Ολιστικές π@παρίες και άλλα τινά

Κατά τους απα­ντα­χού γλωσσο-“Μπαμπινώτηδες” ο ολι­σμός απο­τε­λεί λόγιο ενδο­γε­νές δάνειο ‑γερ­μα­νι­κά Holismus ‑αρχαία ελλη­νι­κή ὅλος, ουσια­στι­κό αρσε­νι­κό και στη φιλο­σο­φία θεω­ρία (και αντί­στοι­χη πρα­κτι­κή) που δίνει –λέει «προ­τε­ραιό­τη­τα στο όλον σε σχέ­ση με το μέρος» και πιστεύ­ει πως «το όλον είναι αξιο­λο­γι­κά ανώ­τε­ρο σε σχέ­ση με το άθροι­σμα των επι­μέ­ρους», που θεω­ρεί πως «τα μέρη ενός συνό­λου αλλη­λο­συν­δέ­ο­νται με τέτοιο τρό­πο που η προ­σέγ­γι­ση, κατα­νό­η­ση και ερμη­νεία τους είναι δυνα­τές μόνο μέσω της ανα­φο­ράς στο σύνο­λο (στο όλον) ‑Συγ­γε­νι­κές λέξεις…

Ολι­στι­κή ιατρι­κή: που σχε­τί­ζε­ται με τη θεώ­ρη­ση σύμ­φω­να με την οποία «η θερα­πεία της ασθέ­νειας ενός ατό­μου και, συνε­πώς, η δια­τή­ρη­ση της σωμα­τι­κής υγεί­ας ευρύ­τε­ρα, πρέ­πει να επι­τυγ­χά­νε­ται λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη ψυχι­κούς και κοι­νω­νι­κούς παρά­γο­ντες» κλπ.

Σε ό,τι μας αφο­ρά, πάνε χρό­νια που στο «Παι­δα­γω­γι­κό ποί­η­μα» …ο δρό­μος προς τη ζωή» | Ευχα­ρι­στού­με τον σοσια­λι­σμό για τα ευτυ­χι­σμέ­να παι­δι­κά μας χρό­νια! στα­θή­κα­με ανα­λυ­τι­κά σε πλευ­ρές της αστι­κής ολι­στι­κής θεω­ρί­ας στη σημε­ρι­νή κοι­νω­νία, όπου κατα­με­ρι­σμός εργα­σί­ας σε συν­δυα­σμό με ασφυ­κτι­κές απαι­τή­σεις που επι­βάλ­λει η υπάρ­χου­σα μορ­φή οργά­νω­σης της εργα­σί­ας, οδη­γούν κατά κανό­να στον περιο­ρι­σμό μας σε πολύ στε­νά πλαί­σια, δηλ ο μηχα­νι­κός να φτιά­χνει μηχα­νές και σπί­τια, ο για­τρός να θερα­πεύ­ει … και βέβαια οι Μητσο­τά­κη­δες και Συρι­ζΑ­νελ να μας κυβερνάνε!!.

Με νου­θε­σί­ες να μας απα­σχο­λούν «απλά πράγ­μα­τα» ‑κατά Τσώρ­τσιλ «όλα τα σπου­δαία πράγ­μα­τα είναι απλά, και πολ­λά μπο­ρούν να εκφρα­στούν με μία μόνο λέξη: ελευ­θε­ρία, δικαιο­σύ­νη, τιμή, καθή­κον, έλε­ος, ελπί­δα… Τα γού­στα μου είναι απλά: ικα­νο­ποιού­μαι εύκο­λα με τα καλύ­τε­ρα –τα συμπε­ρά­σμα­τα, για τον ‑με δικαιο­σύ­νη, τιμή, καθή­κον, έλε­ος, ελπί­δα κλπ. σφα­γέα των λαών- δικά σας.

Ο πλού­τος δεν συνί­στα­ται στο να έχεις μεγά­λα υπάρ­χο­ντα, αλλά στο να έχεις λίγα θέλω… ή κατά τον πρω­θυ­πουρ­γό προς τους νέους τις προ­άλ­λες «Μην κοι­τά­τε τα λεφτά, δεί­τε τη ζωή λίγο πιο “ολι­στι­κά”», με «ανέ­με­λες» συμ­βου­λές για την «εξαι­ρε­τι­κή ποιό­τη­τα ζωής στην Ελλά­δα ‑με καλές δου­λειές και καλές απο­λα­βές» και την άνε­τη ζωή μας που «οι φίλοι κάνουν πιο εύκο­λη και πιο ευχά­ρι­στη» κλπ –συμπλη­ρώ­νο­ντας «νομί­ζω ότι αυτό έχει πολύ μεγά­λη σημα­σία για νέους ανθρώ­πους οι οποί­οι έφυ­γαν και είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να γυρίσουν»

Η συνά­ντη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού έγι­νε την περα­σμέ­νη Πέμ­πτη στο Μέγα­ρο Μαξί­μου, με μια ομά­δα από –επι­λεγ­μέ­νους, φοι­τη­τές και νεα­ρούς εργα­ζό­με­νους σε εται­ρεί­ες τεχνο­λο­γί­ας, οι οποί­οι συμ­με­τέ­χουν στο 12^ο Πανό­ρα­μα Επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και Στα­διο­δρο­μί­ας, που πραγ­μα­το­ποιεί­ται σήμε­ρα (μέχρι Παρα­σκευή 27 Μάη) δεί­τε την επί­ση­μη κυβερ­νη­τι­κή ανάρτηση

Πολιτικές για τη νεολαία
κομμένες και ραμμένες
στις ανάγκες του κεφαλαίου

O Κ. Μητσο­τά­κης ανα­φέρ­θη­κε στην πάγια επι­δί­ω­ξη του κεφα­λαί­ου για μεγα­λύ­τε­ρη σύν­δε­ση μετα­ξύ Πανε­πι­στη­μί­ων και επι­χει­ρή­σε­ων. «Απο­δί­δω πολύ μεγά­λη σημα­σία σε αυτό. Και το νομο­σχέ­διο το οποίο φέρ­νου­με τώρα για την τρι­το­βάθ­μια εκπαί­δευ­ση απε­λευ­θε­ρώ­νει τα πανε­πι­στή­μια να μπο­ρούν να συν­δέ­ο­νται πολύ πιο εύκο­λα με τις επι­χει­ρή­σεις, σπά­ει στε­γα­νά και προ­κα­τα­λή­ψεις του παρελ­θό­ντος, διό­τι ένα μεγά­λο κομ­μά­τι της πρω­το­γε­νούς δου­λειάς, της πνευ­μα­τι­κής ιδιο­κτη­σί­ας που μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει τη μαγιά για μία επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, θα ανα­πτύσ­σε­ται στα πανε­πι­στή­μια και στα ερευ­νη­τι­κά κέντρα», είπε, δια­φη­μί­ζο­ντας ως «και­νο­τό­μα» μια πολι­τι­κή που αντί να προ­σα­να­το­λί­ζει την γνώ­ση στην ικα­νο­ποί­η­ση των ολο­έ­να διευ­ρυ­νό­με­νων ανα­γκών της κοι­νω­νί­ας, θα την κατευ­θύ­νει στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση των ανα­γκών των επιχειρήσεων.

Παρέ­λει­ψε βέβαια να ανα­φέ­ρει ότι οι πολι­τι­κές αυτές, κατα­δι­κά­στη­καν με τον πλέ­ον ηχη­ρό τρό­πο από τους φοι­τη­τές, που στις πρό­σφα­τες Φοι­τη­τι­κές Εκλο­γές ανέ­δει­ξαν την «Παν­σπου­δα­στι­κή ΚΣ» πρώ­τη δύνα­μη πανελ­λα­δι­κά, κατα­πο­ντί­ζο­ντας την κυβερ­νη­τι­κή ΔΑΠ που πρε­σβεύ­ει αυτήν ακρι­βώς την αντι­δρα­στι­κή πολιτική.

Ακό­μα, «η πιο ουσια­στι­κή πολι­τι­κή την οποία μπο­ρού­με να κάνου­με για τη νέα γενιά είναι να δημιουρ­γή­σου­με περισ­σό­τε­ρες καλο­πλη­ρω­μέ­νες θέσεις εργα­σί­ας», είπε επί­σης ο Κυρ. Μητσο­τά­κης, την ώρα που οι μισθοί βρί­σκο­νται σε κατώ­τε­ρα επί­πε­δα προ 10ετίας, με τους νέους να βιώ­νουν εργα­σια­κή περι­πλά­νη­ση και όρους γαλέ­ρας, ιδιαί­τε­ρα σε μια περί­ο­δο που πολ­λοί από αυτούς εργά­ζο­νται στον του­ρι­σμό δου­λεύ­ο­ντας 10ωρα και 12ωρα καθημερινά.

Προ­σπά­θη­σε να δια­φη­μί­σει την τελευ­ταία προ­σαρ­μο­γή του κατώ­τα­του μισθού, που όμως εξα­νε­μί­ζε­ται από το κύμα ακρί­βειας και ανα­τι­μή­σε­ων, σημειώ­νο­ντας ότι «είχα­με το θάρ­ρος να προ­χω­ρή­σου­με σε μια σημα­ντι­κή αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού με 50 ευρώ το μήνα, με την πρό­σθε­τη αύξη­ση την οποία δίνου­με από 1η Μαΐ­ου, που είναι σημα­ντι­κό για τα παι­διά εκεί­να, για τους νέους μας οι οποί­οι είναι στον κατώ­τα­το μισθό».

Στη συνέ­χεια όμως ανέ­πτυ­ξε αυτό που ωφε­λεί επί της ουσί­ας τους εργο­δό­τες. Συγκε­κρι­μέ­να είπε ότι «από κει και πέρα, όπως είπα­με, βελ­τί­ω­ση συνο­λι­κά του δια­θέ­σι­μου εισο­δή­μα­τος. Ο ονο­μα­στι­κός μισθός έχει σημα­σία αλλά τελι­κά αυτό που σας ενδια­φέ­ρει είναι τι μένει στην τσέ­πη. Αυτό σημαί­νει φορο­λο­γία, σημαί­νει εργο­δο­τι­κές εισφο­ρές, να μένουν τελι­κά περισ­σό­τε­ρα χρή­μα­τα στην τσέ­πη του εργα­ζό­με­νου», προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας δηλα­δή νέες μειώ­σεις φόρων και εργο­δο­τι­κών εισφο­ρών.

Όσον αφο­ρά στα ζητή­μα­τα στέ­γης και συγκε­κρι­μέ­να για τους φοι­τη­τές, ο πρω­θυ­πουρ­γός απο­κά­λυ­ψε ξανά τις στο­χεύ­σεις της κυβέρ­νη­σης, δηλα­δή την εξα­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων λέγο­ντας ότι «φαί­νε­ται αδια­νό­η­το αυτή τη στιγ­μή ότι υπάρ­χουν πανε­πι­στή­μια τα οποία μπο­ρεί να έχουν δυνα­τό­τη­τα κι έχουν χώρο, να μην έχουν βρει τρό­πο, μέσω συμπρά­ξε­ων δημο­σί­ου και ιδιω­τι­κού τομέα, να κατα­σκευά­σουν φτη­νή και αντα­γω­νι­στι­κή φοι­τη­τι­κή στέ­γη. Δεν λέω κατ’ ανά­γκη να είναι δωρε­άν, αλλά ξέρε­τε όσοι έχε­τε σπου­δά­σει εκτός Αθη­νών, τι ενοί­κια μπο­ρούν να ζητά­νε. Φαντά­ζο­μαι ότι θα υπήρ­χε πολύ μεγά­λη ζήτη­ση με ένα πολύ πιο χαμη­λό ενοί­κιο να μπο­ρεί κανείς να έχει μία αξιο­πρε­πή φοι­τη­τι­κή στέ­γη εντός του χώρου του πανεπιστημίου».