Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο ηθοποιός Θάνος Κανέλλης

«Εφυ­γε» από τη ζωή σε ηλι­κία 86 χρό­νων ο ηθο­ποιός Θάνος Κανέλ­λης . Κηδεύ­τη­κε σήμε­ρα Σάβ­βα­το 14 Οκτω­βρί­ου στο νεκρο­τα­φείο Κηφισιάς.

Γεν­νή­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη το 1931 και σπού­δα­σε στο Ωδείο Θεσ­σα­λο­νί­κης και στη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή Θεά­τρου Τέχνης Καρό­λου Κουν, από όπου απο­φοί­τη­σε το 1958. Πριν ασχο­λη­θεί με το θέα­τρο υπήρ­ξε εκφω­νη­τής στο Ραδιο­φω­νι­κό Σταθ­μό Ενό­πλων Δυνά­με­ων Θεσσαλονίκης.

Μετά την απο­φοί­τη­σή του από τη σχο­λή έμει­νε στο Θέα­τρο Τέχνης, παί­ζο­ντας σημα­ντι­κούς ρόλους. Στη συνέ­χεια δού­λε­ψε με πολ­λούς θιά­σους, ανά­με­σά τους του Αλέ­ξη Δαμια­νού, του Κώστα Μου­σού­ρη, του Τίτου Βαν­δή, του Λεω­νί­δα Τρι­βι­ζά, στο Αρμα Θεά­τρου (εται­ρι­κός θία­σος του ΣΕΗ) και στο Εθνι­κό Θέα­τρο για 4 χρό­νια. Στον κινη­μα­το­γρά­φο έπαι­ξε σε αρκε­τές ται­νί­ες, ενώ εμφα­νί­στη­κε και σε αρκε­τές σει­ρές στην τηλεόραση.

Ο Θ. Κανέλ­λης οργα­νώ­θη­κε στο ΚΚΕ το 1978 κι έμει­νε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του. Μέλος του ΣΕΗ έγι­νε το 1960, ασχο­λή­θη­κε με τα προ­βλή­μα­τα των ηθο­ποιών και εντά­χθη­κε στην ΕΔΑ. Στην περί­ο­δο της δικτα­το­ρί­ας ανέ­πτυ­ξε πολι­τι­κή δρά­ση. Το σπί­τι του ήταν κατα­φύ­γιο για πολ­λούς παρά­νο­μους αντι­στα­σια­κούς, ενώ ανέ­λα­βε ειδι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό. Μετά την επα­να­σύ­στα­ση του ΣΕΗ ασχο­λή­θη­κε με τα συν­δι­κα­λι­στι­κά προ­βλή­μα­τα των ηθο­ποιών, ήταν 2 χρό­νια ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος του ΔΣ και 4 χρό­νια τακτι­κό. Μετά το 2000, για σοβα­ρούς λόγους υγεί­ας, αποσύρθηκε.

Η ΚΟΒ Ηθο­ποιών της Τομε­α­κής Οργά­νω­σης Καλ­λι­τε­χνών του ΚΚΕ εκφρά­ζει τα θερ­μά της συλ­λυ­πη­τή­ρια στη συντρό­φισ­σά του Μαρία και το γιο τους Στέφανο.

Φιλμογραφία

Ο αήτ­τη­τος (1971)
Για την τιμή και για τον έρω­τα (1969)
Φοβά­ται ο Γιάν­νης το θεριό… (1969)
Φτω­χο­γει­το­νιά αγά­πη μου (1969)
Ξερι­ζω­μέ­νη γενιά (1968) [Πανα­γιώ­της Κου­ντου­ριώ­της] Τα ψίχου­λα του κόσμου (1968) [ναυ­τι­κός] Ταπει­νός και κατα­φρο­νε­μέ­νος (1968) [Πέτρος] Κάπο­τε κλαί­νε και οι δυνα­τοί (1967) [Θάνος] Δακρυ­σμέ­να μάτια (1967)
Άδι­κη κατά­ρα (1967)
Η 7η ημέ­ρα της δημιουρ­γί­ας (1966)
Ο άνθρω­πος που γύρι­σε από τον πόνο (1966) [Λευ­τέ­ρης] Εμείς οι αμαρ­τω­λοί (1966) [Λευ­τέ­ρης] Ο κατα­τρεγ­μέ­νος (1966)
Καται­γί­δα (1966) [Αργύ­ρης] Πολιορ­κία (1962) [Κώστας] Για σένα την αγά­πη μου (1961)

kanellis kanellis1 kanellis2 kanellis4 kannelis3

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο