Οι παπαγαλίνες προτιμούν για συντρόφους τους… έξυπνους αρσενικούς

Οι ειδι­κοί στους παπα­γά­λους είχαν παρα­τη­ρή­σει εδώ και χρό­νια ότι οι θηλυ­κές εκτι­μού­σαν ιδιαί­τε­ρα το εντυ­πω­σια­κό πτέ­ρω­μα ή το μελω­δι­κό τρα­γού­δι του αρσε­νι­κού. Όμως, για να δια­λέ­ξουν σύντρο­φο, λάμ­βα­ναν υπό­ψη τους και την εξυ­πνά­δα του; Ο Δαρ­βί­νος το είχε υπο­θέ­σει, αλλά ήταν πολύ δύσκο­λο να απο­δει­χθεί, του­λά­χι­στον στα ζώα.

Ένα πεί­ρα­μα που πραγ­μα­το­ποί­η­σαν ερευ­νη­τές της Κινε­ζι­κής Ακα­δη­μί­ας Επι­στη­μών και του ολλαν­δι­κού Πανε­πι­στη­μί­ου του Λέι­ντε φαί­νε­ται ότι δίνει κατα­φα­τι­κή απά­ντη­ση σε αυτό το θεμε­λιώ­δες ερώ­τη­μα για την εξέλιξη.

Οι ερευ­νη­τές μελέ­τη­σαν συνο­λι­κά 34 παπα­γα­λά­κια του είδους μπα­τζε­ρι­γκάρ, που είναι ιθα­γε­νές της Αυστραλίας.

Αρχι­κά, πήραν μια παπα­γα­λί­να και την έβα­λαν σε ένα κλου­βί με δύο αρσε­νι­κά. Όπως ήταν φυσι­κό, εκεί­νη δεν άργη­σε να επι­λέ­ξει το ένα από τα δύο και περ­νού­σε περισ­σό­τε­ρο χρό­νο μαζί του. Οι επι­στή­μο­νες πήραν τότε τον παπα­γά­λο που είχε απορ­ρί­ψει η θηλυ­κιά και του έκα­ναν… εντα­τι­κά μαθή­μα­τα για να την γοη­τεύ­σει: του έμα­θαν να ανοί­γει δύο κου­τιά που περιεί­χαν σπό­ρους. Στο διά­στη­μα αυτό, το ταί­ρι της παπα­γα­λί­νας δεν έλα­βε καμία “μόρ­φω­ση”.

Η θηλυ­κιά κλή­θη­κε κατό­πιν να παρα­κο­λου­θή­σει ένα οδυ­νη­ρό θέα­μα: τον αγα­πη­μέ­νο της να παι­δεύ­ε­ται μάταια να ανοί­ξει τα κου­τιά με την τρο­φή, την ώρα που ο αντί­ζη­λός του ξεχώ­ρι­ζε με τις λαμπρές ικα­νό­τη­τές του στην εύρε­ση κρυμ­μέ­νων σπόρων.

Στην τελευ­ταία φάση, τα δύο αρσε­νι­κά τοπο­θε­τή­θη­καν και πάλι στο ίδιο κλου­βί με τη θηλυ­κιά. Οι επι­στή­μο­νες υπο­πτεύ­ο­νταν ότι εκεί­νη θα επέ­λε­γε τον ικα­νό­τε­ρο από τους δύο και δεν έπε­σαν έξω: οκτώ στις εννέα φορές οι παπα­γα­λί­νες άλλα­ξαν προ­τι­μή­σεις και χάρι­σαν την αγά­πη τους στον “έξυ­πνο” αρσενικό.

“Η άμε­ση παρα­τή­ρη­ση των γνω­στι­κών ικα­νο­τή­των μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει τα κρι­τή­ρια του συντρό­φου”, συμπε­ραί­νουν οι ερευ­νη­τές. Και αυτό για­τί η εξυ­πνά­δα παρέ­χει ένα “ανα­πα­ρα­γω­γι­κό πλεονέκτημα”.

Όπως επι­σή­μα­ναν πάντως στη μελέ­τη τους, που δημο­σιεύ­ε­ται στην επι­στη­μο­νι­κή επι­θε­ώ­ρη­ση Science, θα χρεια­στούν και άλλες μελέ­τες για να επι­βε­βαιω­θούν τα συμπε­ρά­σμα­τα αυτά.