Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια πρόταση για το καλοκαίρι… «Ψηλά το κεφάλι»

Σκο­πιές, βολές στο βρό­ντο, στρώ­σι­μο κρε­βα­τιού, απο­ψι­λώ­σεις, καψώ­νια, ανα­φο­ρές, ένστο­λα στρα­βά και αγκυ­λώ­σεις. Ανού­σια θητεία, δοσμέ­νη με χιού­μορ, αυτο­σαρ­κα­σμό και με… Ψηλά το κεφάλι.

Ευχά­ρι­στο και καλο­γραμ­μέ­νο διή­γη­μα εμπνευ­σμέ­νο από τη θητεία στο στρα­τό.  Άξιος ως στρα­τιώ­της, αλλά και ως συγ­γρα­φέ­ας ο συνερ­γά­της μας Πάνος Αλεπλιώτης.

Εκδό­της ΕΝΤΥΠΟΙΣ
Χρο­νο­λο­γία Έκδο­σης Ιού­νιος 2019
Αριθ­μός σελί­δων 130
Δια­στά­σεις 21x14
Τιμή 9,86

Απόσπασμα

Παρου­σιά­στη­κα για την θητεία μου στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’80, μετά από ανα­βο­λή λόγω σπου­δών. Είχα, ήδη, ένα παι­δί και μου κόβα­νε τρείς μήνες, θα υπη­ρε­τού­σα δεκα­ο­κτώ. Τρεις μήνες λιγό­τε­ρο, όπως και να το κάνεις, ήταν κάτι…

…Δεκα­ο­κτώ μήνες! Αδύ­να­το να θυμά­σαι κάθε μέρα, κάθε επει­σό­διο, κάθε πρό­σω­πο. Μόνο αυτά που σου έκα­ναν εντύ­πω­ση, που νομί­ζεις πως είχαν κάποια σημα­σία και πάλι, όχι όλα. Εμέ­να, πάντως, όλα μου έκα­ναν εντύ­πω­ση, τότε. Ήμουν σε “απο­στο­λή”, έτσι αισθα­νό­μουν. Είχα τις κεραί­ες υψω­μέ­νες στην αδι­κία, στη μεί­ω­ση της προ­σω­πι­κό­τη­τας, σε θέμα­τα παρα­βί­α­σης της δημο­κρα­τί­ας. (Από την παρου­σί­α­ση στο οπι­σθό­φυλ­λο του βιβλίου)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο