Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι «ηχητικές επιθέσεις» εις βάρος των αμερικανών διπλωματών στην Κούβα προέρχονταν από… τριζόνια!

Τον Σεπτέμ­βρη του 2017, οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες απο­φά­σι­σαν να ανα­κα­λέ­σουν από την πρε­σβεία τους στην Κού­βα όλο το μη απα­ραί­τη­το προ­σω­πι­κό και τις οικο­γέ­νειές τους. Ο λόγος: Είκο­σι διπλω­μά­τες παρου­σί­α­σαν διά­φο­ρα συμ­πτώ­μα­τα όπως ζάλη, δια­νοη­τι­κή σύγ­χυ­ση, μερι­κή κώφω­ση και κενά στο βασι­κό λεξι­λό­γιό τους, που θεω­ρή­θη­κε πως προ­κλή­θη­καν από την έκθε­ση σε διαρ­κείς και επί­μο­νους ήχους άγνω­στης προ­έ­λευ­σης στις κατοι­κί­ες ή στα δωμά­τια του ξενοδοχείου.

Από την αρχή, το μυστη­ριώ­δες αυτό κύμα ασθε­νειών, που ξεκί­νη­σε να κατα­γρά­φε­ται από τα τέλη του 2016, αντι­με­τω­πί­σθη­κε από το αμε­ρι­κα­νι­κό ΥΠΕΞ ως «ηχη­τι­κή επί­θε­ση». Η ιατρι­κή εξέ­τα­ση των πάνω από είκο­σι ανθρώ­πων που είχαν παρου­σιά­σει συμ­πτώ­μα­τα, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και ορι­σμέ­νων Κανα­δών διπλω­μα­τών ‑στους οποί­ους επί­σης είχαν δια­γνω­σθεί διά­σει­ση ή εγκε­φα­λι­κή βλά­βη- αρχι­κά απο­φάν­θη­κε ότι ενδέ­χε­ται αυτοί να είχαν δεχθεί επί­θε­ση με «εξε­λιγ­μέ­να όπλα» που εκπέ­μπουν ήχους ή μικροκύματα. 

Μάλι­στα, η κατά­στα­ση αυτή συνα­γερ­μού ενι­σχύ­θη­κε ακό­μη περισ­σό­τε­ρο με τη δημο­σί­ευ­ση στο Associated Press (AP) μίας εγγρα­φής από άλλους διπλω­μά­τες των ΗΠΑ στην Αβά­να, στην οποία ακού­γε­ται ένας ενο­χλη­τι­κός, υψη­λής συχνό­τη­τας, βόμ­βος. Και εδώ ακρι­βώς βρί­σκε­ται η απά­ντη­ση στο θέμα.

Πρό­κει­ται για το τρα­γού­δι του γρύ­λου των Αντιλ­λών, του είδους anurogryllus celerinictus. Αυτό απε­κά­λυ­ψε η επι­στη­μο­νι­κή έρευ­να στα πανε­πι­στή­μια του Μπέρ­κλεϊ στην Καλι­φόρ­νια και Λίν­κολν στη Βρε­τα­νία. «Το τρα­γού­δι του γρύ­λου με την κοντή ουρά, του γένους anurogryllus celerinictus, συμ­φω­νεί τόσο στη χροιά του ήχου, σε όλες του τις λεπτο­μέ­ρειες, με την εγγρα­φή που δημο­σί­ευ­σε το AP, όσο και στη διάρ­κεια, τον ρυθ­μό επα­νά­λη­ψης, το φάσμα έντα­σης της δόνη­σης, τη στα­θε­ρό­τη­τα ρυθ­μού και τις ταλα­ντώ­σεις ανά παλ­μό», εξη­γούν στα συμπε­ρά­σμα­τα της έρευ­νας που δημο­σί­ευ­σαν την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή οι καθη­γη­τές Αλε­ξά­ντερ Στα­μπς και Φερ­νάν­δο Μοντε­α­λέ­γρε-Σαπά­τα. «Αυτό παρέ­χει ισχυ­ρές απο­δεί­ξεις πως η προ­κεί­με­νη ηχο­γρά­φη­ση είναι ουσια­στι­κά η ηχώ του τρα­γου­διού ενός τέτοιου γρύ­λου και ότι δεν ευθύ­νε­ται μια ηχη­τι­κή επί­θε­ση ή κάποια άλλη συσκευή», συμπε­ραί­νουν οι επιστήμονες.

Οι αρσε­νι­κοί γρύ­λοι, τρί­βο­ντας το σκλη­ρό περί­βλη­μα των πτε­ρυ­γί­ων τους, παρά­γουν ήχους με στα­θε­ρή διάρ­κεια κατά τη διάρ­κεια του ζευ­γα­ρώ­μα­τος. Τα θηλυ­κά έλκο­νται από κάποια από τα αρσε­νι­κά ανά­λο­γα με το τρα­γού­δι τους, το οποίο έχει εξε­λι­χθεί σε αξιο­ση­μεί­ω­τα πολύ­πλο­κες μελω­δί­ες, που έχει ως απο­τέ­λε­σμα δια­φο­ρε­τι­κά είδη να παρά­γουν δια­φο­ρε­τι­κές μελω­δί­ες. «Δεν με εκπλήσ­σει διό­λου ότι το τρα­γού­δι των γρύ­λων μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει δια­τα­ρα­χές σε ανθρώ­πους που δεν είναι εξοι­κειω­μέ­νοι με τους ήχους των εντό­μων», τόνι­σε στην εφη­με­ρί­δα «The Guardian» ο Μοντε­α­λέ­γρε-Σαπά­τα. O ίδιος προ­σθέ­τει πως η ηχο­γρά­φη­ση που δημο­σί­ευ­σε το AP του θύμι­σαν αμέ­σως τα τρι­ζό­νια που έπια­νε και δια­τη­ρού­σε μέσα σε χαρ­τό­κου­τα όταν ήταν παι­δί στη νότια Αμερική.

Οι ερευ­νη­τές συνέ­κρι­ναν τις ανα­λύ­σεις της ηχο­γρά­φη­σης με τους ήχους των εντό­μων που ήταν απο­θη­κευ­μέ­νες σε μια βάση δεδο­μέ­νων στο Πανε­πι­στή­μιο της Φλό­ρι­ντα και σύντο­μα ανί­χνευ­σαν την ταύ­τι­σή τους με το συγκε­κρι­μέ­νο είδος γρύ­λου. Η ηχο­γρά­φη­ση της Αβά­νας μόνο σε ένα σημείο δια­φέ­ρει από τις αντί­στοι­χες απο­θη­κευ­μέ­νες: Η πρώ­τη ήταν περισ­σό­τε­ρο ακα­νό­νι­στης διάρ­κειας. Όμως και αυτό σύντο­μα ερμη­νεύ­θη­κε, επει­δή το δείγ­μα του Πανε­πι­στη­μί­ου της Φλό­ρι­ντα είχε κατα­γρα­φεί σε εξω­τε­ρι­κούς χώρους, ενώ η κατα­γρα­φή στην Αβά­να είχε γίνει από το εσω­τε­ρι­κό των σπι­τιών και η δια­φο­ρά οφεί­λε­ται στην αντα­νά­κλα­ση του ήχου στους τοί­χους τους.

Συνε­πώς, ένα χρό­νο μετά το επει­σό­διο που ξανα­ζω­ντά­νε­ψε στις μνή­μες τις πιο ενο­χλη­τι­κές στιγ­μές του Ψυχρού Πολέ­μου, πλέ­ον υπάρ­χουν μόνο δύο βεβαιό­τη­τες. Η πρώ­τη: Οι Αμε­ρι­κά­νοι ερευ­νη­τές δεν έχουν την παρα­μι­κρή ιδέα για το τι προ­κά­λε­σε τα προ­βλή­μα­τα υγεί­ας στους διπλω­μά­τες. Και η δεύ­τε­ρη: Οι εκκω­φα­ντι­κοί οξείς ήχοι, που ηχο­γρά­φη­σαν κάποιοι από αυτούς, προ­έρ­χο­νταν από γρύ­λους που ήθε­λαν να γοη­τεύ­σουν τα θηλυ­κά τους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο