Ο Κόκκινος Στρατός στη Βιέννη: 75 χρόνια από την απελευθέρωση της αυστριακής πρωτεύουσας

Εβδο­μή­ντα-πέντε χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα, 13 Απρί­λη, από τη μέρα που η σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο ανέ­μι­σε στο κέντρο της Βιέν­νης, καθώς ο ηρω­ϊ­κός Κόκ­κι­νος Στρα­τός απε­λευ­θέ­ρω­νε την πόλη από το ναζι­στι­κό ζυγό.

Στις αρχές του Απρί­λη του 1945 άρχι­σαν και οι επι­χει­ρή­σεις του Σοβιε­τι­κού Στρα­τού για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Αυστρί­ας. Στις επι­χει­ρή­σεις αυτές συμ­με­τεί­χαν οι στρα­τιές του 2ου και του 3ου Ουκρα­νι­κού Μετώ­που. Η προ­έ­λα­σή τους ήταν ορμη­τι­κή και στις 6 του Απρί­λη άρχι­σαν οι μάχες για την κατά­λη­ψη της πρω­τεύ­ου­σας της Αυστρί­ας, της Βιέν­νης. Εκεί συνά­ντη­σαν σθε­να­ρή αντί­στα­ση από τα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα. Λυσ­σώ­δεις οδο­μα­χί­ες συνε­χί­ζο­νταν ως τις 13 του Απρί­λη, οπό­τε οι Σοβιε­τι­κοί πολε­μι­στές ξεκα­θά­ρι­σαν τελεί­ως τη Βιέν­νη από τον αντίπαλο.

Ταυ­τό­χρο­να με την επι­χεί­ρη­ση της Βιέν­νης και συνέ­χεια ως το τέλος της, μονά­δες του 3ου Ουκρα­νι­κού Μετώ­που μάχο­νταν, για να απε­λευ­θε­ρώ­σουν ολό­κλη­ρο το ανα­το­λι­κό τμή­μα της χώρας και στις αρχές Μαΐ­ου έφτα­σαν στη γραμ­μή Λιντς – Κλάγκενφουρτ.

Με την απε­λευ­θέ­ρω­ση των ανα­το­λι­κών περιο­χών της Αυστρί­ας έγι­νε δυνα­τόν να απο­κα­τα­στα­θεί η κρα­τι­κή της υπό­στα­ση. Στη διάρ­κεια ακό­μη των μαχών για τη Βιέν­νη, η σοβιε­τι­κή κυβέρ­νη­ση, σε ειδι­κή δήλω­σή της για την Αυστρία, τόνι­ζε ότι «δεν επι­διώ­κει να απο­κτή­σει κανέ­να τμή­μα του αυστρια­κού εδά­φους, ή να μετα­βά­λει το κοι­νω­νι­κό σύστη­μα της Αυστρί­ας, ότι θα βοη­θή­σει να καταρ­γη­θεί το καθε­στώς που είχαν επι­βά­λει οι γερ­μα­νο­φα­σί­στες κατα­κτη­τές και να απο­κα­τα­στα­θούν στην Αυστρία οι δημο­κρα­τι­κοί θεσμοί».

Αμέ­σως μόλις διώ­χτη­καν οι γερ­μα­νο­φα­σί­στες κατα­κτη­τές σχη­μα­τί­στη­καν στις πόλεις και τα χωριά της Ανα­το­λι­κής Αυστρί­ας τοπι­κά όργα­να εξου­σί­ας, ξανάρ­χι­σαν τη δρά­ση τους τα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα και οι συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις. Στις 27 Απρί­λη σχη­μα­τί­στη­κε η προ­σω­ρι­νή κυβέρ­νη­ση με πρω­θυ­πουρ­γό τον σοσια­λι­στή Κ. Ρένερ. Στην κυβέρ­νη­ση πήραν μέρος εκπρό­σω­ποι του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, του Σοσια­λι­στι­κού και του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος. Την ίδια μέρα δημο­σιεύ­τη­κε δήλω­ση για την εγκα­θί­δρυ­ση δημο­κρα­τι­κού πολιτεύματος.

Χάρη στις νίκες των Σοβιε­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων, η Αυστρία απέ­κτη­σε την κρα­τι­κή της ανεξαρτησία.

Το κίνη­μα Αντί­στα­σης στην Αυστρία δεν εξε­λί­χτη­κε σε κίνη­μα μαζι­κό. Ωστό­σο, τα θύμα­τα από το λαό ήταν πολ­λά. Από το 1938 έως τον Απρί­λη του 1945, σύμ­φω­να με ελλι­πή στοι­χεία, κατα­δι­κά­στη­καν σε θάνα­το από δικα­στή­ρια για συμ­με­το­χή στην Αντί­στα­ση 2.700 αυστρια­κοί, πάνω από 32.000 θανα­τώ­θη­καν στα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης και στις φυλα­κές της Γερ­μα­νί­ας και των γερ­μα­νο­κρα­τού­με­νων χωρών.

Σε ανα­κοί­νω­ση του με αφορ­μή την 75η επέ­τειο της απε­λευ­θέ­ρω­σης της Βιέν­νης από τους μαχη­τές και της μαχή­τριες του Σοβε­τι­κού Στρα­τού, το Κόμ­μα Εργα­σί­ας της Αυστρί­ας (Partei der Arbeit) κάνει εκτε­νή ανα­φο­ρά στα γεγο­νό­τα των ημε­ρών εκεί­νων και συμπλη­ρώ­νει μετα­ξύ άλλων:

«Η απε­λευ­θέ­ρω­ση της Βιέν­νης και βασι­κών περιο­χών της Αυστρί­ας απο­τε­λεί ηρω­ϊ­κό κατόρ­θω­μα του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, του λαού και της πολι­τι­κής ηγε­σί­ας της ΕΣΣΔ. Έδω­σε τέλος στην φασι­στι­κή κυριαρ­χία του τρό­μου, των διώ­ξε­ων και των μαζι­κών δολο­φο­νιών από τους Ναζί, με πολ­λούς αυστρια­κούς να είναι όχι μόνο θύμα­τα, αλλά επί­σης θύτες και συνερ­γά­τες. Παρ’ όλα αυτά, πολ­λοί αυστρια­κοί ήταν ενερ­γοί στην αντι-φασι­στι­κή αντί­στα­ση, ιδιαί­τε­ρα οι κομ­μου­νι­στές. Δικαιού­νται και αυτοί την ευγνω­μο­σύ­νη και τιμή στη μνή­μη τους, όπως ο δοξα­σμέ­νος Κόκ­κι­νος Στρα­τός και η σοσια­λι­στι­κή Σοβιε­τι­κή Ένωση».