Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πάμε Φεστιβάλ

Κι εμείς οι… μεγα­λύ­τε­ροι. Σ’ αυτή τη μεγά­λη γιορ­τή της νεο­λαί­ας που σκέ­φτε­ται, που ονει­ρεύ­ε­ται, που ορα­μα­τί­ζε­ται μιαν άλλη κοι­νω­νία και αγω­νί­ζε­ται να την κάνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Στο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ. «Στην Αθή­να μες στο κέντρο φύτρω­σε και­νούρ­γιο δέντρο».

Και­σα­ρια­νή, Περι­στέ­ρι, Γαλά­τσι, Ζωγρά­φου, Πάρ­κο Τρί­τση. «Τα μαύ­ρα τα μαλ­λιά μας κι αν ασπρί­σαν, δεν μας τρο­μά­ζει η βαρυ­χει­μω­νιά». Σαρά­ντα τρία χρό­νια στο μεγα­λύ­τε­ρο πολι­τι­στι­κό γεγο­νός της χρο­νιάς. Αγέ­ρα­στο, νεα­νι­κό και ζωη­ρό, επα­να­στα­τι­κό, όπως οι ιδέ­ες και το πάθος  όσων αγω­νί­ζο­νται για κοι­νω­νι­κή αλλαγή.

Με «τα παι­διά της ΚΝΕ». Παι­διά κι εμείς, δίπλα στα παι­διά μας, στην πολι­τι­κή, στον πολι­τι­σμό, στην ιστο­ρία, στους αγώνες.

Στο Φεστι­βάλ της ΚΝΕ. Εκεί που κυμα­τί­ζουν οι κόκ­κι­νες σημαί­ες του μέλ­λο­ντός μας!

Ατέ­χνως

Το σποτ και το καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα του Φεστι­βάλ ΚΝΕ – Οδηγητή

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο