Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η «βασίλισσα» της Soul, η Αρίθα Φράνκλιν

Απε­βί­ω­σε σε ηλι­κία 76 ετών η σπου­δαία Αμε­ρι­κα­νί­δα τρα­γου­δί­στρια Αρί­θα Φράν­κλιν, που ερμή­νευ­σε μεγά­λες επι­τυ­χί­ες όπως το “Respect” και το “I Say a Little Prayer”, μετα­δί­δουν αμε­ρι­κα­νι­κά ΜΜΕ, επι­κα­λού­με­να τον υπεύ­θυ­νο δημο­σί­ων σχέ­σε­ών της.

«Η βασί­λισ­σα της Σόουλ», που βρα­βεύ­τη­κε με 18 Γκρά­μι και είχε 25 χρυ­σούς δίσκους, άφη­σε την τελευ­ταία της πνοή στο σπί­τι της στο Ντι­τρόιτ, σύμ­φω­να με το AP.

Είχε δια­γνω­στεί με καρ­κί­νο το 2010 και τρα­γού­δη­σε για τελευ­ταία φορά τον Νοέμ­βριο του 2017 για λογα­ρια­σμό του ιδρύ­μα­τος του Έλτον Τζον κατά του AIDS.

Η Φράν­κλιν γεν­νή­θη­κε στις 25 Μαρ­τί­ου 1942 στο Μέμ­φις του Τενεσ­σί. Γονείς της ήταν ο Βαπτι­στής ιερέ­ας C. L. Franklin και η Barbara Siggers Franklin. Τα προ­βλή­μα­τα στην σχέ­ση τους, τους ανά­γκα­σαν να χωρί­σουν όταν η Αρί­θα ήταν έξι ετών, ενώ η μητέ­ρα της πέθα­νε όταν ήταν δέκα.

Μετά από μετα­κι­νή­σεις, εγκα­τα­στά­θη­καν στο Ντι­τρόιτ του Μίσι­γκαν όπου ο αιδε­σι­μό­τα­τος Φράν­κλιν απέ­κτη­σε φήμη ως κήρυ­κας. Η Αρί­θα, τρα­γου­δού­σε από μικρή στην ενο­ρία της και γρή­γο­ρα χαρα­κτη­ρί­στη­κε ως παι­δί – θαύ­μα για την χαρι­σμα­τι­κή φωνή της, και τις ικα­νό­τη­τές της στο πιάνο.

Στην ηλι­κία των δεκα­τεσ­σά­ρων υπέ­γρα­ψε το πρώ­το της συμ­βό­λαιο με την Checker Records, και το 1956 κυκλο­φό­ρη­σε το «Songs of Faith”. Ισχυ­ρό­τε­ρες επιρ­ρο­ές της, οι μεγα­λύ­τε­ρες φωνές των γκό­σπελ, Μαχά­λια Τζάκ­σον και Κλά­ρα Γουόρντ, που περ­νού­σαν αρκε­τές ώρες στο σπί­τι της.

Δύο ανε­πι­θύ­μη­τες εγκυ­μο­σύ­νες σε ηλι­κία 14 και 16 ετών, όταν η Αρί­θα γέν­νη­σε τους δύο από τους τέσ­σε­ρις γιους της, καθυ­στέ­ρη­σαν προ­σω­ρι­νά την εξέ­λι­ξη της καριέ­ρας της.

Με την επι­στρο­φή της στο τρα­γού­δι, επέ­λε­ξε να συνε­χί­σει σε πιο ασφα­λή ποπ μονο­πά­τια. Το 1960 υπο­γρά­φει συμ­βό­λαιο με την Columbia Records, απορ­ρί­πτο­ντας τη Motown και την RCA. Οι ηχο­γρα­φή­σεις της από αυτή την περί­ο­δο είναι περισ­σό­τε­ρο επη­ρε­α­σμέ­νες από την τζαζ και όχι από τις γκό­σπελ ρίζες της.

Τρα­γού­δια που γίνο­νται επι­τυ­χί­ες ήταν το «Rock-A-Bye Your Baby (With A Dixie Melody)”, «Today I Sing The Blues”, «Won’t Be Long” και «Operation Heartbreak”. Στο τέλος του 1966 όμως, και αφού στα έξι χρό­νια που έμει­νε με την Columbia είχε μικρή εμπο­ρι­κή επι­τυ­χία, υπέ­γρα­ψε με την Atlantic Records. Όπως είπε και η ίδια αργό­τε­ρα, «με έβα­λαν να κάτσω στο πιά­νο, και οι επι­τυ­χί­ες ήρθαν”.

Ημερομηνίες και σταθμοί

- 1956: Κυκλο­φο­ρεί το πρώ­το της άλμπουμ, “The Gospel Soul of Aretha Franklin”.

- 1967: Βρα­βεύ­ε­ται με το πρώ­το της Γκρά­μι για το τρα­γού­δι “Respect”.

- 1968: Τρα­γου­δά­ει το “Precious Lord, Take My Hand” στην κηδεία του Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ.

- 1977: Ερμη­νεύ­ει το “God Bless America” στην τελε­τή ορκω­μο­σί­ας του Τζί­μι Κάρ­τερ. Θα τρα­γου­δή­σει επί­σης στις τελε­τές ορκω­μο­σί­ας των προ­έ­δρων Μπιλ Κλί­ντον (1993) και Μπα­ράκ Ομπά­μα (2009).

- 1987: Γίνε­ται η πρώ­τη γυναί­κα που εισέρ­χε­ται στο “Rock and Roll Hall of fame”, το πάν­θε­ον της αμε­ρι­κα­νι­κής ροκ.

- 1991: Βρα­βεύ­ε­ται με το Grammy Legend Award για την επιρ­ροή της στην αμε­ρι­κα­νι­κή μου­σι­κή βιομηχανία.

- 2005: Τιμά­ται με το προ­ε­δρι­κό μετάλ­λιο της Ελευ­θε­ρί­ας, την υψη­λό­τε­ρη τιμη­τι­κή διά­κρι­ση πολι­τών στις ΗΠΑ.

- 2017: Ανα­κοι­νώ­νει τον Φεβρουά­ριο ότι σκο­πεύ­ει να απο­συρ­θεί μετά την ηχο­γρά­φη­ση του τελευ­ταί­ου της δίσκου. Τον Νοέμ­βριο, θα τρα­γου­δή­σει στο γκα­λά του ιδρύ­μα­τος Έλτον Τζον για τη μάχη ενα­ντί­ον του AIDS.

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο