Το πιο γρήγορο και εύκολο _ 
σαν το κλασσικό 🙃  _περίπου

Υλικά

• • • 3 πακέ­τα cream crackers
    • 1200ml γάλα
    • 100–200γρ ζάχα­ρη
    • 2 βανί­λιες
    • 40γρ αλεύ­ρι + 40γρ κόρν φλάουρ
    • 6 κρό­κοι αυγών
    • 70γρ βού­τυ­ρο παγω­μέ­νο (ή βιτάμ)

Για τη σαντι­γί 600ml κρέ­μα γάλα­κτος 35% + 1–3 κτσ ζάχα­ρη άχνη _μπορείτε να χρη­σι­μο­ποι­ή­σε­τε και φυτι­κή, που δένει καλά και είναι πιο ελαφριά
Για το γαρ­νί­ρι­σμα τριμ­μέ­να cream crackers + άχνη

Εκτέλεση

Για την κρέμα

• Όλα τα υλι­κά εκτός από το βού­τυ­ρο σε μια κατσα­ρό­λα και ανα­κα­τεύ­ου­με με ένα σύρ­μα πολύ καλά, στη συνέχεια
• Το βάζου­με στη φωτιά και ανα­κα­τεύ­ου­με με σύρ­μα μέχρι να δέσει και να γίνει μια πηχτή κρέμα
• Στο τέλος όταν δέσει κατε­βά­ζου­με και προ­σθέ­του­με το παγω­μέ­νο βούτυρο._
• Ανα­κα­τεύ­ου­με καλά, αφή­νου­με να “ξεκου­ρα­στεί”.

Σε ένα τετρά­γω­νο ταψί ή χαρτόνι_βάση ζαχα­ρο­πλα­στι­κής στρώ­νου­με μια στρώ­ση cream crackers και στη συνέ­χεια απλώ­νου­με την κρέ­μα “γλυ­κά” να πάει παντού, στη συνέ­χεια άλλη μια στρώ­ση και βάζου­με για λίγο στο ψυγείο.

Χτυ­πά­με την κρύα κρέ­μα γάλα­κτος στο μίξερ με το σύρ­μα και τη ζάχα­ρη, την απλώ­νου­με πάνω στην τελευ­ταία στρώ­ση _τέλος τρί­βου­με γαλέ­τες (cream crackers) από πάνω συμπλη­ρώ­νου­με κατά βού­λη­ση (ζάχα­ρη άχνη _ ξηρούς καρ­πούς, κανέ­λα ή κακάο).

Βάζουμε στο ψυγείο για 2–3 ώρες να παγώσει και σερβίρουμε.
Διατηρείται στην κατάψυξη για να μην μουλιάζουν τα φύλλα

Το (η) μιλ­φέιγ (mille-feuille = χίλια φύλ­λα, στα Γαλ­λι­κά είναι ένα από τα πιο γνω­στά (παγκό­σμια με πολ­λές παραλ­λα­γές) γλυ­κί­σμα­τα , χαρα­κτη­ρι­στι­κό του οποί­ου είναι τα πολ­λά (συνή­θως 3 ή και περισ­σό­τε­ρα) φύλ­λα σφο­λιά­τας. Η ονο­μα­σία του ανα­φέ­ρε­ται μάλ­λον στον αρχι­κό τρό­πο παρα­σκευ­ής της σφο­λιά­τας, με πολ­λα­πλά διπλώ­μα­τα προ­κει­μέ­νου να επι­τευ­χθεί ο μεγά­λος αριθ­μός στρώ­σε­ων. Λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη ότι με κάθε δίπλω­μα στη μέση (απλώ­νο­ντας πάλι την ζύμη) διπλα­σιά­ζε­ται ο αριθ­μός στρώ­σε­ων, αρκούν μόνο 10 διπλώ­μα­τα …για 1024 στρώ­σεις (2 εις την 10η).

Πρώ­τη φορά ανα­φέρ­θη­κε στο βιβλίο Cuisinier François _ο Γάλ­λος μάγει­ρας του François Pierre de La Varennein το 1651, ενώ η σημε­ρι­νή μορ­φή του γλυ­κού τελειο­ποι­ή­θη­κε από τoν Marie-Antoine Carême, έναν Γάλ­λο σεφ. Το γλυ­κό υπήρ­χε ήδη από τον 17^ο αιώ­να, πιθα­νά και νωρίτερα.

Παρα­δο­σια­κά, το mille-feuille απο­τε­λεί­ται από τρία στρώ­μα­τα σφο­λιά­τας (pâte feuilletée), που εναλ­λάσ­σο­νται με δύο στρώ­σεις κρέ­μας ζαχα­ρο­πλα­στι­κής (crème pâtissière) _κάποιοι αντι­κα­θι­στούν με σαντι­γί την τελευ­ταία και πασπα­λί­ζε­ται με άχνη, ξηρούς καρ­πούς, κανέ­λα ή κακάο.

Η παραλ­λα­γή της ονο­μα­σί­ας σε “πάστα του Ναπο­λέ­ο­ντα” πιθα­νά προ­έρ­χε­ται από το γαλ­λι­κό επί­θε­το «napolitain», το οποίο ανα­φέ­ρε­ται στην ιτα­λι­κή Νάπολη.

Στην Γαλ­λία, το Napoléon είναι ένα μιλ­φέιγ με γέμι­ση πάστας γεύ­σης αμυ­γδά­λου, στην Αγγλία και στην Αυστρα­λία ενδέ­χε­ται να το συνα­ντή­σου­με με την ονο­μα­σία «vanilla slice» ή «cream slice» ενώ ενδια­φέ­ρον παρου­σιά­ζει επί­σης το γεγο­νός ότι υπάρ­χουν και αλμυ­ρές εκδο­χές του μιλ­φέιγ με γέμι­ση από τυρί, σπα­νά­κι, ή πέστο.