Νέα έκδοση _παλαιστινιακή ποίηση: αντιστασιακή — ανατρεπτική — δεν παζαρεύει _είναι επαναστατική πράξη.

Στην παλαι­στι­νια­κή ποί­η­ση η γη είναι ζωντα­νή ιστο­ρία. Δεν αντι­με­τω­πί­ζε­ται μόνο ως φυσι­κό φαι­νό­με­νο ή σαν φυσι­κή ομορ­φιά αλλά και ως ενσάρ­κω­ση της ιστορίας.

Μέσα σ’ αυτό το αδιά­κο­πο παι­χνί­δι της ανά­λυ­σης και της σύν­θε­σης δεσπό­ζουν οι Βαβυ­λώ­νιοι μύθοι της γονι­μό­τη­τας, τo παι­χνί­δι­σμα των αντι­θέ­των που οδη­γεί στη δεύ­τε­ρη γέν­νη­ση, στην ανα­βί­ω­ση. Στην αρα­βι­κή ποί­η­ση οι μύθοι αυτοί απο­τε­λούν βασι­κό δομι­κό στοι­χείο. Στην παλαι­στι­νια­κή ποί­η­ση που εκφρά­ζει μια συγκε­κρι­μέ­νη ιστο­ρι­κή κρί­ση, οι έννοιες του θανά­του, της ανα­νέ­ω­σης και της δεύ­τε­ρης γέν­νη­σης παίρ­νουν μια ιστο­ρι­κή και πολι­τι­κή διά­στα­ση χωρίς να πέφτει η ποί­η­ση στην εύκο­λη πολιτικολογία.

Στο λεξι­λό­γιό της κυριαρ­χούν λέξεις φορ­τι­σμέ­νες με παλ­μι­κή ζωτι­κό­τη­τα: η ελιά, η φοι­νι­κιά, η πορ­το­κα­λιά, το ποτά­μι, τα λου­λού­δια, η θάλασ­σα, τα σύν­νε­φα, το χορ­τά­ρι, τα σπουρ­γί­τια, ο άνε­μος, η βρο­χή, η θύελ­λα, το ουρά­νιο τόξο κλπ.
Η έντο­νη παρου­σία στοι­χεί­ων που εκφρά­ζουν την ανα­νέ­ω­ση, την αέναη αλλα­γή είναι έμμε­σες ανα­φο­ρές στη δεύ­τε­ρη γέν­νη­ση, στην ανα­βί­ω­ση, στην επανάσταση.
Η παλαι­στι­νια­κή αντι­στα­σια­κή ποί­η­ση είναι άμε­ση, δεν παζα­ρεύ­ει, δεν είναι τρα­γού­δια για την αλλα­γή και την επα­νά­στα­ση, είναι επα­να­στα­τι­κή πράξη.

Παλαιστινιακή Ποίηση — Εκδόσεις ΕΙΡΗΝΗ — Δελτίο Τύπου

Οι Μαχ­μούντ Ντα­ρουίς, Ταου­φίκ Ζαγιάντ και Σαμίχ Αλ Κάσεμ όχι τυχαία έχουν κατα­ξιω­θεί μέσα από το έργο τους ανά­με­σα στους μεγά­λους ποι­η­τές. Με αυτό μας ταξι­δεύ­ουν στη Παλαι­στί­νη. Όχι μόνο στη γη και τη φύση της αλλά και στους ανθρώ­πους της, στην ιστο­ρία της. Σε λίγους στί­χους, με ιδιαί­τε­ρη μαε­στρία μπο­ρούν να μας μετα­φέ­ρουν τα βιώ­μα­τα του λαού της που αντι­στέ­κε­ται πάνω από 75 χρό­νια στον κατα­κτη­τή. Ο παλαι­στι­νια­κός λαός αντι­στέ­κε­ται στον κατα­κτη­τή, αλλά ταυ­τό­χρο­να ξέρει να ζει, να αγα­πά, να ερω­τεύ­ε­ται, να παντρεύ­ε­ται, να προ­σεύ­χε­ται, να δου­λεύ­ει, να μαθαί­νει, να γελά, να ονειρεύεται.

Το βιβλίο αυτό ωστό­σο είναι παρα­πά­νω από μια ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή, από έναν ύμνο στην ελευθερία.

Με δύο κεί­με­να, τον πρό­λο­γο: «Ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή στη προϊ­στο­ρία τους δρά­μα­τος» που υπο­γρά­φει ο κατα­ξιω­μέ­νος ιστο­ρι­κός Γιώρ­γος Μαρ­γα­ρί­της και ένα χρο­νι­κό των σημα­ντι­κό­τε­ρων γεγο­νό­των από το 1948 μέχρι τις μέρες μας που υπο­γρά­φει το τμή­μα ιστο­ρί­ας των εκδό­σε­ων, ο ανα­γνώ­στης απο­κτά μια σε βάθος γνώ­ση για τα γεγο­νό­τα στην Παλαιστίνη.

Τα 26 χαρα­κτι­κά του Δημή­τρη Κατσι­κο­γιάν­νη που σχε­δί­α­σε για την Ερυ­θρά Ημι­σέ­λη­νο και πρό­σφε­ρε στον παλαι­στι­νια­κό λαό τα οποία περιέ­χο­νται στο παρόν βιβλίο, δεν είναι «δια­κο­σμη­τι­κά», αλλά αντι­θέ­τως οργα­νι­κά δεμέ­να με το υπό­λοι­πο έργο. Απει­κο­νί­ζουν τις φρι­κα­λε­ό­τη­τες του κρά­τους του Ισρα­ήλ αλλά και το θάρ­ρος των Παλαι­στι­νί­ων, τον πόθο και την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα για τη λευ­τε­ριά. Την Εισα­γω­γή υπο­γρά­φει ο Πρέ­σβης του Κρά­τους της Παλαι­στί­νης Υussef Victor Dorkhom.

Εκδό­σεις “ΕΙΡΗΝΗ” _Μπορείτε να το βρεί­τε στο “Ατέ­χνως” και στη “Σύγ­χρο­νη Επο­χή” _ ΙSΒΝ:978–618-87006–0‑4

(από το οπισθόφυλλο)

Στην παλαι­στι­νια­κή αντι­στα­σια­κή ποί­η­ση η γη είναι ζων­τανή ιστο­ρία. Δεν αντι­με­τω­πί­ζε­ται μόνο ως φυσι­κό φαι­νόμενο ή σαν φυσι­κή ομορ­φιά αλλά και ως ενσάρ­κω­ση της ιστορίας.

Μέσα σ’ αυτό το αδιά­κο­πο παι­χνί­δι της ανά­λυ­σης και της σύν­θε­σης δεσπό­ζουν οι Βαβυ­λώ­νιοι μύθοι της γονι­μό­τη­τας, το παι­χνί­δι­σμα των αντί­θε­των που οδη­γεί στην δεύ­τε­ρη γέν­νη­ση, στην ανα­βί­ω­ση. Στην αρα­βι­κή ποί­η­ση γενι­κά αυτοί οι μύθοι απο­τε­λούν ένα βασι­κό δομι­κό στοι­χείο. Στην Παλαι­στι­νια­κή ποί­η­ση που εκφρά­ζει μια συγκε­κρι­μέ­νη ιστο­ρι­κή κρί­ση, οι έννοιες του θανά­του, της ανα­νέ­ω­σης και της δεύτε­ρης γέν­νη­σης παίρ­νουν μια ιστο­ρι­κή και πολι­τι­κή διά­στα­ση χωρίς να πέφτει η ποί­η­ση στην εύκο­λη πολιτικολογία.

Στο λεξι­λό­γιό της κυριαρ­χούν λέξεις φορ­τι­σμέ­νες με παλ­μι­κή ζωτι­κό­τη­τα. Η έντο­νη παρου­σία στοι­χεί­ων που εκφρά­ζουν την ανα­νέ­ω­ση, την αέναη αλλα­γή είναι έμμε­σες ανα­φο­ρές στη δεύ­τε­ρη γέν­νη­ση, στην ανα­βί­ω­ση, στην επα­νά­στα­ση. Η παλαι­στι­νια­κή αντι­στα­σια­κή ποί­η­ση είναι άμε­ση, δεν πα­ζαρεύει, δεν είναι τρα­γού­δια για την αλλα­γή και την επανά­σταση, είναι επα­να­στα­τι­κή πράξη.

Ίσως να στε­ρη­θώ και το ψωμί μου.
Ίσως το στρώ­μα ξεπου­λή­σω και τα ρού­χα μου.
Ίσως δου­λέ­ψω σκου­πι­διά­ρης, πετρο­κό­πος και χαμάλης.
Ίσως να σωρια­στώ γυμνός και πει­να­σμέ­νος εχθρέ του ήλιου.
Αλλά δεν παζαρεύω.
Κι ως τον ύστα­το χτύ­πο της καρ­διάς μου θ’ αντιστέκομαι.!
Σαμίχ Αλ Κάσεμ