Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης //
Απόσπασμα από το βιβλίο « Τα απομνημονεύματα ενός Σουηδού εργάτη»
«…Τον Νοέμβριο πήραμε το τραίνο για την Βαρκελώνη. Οι εθελοντές από όλο τον κόσμο θα συμμετείχαμε σε παρέλαση αποχαιρετισμού. Μόλις φτάσαμε μας πρόσφεραν ψωμί και κρασί.
Μετά σχηματίσαμε ομάδες παρέλασης και ξεκινήσαμε. Λόχοι, τάγματα, ταξιαρχίες περάσαμε μέσα από την πόλη και εκατομμύρια άνθρωποι φώναζαν, ζητωκραύγαζαν, έκλαιγαν, γελούσαν. Η κυβέρνηση ήταν εκεί και ο Negrin έβγαλε λόγο.
Λόγο έβγαλε και η Πασιονάρια. Την είχα συναντήσει την 1 Μάη σε ένα χωριό πάνω στο βουνό. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μίλησε στους κατοίκους του χωριού και στην Ταξιαρχία «Τέλμαν» που ανήκα. Αυτή η απίστευτης ομορφιάς γυναίκα με την ευθύτητα της. Στην Βαρκελώνη μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. Ίσως είχε να κάνει και με την περίσταση.
Η Ισπανία αποχαιρετούσε την διεθνή συμπαράσταση. Τώρα θα έμεναν μόνοι να δολοφονηθούν από τους φασίστες. Όμως δημιούργησαν μια μέρα γιορτής για μας. Σου ξέσκιζε την καρδιά..
Όταν τέλειωσαν οι ομιλίες ξεκίνησαν 35 τάγματα την παρέλαση. Μπροστά πήγαινε η μπάντα. Ο ύμνος του Riego που ήταν ο ύμνος των δημοκρατικών και η Διεθνής ηχούσε στους δρόμους και οι εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί τραγουδούσαν, μας κουνούσαν τα χέρια και έκλαιγαν.
Παρελάσαμε μέσα σε μια παλλόμενη θάλασσα ανθρώπων. Πολλοί είχαν έρθει από μακριά για να μας πούνε το αντίο. Και όσο κάναμε την παρέλαση έπεφτε βροχή όλη την ώρα πάνω μας. Αδιάκοπα. Δεν ήταν νερό με χώμα και λάσπη.
Έβρεχε λουλούδια. Εκατομμύρια λουλούδια σκόρπιζαν την μυρουδιά τους σε όλη την πόλη.
Ο κόσμος έσπαγε τις γραμμές, ερχόταν και μας αγκάλιαζε, μας φιλούσε, κρεμόταν επάνω μας. Και μεις παρελαύναμε με τα λουλούδια να πέφτουν επάνω μας..»
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.
