ­φω­να με τα ευρω­α­τλα­ντι­κά Μέσα, επι­χει­ρη­σια­κός στό­χος της απα­ρά­δε­κτης ρωσι­κής εισβο­λής ήταν εξαρ­χής η κατά­λη­ψη του Κιέ­βου και η κατο­χή της Ουκρα­νί­ας. Με βάση αυτήν την ανά­λυ­ση, η επι­κέ­ντρω­ση των ρωσι­κών επι­χει­ρή­σε­ων στην ανα­το­λι­κή Ουκρα­νία κατά τη δεύ­τε­ρη φάση της εισβο­λής, παρου­σιά­στη­κε ως «ανα­δί­πλω­ση των ρωσι­κών δυνά­με­ων» εξαι­τί­ας της «ισχυ­ρής αντί­στα­σης» και ως «απο­τυ­χία να κατα­λά­βουν το Κίε­βο και ολό­κλη­ρη την Ουκρα­νία», γεγο­νός που τους ανά­γκα­σε να περιο­ρι­στούν στα ανατολικά.

Από την άλλη, όμως, μια σει­ρά ανα­λυ­τών και πρώ­ην στρα­τιω­τι­κών, κρί­νο­ντας από την ανά­πτυ­ξη των ρωσι­κών στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων και την εξέ­λι­ξη των μαχών, επι­σή­μα­ναν από την πρώ­τη στιγ­μή ότι στρα­τη­γι­κός τους στό­χος δεν υπήρ­ξε ποτέ η κατά­λη­ψη ολό­κλη­ρης της Ουκρα­νί­ας αλλά η εξου­δε­τέ­ρω­ση του μεγα­λύ­τε­ρου μέρους των ουκρα­νι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων, που βρί­σκο­νταν συγκε­ντρω­μέ­νες στο νότιο-νοτιο­α­να­το­λι­κό τμή­μα της χώρας και κυρί­ως στο Ντονμπάς.

Ακό­μη ότι οι επι­χει­ρή­σεις περι­με­τρι­κά του Κιέ­βου και στα δυτι­κά της χώρας είχαν στό­χο να κατα­στρέ­ψουν κρί­σι­μες στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­μές και ταυ­τό­χρο­να να απο­κό­ψουν, δια­σπεί­ρουν και δια­σπά­σουν τον κύριο όγκο των ουκρα­νι­κών δυνά­με­ων, που είχε ήδη ανα­πτυ­χθεί ανατολικά.

Οταν έλη­ξε η πρώ­τη φάση των ρωσι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, στα τέλη Μάρ­τη, ακό­μα και η ουκρα­νι­κή πλευ­ρά παρα­δέ­χθη­κε πως οι ρωσι­κοί στό­χοι ήταν δια­φο­ρε­τι­κοί απ’ αυτούς που παρου­σί­α­σε αρχι­κά η ευρω­α­τλα­ντι­κή προπαγάνδα.

Για παρά­δειγ­μα, ο επι­κε­φα­λής των στρα­τιω­τι­κών υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών της Ουκρα­νί­ας, Κιρί­λο Μπου­ντά­νοφ, δήλω­σε ότι στό­χος της εισβο­λής της Ρωσί­ας ήταν να κατα­λά­βει το ανα­το­λι­κό τμή­μα της Ουκρα­νί­ας, προ­σθέ­το­ντας μάλι­στα ότι σύντο­μα θα ξεκι­νή­σει ανταρ­το­πό­λε­μος «στο κατε­χό­με­νο από τη Ρωσία έδα­φος»3.

Θυμί­ζου­με ότι πριν από τη ρωσι­κή εισβο­λή, ο ουκρα­νι­κός στρα­τός είχε ήδη ενι­σχυ­θεί στα ανα­το­λι­κά της χώρας (από το 2021) και επι­χει­ρού­σε ενά­ντια στις αυτο­α­πο­κα­λού­με­νες από το 2014 «Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες» του ρωσό­φω­νου πληθυσμού.

Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία της Ειδι­κής Απο­στο­λής Παρα­τη­ρη­τών του ΟΑΣΕ στην Ουκρα­νία, από τις 16 Φλε­βά­ρη του 2022 οι εκρή­ξεις στο Ντον­μπάς αυξά­νο­νται ραγδαία, ξεπερ­νώ­ντας τις 1.200 στις 18 Φλε­βά­ρη, από 100 στις 14 του ίδιου μήνα. Στις 21 Φλε­βά­ρη, το ημε­ρή­σιο δελ­τίο ανα­φέ­ρει πως στην περιο­χή του Ντο­νέ­τσκ, 18 και 20 του ίδιου μήνα, κατα­γρά­φη­καν 2.158 παρα­βιά­σεις κατά­παυ­σης του πυρός, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων 1.100 εκρή­ξε­ων, ενώ αντί­στοι­χοι αριθ­μοί κατα­γρά­φη­καν στο Λου­γκάνσκ4.

Μάλι­στα, στις 24 Μάρ­τη 2021, δημο­σιεύ­θη­κε από­φα­ση του Συμ­βου­λί­ου Εθνι­κής Ασφά­λειας και Αμυ­νας της Ουκρα­νί­ας της 11ης Μάρ­τη 2021«Σχε­τι­κά με τη στρα­τη­γι­κή ανα­κα­τά­λη­ψης και επα­νέ­ντα­ξης του προ­σω­ρι­νά κατε­χό­με­νου εδά­φους της Αυτό­νο­μης Δημο­κρα­τί­ας της Κρι­μαί­ας και της πόλης της Σεβα­στού­πο­λης», την οποία ενέ­κρι­νε ο Πρό­ε­δρος Ζελέν­σκι την ίδια μέρα5.

Ως εκ τού­του, ο ουκρα­νι­κός στρα­τός δεν ανα­πτύ­χθη­κε ανα­το­λι­κά τις παρα­μο­νές της ρωσι­κής εισβο­λής αλλά βρι­σκό­ταν ήδη εκεί και βομ­βάρ­δι­ζε τις αυτο­α­πο­κα­λού­με­νες «Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες» του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­γκάνσκ, με την ενθάρ­ρυν­ση των Ευρω­α­τλα­ντι­κών, που «έσπρω­χναν» την Ουκρα­νία να γίνει «σάκος του μποξ» στην αντι­πα­ρά­θε­σή τους με τη Ρωσία.

Ο ίδιος ο Ζελέν­σκι, σε συνέ­ντευ­ξή του στις 20 Μάρ­τη στο τηλε­ο­πτι­κό δίκτυο CNN, ομο­λό­γη­σε ότι βρι­σκό­ταν σε στα­θε­ρή επα­φή με το ΝΑΤΟ. Οπως είπε, «τους ζήτη­σα προ­σω­πι­κά να πουν ευθέ­ως ότι θα σας δεχθού­με στο ΝΑΤΟ σε ένα, δύο ή πέντε χρό­νια, απλά πεί­τε το άμε­σα και καθα­ρά, ή απλά πεί­τε όχι». Και πρό­σθε­σε πως η απά­ντη­ση που έλα­βε ήταν πολύ σαφής: «Δεν πρό­κει­ται να γίνεις μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά δημο­σί­ως οι πόρ­τες θα παρα­μεί­νουν ανοι­χτές»6.

Με άλλα λόγια, η Ουκρα­νία και η κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι έπαι­ζαν ρόλο «μπρο­στι­νού» του ΝΑΤΟ στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ δια­τη­ρού­σε με αυτόν τον τρό­πο ανοι­χτή την απει­λή απέ­να­ντι στη Ρωσία, ότι κάποια στιγ­μή θα δεχό­ταν την Ουκρα­νία στους κόλ­πους του, σφίγ­γο­ντας ακό­μα περισ­σό­τε­ρο τον κλοιό στα δυτι­κά της σύνορα.

Το επιχειρησιακό σχέδιο της ρωσικής εισβολής

Η στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση που ξεκί­νη­σε στις 24 Φλε­βά­ρη, εξε­λί­χθη­κε ως εξής: Ο κύριος όγκος των ρωσι­κών στρα­τευ­μά­των δια­πέ­ρα­σε το νότιο τμή­μα της Ουκρα­νί­ας, στο Ντον­μπάς και κατά μήκος της ακτής της Αζο­φι­κής Θάλασσας.

Στό­χος αυτής της επί­θε­σης ήταν να στη­θεί μια «λαβί­δα», μαζί με δυνά­μεις που εισέ­βα­λαν από την Κρι­μαία και το Χάρ­κο­βο, έχο­ντας στο κέντρο την πολι­το­φυ­λα­κή των αυτο­α­πο­κα­λού­με­νων «Λαϊ­κών Δημο­κρα­τιών» και την Εθνο­φρου­ρά της Τσετσενίας.

Η δευ­τε­ρεύ­ου­σα δύνα­μη κινή­θη­κε προς το Κίε­βο από τον Βορ­ρά, μέσω Ρωσί­ας και Λευ­κο­ρω­σί­ας, με στό­χο την καθή­λω­ση του υπό­λοι­που τμή­μα­τος των ουκρα­νι­κών δυνά­με­ων και την απο­τρο­πή ενί­σχυ­σης των στρα­τευ­μά­των στα ανα­το­λι­κά. Αυτά δηλα­δή που η κύρια επέ­λα­ση στό­χευε να περι­κυ­κλώ­σει στον θύλα­κα του Κρα­μα­τόρσκ, το διοι­κη­τι­κό κέντρο της ομώ­νυ­μης επαρ­χί­ας στο βόρειο τμή­μα του Ντο­νέ­τσκ (στο κέντρο του τρι­γώ­νου Χάρ­κο­βο — Ντο­νέ­τσκ — Λουγκάνσκ).

Αξί­ζει να σημειω­θεί πως στο πρώ­το αυτό μέρος της εισβο­λής, οι ρωσι­κές δυνά­μεις παρέ­καμ­πταν μεγά­λα αστι­κά κέντρα και έφτα­σαν να ελέγ­χουν ουκρα­νι­κά εδά­φη που η έκτα­σή τους προ­σεγ­γί­ζει το μέγε­θος της Βρετανίας.

Κι ενώ οι ρωσι­κές δυνά­μεις παρου­σιά­ζο­νταν με λεπτο­μέ­ρεια στις ανα­λύ­σεις «επί του πεδί­ου» των δυτι­κών Μέσων Ενη­μέ­ρω­σης, από τους χάρ­τες των επι­χει­ρή­σε­ων απου­σί­α­ζαν εντε­λώς οι θέσεις των ουκρα­νι­κών δυνά­με­ων. Αυτό γινό­ταν για να μην απο­κα­λυ­φθεί ότι βρί­σκο­νταν ήδη ανα­πτυγ­μέ­νες στην ανα­το­λι­κή Ουκρα­νία, πριν από τη ρωσι­κή εισβο­λή. Μετά την περι­κύ­κλω­σή τους στον θύλα­κα του Κρα­μα­τόρσκ, οι δυνά­μεις αυτές κατα­κερ­μα­τί­στη­καν, καθώς αντί να απο­συρ­θούν σε γραμ­μή άμυ­νας κατά μήκος του Δνεί­πε­ρου και να ανα­συ­ντα­χθούν, ο Ζελέν­σκι απα­γό­ρευ­σε κάτι τέτοιο.

Η ασά­φεια που δια­τη­ρεί­ται σχε­τι­κά με την κατά­στα­ση των ουκρα­νι­κών δυνά­με­ων, όπως σημειώ­νει χαρα­κτη­ρι­στι­κά πρώ­ην ανώ­τα­τος αξιω­μα­τι­κός του ΝΑΤΟ, έχει διά­φο­ρες επι­πτώ­σεις: «Πρώ­τον, δια­τη­ρεί την ψευ­δαί­σθη­ση μιας πιθα­νής ουκρα­νι­κής νίκης. Ετσι, αντί να ενθαρ­ρύ­νει μια δια­δι­κα­σία δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, η Δύση επι­διώ­κει να παρα­τεί­νει τον πόλεμο».

Στις 25 Μάρ­τη, το ρωσι­κό υπουρ­γείο Αμυ­νας ανα­κοί­νω­σε πως «σε γενι­κές γραμ­μές οι βασι­κοί στό­χοι του πρώ­του στα­δί­ου της επι­χεί­ρη­σης ολο­κλη­ρώ­θη­καν» και ότι ο ρωσι­κός στρα­τός θα επι­κέ­ντρω­νε στη συνέ­χεια «το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος των προ­σπα­θειών στον κύριο σκο­πό: Την απε­λευ­θέ­ρω­ση του Ντον­μπάς», στην ανα­το­λι­κή Ουκρα­νία, έχο­ντας ολο­κλη­ρώ­σει την επι­χεί­ρη­ση στον θύλα­κα του Κρα­μα­τόρσκ και την περι­κύ­κλω­ση της Μαριούπολης.

Η έναρ­ξη της δεύ­τε­ρης φάσης της εισβο­λής συνο­δεύ­τη­κε από έντα­ση του εξο­πλι­σμού της Ουκρα­νί­ας με ΝΑΤΟι­κό πολε­μι­κό υλι­κό και κλι­μά­κω­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­σης, που συνε­χί­ζε­ται ακά­θε­κτη, με τις ρωσι­κές δυνά­μεις να στα­θε­ρο­ποιού­νται πλέ­ον στα εδά­φη της ανα­το­λι­κής και νότιας Ουκρα­νί­ας και τους δυτι­κούς να μιλά­νε για έναν μακρο­χρό­νιο «πόλε­μο φθοράς».

Βομβαρδισμός …προπαγάνδας για το «ξέπλυμα» του ΝΑΤΟ

Μια άλλη πτυ­χή της προ­πα­γάν­δας αφο­ρά τη σφο­δρό­τη­τα των ρωσι­κών βομ­βαρ­δι­σμών και τα πλήγ­μα­τα σε μη στρα­τιω­τι­κούς στό­χους. Ενδει­κτι­κά, ο επί­ση­μος λογα­ρια­σμός της Εθνο­φρου­ράς της Ουκρα­νί­ας ισχυ­ρι­ζό­ταν πως ενώ στη Συρία έπε­σαν μόλις 100 βόμ­βες σε 5 χρό­νια (!) στην Ουκρα­νία μέσα σε 22 μέρες έπε­σαν 1.100. «Αντι­λη­φθεί­τε το μέγε­θος της κατα­στρο­φής», ήταν το σχό­λιο της Εθνο­φρου­ράς, στην οποία θυμί­ζου­με ότι περι­λαμ­βά­νο­νται και οι ναζι­στι­κές πολι­το­φυ­λα­κές του Αζόφ.

Μιλώ­ντας στις 22 Μάρ­τη στο «Newsweek», ανα­λυ­τής της Υπη­ρε­σί­ας Αμυ­ντι­κών Πλη­ρο­φο­ριών (DIA) των ΗΠΑ σημεί­ω­σε στο ίδιο πνεύ­μα ότι «σε 24 ημέ­ρες συγκρού­σε­ων, η Ρωσία πραγ­μα­το­ποί­η­σε περί­που 1.400 επι­θέ­σεις και εκτό­ξευ­σε σχε­δόν 1.000 πυραύ­λους», υπο­στη­ρί­ζο­ντας πως «η κατα­στρο­φή είναι τερά­στια, ειδι­κά σε σύγκρι­ση με αυτό που οι Ευρω­παί­οι και οι Αμε­ρι­κα­νοί έχουν συνη­θί­σει να βλέ­πουν»7.

Δεν υπάρ­χει πιο αισχρή προ­σπά­θεια να «ξεπλυ­θούν» τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά εγκλή­μα­τα των Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών στην κολυμ­βή­θρα της απα­ρά­δε­κτης ρωσι­κής εισβο­λής στην Ουκρα­νία! Για τη σύγκρι­ση μόνο, μέσα σε 41 μέρες που διήρ­κε­σε η εισβο­λή στο Ιράκ το 2003, οι ΗΠΑ και η Βρε­τα­νία έρι­ξαν 29.199 βόμ­βες, από τις οποί­ες σχε­δόν τα δύο τρί­τα ήταν πύραυ­λοι ακριβείας.

Σύμ­φω­να με ανα­λύ­σεις, στους πολέ­μους των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, μια από τις βασι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες των επι­χει­ρή­σε­ων ήταν η ελα­χι­στο­ποί­η­ση των απω­λειών στο συμ­μα­χι­κό στρα­τό­πε­δο, που οδή­γη­σε με τη σει­ρά της σε πολύ θανα­τη­φό­ρες αερο­πο­ρι­κές επι­θέ­σεις, με τα χερ­σαία στρα­τεύ­μα­τα να επεμ­βαί­νουν μόνο όταν όλα έχουν ισο­πε­δω­θεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στο Αφγα­νι­στάν ή στο Σαχέλ, οι Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κοί σκό­τω­σαν περισ­σό­τε­ρους αμά­χους από ό,τι οι Ταλι­μπάν ή άλλες ένο­πλες οργα­νώ­σεις8.

Ο ανα­λυ­τής της DIA σημεί­ω­σε επί­σης ότι «η συντρι­πτι­κή πλειο­νό­τη­τα των αερο­πο­ρι­κών επι­δρο­μών βρί­σκο­νται πάνω από το πεδίο της μάχης, με τα ρωσι­κά αερο­σκά­φη να παρέ­χουν “στε­νή αερο­πο­ρι­κή υπο­στή­ρι­ξη” στις επί­γειες δυνά­μεις. Το υπό­λοι­πο — λιγό­τε­ρο από 20 τοις εκα­τό, σύμ­φω­να με ειδι­κούς των ΗΠΑ — έχει στό­χο στρα­τιω­τι­κά αερο­δρό­μια, στρα­τώ­νες και υπο­στη­ρι­κτι­κές αποθήκες».

Στο ίδιο δημο­σί­ευ­μα, όμως, φιλο­ξε­νεί­ται και η άπο­ψη ενός από­στρα­του αξιω­μα­τι­κού της Αμε­ρι­κα­νι­κής Πολε­μι­κής Αερο­πο­ρί­ας, υπεύ­θυ­νου για την έγκρι­ση στό­χων στους βομ­βαρ­δι­σμούς σε Ιράκ και Αφγα­νι­στάν. Οπως δηλώ­νει, «εάν απλώς πεί­σου­με τους εαυ­τούς μας ότι η Ρωσία βομ­βαρ­δί­ζει αδια­κρί­τως, ή ότι απο­τυγ­χά­νει να προ­κα­λέ­σει μεγα­λύ­τε­ρη ζημιά επει­δή το προ­σω­πι­κό της δεν είναι επαρ­κές ή επει­δή είναι τεχνι­κά ανί­κα­νη, τότε δεν βλέ­που­με την πραγ­μα­τι­κή σύγκρουση».

Εμμέ­σως το ομο­λο­γεί στη συνέ­χεια και ο ανα­λυ­τής της DIA, λέγο­ντας ότι «το επί­πε­δο θανά­του και κατα­στρο­φής (στην Ουκρα­νία) είναι χαμη­λό σε σύγκρι­ση με την ικα­νό­τη­τα της Ρωσί­ας (…) Ξέρω ότι είναι δύσκο­λο να απο­δε­χθού­με ότι το μακε­λειό και η κατα­στρο­φή θα μπο­ρού­σαν να είναι πολύ χει­ρό­τε­ρα από ό,τι είναι (…) Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, θα έλε­γα ότι οι Ρώσοι θα μπο­ρού­σαν να σκο­τώ­σουν χιλιά­δες περισ­σό­τε­ρους πολί­τες εάν το ήθελαν».

Ο ρόλος των εθελοντών

Τέλος, πολ­λά έχουν γρα­φτεί και ειπω­θεί για τον ρόλο των «εθε­λο­ντών» που συρ­ρέ­ουν από την αρχή του πολέ­μου για να στη­ρί­ξουν την ουκρα­νι­κή κυβέρ­νη­ση στον πόλε­μο με τη Ρωσία. Η έκκλη­ση του Ζελέν­σκι σε πολί­τες άλλων κρα­τών να κατα­τα­χθούν στη «Διε­θνή Λεγε­ώ­να», που δημιούρ­γη­σε πρό­σφα­τα, έγι­νε δεκτή με ενθου­σια­σμό από ευρω­παϊ­κές χώρες.

Αρκε­τοί, μάλι­στα, ενθαρ­ρυ­μέ­νοι από τα Μέσα Ενη­μέ­ρω­σης που παρου­σιά­ζουν έναν δια­λυ­μέ­νο ρωσι­κό στρα­τό, εντάσ­σο­νται χωρίς καν να έχουν εμπει­ρία, ενώ άλλοι σπρώ­χνο­νται να γίνουν «κρέ­ας για τα κανό­νια», όπως μαρ­τυ­ρά εθε­λο­ντής για­τρός στη βρε­τα­νι­κή «Telegraph», που μετά από 5 μέρες στην Ουκρα­νία επέ­στρε­ψε, καθώς έμα­θε πως οι Ουκρα­νοί σκό­πευαν να τον στεί­λουν στην πρώ­τη γραμ­μή στο Κίε­βο, χωρίς καν εκπαί­δευ­ση9.

Οπως ανα­φέ­ρουν διά­φο­ροι ανα­λυ­τές στην «Jerusalem Post» και το «Politico», η εμπει­ρία των πρό­σφα­των πολε­μι­κών συγκρού­σε­ων δεί­χνει ότι η συμ­με­το­χή ξένων, εθε­λο­ντών μαχη­τών δεν συνει­σφέ­ρει σε τίπο­τα άλλο σε μια σύγκρου­ση, παρά από την παρά­τα­σή της και την αύξη­ση των θανά­των10.

Παράλ­λη­λα, όπως σημειώ­νει ο πρώ­ην υπεύ­θυ­νος του ΝΑΤΟ για την επι­χεί­ρη­ση ενά­ντια στη διά­δο­ση των φορη­τών όπλων, Ζακ Μποντ, η αδιά­κρι­τη δια­νο­μή των όπλων που παρέ­χουν «με το τσου­βά­λι» τα κρά­τη — μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ανά­με­σά τους και η Ελλά­δα, «θα μπο­ρού­σε κάλ­λι­στα να κατα­στή­σει την ΕΕ υπο­στη­ρι­κτή του εξτρε­μι­σμού, ακό­μα και της διε­θνούς τρο­μο­κρα­τί­ας. Το απο­τέ­λε­σμα είναι πως προ­σθέ­του­με περισ­σό­τε­ρο στη δυστυ­χία, προ­κει­μέ­νου να ικα­νο­ποι­ή­σου­με τις ευρω­παϊ­κές ελίτ περισ­σό­τε­ρο από την ίδια την Ουκρανία».

Ο ίδιος σημειώ­νει σε ανά­λυ­σή του πως τα όπλα που προ­μη­θεύ­ουν οι Ευρω­α­τλα­ντι­κοί στην Ουκρα­νία βρί­σκο­νται εν μέρει στα χέρια εγκλη­μα­τι­κών ατό­μων και οργα­νώ­σε­ων και έχουν ήδη αρχί­σει να προ­κα­λούν πρό­βλη­μα ασφά­λειας στη χώρα.


 


Παρα­πο­μπές

1. «Ριζο­σπά­στης», Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο 2 — 3 Απρί­λη 2022: Ευρω­α­τλα­ντι­κή προ­πα­γάν­δα για τον πόλε­μο: Πίσω από την κουρτίνα…

2. https://www.nytimes.com/2008/04/20/us/20generals.html

3. https://www.reuters.com/world/europe/rockets-strike-ukraines-lviv-biden-says-putin-cannot-remain-power-2022–03-27/

4. https://www.osce.org/special-monitoring-mission-to-ukraine/512683

5. https://www.president.gov.ua/documents/1172021–37533

6. https://edition.cnn.com/europe/live-news/ukraine-russia-putin-news-03–20-22/h_7c08d64201fdd9d3a141e63e606a62e4

7. https://www.newsweek.com/putins-bombers-could-devastate-ukraine-hes-holding-back-heres-why-1690494

8. https://edition.cnn.com/2019/07/30/asia/afghanistan-nato-taliban-intl-scli/index.html

9. https://www.telegraph.co.uk/world-news/2022/03/17/wanted-us-cannon-fodder-say-british-medical-volunteers-tricked/

10. https://www.jpost.com/middle-east/article-701412 και https://www.politico.com/news/magazine/2022/03/10/foreign-fighters-are-heading-to-ukraine-thats-a-moment-for-worry-00016084

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο