Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο γλύπτης Θωμάς Χαλβατζής, αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα

Έφυ­γε από τη ζωή στις 26 Νοέμ­βρη 2018 ο γλύ­πτης Θωμάς Χαλ­βα­τζής.  Ο Θωμάς Χαλ­βα­τζής γεν­νή­θη­κε το 1946 στην Κοζά­νη. Μαθή­τευ­σε κοντά στους Χ.Παπά και Η.Κάσση. ΄Ηταν πολυ­τά­λα­ντος. Ασχο­λή­θη­κε με τη γλυ­πτι­κή, το θέα­τρο, τον κινη­μα­το­γρά­φο, τον Καρα­γκιό­ζη. Δού­λε­ψε καλ­λι­τε­χνι­κά έργα από φυση­τό γυαλί.

Παρου­σί­α­σε το έργο του σε ατο­μι­κές στην Ελλά­δα («Ζυγός», 1990), στο εξω­τε­ρι­κό (ΗΠΑ, Κανα­δά) και έχει πάρει μέρος σε ομα­δι­κές εκθέ­σεις («Ελ Γκρέ­κο», 1977). Φιλο­τέ­χνη­σε το Ηρώο της Κοι­νό­τη­τας Περά­μα­τος στη Λέσβο και ανά­γλυ­φες παρα­στά­σεις σε κτί­ρια της Αθή­νας. Πήρε μέρος σε πολ­λούς καλ­λι­τε­χνι­κούς δια­γω­νι­σμούς και σε ομα­δι­κές εκθέ­σεις που διορ­γά­νω­σε το ΕΕΤΕ
Έγρα­ψε το θεα­τρι­κό έργο «Το Μυστι­κό της Ζωής», είχε συστή­σει το θία­σο «Αρα­μπάς» και συνερ­γά­σθη­κε στην κινη­μα­το­γρα­φι­κή ται­νία «Αυτή η νύχτα μένει» του Νίκου Πανα­γιω­τό­που­λου το 1999, κ.α.

Ο Θωμάς Χαλ­βα­τζής το 1964 οργα­νώ­θη­κε στη Νεο­λαία Λαμπρά­κη. Μαθη­τής ακό­μα του Νυκτε­ρι­νού Γυμνα­σί­ου, βασα­νί­σθη­κε στην Ασφά­λεια της Κοζά­νης, στις 26 Οχτώ­βρη του 1961, παρα­μο­νές εκλο­γών της βίας και νοθεί­ας, για­τί πέτα­γε τρυ­κά­κια της ΕΔΑ για τις εκλο­γές γυρ­νώ­ντας από το σχο­λείο. Στην Καστο­ριά που έζη­σε το 1965, κυνη­γή­θη­κε από την Ασφά­λεια. Δικά­στη­κε και κατα­δι­κά­στη­κε με κατη­γο­ρία για “αντί­στα­ση κατά της αρχής”. Στη διάρ­κεια της στρά­τευ­σής του στην περί­ο­δο της Δικτα­το­ρί­ας, πέρα­σε από στρα­το­δι­κείο, βασα­νί­στη­κε, φυλα­κί­στη­κε. Το 1969, μετά την από­λυ­σή του από το στρα­τό, οργα­νώ­θη­κε στην ΚΝΕ και αγω­νί­στη­κε ενά­ντια στη δικτα­το­ρία. Τον συνέ­λα­βαν στην κατά­λη­ψη της Νομι­κής, το 1973, βασα­νί­στη­κε και κατα­δι­κά­στη­κε σε 6 μήνες φυλα­κή (έκα­νε έφε­ση και αφέ­θη­κε ελεύ­θε­ρος). Είναι η μορ­φή του δια­κρί­νε­ται πάνω από τα κάγκε­λα, στην κολό­να, στην κλα­σι­κή φωτο­γρα­φία της Πύλης του Πολυ­τε­χνεί­ου την ώρα που μπή­κε το τανκς.

Ήταν μέλος του ΣΦΕΑ — (Συν­δέ­σμου Φυλα­κι­σθέ­ντων και Εξο­ρι­σθέ­ντων Αντι­στα­σια­κών). Μέλος του Επι­με­λη­τη­ρί­ου Εικα­στι­κών Ελλά­δος από το 1991.

Παρου­σί­α­σε το έργο του σε ατο­μι­κές στην Ελλά­δα («Ζυγός», 1990), στο εξω­τε­ρι­κό (ΗΠΑ, Κανα­δά) και είχε πάρει μέρος σε ομα­δι­κές εκθέ­σεις («Ελ Γκρέ­κο», 1977). Φιλο­τέ­χνη­σε το Ηρώο της Κοι­νό­τη­τας Περά­μα­τος στη Λέσβο και ανά­γλυ­φες παρα­στά­σεις σε κτί­ρια της Αθή­νας. Πήρε μέρος σε πολ­λούς καλ­λι­τε­χνι­κούς δια­γω­νι­σμούς και σε ομα­δι­κές εκθέ­σεις που διορ­γά­νω­σε το ΕΕΤΕ.

Έγρα­ψε το θεα­τρι­κό έργο «Το Μυστι­κό της Ζωής», είχε συστή­σει το θία­σο «Αρα­μπάς» και συνερ­γά­σθη­κε στην κινη­μα­το­γρα­φι­κή ται­νία «Αυτή η νύχτα μένει» του Νίκου Πανα­γιω­τό­που­λου το 1999, κ.α.

Η κηδεία θα είναι πολι­τι­κή, και θα γίνει την Πέμ­πτη 29/11/2018, στις 3.00 μ.μ. στο Νεκρο­τα­φείο Ζωγράφου.

xalvatis2 xalvatzis 2

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο