Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μπουρκίνι

Γρά­φει ο 2310net //

Αν ακο­λου­θείς την ρητο­ρι­κή της προ­στα­σί­ας των ανθρώ­πι­νων δικαιω­μά­των ή αλλιώς των ατο­μι­κών ελευ­θε­ριών ή όπως μετα­μο­ντέρ­να, νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρα δήθεν προ­ο­δευ­τι­κά και δήθεν επα­να­στα­τι­κο-ανα­τρε­πτι­κό-νεο­α­ναρ­χι­κά θέλουν να ονο­μά­ζο­νται «αυτο­διά­θε­ση» τότε κιν­δυ­νεύ­εις διαρ­κώς να υπο­πί­πτεις σε αντιφάσεις.

Για παρά­δειγ­μα αυτο­διά­θε­ση του σώμα­τος μπο­ρεί κανείς να ονο­μά­σει και την «επι­λο­γή» μιας γυναί­κας να δια­θέ­σει το κορ­μί της ένα­ντι χρη­μα­τι­κού κέρ­δους. Αυτο­διά­θε­ση μπο­ρεί να ονο­μά­σει κανείς και την επι­λο­γή να προ­βεί κανείς σε επι­κίν­δυ­νες για την υγεία του αισθη­τι­κές επεμ­βά­σεις. Την διά­θε­ση κάποιου να εργα­στεί αδιά­κο­πα για ώρες για να πάρει ένα μπό­νους ή μια προαγωγή.

Η ελευ­θε­ρία δια­χεί­ρι­σης του σώμα­τος είναι λυδία λίθος στα σύγ­χρο­να μετα­μο­ντέρ­να ρεύ­μα­τα της κοι­νω­νιο­λο­γι­κής θεω­ρί­ας και έχουν εμπνεύ­σει ακτι­βι­στές κάθε είδους. Θεω­ρί­ες όπως της Τζού­ντιθ Μπά­τλερ και άλλων σύγ­χρο­νων θεω­ρη­τι­κών συνή­θως εκκι­νούν από τα ζητή­μα­τα του φύλου και φτά­νουν να «νομι­μο­ποιούν» κάθε είδους απο­κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση του σώμα­τος με τέτοιο τρό­πο ώστε ‑ακό­μα κι αν δεν είναι αυτός ο σκο­πός τους-  να δικαιο­λο­γούν ή να προ­σφέ­ρουν επι­χει­ρή­μα­τα για την εκμε­τάλ­λευ­σή του. (Διά­βα­σε εδώ)

Η απε­λευ­θέ­ρω­ση του ανθρώ­πι­νου σώμα­τος αν δεν έχει απε­λευ­θε­ρω­θεί ο άνθρω­πος από τα δεσμά της αλλο­τρί­ω­σης που είναι έμφυ­τη στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα δεν προ­σφέ­ρει παρά ελά­χι­στα. Μάλι­στα, καμιά φορά φτά­νει και στο σημείο να εξυ­πη­ρε­τεί ακρι­βώς αυτό: την συνέ­χι­ση της αλλο­τρί­ω­σης μέσα από την ψευ­δαί­σθη­ση της χειραφέτησης.

Ωστό­σο το συγκε­κρι­μέ­νο ζήτη­μα είναι δίκο­πο μαχαί­ρι. Μπο­ρεί κανείς να αξιο­λο­γή­σει τι είναι σημα­ντι­κό­τε­ρο; Η ελευ­θε­ρία επι­λο­γής ή η ελλι­πής χει­ρα­φέ­τη­ση; Είναι σωστό­τε­ρο να επι­λέ­ξεις την «ελευ­θε­ρία» μιας μου­σουλ­μά­νας να φορά­ει μπουρ­κί­νι ένα­ντι ενός κατα­σταλ­τι­κού μηχα­νι­σμού που θέλει με το ζόρι να της το βγά­λει απέ­να­ντι στην υπο­δού­λω­σή της στους γρα­πτούς και άγρα­φους νόμους μιας θρη­σκεί­ας που την κατα­πιέ­ζει και ενδυματικά;

Κοι­τά­ζο­ντας το δέντρο θα δεις την απάν­θρω­πη από­φα­ση ενός αυταρ­χι­κού κρά­τους (δήμου εν προ­κει­μέ­νω) να επι­βάλ­λει την υπο­τι­θέ­με­νη πολι­τι­σμι­κή του ανω­τε­ρό­τη­τα δια της βίας στε­ρώ­ντας την ελευ­θε­ρία επι­λο­γής. Ακό­μα κι αν στα ψιλά γράμ­μα­τα σημειώ­νεις ότι η επι­λο­γή αυτή δεν είναι πάντα ελεύ­θε­ρη ή είναι προ­ϊ­όν ενός ανα­χρο­νι­στι­κού συστή­μα­τος αξιών. Κοι­τά­ζο­ντας το δάσος θα δεις ότι η «ελευ­θε­ρία επι­λο­γής» οδη­γεί σε μια άλλου είδους κατα­πί­ε­ση αντι­λαμ­βά­νε­σαι ότι η απε­λευ­θέ­ρω­ση έχει νόη­μα μόνο αν είναι πραγματική.

Το να βγά­λεις με τη βία την μαντί­λα και το μπουρ­κί­νι που κατα­να­γκα­στι­κά φορέ­θη­κε στις γυναί­κες αυτές είναι παρό­μοια μορ­φή κατα­πί­ε­σης, μόνο που αντί να γίνε­ται στο όνο­μα μιας θρη­σκεί­ας γίνε­ται στο όνο­μα μιας ορθο­λο­γι­κού τύπου δια­φω­τι­στι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης η οποία λατρεύ­ε­ται σαν θρη­σκεία στον δυτι­κό κόσμο και απο­τε­λεί μια μορ­φή συλ­λο­γι­κής υπε­ρο­ψί­ας. Το να απο­δέ­χε­σαι όμως και την βύθι­ση του κατα­πιε­σμέ­νου από μια θρη­σκεία πλη­θυ­σμού στην αιώ­νια υπο­δού­λω­ση ως κάτι το απε­λευ­θε­ρω­τι­κό είναι σαν να πιστεύ­εις πως αν κάψεις ένα ΑΤΜ θα γκρε­μί­σεις τον καπιταλισμό.

Καμία μαντί­λα που θα βγει με τη βία δεν θα φέρει πρό­ο­δο. Καμία μαντί­λα που θα μπει με τον εξα­να­γκα­σμό δεν θα φέρει ελευ­θε­ρία. Η απε­λευ­θέ­ρω­ση ή θα είναι ολό­κλη­ρη ή δεν θα είναι καθό­λου. Το να προ­σπα­θείς να συμ­βάλ­λεις στην απαλ­λα­γή του ανθρώ­που από πανάρ­χαιες δει­σι­δαι­μο­νί­ες, το να παλεύ­εις να απο­σεί­σεις από τον άνθρω­πο τον φόβο ενός κάποιου θεού, το να προ­σπα­θείς να ανα­τρέ­ψεις τις συν­θή­κες οργά­νω­σης της ζωής σύμ­φω­να με τους ηθι­κούς κώδι­κες μιας θρη­σκεί­ας δεν σημαί­νει ότι δεν σέβε­σαι την επι­λο­γή του άλλου. Αντί­θε­τα, σημαί­νει ότι παλεύ­εις για να έχει επιλογή.

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο