Οικονομικά παιχνίδια με τα funds του Coronavirus

✔️   Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (U.S. Federal Reserve) μειώνει τα επιτόκια κατά μισή εκατοστιαία μονάδα εξ αιτίας του Coronavirus

(Bloomberg) -
Η Ομο­σπον­δια­κή Τρά­πε­ζα των ΗΠΑ προ­χώ­ρη­σε σε έκτα­κτη μεί­ω­ση επι­το­κί­ων κατά 0,5% την Τρί­τη σε προ­σπά­θεια «να προ­στα­τεύ­σει παρα­πέ­ρα οικο­νο­μι­κές επι­πτώ­σεις από την εξά­πλω­ση του κορο­ναϊ­ού».
«Ο κορο­ναϊ­ός δημιουρ­γεί διαρ­κώς αυξα­νό­με­νους κιν­δύ­νους στην οικο­νο­μι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα», δήλω­σε η Fed και «υπό το πρί­σμα αυτών των κιν­δύ­νων και για την επί­τευ­ξη των μέγι­στων στό­χων για την απα­σχό­λη­ση και τη στα­θε­ρό­τη­τα των τιμών, η Ομο­σπον­δια­κή Επι­τρο­πή Ανοι­κτής Αγο­ράς (Federal Open Market Committee) απο­φά­σι­σε σήμε­ρα να προ­χω­ρή­σει στη μεί­ω­ση του 0,5% στα ομο­σπον­δια­κά κεφά­λαια (federal funds)»

Η κεντρι­κή τρά­πε­ζα δήλω­σε επί­σης ότι «παρα­κο­λου­θεί στε­νά τις εξε­λί­ξεις και τις επι­πτώ­σεις τους στις οικο­νο­μι­κές προ­ο­πτι­κές και θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τα εργα­λεία της ενερ­γώ­ντας κατάλ­λη­λα για να στη­ρί­ξει την οικο­νο­μία».
Ομό­φω­νη ήταν η ψηφο­φο­ρία για την έκτα­κτη περι­κο­πή σε ποσο­στό από 1% έως 1,25%. Η Fed δήλω­σε επί­σης στη δήλω­ση ότι τα «βασι­κά στοι­χεία της οικο­νο­μί­ας των Η.Π.Α. παρα­μέ­νουν ισχυ­ρά».

Η Fed ενήρ­γη­σε λίγες ώρες μετά την ανα­κοί­νω­ση Powell και των επι­κε­φα­λής «σοφών» της Ομά­δας “Group of Seven nations” ότι θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν όλα τα κατάλ­λη­λα πολι­τι­κά εργα­λεία «για να επι­τύ­χουν ισχυ­ρή και αει­φό­ρο ανά­πτυ­ξη και να προ­στα­τεύ­σουν τους κιν­δύ­νους».
Αυτό επα­να­λαμ­βα­νό­ταν σε δήλω­ση Powell από την Παρασκευή.

Τα παρα­πά­νω σαν νού­με­ρα καθό­λου ‑φυσι­κά, δεν ενδια­φέ­ρουν τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια της χώρας μας: τα ανα­φέ­ρα­με ‑εν συντο­μία, για να φανεί ανά­γλυ­φα μια πλευ­ρά (με την ευκαι­ρία της επι­δη­μί­ας του νέου κορο­νοϊ­ού), των παρα­σκη­νια­κών παι­χνι­διών στην προ­σπά­θεια ανα­δια­νο­μής της πίτας καθώς και το ρόλο των παγκό­σμιων χρη­μα­τι­κών και χρη­μα­τι­στη­ρια­κών κολοσ­σών ‑δεδο­μέ­νου και του ειδι­κού βάρους της Κίνας στη διε­θνή σκακιέρα.

Οι καθη­με­ρι­νές πλέ­ον «ειδή­σεις» για τα 4,5 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ απω­λειών της του­ρι­στι­κής βιο­μη­χα­νί­ας της Ιτα­λί­ας (σύμ­φω­να με το ινστι­τού­το Demoskopikκa) τη ζημιά των 60–200 εκα­τομ.$ της κανα­δέ­ζι­κης Imax Corps, πως η Hyundai Motor διέ­κο­ψε την παρα­γω­γή της στη Νότια Κορέα, η Airbus στα­μά­τη­σε τη γραμ­μή παρα­γω­γής αερο­σκα­φών A320 στο Τιαν­τζίν, κοντά στο Πεκί­νο η (γαλ­λι­κή) Safran διέ­κο­ψε την παρα­γω­γή της στην Κίνα (20 μονά­δες με 2.500 εργα­ζο­μέ­νους) ενώ η Caterpillar ‑θύμα του σινο­α­με­ρι­κα­νι­κού εμπο­ρι­κού πολέ­μου, προ­σπα­θεί να επω­φε­λη­θεί όπως-όπως και η 3Μ, που κατα­σκευά­ζει χει­ρουρ­γι­κές μάσκες τρί­βει τα χέρια της από ικα­νο­ποί­η­ση, όλ’ αυτά δεν είναι παρά η κορυ­φή του παγόβουνου.

Στα ψιλά γράμ­μα­τα πως χιλιά­δες μικρές και εκα­το­ντά­δες μεγά­λες εται­ρεί­ες έχουν στα­μα­τή­σει τη λει­τουρ­γία τους πχ. η Cathay Pacific (εδρεύ­ει στο Χονγκ Κονγκ), ζήτη­σε στις 5 Φεβρουα­ρί­ου από τους 27.000 εργα­ζο­μέ­νους της να πάρουν άδεια τριών εβδο­μά­δων χωρίς απο­δο­χές «αίτη­μα» που ανα­νέ­ω­σε στη συνέ­χεια, ενώ προ­βάλ­λο­νται φαι­δρά του είδους …«τα καζί­νο στο Μακάο, που προ­τι­μούν οι Κινέ­ζοι παί­κτες, έχουν πλέ­ον κλεί­σει, όπως επί­σης και τα ψυχα­γω­γι­κά πάρ­κα της Disney στη Σαγκάη και το Χονγκ Κονγκ» (!!) ότι «ο δια­κο­μι­στής του βρε­τα­νι­κού στού­ντιο βιντε­ο­παι­χνι­διών Ndemic Creations, έπε­σε θύμα της δημο­τι­κό­τη­τας του «Plague Inc.» (παι­χνί­δι στρα­τη­γι­κής όπου οι παί­κτες καλού­νται να δημιουρ­γή­σουν έναν θανα­τη­φό­ρο ιό για να εξα­λεί­ψουν τον άνθρω­πο από τη Γη)…

Ποιος δε θυμά­ται ‑για να πάμε και στα δικά μας, την «επεν­δυ­τι­κή» Lehman Brothers το 2007 και την οικο­νο­μι­κή κρί­ση που ακο­λού­θη­σε; («φού­σκα», πτω­χεύ­σεις «κατάρ­ρευ­ση» της Lehman, τα κρά­τη ‑οι ατι­κές κυβερ­νή­σεις δηλ. δια­σώ­ζουν με δις τις τρά­πε­ζες, με λεφτά του κοσμά­κη, ενώ χώρες όπως η Ελλά­δα, η Κύπρος, η Πορ­το­γα­λία, η Ιρλαν­δία κλπ. ανα­ζη­τούν οικο­νο­μι­κή βοή­θεια …  και μετά η ύφε­ση του 2009, το σημείο καμπής του 2012 -«Whatever it takes» του Μάριο Ντρά­γκι… κι η ζωή τρα­βά­ει την ανη­φό­ρα, χωρίς σημαί­ες και ταμπούρ­λα ‑εκτός ΚΚΕ, ΠΑΜΕ και Σια, που επέ­μει­ναν στην πάντα αλη­θι­νή “ξύλι­νη” γλώσ­σα τους).
Και μετά; ανα­δια­νο­μή της λεί­ας, αναι­μι­κή ανά­καμ­ψη (για το κεφά­λαιο φυσι­κά, όχι για τους λαούς) με την πρω­τό­γνω­ρα υψη­λή ανερ­γία, τη δρα­στι­κή μεί­ω­ση των κοι­νω­νι­κών παρο­χών κλπ να παρα­μέ­νουν «για πάντα».