Ούτε άλλοθι ούτε εξωραϊσμός

Μπο­ρεί μαζί με τα σχε­δόν 500.000 στρέμ­μα­τα που έγι­ναν στά­χτη μέσα σε έναν μήνα να «κάη­καν» και όλα τα άλλο­θι της κυβέρ­νη­σης, όπως και η περι­βό­η­τη «στή­ρι­ξη» από την ΕΕ στην αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία που δια­φη­μί­ζε­ται από τα αστι­κά κόμ­μα­τα, όμως η προ­κλη­τι­κή προ­σπά­θεια να εξω­ραϊ­στεί αυτή η πολι­τι­κή, και μάλι­στα με όχη­μα το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, δεν σταματά.

Σε αυτή την κατεύ­θυν­ση, τόσο η κυβέρ­νη­ση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τα ρέστα τους, καλώ­ντας τον λαό να απο­δε­χθεί ότι δεν υπάρ­χει άλλος δρό­μος από το να καί­γε­ται το καλο­καί­ρι και να πνί­γε­ται τον χει­μώ­να, ενα­πο­θέ­το­ντας τις ελπί­δες του σε «πόρους» που κατευ­θύ­νο­νται στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και που έχουν ως προ­α­παι­τού­με­να βαριά αντι­λαϊ­κά μέτρα.

Για παρά­δειγ­μα, τις τελευ­ταί­ες μέρες μια σει­ρά «φωνές» δια­φη­μί­ζουν τα 187 εκατ. ευρώ που προ­σφέ­ρει υπο­τί­θε­ται το Ταμείο Ανά­καμ­ψης για πυρο­προ­στα­σία. Τι απο­κρύ­πτουν όσοι ευαγ­γε­λί­ζο­νται το Ταμείο Ανά­καμ­ψης και την «ευρω­παϊ­κή βοή­θεια» ως διέ­ξο­δο από τον πύρι­νο όλε­θρο; Οτι πρώ­τον, η ίδια η στρα­τη­γι­κή της ΕΕ στρώ­νει τον δρό­μο προς την κατα­στρο­φή του φυσι­κού περι­βάλ­λο­ντος, μέσα από την περαι­τέ­ρω εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των δασών και άλλες δρά­σεις που επι­δο­τεί με την ταμπέ­λα της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης». Και βέβαια, δεν επι­δο­τεί μέτρα για την ουσια­στι­κή προ­στα­σία της ζωής και της περιου­σί­ας του λαού, του φυσι­κού περι­βάλ­λο­ντος της χώρας, καθώς αυτά απο­τε­λούν κόστος δίχως όφε­λος για το κεφά­λαιο και το αστι­κό κράτος.

Άλλω­στε, βασι­κά προ­βλή­μα­τα της κατα­πο­λέ­μη­σης των πυρ­κα­γιών στη χώρα είναι η πλή­ρης απου­σία ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου αντι­πυ­ρι­κού σχε­δια­σμού, οι πάνω από 4.500 κενές θέσεις πυρο­σβε­στών, η εγκα­τά­λει­ψη των δασαρ­χεί­ων λόγω της πάγιας υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης και υπο­στε­λέ­χω­σης. Πρό­κει­ται για ανά­γκες που ξεκα­θα­ρί­ζε­ται ότι δεν καλύ­πτο­νται από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης. Επί­σης, ακό­μα κι αυτά τα περι­βό­η­τα 187 εκατ. ευρώ, για αντι­πυ­ρι­κή προ­στα­σία, αφο­ρούν μόλις το 0,5% των συνο­λι­κών κον­δυ­λί­ων του Ταμεί­ου και θα …πέσουν αφού πρώ­τα ολο­κλη­ρω­θούν οι αντι­λαϊ­κές «μεταρ­ρυθ­μί­σεις». Πρό­κει­ται για ποσό που σε καμιά περί­πτω­ση δεν αντι­σταθ­μί­ζει τα πάνω από 1 δισ. ευρώ, τα οποία περι­κό­πη­καν μόνο τη δεκα­ε­τία 2009 — 2019 από την Πυρο­σβε­στι­κή Υπη­ρε­σία, ενώ αν προ­σθέ­σου­με και τις ετή­σιες ανά­γκες της Δασι­κής Υπη­ρε­σί­ες που φτά­νουν τα 20 εκατ. ευρώ ετη­σί­ως, κατα­δει­κνύ­ε­ται ο αντι­λαϊ­κός και αντι­πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός της στρα­τη­γι­κής ΕΕ — αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, που απο­τυ­πώ­νε­ται και στο Ταμείο Ανάκαμψης.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι επί­σης ότι ο μονα­δι­κός κατα­σκευα­στής Canadair παγκο­σμί­ως δια­μη­νύ­ει ότι η γραμ­μή παρα­γω­γής δεν ξεκι­νά αν δεν λάβει ικα­νό αριθ­μό παραγ­γε­λιών, ώστε να έχει εξα­σφα­λι­σμέ­νη κερ­δο­φο­ρία, ενώ στην ΕΕ η λογι­κή «κόστους — οφέ­λους» δεν επι­τρέ­πει τη μαζι­κή αγο­ρά πυρο­σβε­στι­κών αερο­σκα­φών από κρά­τη — μέλη. Η Ελλά­δα έχει εκδη­λώ­σει ενδια­φέ­ρον — δυνη­τι­κά — για μόλις 8 αερο­σκά­φη, που δεν μπο­ρούν να καλύ­ψουν την «απο­στρα­τεία» των υπέρ­γη­ρων Canadair, επο­μέ­νως δεν προ­βλέ­πε­ται βελ­τί­ω­ση της ικα­νό­τη­τας πυρό­σβε­σης με βάση τις αυξη­μέ­νες ανά­γκες που καταγράφονται.

Όσο για την «ψηφια­κή μετά­βα­ση» του υπουρ­γεί­ου Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, στην οποία κατευ­θύ­νο­νται κον­δύ­λια από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, αυτή εξα­ντλεί­ται στον γεω­ε­ντο­πι­σμό των πυρο­σβε­στι­κών οχη­μά­των, καλύ­πτο­ντας δηλα­δή τεχνο­λο­γι­κό κενό του …χτες και όχι κατε­πεί­γου­σες ανά­γκες του σήμε­ρα και του αύριο, όπως συστή­μα­τα αισθη­τή­ρων για πρό­λη­ψη πυρ­κα­γιών κ.α.

Κι αν τα παρα­πά­νω περι­γρά­φουν από τώρα τη χρε­ο­κο­πία των όποιων προσ­δο­κιών για λύσεις από την περι­βό­η­τη «ευρω­παϊ­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση», έρχο­νται να συμπλη­ρώ­σουν την ήδη χρε­ο­κο­πη­μέ­νη προ­πα­γάν­δα περί της απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας του μηχα­νι­σμού Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας rescEU. Πρό­κει­ται για τον γνω­στό μηχα­νι­σμό «δια­χεί­ρι­σης κρί­σε­ων», με τον οποίο ανα­κυ­κλώ­νο­νται 28 πυρο­σβε­στι­κά αερο­πλά­να, κάποια πεζο­πό­ρα τμή­μα­τα και οχή­μα­τα σε κρά­τη — μέλη της ΕΕ, ανά­λο­γα με στα­τι­στι­κές προ­βλέ­ψεις για το πού προ­βλέ­πε­ται να ξεσπά­σουν πυρ­κα­γιές. Κάθε φορά βέβαια όλα τα παρα­πά­νω κατα­φθά­νουν με μεγά­λη καθυ­στέ­ρη­ση όταν η κατα­στρο­φή έχει ήδη πάρει τον δρό­μο της, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι η πλή­ρης κάλυ­ψη των ανα­γκών σε ανθρώ­πους, μέσα και υπο­δο­μές δεν μπο­ρεί να υπο­κα­τα­στα­θεί από τα μπα­λώ­μα­τα που κυριαρ­χούν πάνω στην εγκλη­μα­τι­κή λογι­κή του «κόστους — οφέλους».

Τι προκύπτει λοιπόν; Οτι προεξοφλείται από ΕΕ και κυβερνήσεις ότι ο λαός τα επόμενα χρόνια θα εξακολουθεί να ζει με τεράστιες ελλείψεις βιώνοντας μεγάλα δράματα, ακόμα κι αν «απορροφηθούν» μέχρι και στο τελευταίο σεντ οι ευρωπαϊκοί πόροι.

Επο­μέ­νως, κανέ­νας λόγος δεν υπάρ­χει για ανα­μο­νή από τους αυτουρ­γούς του εγκλή­μα­τος διαρ­κεί­ας που επα­να­λαμ­βά­νε­ται κάθε καλο­καί­ρι. Για το μόνο που μπο­ρούν να εγγυ­η­θούν η ΕΕ και οι κυβερ­νή­σεις της είναι για τα επό­με­να τρα­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα της εγκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής τους. Η ύπαρ­ξη πλή­ρως στε­λε­χω­μέ­νων και εξο­πλι­σμέ­νων υπη­ρε­σιών πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας με ευθύ­νη του κρά­τους, με ολο­κλη­ρω­μέ­νο σχε­δια­σμό και με επί­κε­ντρο την πρό­λη­ψη, περ­νά­ει μέσα από την οργα­νω­μέ­νη συλ­λο­γι­κή πάλη και διεκ­δί­κη­ση. Από τη σύγκρου­ση με μια πολι­τι­κή που αντι­με­τω­πί­ζει ως πεδίο επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρά­σης και τα δάση και την ίδια την πολι­τι­κή προστασία.

Πηγή Ριζο­σπά­στης