Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ο λύκος φίλος δεν πιάνεται»

Αίσθη­ση προ­κά­λε­σαν δηλώ­σεις των τελευ­ταί­ων ημε­ρών, όπως ότι οι Έλλη­νες θα πρέ­πει «να σκε­φτούν αν τους περι­μέ­νει μια παρό­μοια μοί­ρα» με αυτήν των Κούρ­δων της Συρί­ας, που τους «πού­λη­σαν» οι ΗΠΑ, παρά την ισχυ­ρή συμ­μα­χία τους τα προη­γού­με­να χρό­νια. Θυμί­ζου­με ότι οι Κούρ­δοι έπαι­ξαν κεντρι­κό ρόλο στα σχέ­δια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, τόσο απέ­να­ντι στον Ασαντ όσο και ως μοχλός πίε­σης στην Τουρ­κία, και βρέ­θη­καν ανά­με­σα στα δια­σταυ­ρού­με­να πυρά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, συν­δέ­ο­ντας την «τύχη» τους με τα αμε­ρι­κα­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα στην περιο­χή. Απο­δεί­χτη­κε ωστό­σο ότι «ο λύκος φίλος δεν πιά­νε­ται», αφού οι ΗΠΑ τούς εγκα­τέ­λει­ψαν στις δια­θέ­σεις της Τουρ­κί­ας, η οποία μάλι­στα, με την πρό­σφα­τη συμ­φω­νία κατά­παυ­σης του πυρός, τους υπο­χρε­ώ­νει να απο­τρα­βη­χτούν από τα εδά­φη που η ίδια διεκ­δι­κεί στη Συρία.

Τηρου­μέ­νων των ανα­λο­γιών, η Ελλά­δα συμ­με­τέ­χει πρω­τα­γω­νι­στι­κά στο ξεδί­πλω­μα του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού σχε­δια­σμού στην περιο­χή, με τον οποίο η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη έχει συν­δέ­σει το «όρα­μά» της για ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της, αντα­γω­νι­στι­κά προς την Τουρ­κία. Ταυ­τό­χρο­να, η Ελλά­δα αξιο­ποιεί­ται από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ως μοχλός πίε­σης στην Τουρ­κία για την «αγκί­στρω­σή» της στο «δυτι­κό» στρα­τό­πε­δο και τα κυριαρ­χι­κά της δικαιώ­μα­τα βρί­σκο­νται στα­θε­ρά πάνω στο τρα­πέ­ζι της δια­πραγ­μά­τευ­σης για την κατα­νο­μή ρόλων την «επό­με­νη μέρα» στην περιο­χή. Κι επει­δή «έχει ο και­ρός γυρί­σμα­τα», ο κίν­δυ­νος να βρε­θεί ο λαός με την πλά­τη στον τοί­χο από τους τυχο­διω­κτι­σμούς της αστι­κής τάξης και των κομ­μά­των της δεν παύ­ει να είναι υπαρ­κτός και ιστο­ρι­κά επιβεβαιωμένος.


<| Πηγή |> Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο