Οργανώσεις ΚΚΕ-ΚΝΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: Απάντηση στον εμετικό αντικομμουνισμό της ΔΑΠ

Κάθε νέο και νέα «που σκέ­φτε­ται και προ­βλη­μα­τί­ζε­ται, που βλέ­πει ότι τα όνει­ρα και οι ανά­γκες τους δεν χωρούν σε αυτό το σύστη­μα, να μάθει από πρώ­το χέρι για­τί παλεύ­ει το ΚΚΕ, για­τί η πάλη για το σοσια­λι­σμό δεν είναι ένα όρα­μα, αλλά η ανα­γκαιό­τη­τα της επο­χής μας», καλούν οι Οργα­νώ­σεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πάντειο Πανε­πι­στή­μιο με ανα­κοί­νω­σή τους. Αφορ­μή, μία εικό­να που ανάρ­τη­σε η ΔΑΠ στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, η οποία ταυ­τί­ζει το φασι­σμό με τον κομμουνισμό. 

Ανα­λυ­τι­κά η ανα­κοί­νω­ση των Οργα­νώ­σε­ων έχει ως εξής: 

«Την 23η Αυγού­στου, την οποία η ΕΕ έχει καθιε­ρώ­σει ως “Ευρω­παϊ­κή μέρα μνή­μης στα θύμα­τα του ολο­κλη­ρω­τι­σμού και των αυταρ­χι­κών καθε­στώ­των”, βρή­κε αφορ­μή η ∆ΑΠ, για να “postά­ρει” μια εμε­τι­κή εικό­να στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, που ταυ­τί­ζει το φασι­σμό με τον κομμουνισμό.

∆εν περι­μέ­να­με κάτι καλύ­τε­ρο από μια οργά­νω­ση που εκτός από άρι­στη σε μαζι­κές αντι­γρα­φές, σε πάρ­τυ, σημειώ­σεις και “φιλι­κά” κερά­σμα­τα, “αρι­στεύ­ει” και στην ψευ­τιά, στην υπε­ρά­σπι­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής μέσα στα πανε­πι­στή­μια και φυσι­κά στον αντικομμουνισμό.

Όμως… πάει πολύ σε μια χώρα που οι σελί­δες της σύγ­χρο­νης Ιστο­ρί­ας της έχουν βαφτεί κόκ­κι­νες από τη θυσία των κομ­μου­νι­στών στην Και­σα­ρια­νή, στην Κοκ­κι­νιά, στο Κούρ­νο­βο και σε δεκά­δες άλλες περιο­χές, που έχουν σημα­δευ­τεί από τις μαζι­κές εκτε­λέ­σεις αθώ­ων κατοί­κων στα Καλά­βρυ­τα, το Χορ­τιά­τη, το ∆ίστο­μο, την Κάν­δα­νο από τους ναζί, να κυκλο­φο­ρούν τέτοιες εικόνες!

Ας δουν τα στε­λέ­χη της ∆ΑΠ που βρί­σκο­νταν οι πολι­τι­κοί τους πρό­γο­νοι όταν δινό­ταν η μάχη για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλά­δας ‑δηλα­δή στο Κάι­ρο και αλλού, σώοι και αβλαβείς‑, ενώ τα στε­λέ­χη και τα μέλη του ΚΚΕ, στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, στα Βου­νά, τις εξο­ρί­ες και τα εκτε­λε­στι­κά αποσπάσματα.

Θέλει πολύ θρά­σος, λοι­πόν, η ∆ΑΠ ‑πιστό σκυ­λί της γραμ­μής της Ν∆, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ- να προ­σπα­θεί να ταυ­τί­σει το θύτη με το θύμα, να ταυ­τί­σει την πρό­ο­δο και την ελπί­δα με ό,τι πιο μαύ­ρο έχει γνω­ρί­σει η ανθρώ­πι­νη ιστορία.

Βέβαια, δεν υπάρ­χει για εμάς ερώ­τη­μα. Τα στε­λέ­χη της ∆ΑΠ, που “εμπνεύ­στη­καν” την παρα­πά­νω εικό­να είναι ανι­στό­ρη­τοι και εντε­ταλ­μέ­νοι, γρα­φι­κές καρι­κα­τού­ρες μακαρ­θι­σμού και αντι­κομ­μου­νι­σμού, που στο­χεύ­ουν στο να δια­στρε­βλω­θεί η ιστο­ρι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για να μη μάθει την αλή­θεια η νεολαία.

Θα τους συνι­στού­σα­με να δια­βά­σουν ιστο­ρία από βιβλία που δεν που­λά­ει ο Άδω­νις και ο Πλεύρης…

Φέτος συμπλη­ρώ­θη­καν 80 χρό­νια από την υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου Μη επί­θε­σης (23 Αυγού­στου 1939) ανά­με­σα στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τη Γερ­μα­νία (πήρε το όνο­μα των υπουρ­γών Εξω­τε­ρι­κών Μολό­τοφ και Ρίμπε­ντροπ). Αυτό το σύμ­φω­νο η ΕΕ, οι ΗΠΑ εδώ και δεκα­ε­τί­ες το παρου­σιά­ζουν ως μια συμ­φω­νία ανά­με­σα στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και τη Χιτλε­ρι­κή Γερ­μα­νία, που τάχα μοί­ρα­σε την Ευρώ­πη στα δύο, που εξαι­τί­ας αυτής της συμ­φω­νί­ας ξέσπα­σε ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλεμος.

Ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός τσά­κι­σε το φασι­σμό! Η μνή­μη δεν διαγράφεται!

Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, πράγ­μα­τι, στις 23 Αυγού­στου του 1939 υπέ­γρα­ψε σύμ­φω­νο μη επί­θε­σης με τη Γερ­μα­νία. Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση έβλε­πε καθα­ρά, όπως το έβλε­παν όλοι οι ηγέ­τες της περιό­δου, όπως το έβλε­πε όλος κόσμος (ακό­μα και τα μικρά παι­διά) ότι ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος ήταν ανα­πό­φευ­κτος. Άλλω­στε, είχε ήδη συγκρο­τη­θεί ο Άξο­νας Γερ­μα­νί­ας — Ιτα­λί­ας — Ιαπω­νί­ας με το λεγό­με­νο “Αντι­κο­μι­ντέρν” ή “Αντι­κομ­μου­νι­στι­κό Σύμ­φω­νο”, τρία χρό­νια πριν το ξέσπα­σμα του πολέ­μου, δεί­χνο­ντας ποιος ήταν ο πραγ­μα­τι­κός εχθρός του Χίτλερ, ο σοσια­λι­σμός και η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Παράλ­λη­λα, η Γαλ­λία και η Αγγλία έστρε­φαν τη Γερ­μα­νία προς τα σοβιε­τι­κά εδά­φη. Μια απλή ανα­ζή­τη­ση στα γεγο­νό­τα του 1938 (ένα χρό­νο πριν την υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου) αρκεί για να απο­δεί­ξει τις προ­σπά­θειες που έκα­νε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, για να δια­μορ­φω­θεί ενιαί­ος συνα­σπι­σμός ενά­ντια στον Χίτλερ και τον Άξο­να, να αντι­με­τω­πι­στεί και να μη δοθεί “αέρας στα πανιά του”, να μην επι­τε­θεί σε “δια­σπα­σμέ­νο” στρα­τό­πε­δο. Η στά­ση της Αγγλί­ας και της Γαλ­λί­ας, με τη Συμ­φω­νία του Μονά­χου (29 — 30 Σεπτέμ­βρη 1938), ήταν να παρα­δώ­σουν μέρος της Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας στους ναζί και με την πολι­τι­κή “κατευ­να­σμού” που ακο­λου­θού­σαν έδι­ναν ώθη­ση στον Χίτλερ να επι­τε­θεί στην ΕΣΣΔ, “προς ανα­το­λάς”, ενώ παράλ­λη­λα απέρ­ρι­πταν τις προ­τά­σεις της ΕΣΣΔ για συγκρό­τη­ση μετώ­που ενά­ντια στον Χίτλερ.

Απένα­ντι στη στά­ση της Αγγλί­ας και της Γαλ­λί­ας που έστρω­σαν το έδα­φος για τη γιγά­ντω­ση του Άξο­να, η ΕΣΣΔ με την υπο­γρα­φή του Συμ­φώ­νου μη Επί­θε­σης εξα­σφά­λι­σε 21 πολύ­τι­μους μήνες για να προ­ε­τοι­μα­στεί πολε­μι­κά για τον πόλε­μο που θα ακο­λου­θού­σε. Πιο συγκε­κρι­μέ­να, από το 1939 έως τον Ιού­νη 1941, η αριθ­μη­τι­κή δύνα­μη των Ενό­πλων Δυνά­με­ων της ΕΣΣΔ αυξή­θη­κε σχε­δόν τρεις φορές. Συγκρο­τή­θη­καν 125 νέες μεραρ­χί­ες, ενώ έγι­νε και ο εφο­δια­σμός του στρα­τού με νέα πολε­μι­κά τεχνι­κά μέσα και και­νού­ριους τύπους εξο­πλι­σμών. Μετα­τρά­πη­κε η οικο­νο­μία από “ειρη­νι­κή” σε “πολε­μι­κή”, μετα­φέρ­θη­καν εργο­στά­σια εκτός της πρώ­της γραμμής.

Με αυτούς τους 21 μήνες έγι­νε εφι­κτή η νίκη της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στο Στά­λιν­γκραντ και το Κουρσκ, συνέ­βα­λαν στην προ­ε­τοι­μα­σία για τη συντρι­βή της ναζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας και τη μεγα­λειώ­δη νίκη του Κόκ­κι­νου Στρα­τού που απε­λευ­θέ­ρω­σε την Ευρώπη.

20.000.000 Σοβιε­τι­κοί θυσιά­στη­καν, 10.000.000 έμει­ναν ανά­πη­ροι, για να υπε­ρα­σπι­στούν και να προ­στα­τέ­ψουν το σοσια­λι­στι­κό κρά­τος, έδω­σαν τη ζωή τους για τους λαούς όλου του κόσμου. Το παρά­δειγ­μα της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης ακο­λού­θη­σαν και οι λαοί 7 χωρών που απο­τί­να­ξαν τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά δεσμά και ξεκί­νη­σαν να οικο­δο­μούν το δικό τους κρά­τος, ενώ παράλ­λη­λα, η επο­ποι­ία του Κόκ­κι­νου Στρα­τού έκα­νε φωτει­νό παρά­δειγ­μα την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού σε πολ­λούς λαούς της Ευρώ­πης. Για την τερά­στια προ­σφο­ρά της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και του Κόκ­κι­νου Στρα­τού είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η ρήση του Έρνεστ Χέμινγουέι:

“Κάθε άνθρω­πος που αγα­πά την ελευ­θε­ρία του, χρω­στά στον Κόκ­κι­νο Στρα­τό περισ­σό­τε­ρα από όσα μπο­ρεί ποτέ να πληρώσει”.

Στό­χος τους το χθες… με το βλέμ­μα στραμ­μέ­νο στο αύριο.

Η ΕΕ, οι κυβερ­νή­σεις της και οι παρα­τά­ξεις τους μέσα στις σχο­λές έχουν κάθε λόγο να συκο­φα­ντούν το σοσια­λι­σμό που γνω­ρί­σα­με, τα διδάγ­μα­τα και τις κατα­κτή­σεις του, επει­δή και τότε και τώρα, η ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου είναι η μονα­δι­κή διέ­ξο­δος για να πάψουν η άγρια εκμε­τάλ­λευ­ση και οι πόλε­μοι, να εξα­λει­φθούν οι κρί­σεις, η φτώ­χεια και η προ­σφυ­γιά, να οργα­νω­θεί η οικο­νο­μία και να ανα­πτυ­χθούν οι παρα­γω­γι­κές δυνά­μεις με κρι­τή­ριο τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανάγκες.

Η “στα­λι­νο­λο­γία”, ο αντι­κομ­μου­νι­σμός, τα ψέμα­τα και η δια­στρέ­βλω­ση της Ιστο­ρί­ας έχουν συγκε­κρι­μέ­νο στόχο:

Να δυσφη­μί­σουν τη μεγα­λύ­τε­ρη κατά­κτη­ση της ανθρω­πό­τη­τας, την κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο. Να πεί­σουν ειδι­κά εμάς, τη νέα γενιά, που δεν έχου­με ζήσει τις πρω­τό­γνω­ρες κατα­κτή­σεις της εργα­τι­κής τάξης στην ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσια­λι­στι­κά κρά­τη, ότι δεν έχου­με καμιά διέ­ξο­δο από τη σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Αυτό προ­σπα­θεί να πετύ­χει η ΕΕ, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ. Τον ίδιο στό­χο είχε και η προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ που, ανά­με­σα στα άλλα, υπέ­γρα­ψε την κατά­πτυ­στη δια­κή­ρυ­ξη — μνη­μό­νιο του αντι­κομ­μου­νι­σμού, που μιλά για “σιδη­ρούν παρα­πέ­τα­σμα” και παρου­σιά­ζει την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού ως την αρχή για την ελευ­θε­ρία των ανθρώπων.

Για αυτό κάθε χρό­νο ξοδεύ­ουν εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες ευρώ, διορ­γα­νώ­νουν δεκά­δες εκδη­λώ­σεις, συνέ­δρια σε χώρες της ΕΕ, σε πανε­πι­στή­μια, “εφευ­ρί­σκουν” επε­τεί­ους (μέχρι και mini series γυρί­ζουν, βλ. “Τσέρ­νο­μπιλ”) για να απο­δεί­ξουν ότι ο σοσια­λι­σμός δοκι­μά­στη­κε και “απέ­τυ­χε”, ότι “έχει τελειώ­σει”. Χρό­νο με το χρό­νο και στο πανε­πι­στή­μιό μας πλη­θαί­νουν τέτοια συνέ­δρια και ημε­ρί­δες, αυξά­νο­νται οι “έρευ­νες” με διδα­κτο­ρι­κά και μετα­πτυ­χια­κά προ­γράμ­μα­τα για να τεκ­μη­ριω­θεί “η εγκλη­μα­τι­κή φύση του κομμουνισμού”.

Σε μια Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, όπου 120 εκα­τομ­μύ­ρια Ευρω­παί­οι πολί­τες ζουν κάτω από το όριο της φτώ­χειας, 17 εκατομμύρια είναι άνερ­γοι, πάνω από 4 εκα­τομ­μύ­ρια είναι άστε­γοι, θέλουν ο λαός και η νεο­λαία να μη σκέ­φτο­νται και να μην προ­βλη­μα­τί­ζο­νται, να απο­δε­χθούν ότι αυτή βαρ­βα­ρό­τη­τα που ζουν είναι μονόδρομος.

Ιδρώ­νουν όταν βλέ­πουν απο­τε­λέ­σμα­τα δικών τους ερευ­νών που δεί­χνουν ότι το 74% των πολι­τών της ΕΕ εκφρά­ζει δυσα­ρέ­σκεια για την ΕΕ, το 51% των νέων στις ΗΠΑ βλέ­πει θετι­κά το σοσια­λι­σμό, ενώ την ίδια στιγ­μή, οι κάτοι­κοι των χωρών της πρώ­ην Σοβιε­τι­κής Ένω­σης ανα­πο­λούν το σοσια­λι­σμό, ότι το 46% των Ρώσων βλέ­πουν με “θαυ­μα­σμό”, “σεβα­σμό” και “συμπά­θεια” την περί­ο­δο που ο Ι.Β. Στά­λιν ηγού­νταν του ΚΚΣΕ και της Σοβιε­τι­κής Ένωσης.

Γι’ αυτό, η ΕΕ δεν έχει κανέ­να πρό­βλη­μα, αντί­θε­τα επι­κρο­τεί τη βία κατά των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των, απα­γο­ρεύ­ει τα Κομ­μου­νι­στι­κά Σύμ­βο­λα, ανέ­χε­ται αστι­κές κυβερ­νή­σεις δηλω­μέ­νων, ορκι­σμέ­νων αντι­κομ­μου­νι­στών, ακρο­δε­ξιών και άλλων αντι­δρα­στι­κών μαντρό­σκυ­λων του κεφα­λαί­ου, από την Ουκρα­νία μέχρι τις χώρες της Βαλ­τι­κής, στη­ρί­ζει ακρο­δε­ξιές και φασι­στι­κές δυνάμεις.

Γι’ αυτό στην πρώ­τη γραμ­μή της πολε­μι­κής που εξα­πο­λύ­ουν οι εγχώ­ριοι απο­λο­γη­τές του καπι­τα­λι­σμού, αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις, βρί­σκε­ται στα­θε­ρά η θέση του ΚΚΕ ότι ο καπι­τα­λι­σμός δεν διορ­θώ­νε­ται, παρά μόνο ανα­τρέ­πε­ται και ότι προ­ϋ­πό­θε­ση γι’ αυτό είναι οργα­νω­μέ­νος ο λαός να πάρει την εξου­σία από το κεφά­λαιο. Ότι δεν υπάρ­χει καμιά ενδιά­με­ση εξου­σία ανά­με­σα σ’ αυτήν των καπι­τα­λι­στών και την αντί­στοι­χη των εργατών.

Κάθε νέος φοι­τη­τής, ερευ­νη­τής και επι­στή­μο­νας έχει χρέ­ος να μάθει την αλή­θεια! Οι πρω­τό­γνω­ρες κατα­κτή­σεις της εργα­τι­κής τάξης στο πρώ­το δικό της κρά­τος, στην ΕΣΣΔ, η ικα­νο­ποί­η­ση σύν­θε­των λαϊ­κών ανα­γκών, που στον καπι­τα­λι­σμό είναι αδύ­να­τον να συμ­βεί, απο­δει­κνύ­ουν την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού. Σήμε­ρα υπάρ­χουν όλες οι προ­ϋ­πό­θε­σεις για να ζού­με καλύ­τε­ρα και προ­κύ­πτουν από την ίδια την ανά­πτυ­ξη της παρα­γω­γής, της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας. Πραγ­μα­τι­κή λύση στα σημε­ρι­νά προ­βλή­μα­τα και τα αδιέ­ξο­δα της νεο­λαί­ας δίνει μόνο η πρό­τα­ση του ΚΚΕ. Το τσά­κι­σμα του φασι­σμού γίνε­ται με το να τσα­κι­στεί ορι­στι­κά το σύστη­μα που τον γεν­νά, ο καπι­τα­λι­σμός και αυτό γίνε­ται μόνο με την ανα­τρο­πή του.

Καλού­με κάθε νέο και νέα, που σκέ­φτε­ται και προ­βλη­μα­τί­ζε­ται, που βλέ­πει ότι τα όνει­ρα και οι ανά­γκες τους δεν χωρούν σε αυτό το σύστη­μα, να μάθει από πρώ­το χέρι για­τί παλεύ­ει το ΚΚΕ, για­τί η πάλη για το σοσια­λι­σμό δεν είναι ένα όρα­μα, αλλά η ανα­γκαιό­τη­τα της επο­χής μας. Καλού­με κάθε νέο και νέα να συμ­με­τά­σχει στο 45ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ — “Οδη­γη­τή”, να δει από κοντά για­τί παλεύ­ου­με και να παλέ­ψει μαζί μας».