Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ Εκδόσεις Ατέχνως _ Ναπολέοντα Λαπαθιώτη: Οι νικημένοι της ζωής  ‑Ποιήματα  

 

Μόλις κυκλο­φό­ρη­σε, από τις  Εκδό­σεις  Ατέ­χνως _πρόλογος  Σπύ­ρος Αρα­βα­νής, σχέ­δια Κώστα Ευαγ­γε­λά­του _148 σελί­δες 17Χ24 ISBN: 978–618-5685–39‑3

ΔΕλΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
 Ναπο­λέ­ο­ντα Λαπαθιώτη
Οι νικη­μέ­νοι της ζωής
Ποι­ή­μα­τα

Λίγα λόγια για την έκδοση 

Ο Ναπο­λέ­ων Λαπα­θιώ­της υπήρ­ξε μια δια­κρι­τή παρου­σία της ελλη­νι­κής λογο­τε­χνί­ας του Μεσο­πο­λέ­μου. Αδι­κη­μέ­νος από τις γραμ­μα­το­λο­γί­ες που τον προ­σπερ­νούν σε λίγες σει­ρές και τον επί­μο­νο βιο­γρα­φι­σμό που συσκο­τί­ζει και απο­προ­σα­να­το­λί­ζει, ο Ναπο­λέ­ων Λαπα­θιώ­της συνε­χί­ζει να επι­ζη­τά την προ­σο­χή μας και μπο­ρεί να συνο­μι­λή­σει με τον σύγ­χρο­νο ανα­γνώ­στη. Και το κατα­φέρ­νει για­τί η ποί­η­σή του είναι ανθρώ­πι­νη, εκφρά­ζει γνή­σια και πηγαία συναισθήματα.

Γι’ αυτό και απο­φα­σί­σα­με και υλο­ποι­ή­σα­με την παρού­σα έκδο­ση. Από το ογκώ­δες ποι­η­τι­κό έργο του Ναπο­λέ­ο­ντα Λαπα­θιώ­τη επι­λέ­ξα­με 100 ποι­ή­μα­τά του, όχι όλα ευρέ­ως γνω­στά, όμως πιστεύ­ου­με ότι δίνουν στον ανα­γνώ­στη μια αντι­προ­σω­πευ­τι­κή εικό­να της ποί­η­σής του.

Τα περισ­σό­τε­ρα ποι­ή­μα­τα τα αντλή­σα­με από περιο­δι­κά της επο­χής του (κυρί­ως το «Μπου­κέ­το») και τα ανθο­λο­γή­σα­με όπως δημο­σιεύ­τη­καν σε αυτά  και γι’ αυτό ο ανα­γνώ­στης θα δει δια­φο­ρές σε σχέ­ση με άλλες συλ­λο­γές. Δια­φο­ρές και σε τίτλους των ποι­η­μά­των και σε στίχους.

Εμπι­στευ­τή­κα­με τον πρό­λο­γο σε έναν άξιο φιλό­λο­γο και ποι­η­τή, τον Σπύ­ρο Αρα­βα­νή. Ο Σπύ­ρος είχε τη διά­θε­ση και την ικα­νό­τη­τα να κάνει βαθιά «βου­τιά» στην ποί­η­ση του Ν. Λαπα­θιώ­τη και να τον «επα­να­συ­στή­σει» στο σημε­ρι­νό αναγνώστη.

Το αισθη­τι­κό απο­τέ­λε­σμα της έκδο­σης είναι έργο του αγα­πη­τού Κώστα Ευαγ­γε­λά­του (Σχέ­δια) και του φίλου και συνερ­γά­τη Πέτρου Φιλιπ­πί­δη.

Από­σπα­σμα από τον πρόλογο
του Σπύ­ρου Αραβανή

Η παρού­σα ανθο­λό­γη­ση 101 ποι­η­μά­των του Λαπα­θιώ­τη που επι­με­λή­θη­κε ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης συνε­χί­ζο­ντας τη σει­ρά αντί­στοι­χων εκδό­σε­ων του παρελ­θό­ντος  δεν ανα­ζη­τά και­νού­ρια ποι­ή­μα­τα στα κατά­λοι­πα, δεν προ­σπα­θεί να είναι αντι­προ­σω­πευ­τι­κή και πέραν των ήδη δημο­σιευ­μέ­νων ποι­η­μά­των (ιδί­ως από τις πολ­λές συνερ­γα­σί­ες του Λαπα­θιώ­τη με όλων των ειδών τα μεσο­πο­λε­μι­κά περιο­δι­κά), ακο­λου­θεί απλώς την επι­θυ­μία [και αυστη­ρό­τη­τα ή ανα­σφά­λεια (;)] του ποι­η­τή στην εκλο­γή του έργου που ήθε­λε εν ζωή να δουν το φως της δημο­σιό­τη­τας. Ο σημε­ρι­νός, λοι­πόν, ανα­γνώ­στης αυτού του corpus μπο­ρεί να αδια­φο­ρή­σει απέ­να­ντι σε αυτό, να κρί­νει αρνη­τι­κά με όρους μετα­μο­ντερ­νι­σμού μιλώ­ντας για κατάρ­γη­ση της δια­φο­ράς ανά­με­σα στο αισθη­τι­κό και στο μη αισθη­τι­κό, να μην μπο­ρέ­σει να νιώ­σει την καθα­ρό­τη­τα εξαι­τί­ας του «παρα­φου­σκώ­μα­τος» των σύγ­χρο­νων δημιουρ­γη­μά­των, μπο­ρεί να κλεί­σει ενο­χλη­μέ­νος το βιβλίο ανα­φω­νώ­ντας: «Έχουν δίκιο: είναι ελάσ­σων!». Μπο­ρεί όμως και να στα­θεί σε έναν και μόνο στί­χο και να νιώ­σει έναν ξεχα­σμέ­νο παλ­μό, να επα­να­προσ­διο­ρί­σει τη θλί­ψη ως συναί­σθη­μα που μπο­ρεί να εκφρα­στεί πιο απλά από ό,τι ψάχνει σε ποι­ή­μα­τα νέων δημιουρ­γών ή μέσα του, να «βυθι­στεί» σε έναν κόσμο που δεν βιά­ζε­ται, δεν κρί­νει, δεν φωνα­σκεί, δεν πεν­θεί ξένους πόνους. Πεν­θεί τον δικό του και μόνο δικό του.

Βιο­γρα­φι­κό
Ναπο­λέ­ο­ντα Λαπαθιώτη

Ο Ναπο­λέ­ων Λαπα­θιώ­της γεν­νή­θη­κε στις 31 Οκτω­βρί­ου του 1888 στην Αθή­να. Ήταν γιος του Λεω­νί­δα Λαπα­θιώ­τη, αξιω­μα­τι­κού του ελλη­νι­κού στρα­τού με κατα­γω­γή από την Κύπρο, που έφτα­σε ως το βαθ­μό του αντι­στρα­τή­γου και έγι­νε υπουρ­γός Στρα­τιω­τι­κών μετά από συμ­με­το­χή του στο κίνη­μα στο Γου­δί, και της Βασι­λι­κής Παπα­δο­πού­λου, ανι­ψιάς του Χαρί­λα­ου Τρι­κού­πη. Σε ηλι­κία δέκα ετών μετα­κό­μι­σε με την οικο­γέ­νειά του στο Ναύ­πλιο, όπου τέλειω­σε το σχο­λείο, έμα­θε αγγλι­κά, γαλ­λι­κά και ιτα­λι­κά, ενώ παρα­κο­λού­θη­σε μαθή­μα­τα πιά­νου και ζωγρα­φι­κής. Το 1905 γρά­φτη­κε στη Νομι­κή Σχο­λή της Αθή­νας, από την οποία απο­φοί­τη­σε κανο­νι­κά, χωρίς ν’ ασκή­σει το επάγ­γελ­μα του δικηγόρου.

Την ίδια χρο­νιά κι ενώ ήταν μόλις δεκα­ε­φτά χρό­νων δημο­σί­ευ­σε στο περιο­δι­κό «Νου­μάς» το ποί­η­μα «Έκστα­ση». Δεν ήταν το πρώ­το του έργο, καθώς το 1901 σε ηλι­κία δεκα­τριών είχε γρά­ψει το έμμε­τρο δρά­μα «Νέρων ο Τύραν­νος». Το 1907 υπήρ­ξε ιδρυ­τι­κό μέλος του ποι­η­τι­κού περιο­δι­κού «Ηγη­σώ», στα δέκα συνο­λι­κά τεύ­χη του οποί­ου δημο­σί­ευ­σε δεκα­έ­ξι ποι­ή­μα­τα ως το 1908, οπό­τε το περιο­δι­κό έκλει­σε και ο Λαπα­θιώ­της άρχι­σε τη λογο­τε­χνι­κή και δημο­σιο­γρα­φι­κή συνερ­γα­σία του με εφη­με­ρί­δες και περιοδικά.

Η μονα­δι­κή ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή που εξέ­δω­σε εν ζωή ήταν «Τα πρώ­τα ποι­ή­μα­τα» (1939).

 Ο Λαπα­θιώ­της ασχο­λή­θη­κε επί­σης με τη λογο­τε­χνι­κή μετά­φρα­ση, το λογο­τε­χνι­κό δοκί­μιο και τη μου­σι­κή σύν­θε­ση, ενώ έγρα­ψε και θεα­τρι­κά έργα («Νέρων ο τύραν­νος», «Η τιμή της συζύ­γου», «Τα μεσά­νυ­χτα ως το γλυκοχάραμα»).

Κατά τη διάρ­κεια των Βαλ­κα­νι­κών Πολέ­μων υπη­ρέ­τη­σε ως έφε­δρος ανθυ­πο­λο­χα­γός και το 1917 συμ­με­τεί­χε στο βενι­ζε­λι­κό κίνη­μα της Εθνι­κής Άμυ­νας μαζί με τον πατέ­ρα του, που είχε ανα­λά­βει την οργά­νω­σή του. Μετά την ήττα του Βενι­ζέ­λου στις εκλο­γές του 1920, κατέ­φυ­γε για λίγο και­ρό με την οικο­γέ­νειά του στην Αίγυ­πτο, όπου γνω­ρί­στη­κε με τον Καβά­φη. Το 1937 πέθα­νε η μητέ­ρα του και πέντε χρό­νια αργό­τε­ρα ο πατέ­ρας του, ο θάνα­τος του οποί­ου είχε κατα­λυ­τι­κή επί­δρα­ση στη ζωή του ποιητή.

Ο Ναπο­λέ­ων Λαπα­θιώ­της ήταν γνω­στός δαν­δής της αθη­ναϊ­κής κοι­νω­νί­ας στα νιά­τα του, με εκκε­ντρι­κές εμφα­νί­σεις και με δεδη­λω­μέ­νη την ομο­φυ­λο­φι­λία του, ενώ ο εθι­σμός τους στις ναρ­κω­τι­κές ουσί­ες τού προ­κά­λε­σε σοβα­ρά βιο­πο­ρι­στι­κά προ­βλή­μα­τα, μέχρι του σημεί­ου να ανα­γκα­στεί να που­λή­σει το πιά­νο και τη σπά­νια βιβλιο­θή­κη του. Έχο­ντας εξα­νε­μί­σει την οικο­γε­νεια­κή περιου­σία και εξου­θε­νω­μέ­νος από τις στε­ρή­σεις της Κατο­χής, αυτο­κτό­νη­σε στις 7 Ιανουα­ρί­ου του 1944 στο σπί­τι του στα Εξάρ­χεια. Η κηδεία του έγι­νε τέσ­σε­ρεις ημέ­ρες αργό­τε­ρα με έρα­νο των φίλων του.

Λεπτο­μέ­ρειες έκδοσης

Εκδό­της: Εκδό­σεις Ατέχνως
Χρο­νο­λο­γία έκδο­σης:  Απρί­λιος 2024
Πρό­λο­γος:  Σπύ­ρος Αραβανής
Σχέ­δια: Κώστας Ευαγγελάτος
Σελι­δο­ποί­η­ση-Εξώ­φυλ­λο: Πέτρος Φιλιππίδης
Αριθ­μός σελί­δων: 148
Δια­στά­σεις: 17Χ24
ISBN: 978–618-5685–39‑3
Τιμή 14,10  (συμπε­ρι­λαμ­βά­νει ΦΠΑ)

Διά­θε­ση – Διανομή:
Κεντρι­κή διά­θε­ση: Τσι­γα­ρί­δας ΑΕ — 210.2717521

Κεντρι­κή διά­θε­ση για την Κύπρο: Βιβλιο­πω­λείο Περι­διά­βα­ση  (Τηλ:24 645646, 99545635)

Μπο­ρεί­τε να το παραγ­γεί­λε­τε και να το παρα­λά­βε­τε στο χώρο που θα μας υποδείξετε.
Παραγ­γε­λί­ες
είτε
με
email EkdoseisAtexnos@gmail.com
μέσω του
site ekdoseis-atexnos.gr
τηλε­φω­νι­κά
📱 6979795057

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο