Ο θάνατος του Μακάριου (Και κάποιες εκτιμήσεις της εποχής για την προσφορά του)

Στις 3 Αυγού­στου 1977 πεθαί­νει ο Αρχιε­πί­σκο­πος Μακά­ριος στη Λευ­κω­σία. Γεν­νή­θη­κε στο χωριό Πανα­γιά της επαρ­χί­ας Πάφου στις 13/8/1913.Το κοσμι­κό του όνο­μα ήταν Μιχα­ήλ Χρι­στο­δού­λου Μού­σκος. Ο Μακά­ριος ήταν αρχιε­πί­σκο­πος της αυτο­κέ­φα­λης ορθό­δο­ξης Εκκλη­σί­ας της Κύπρου από το 1950 μέχρι τον θάνα­το του, ενώ ήταν πρώ­τος πρό­ε­δρος της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας από τις 16 Αυγού­στου 1960 μέχρι το θάνα­το του.

Παρου­σιά­ζου­με σήμε­ρα–  αξιο­ποιώ­ντας τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ  της επο­χής- κάποιες εκτι­μή­σεις για την προ­σφο­ρά του.

Σε συλ­λυ­πη­τή­ριο μήνυ­μα ης η Κ.Ε του ΚΚΕ (κάνο­ντας και εκτι­μή­σεις για την προ­σφο­ρά του) σημειώ­νει: «Η κεντρι­κή Επι­τρο­πή του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δας εκφρά­ζει τη βαθιά της λύπη για τον απροσ­δό­κη­το θάνα­το του Προ­έ­δρου της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας Αρχιε­πι­σκό­που Μακα­ρί­ου. Το όνο­μα του Προ­έ­δρου Μακα­ρί­ου μένει συνυ­φα­σμέ­νο με την υπό­θε­ση της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και ακε­ραιό­τη­τας τα Κύπρου,της Ειρή­νης στην περιο­χή  αυτή της Μεσογείου…

Απευ­θύ­νου­με σε σας και ολό­κλη­ρο τον αδού­λω­το Κυπρια­κό λαό, τα βαθύ­τα­τα συλ­λυ­πη­τή­ρια μας

Εκφρά­ζου­με την πεποί­θη­ση ότι, παρά την απώ­λεια του Προ­έ­δρου του, ο Κυπρια­κός λαός, παρα­μέ­νο­ντας στα­θε­ρά ενω­μέ­νος στον αγώ­να του ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τους επι­δρο­μείς συνερ­γούς του, θα συνε­χί­σει την πάλη για μια ακέ­ραιη, κυρί­αρ­χη, ανε­ξάρ­τη­τη Κύπρο και για μια φιλει­ρη­νι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή, που πρώ­τος ο Μακά­ριος εγκαι­νί­α­σε ….» (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 4/8)

Επί­σης στις 5/8 σε κύριο άρθρο της εφη­με­ρί­δας με τίτλο «ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ανα­φέ­ρο­νται τα εξής:» Ο ΘΑΝΑΤΟΣ του Προ­έ­δρου Μακα­ρί­ου αφή­νει ένα μεγά­λο κενό. Το  όνο­μα του είναι και θα μεί­νει  δεμέ­νο με την υπό­θε­ση της ανε­ξαρ­τη­σί­ας, της ενό­τη­τας και της ακε­ραιό­τη­τας της Κύπρου, με την  αδέ­σμευ­τη και φιλει­ρη­νι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της. Έκα­νε βάθρο της πολι­τι­κής του, που είναι πολι­τι­κή και του Εθνι­κού Συμ­βου­λί­ου ‚την πεποί­θη­ση ότι το  Κυπρια­κό  μπο­ρεί και πρέ­πει να λυθεί μόνο με βάση τις απο­φά­σεις του ΟΗΕ και του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας. Και τάχθη­κε υπέρ της αξιο­ποί­η­σης της σοβιε­τι­κής πρό­τα­σης για σύγκλη­ση διε­θνούς αντι­προ­σω­πευ­τι­κής διά­σκε­ψης στα πλαί­σια του ΟΗΕ. Στο πνεύ­μα αυτής της πολι­τι­κής ο  κυπρια­κός λαός – καθο­ρι­στι­κός παρά­γο­ντας στις μέχρι τώρα εξε­λί­ξεις – θα συνε­χί­σει στα­θε­ρά ενω­μέ­νος και με ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη συνέ­πια, τον αγώ­να ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό και τους επι­δρο­μείς συνερ­γούς του…

Επί­σης στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (4/8)  βρί­σκε­ται και η σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση του ΑΚΕΛ που τονίζει: 

«Το Π.Γ της Κ.Ε του ΑΚΕΛ σε σημερινή(χθεσινή) ανα­κοί­νω­ση του εκφρά­ζει βαθιά θλί­ψη για το θάνα­το του προ­έ­δρου Μακά­ριου, που ήταν ο ανα­γνω­ρι­σμέ­νος εθνι­κός ηγέ­της του λαού μας, ο τίμιος και συνε­πής πατριώ­της, ο σώφρων και ικα­νός πολι­τι­κός, η συνι­στα­μέ­νη και ο πόλος συσπεί­ρω­σης και ενό­τη­τας του κυπρια­κού λαού, στον αγώ­να για μια Κύπρο πραγ­μα­τι­κά λεύ­τε­ρη, ενιαία, δημο­κρα­τι­κή, αδέ­σμευ­τη και αποστρατικοποιημένη.

Η ανα­κοί­νω­ση ανα­φέ­ρει επί­σης ότι ο πρό­ε­δρος Μακά­ριος με την συνε­πή πατριω­τι­κή του στά­ση, απο­τε­λού­σε ανυ­πέρ­βλη­το εμπό­διο στα κατα­χθό­νια σχέ­δια του διε­θνούς ιμπε­ρια­λι­σμού για δια­με­λι­σμό και ΝΑΤΟ­ποι­ή­ση της Κύπρου, γιά­υ­το και υπήρ­ξε πάντα στό­χος συνω­μο­σιών και ραδιουρ­γιών, που απο­κο­ρυ­φώ­θη­καν με το εγκλη­μα­τι­κό φασι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα της 15^ης  Ιού­λη 1974 και την βάρ­βα­ρη τουρ­κι­κή εισβο­λή, που το ακολούθησε.

Το Π.Γ της Κ.Ε του ΑΚΕΛ χαι­ρε­τί­ζει και επι­δο­κι­μά­ζει την από­φα­ση του υπουρ­γι­κού και εθνι­κού Συμ­βου­λί­ου για δημο­κρα­τι­κή συνταγ­μα­τι­κή πορεία, για ομα­λή συνταγ­μα­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της κατάστασης

Το ΑΚΕΛ πιστεύ­ει ότι αυτός είναι ο μονα­δι­κός ορθός δρό­μος για την επί­λυ­ση του προ­βλή­μα­τος, για μια ομα­λή πορεία που να συμ­βα­δί­ζει πλή­ρως με τις σημε­ρι­νές , πολύ κρί­σι­μες συν­θή­κες που περ­νά­ει η Κύπρος.

Τέλος, η ανα­κοί­νω­ση προ­σθέ­τει ότι το Π.Γ της Κ.Ε του ΑΚΕΛ συμ­με­ρί­ζε­ται το βαθύ πέν­θος του λαού και τα αισθή­μα­τα ανη­συ­χί­ας που τον δια­κα­τέ­χουν εξαι­τί­ας του μεγά­λου και δυσα­να­πλή­ρω­του κενού που έχει δημιουργηθεί

Το Π.Γ της Κ.Ε του ΑΚΕΛ δεν υπο­τι­μά τα προ­βλή­μα­τα και τις δυσκο­λί­ες και τους κιν­δύ­νους που συνε­πά­γε­ται ο θάνα­τος του προ­έ­δρου Μακάριου.

Όμως, στις κρί­σι­μες αυτές στιγ­μές δεν πρέ­πει να υπάρ­χει χώρος για ηττο­πά­θεια και απο­γο­ή­τευ­ση. Η κατά­στα­ση μπο­ρεί και πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­σθεί με ψυχραι­μία, με σύνε­ση με επα­γρύ­πνη­ση και συσπεί­ρω­ση όλων των πατριω­τι­κών δυνά­με­ων του λαού

Το Π.Γ της Κ.Ε του ΑΚΕΛ, απο­τεί­νε­ται προς τον κυπρια­κό λαό και τον καλεί σε ενό­τη­τα και σύμπνοια, σε κινη­το­ποί­η­ση και επα­γρύ­πνη­ση. Με ενω­μέ­νες τις δυνά­μεις του, σε ένα αδιάρ­ρη­χτο μέτω­πο –κατα­λή­γει η ανα­κοί­νω­ση- ο κυπρια­κός λαός μπο­ρεί να ξεπε­ρά­σει τις δυσκο­λί­ες και να συνε­χί­σει το σκλη­ρό και δύσκο­λο αγώ­να του ‚για τη σωτη­ρία της Κύπρου»

Επί­σης ο τότε Γ.Γ του ΑΚΕΛ Εζε­κί­ας Παπαϊ­ω­άν­νου μιλώ­ντας σε ειδι­κή συνε­δρί­α­ση της Κυπρια­κής Βου­λής τόνι­ζε: « Ο λαο­φι­λής ‚ακα­τα­μά­χη­τος με διε­θνή ακτι­νο­βο­λία άξιος ηγέ­της του κυπρια­κού λαού,η συνι­στα­μέ­νη της πατριω­τι­κής του ενό­τη­τας, ο  ακού­ρα­στος μαχη­τής για τα δίκαια του κυπρια­κού λαού, ο άνθρω­πος που επέ­ζη­σε όλων των συνω­μο­σιών του ιμπε­ρια­λι­σμού, ο  αγω­νι­στής Μακά­ριος, έπε­σε στις επάλ­ξεις του αγώ­να, για τη δικαί­ω­ση και τη λευ­τε­ριά της Κύπρου..»