Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει τις … ευθύνες του

Σε πρό­σφα­τη ομι­λία του στο Περι­στέ­ρι, η οποία χαρα­κτη­ρί­στη­κε και ως η επί­ση­μη έναρ­ξη της προ­ε­κλο­γι­κής εκστρα­τεί­ας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας παρου­σί­α­σε ξανά ως «λύση» για τον λαό να ανα­μέ­νει μία «προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση συνερ­γα­σί­ας» που όπως είπε θα …στα­μα­τή­σει τη βαρ­βα­ρό­τη­τα, αφή­γη­μα που βέβαια το έχουν ξανα­κού­σει οι εργα­ζό­με­νοι, πριν ζήσουν ακό­μα πιο βάρ­βα­ρες μέρες.

* * *

ο Αλ. Τσί­πρας πρό­τα­ξε και τους άξο­νες που απο­τε­λούν το «άμε­σο πολι­τι­κό πρό­γραμ­μα» αυτής της κυβέρ­νη­σης, ξεχω­ρί­ζο­ντας μετα­ξύ άλλων τον «ισχυ­ρό ρόλο του κρά­τους», που τάχα θα βάλει «ανά­χω­μα στην ενερ­γεια­κή φτώ­χεια και μέτρα για ανά­σχε­ση της ακρίβειας».

Μήπως το «ισχυ­ρό κρά­τος» που επι­κα­λεί­ται ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι άλλο από αυτό που όταν ο ίδιος ήταν στην κυβέρ­νη­ση προ­ώ­θη­σε τη στρα­τη­γι­κή για την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» της Ενέρ­γειας, την «πρά­σι­νη μετά­βα­ση», το εμπό­ριο ρύπων και το Χρη­μα­τι­στή­ριο Ενέρ­γειας; Θα είναι άλλο από αυτό της απο­λι­γνι­το­ποί­η­σης, του εισα­γό­με­νου φυσι­κού αερί­ου ως βασι­κού καύ­σι­μου μετά­βα­σης; Θα έχει άλλες «προ­τε­ραιό­τη­τες» από αυτές που και σήμε­ρα ως αντι­πο­λί­τευ­ση ο ΣΥΡΙΖΑ στη­ρί­ζει, όπως τις κυρώ­σεις στη Ρωσία που οδη­γούν στο πανά­κρι­βο αμε­ρι­κά­νι­κο LNG κ.λπ.; Θα είναι άλλο από το κρά­τος που «έχει συνέ­χεια» από κυβέρ­νη­ση σε κυβέρ­νη­ση; Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό, άλλω­στε, πως την ίδια μέρα που ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ παρου­σί­α­ζε τα παρα­πά­νω, το πρωί στη Βου­λή είχε ψηφί­σει μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ νομο­σχέ­διο, με το οποίο ενσω­μα­τώ­νε­ται ευρω­παϊ­κή Οδη­γία που «επι­και­ρο­ποιεί» και εκσυγ­χρο­νί­ζει το καθε­στώς των άδι­κων ειδι­κών φόρων κατα­νά­λω­σης στο ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα και στα ενερ­γεια­κά προϊόντα.

Τι σχέ­ση άρα­γε έχουν όλα τα παρα­πά­νω με τις διεκ­δι­κή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, τις οποί­ες προ­βάλ­λει το ΚΚΕ, που μπο­ρούν να προ­στα­τεύ­σουν τον λαό από την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, όπως για την κατάρ­γη­ση του ΦΠΑ και του Ειδι­κού Φόρου Κατα­νά­λω­σης, για γεν­ναία μεί­ω­ση και πλα­φόν στην τιμή του ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος και του φυσι­κού αερί­ου, για κατάρ­γη­ση όλων των συμ­βά­σε­ων που καθο­ρί­ζουν τις Ρήτρες Ανα­προ­σαρ­μο­γής, της χρέ­ω­σης του χαρα­τσιού των ΑΠΕ στους λογα­ρια­σμούς ρεύ­μα­τος, για καμία δια­κο­πή ρεύ­μα­τος σε όσους δεν μπο­ρούν να αντα­πο­κρι­θούν στους υπέ­ρο­γκους λογα­ρια­σμούς; Για δια­γρα­φή χρε­ών για τα εργα­τι­κά και λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά και τους επαγ­γελ­μα­τί­ες, για σχέ­διο άμε­σης αξιο­ποί­η­σης εγχώ­ριων πηγών ορυ­κτών καυ­σί­μων, κόντρα στις δεσμεύ­σεις της ΕΕ για την «πρά­σι­νη ανά­πτυ­ξη» και το εμπό­ριο ρύπων;

* * *

«Η χώρα θα απο­κτή­σει ξανά ισχυ­ρή εργα­τι­κή νομο­θε­σία», είναι άλλη μία από τις «δεσμεύ­σεις» του ΣΥΡΙΖΑ. Για το τι εννο­εί ως «ισχυ­ρή εργα­τι­κή νομο­θε­σία» αρκεί να δει κανείς τον μισό νόμο — έκτρω­μα Χατζη­δά­κη, τον οποίο και ψήφι­σε πριν ακρι­βώς από έναν χρό­νο. Αρκεί να δει την προ­σαρ­μο­γή του κατώ­τα­του μισθού με υπουρ­γι­κή από­φα­ση, με βάση τον γνω­στό νόμο «Βρού­τση — Αχτσιό­γλου», με κρι­τή­ριο τις αντο­χές της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας και της εξα­σφά­λι­σης της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, όπως και τον απερ­γο­κτό­νο νόμο που ψήφι­σε το 2018.

Οσο για την αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού που δια­μη­νύ­ει, ακό­μα και αν υλο­ποι­η­θεί, θα εξα­νε­μι­στεί την ίδια στιγ­μή με την απαλ­λα­γή του εργο­δό­τη από το λεγό­με­νο «μη μισθο­λο­γι­κό κόστος» που έτα­ξε στο κεφά­λαιο στην πρό­σφα­τη Γενι­κή Συνέ­λευ­ση του ΣΕΒ και την οποία θα πλη­ρώ­σει ξανά ο λαός από την άλλη τσέπη.

Τι σχέ­ση έχουν όλα τα παρα­πά­νω με όσα διεκ­δι­κούν τα συν­δι­κά­τα, για Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις με αυξή­σεις στους μισθούς, για καλύ­τε­ρους όρους και συν­θή­κες δου­λειάς, για διεύ­ρυν­ση των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των; Διεκ­δι­κή­σεις που σε μια σει­ρά Ομο­σπον­δί­ες και Εργα­τι­κά Κέντρα συνα­ντούν την εχθρό­τη­τα των συν­δι­κα­λι­στών του ΣΥΡΙΖΑ; Τι σχέ­ση έχουν με όλα εκεί­να που κατά­φε­ραν οι εργα­ζό­με­νοι να απο­σπά­σουν τους προη­γού­με­νους μήνες, μέσα από σκλη­ρές μάχες, όπως τη ΣΣΕ στο λιμά­νι του Πει­ραιά, την αντί­στοι­χη που υπέ­γρα­ψαν οι Οικο­δό­μοι μέσα από το Συν­δι­κά­το τους, επί­σης στη Ζώνη του Περά­μα­τος κ.α. Μάχες δηλα­δή που αν οι εργα­ζό­με­νοι ακο­λου­θού­σαν το «κάλε­σμα» του ΣΥΡΙΖΑ για ανα­μο­νή της κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής, δεν θα είχαν δοθεί.

* * *

Εκεί που η κοροϊ­δία απο­γειώ­νε­ται είναι στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία, για ένα «νέο ΕΣΥ πλή­ρως στε­λε­χω­μέ­νο, με απα­ραί­τη­τες προ­σλή­ψεις και με επεν­δύ­σεις σε υπο­δο­μές». Πρό­κει­ται για το «Νέο ΕΣΥ» με τα γνω­στά παλιά υλι­κά, όπως της υπο­τι­θέ­με­νης «αρμο­νι­κής συνύ­παρ­ξης δημό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα», τα οποία έχουν οδη­γή­σει στο αίσχος που βιώ­σαν ιδιαί­τε­ρα ο λαός μας, οι ασθε­νείς και οι υγειο­νο­μι­κοί τα χρό­νια της παν­δη­μί­ας. Με μεγά­λη χαρά εξάλ­λου η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ παρέ­λα­βε την κλη­ρο­νο­μιά του ΣΥΡΙΖΑ, με το «δημό­σιο νοσο­κο­μείο» της Σαντο­ρί­νης, το πρώ­το που λει­τουρ­γεί μέσω της Ανώ­νυ­μης Εται­ρεί­ας Μονά­δων Υγεί­ας ΑΕ, το «μοντέ­λο» δηλα­δή που τώρα γενι­κεύ­ε­ται με το «νέο ΕΣΥ» που προωθείται.

Τι σχέ­ση έχουν αυτά με την απαί­τη­ση για κατάρ­γη­ση της επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρά­σης στη δημό­σια Υγεία, για σύγ­χρο­νο, καθο­λι­κό, απο­κλει­στι­κά κρα­τι­κό σύστη­μα Υγεί­ας — Πρό­νοιας, δωρε­άν, για ανε­πτυγ­μέ­νο δημό­σιο σύστη­μα Πρω­το­βάθ­μιας Φρο­ντί­δας Υγεί­ας σε πανελ­λα­δι­κό επί­πε­δο; Ολα αυτά δηλα­δή που δίνουν απά­ντη­ση στην από­γνω­ση ασθε­νών και υγειο­νο­μι­κών, που βρέ­θη­καν στην πρώ­τη γραμ­μή των διεκ­δι­κή­σε­ων κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προει­δο­ποιού­σε ότι …«θα λογα­ρια­στεί αργό­τε­ρα» και πρό­τει­νε στη ΝΔ υπουρ­γούς «κοι­νής αποδοχής».

Ο καθένας τις ευθύνες του

Εξε­τά­ζο­ντας λοι­πόν κανείς όσα ο ΣΥΡΙΖΑ έκα­νε ως κυβέρ­νη­ση, όσα στή­ρι­ξε ως αντι­πο­λί­τευ­ση και όσα τώρα εκ νέου υπό­σχε­ται, θα δια­πι­στώ­σει ότι πράγ­μα­τι είναι δια­τε­θει­μέ­νος να ανα­λά­βει τις ευθύ­νες του, που όπως είπε και ο πρό­ε­δρός του «δεν τις φοβού­νται». Ευθύ­νες απέ­να­ντι πρώ­τα απ’ όλα στο κεφά­λαιο, στην αστι­κή τάξη.

Η μεγα­λύ­τε­ρη «ευθύ­νη» που ανα­λαμ­βά­νει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για μια δια­κυ­βέρ­νη­ση στην υπη­ρε­σία των στρα­τη­γι­κών επι­διώ­ξε­ων της αστι­κής τάξης, δια­φη­μί­ζο­ντας την ικα­νό­τη­τά του να καλ­λιερ­γεί στις λαϊ­κές δυνά­μεις εναλ­λα­κτι­κά πότε το δηλη­τή­ριο της ανα­μο­νής και της προσ­δο­κί­ας και πότε της απο­γο­ή­τευ­σης και της μοι­ρο­λα­τρί­ας, για την υπο­τα­γή σε αυτή την πολιτική.

Αυτή είναι και η μεγα­λύ­τε­ρη υπη­ρε­σία στην αστι­κή τάξη, αυτό είναι το «ατού» που δια­φη­μί­ζει ο ΣΥΡΙΖΑ: Το χαμή­λω­μα των απαι­τή­σε­ων, την ενσω­μά­τω­ση στη λογι­κή του «μικρό­τε­ρου κακού» για τον λαό, την ίδια στιγ­μή που εξα­σφα­λί­ζει το «μεγα­λύ­τε­ρο καλό» για το κεφά­λαιο και τις επι­διώ­ξεις του.

Aνα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαββατοκύριακου».

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας