Οι κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων των λαών — #COVID19

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Από την πρώ­τη στιγ­μή που ξέσπα­σε η παν­δη­μία του κορω­νοϊ­ού, το διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, το πρω­το­πό­ρο τμή­μα της εργα­τι­κής τάξης, βρέ­θη­κε στην προ­με­τω­πί­δα του αγώ­να για την υπε­ρά­σπι­ση της υγεί­ας των εργα­ζό­με­νων και των λαών.

Σε όλο τον κόσμο, οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις, συνε­πι­κου­ρού­με­νες από τα δημο­σιο­γρα­φι­κά τους φερέ­φω­να, προ­σπα­θούν να κρύ­ψουν τις ευθύ­νες τους υπερ­το­νί­ζο­ντας το σύν­θη­μα της «ατο­μι­κής ευθύ­νης». Την ίδια στιγ­μή, από το ξεκί­νη­μα της παν­δη­μί­ας, κομ­μου­νι­στι­κά και εργα­τι­κά κόμ­μα­τα, φορείς του ταξι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, προ­έ­τα­ξαν την ανά­γκη λήψης άμε­σων μέτρων πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας της υγεί­ας των εργαζόμενων.

Απέ­να­ντι στα υπο­κρι­τι­κά, κενά περιε­χο­μέ­νου, καλέ­σμα­τα των αστι­κών επι­τε­λεί­ων για «εθνι­κή ομο­ψυ­χία», οι κομ­μου­νι­στές, το ταξι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα στην Ελλά­δα και σε όλο τον κόσμο, ανέ­δει­ξαν και ανα­δει­κνύ­ουν τις πραγ­μα­τι­κές παρα­μέ­τρους του προ­βλή­μα­τος όπως:

— Την αντι­κοι­νω­νι­κή και παρα­σι­τι­κή φύση του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος που, όντας πλέ­ον σε τρο­χιά ραγδαί­ας αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­σης και σαπί­σμα­τος, αδυ­να­τεί να καλύ­ψει τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες για υγεία και πρόνοια.

Κινη­το­ποί­η­ση μελών του ΚΚ Μεξι­κού έξω από νοσοκομείο.

— Τις τρα­γι­κές ελλεί­ψεις των συστη­μά­των Υγεί­ας σε όλες τις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες οι οποί­ες είναι απο­τέ­λε­σμα της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της υγεί­ας για την στή­ρι­ξη της κερ­δο­φο­ρί­ας των μονο­πω­λια­κών ομίλων.

— Την έλλει­ψη παρο­χής μέτρων προ­στα­σί­ας για τους εργα­ζό­με­νους στον τομέα της υγεί­ας (για­τρούς, νοση­λευ­τές, υγειο­νο­μι­κό προ­σω­πι­κό κλπ), οι οποί­οι έχουν αφε­θεί στη μάχη ενά­ντια στον κορω­νο­ϊό «γυμνοί», χωρίς τον απα­ραί­τη­το εξοπλισμό.

— Το γεγο­νός ότι κυβερ­νή­σεις και κεφά­λαιο επι­χει­ρούν ήδη να φορ­τώ­σουν το βάρος των οικο­νο­μι­κών απω­λειών – και της υπο­βό­σκου­σας νέας καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης εξαι­τί­ας της παν­δη­μί­ας — στους εργα­ζό­με­νους και τους λαούς. Στο πλαί­σιο αυτό έχουν ήδη παρ­θεί μέτρα προ­στα­σί­ας των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, την ίδια στιγ­μή που εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι χάνουν τις δου­λειές τους η βλέ­πουν τους μισθούς και τα δικαιώ­μα­τα τους να πετσο­κό­βο­νται στο βωμό της «βιω­σι­μό­τη­τας» των μονο­πω­λί­ων και της οικονομίας.

— Την επι­και­ρό­τη­τα και ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, του μόνου κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κού συστή­μα­τος που είναι σε θέση, έχο­ντας στο επί­κε­ντρο τον άνθρω­πο και τις ανά­γκες του, να εξα­σφα­λί­σει πρό­λη­ψη, υγειο­νο­μι­κή περί­θαλ­ψη, νοσο­κο­μεία, για­τρούς, νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, φάρ­μα­κα, εργα­στή­ρια και εξο­πλι­σμό προς όφε­λος των λαϊ­κών ανα­γκών. Η αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας από την Κού­βα, η οποία όχι μόνο προ­στά­τευ­σε το λαό της αλλά προ­σέ­φε­ρε και διε­θνι­στι­κή βοή­θεια σε άλλες χώρες, είναι ενδει­κτι­κή των τερά­στιων δυνα­το­τή­των της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Ακό­μη και σε καπι­τα­λι­στι­κές χώρες (Κίνα, Ρωσία, Γερ­μα­νία, Βιετ­νάμ), στις οποί­ες κατά τον 20ο αιώ­να οικο­δο­μή­θη­κε ο σοσια­λι­σμός, το σύστη­μα υγεί­ας απο­δεί­χθη­κε ανθε­κτι­κό­τε­ρο και απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρο στην αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας του COVID-19.

Ενάντια στο φόβο και τον εφησυχασμό

Στη χώρα μας, το ΚΚΕ, τα συν­δι­κά­τα που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ, οι κομ­μου­νι­στές υγειο­νο­μι­κοί, το ταξι­κό εργα­τι­κό κίνη­μα έδω­σαν από την πρώ­τη στιγ­μή τη μάχη ενά­ντια στο «σιω­πη­τή­ριο» που επι­χει­ρεί να επι­βάλ­λει η κυβέρ­νη­ση και τα φερέ­φω­να της. Ανα­δεί­χθη­κε και ανα­δει­κνύ­ε­ται η δρά­ση των συλ­λο­γι­κών φορέ­ων των υγειο­νο­μι­κών, οι παρεμ­βά­σεις των σωμα­τεί­ων για μέτρα προ­στα­σί­ας των εργα­ζό­με­νων, η πάλη που διε­ξά­γε­ται στους χώρους δου­λειάς ώστε να μη μπουν σε «καρα­ντί­να» τα εργα­σια­κά δικαιώματα.

Στα­χυο­λο­γού­με ενδει­κτι­κά μια σει­ρά σημα­ντι­κές πρω­το­βου­λί­ες που πάρ­θη­καν σε διε­θνές επίπεδο:

— Η κοι­νή ανα­κοί­νω­ση δεκά­δων Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των (μέχρι σήμε­ρα έχουν φτά­σει τα 82), με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ, για άμε­σα μέσα προ­στα­σί­ας της υγεί­ας και των δικαιω­μά­των των λαών . Στο ίδιο πλαί­σιο και η αντί­στοι­χη κοι­νή ανα­κοί­νω­ση Κομ­μου­νι­στι­κών Νεο­λαιών, με πρω­το­βου­λία της ΚΝΕ, που απευ­θύ­νει κάλε­σμα στους νέους και τις νέες όλου του κόσμου να μην χαμη­λώ­σουν τη φωνή των διεκ­δι­κή­σε­ων τους. 

Αφί­σα της ΠΣΟ και του ΠΑΜΕ στα αγγλι­κά για την Ημέ­ρα Δρά­σης για την Υγεία.

— Πολύ­πλευ­ρες πρω­το­βου­λί­ες της Παγκό­σμιας Συν­δι­κα­λι­στι­κής Ομο­σπον­δί­ας (ΠΣΟ) και των εργα­τι­κών συν­δι­κά­των-μελών της σε μια σει­ρά χώρες για μέτρα προ­στα­σί­ας των λαών και δια­σφά­λι­ση των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των και των μισθών.

— Σημα­ντι­κή απή­χη­ση είχαν οι πρω­το­βου­λί­ες, σε διε­θνές επί­πε­δο, εργα­τι­κών συν­δι­κά­των και συλ­λο­γι­κών φορέ­ων υγειο­νο­μι­κών την 7η Απρί­λη, στο πλαί­σιο της Παγκό­σμιας Ημέ­ρας Υγεί­ας. Οργα­νώ­θη­καν συντο­νι­σμέ­νες δυνα­μι­κές παρεμ­βά­σεις έξω από νοσο­κο­μεια­κές μονά­δες, με για­τρούς, νοση­λευ­τές, ασθε­νείς και άλλους εργα­ζό­με­νους να υψώ­νουν φωνή διεκ­δί­κη­σης για μέτρα προ­στα­σί­ας, για την υγεία και τα δικαιώ­μα­τα του λαού.

— Όπως στην Ελλά­δα, έτσι και σε άλλες χώρες, οι κομ­μου­νι­στές υγειο­νο­μι­κοί βρέ­θη­καν και βρί­σκο­νται στην πρώ­τη γραμ­μή των κινη­το­ποι­ή­σε­ων, της ενη­μέ­ρω­σης για τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζει ο κλά­δος, της μαχη­τι­κής διεκ­δί­κη­σης, της προ­σπά­θειας να μην φιμω­θεί η φωνή των εργα­ζό­με­νων στο χωρο της υγείας.

— Στην Ιτα­λία η Ένω­ση Συν­δι­κά­των Βάσης (USB) οργά­νω­σε στις 25/3 απερ­γία ενά­ντια στην πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης η οποία, υπη­ρε­τώ­ντας την κερ­δο­φο­ρία των μεγα­λο­βιο­μη­χά­νων, επι­τρέ­πει τη λει­τουρ­γία μεγά­λων παρα­γω­γι­κών μονά­δων όπου χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι δου­λεύ­ουν σε συν­θή­κες συνω­στι­σμού, χωρίς τα απα­ραί­τη­τα μέτρα προ­στα­σί­ας. Σε αμε­ρι­κα­νι­κές πολι­τεί­ες (Νέα Υόρ­κη, Καλι­φόρ­νια) υγειο­νο­μι­κοί πραγ­μα­το­ποί­η­σαν παρα­στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας έξω από νοσο­κο­μεία δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι για τα ελλει­πή μέτρα προ­στα­σί­ας, στο Πακι­στάν για­τροί ήρθαν αντι­μέ­τω­ποι με την αστυ­νο­μι­κή βία όταν δια­μαρ­τυ­ρή­θη­καν για έλλει­ψη υγειο­νο­μι­κού υλι­κού, στο Μεξι­κό μέλη του ΚΚ οργά­νω­σαν κινη­το­ποι­ή­σεις έξω από νοσο­κο­μεια­κές μονά­δες, στην Τουρ­κία ταξι­κά συν­δι­κά­τα προ­έ­βη­σαν σε δρά­σεις ενά­ντια στην αντερ­γα­τι­κή συμπαι­γνία κυβέρ­νη­σης-εργο­δο­σί­ας, στις απο­λύ­σεις και τις μειώ­σεις μισθών.

Να διδαχθούμε

Η επο­χή που ζού­με, επο­χή σύν­θε­των εξε­λί­ξε­ων και αλλα­γών, απαι­τεί εγρή­γορ­ση και οξυ­μέ­νο ταξι­κό κρι­τή­ριο. Οι κομ­μου­νι­στές, το οργα­νω­μέ­νο ταξι­κό κίνη­μα με πρω­τα­γω­νι­στές τους εργα­ζό­με­νους στον τομέα της υγεί­ας, βρί­σκο­νται και πάλι στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώνα.

Ενός αγώ­να για να σπά­σει το «σιω­πη­τή­ριο» που θέλουν να επι­βάλ­λουν στην κοι­νω­νία κυβέρ­νη­ση και κεφά­λαιο. Ενός αγώ­να και μιας πάλης για να μην κυριαρ­χή­σει ο φόβος, η υπο­τα­γή και η μοιρολατρία.

Διό­τι, σε τελι­κή ανά­λυ­ση, ο αγώ­νας για την προ­στα­σία της υγεί­ας του λαού, για την ασφά­λεια και τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, δεν αφο­ρά μονά­χα το σήμε­ρα και την παρού­σα κρί­ση, αλλά απο­τε­λεί ζωτι­κής σημα­σί­ας ζήτη­μα για την επό­με­νη μέρα, για το αύριο, για τους «σει­σμούς που μέλ­λο­νται να ‘ρθουν».

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.