Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «ατεχνως»- σε μία ιδιαίτερα καλαίσθητη έκδοση- το βιβλίο «Ναπολέων Σουκατζίδης- Το μεγαλείο ενός αγωνιστή Αντίστασης» του Θέμου Κορνάρου.
Πρόκειται για μία ιδιαίτερα καλογραμμένη ψηφίδα-λογοτεχνικό πορτρέτο-πάνω στη ζωή και τον θάνατο του ήρωα του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Προφανώς και δεν πρόκειται για ένα καθαρά ιστορικό – βιογραφικό βιβλίο ‚αν και η πετυχημένη εισαγωγή του Νίκου Μόττα, οι παραπομπές και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα δίνουν και τέτοια πολύτιμα στοιχεία.
Είναι μία λογοτεχνική αποτίμηση-και μάλιστα δημοσιευμένη σε εφημερίδα- στιγμών της ζωής του, που προσφέρουν εκτός από συγκίνηση διδάγματα και για το σήμερα.
Σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται ως «αντιηρωϊκή», σε μία εποχή που από όλους τους πόρους το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα «διδάσκει» τον συμβιβασμό, το «κοίτα τον εαυτό σου» κλπ. το φωτεινό παράδειγμα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη μπορεί να δώσει προοπτικές. Κανείς φυσικά κανείς δεν γεννιέται ήρωας. Γίνεται όμως μέσα από το καμίνι της ταξικής πάλης, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέσα τελικά από τον μοναδικό αγώνα για να «ανθρωπεύσει ο άνθρωπος».
Μέσα από την απαράμιλλη λογοτεχνική πένα του Θέμου Κορνάρου αναδεικνύονται πλευρές στη δράση και γενικότερα ζωή που πρέπει να έχει και σήμερα ο αγωνιστής.
- Η ανάγκη της αδιάκοπής προσφοράς, βάζοντας το εγώ κάτω από το εμείς: «…Σ’ έπειθε με την πρώτη επαφή μαζί του πώς ήτανε ο τύπος του ευτυχισμένου, επειδή μπορούσε να υπηρετήσει χωρίς να υπολογίζει ποτέ σε προσωπικά ωφελήματα ή σε απώτερες φιλοδοξίες»
- Η ανάγκη για ανοικτές, πραγματικά ανθρώπινες σχέσεις με τις λαϊκές μάζες: «…Ποτέ δεν έπιανες το πρόσωπο του με σπασμό κούρασης ή χαρακωμένο από εκνευρισμό. Ήξερες πώς όποιας στιγμή κι αν τον αντίκρυζες θα τον έβρισκες να ασπροβολά τα’ ολόφωτο γέλιο της αισιοδοξίας και της καλοσύνης».
- Ο τρόπος που συζητούσε με τον κόσμο: «Του ζητούσες τη γνώμη του για κάποιο ζήτημα. Αν ήταν έτοιμος μιλούσε αμέσως, αραδιάζοντας ένα σωρό ατράνταχτα επιχειρήματα. Άλλες φορές τον άκουγε να αποκρίνεται: «Δεν τοχω σκεφτεί ποτέ μου. Θα ήθελες να το σκεφτώ και ότι βγάλω;»
- Μοναδικές οι στιγμές περιγραφής της φρίκης του ναζιστικού στρατοπέδου, η δράση εκεί των κρατουμένων (πλειοψηφία τους μέλη του ΚΚΕ) και οι σκηνές από την επιλογή των 200 για εκτέλεση: «Το στρατόπεδο παρουσίαζε μία εσωτερική πειθαρχία που θα τη ζήλευε και το καλύτερα οργανωμένο έθνος. Ο κατάδικος είχε την εντύπωση πως και την ώρα κοιμότανε, κάποιος σκεφτότανε γι’αυτόν, κάποιος του προγραμμάτιζε την ερχόμενη μέρα για να είναι ικανός να αντιδρά στα βασανιστικά σοφίσματα των χιτλερικών».
- Και η αγέρωχη στάση απέναντι στον θάνατο: «Όλα σε προστάζουν να ξεπεραστείς. Νοιώθεις έτοιμος, πρόθυμος, χαρούμενος για όλες τις θυσίες και για όλους τους πόνους. Μόνο που δεν υποφέρεις να σε περιφρονεί ο θάνατος!»
Τελικά πρόκειται για ένα μικρό σε μέγεθος, αλλά με μεγάλη συναισθηματική-ηθική και λογοτεχνική αξία!
Ναπολέων Σουκατζίδης Το μεγαλείο ενός αγωνιστή της Αντίστασης, του Θέμου Κορνάρου
