Πέθανε πλήρης ημερών η μεγάλη Χουάνα Βακαλάο σύμβολο της λαϊκής κουλτούρας της Κούβας _🎥

Μια ολό­κλη­ρη ζωή στο επί­κε­ντρο της νυχτε­ρι­νής ζωής της Αβά­νας, με λαμπρές ερμη­νεί­ες στο Salón Rojo del Capri και 10άδες ξένες σκη­νές στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, την Ισπα­νία, τη Δομι­νι­κα­νή Δημο­κρα­τία, έχο­ντας κλεί­σει τα 99 της χρό­νια,  πέθα­νε στις 24-Φλε­βά­ρη στην Αβά­να, λόγω πνευ­μο­νι­κής θρομ­βο­εμ­βο­λής (σσ. νοση­λευό­ταν στο στρα­τιω­τι­κό νοσο­κο­μείο Carlos J Finlay)

Όπως ανα­φέ­ρει σχε­τι­κή ανάρ­τη­ση της Granma, από τότε που μπή­κε στο ίδρυ­μα υγεί­ας στα μέσα της εβδο­μά­δας, το νησί της επα­νά­στα­σης γνώ­ρι­ζε την κατά­στα­σή της. Εκα­το­ντά­δες, από τα κοι­νω­νι­κά δίκτυα, περί­με­ναν, κάτι που εξη­γεί τη στορ­γή που της έδει­χναν όσοι για δεκα­ε­τί­ες παρα­τή­ρη­σαν σε αυτήν την υπέρ­τα­τη χάρη και την αξιο­ση­μεί­ω­τη ιδιαι­τε­ρό­τη­τα της καλ­λι­τε­χνι­κής της αφο­σί­ω­σης, όπως ανα­γνω­ρί­στη­κε _ίσως αργά με το Premio Nacional del Humor (Εθνι­κό Βρα­βείο πνευ­μα­τι­κής _πολιτιστικής προ­σφο­ράς) το 2020.

Σχο­λιά­ζο­ντας το τρα­γι­κό γεγο­νός, ο Alpidio Alonso, υπουρ­γός Πολι­τι­σμού, την απο­κά­λε­σε «χαρι­σμα­τι­κή και αγα­πη­μέ­νη Κου­βα­νή καλ­λι­τέ­χνι­δα, για πάντα στη φαντα­σία του λαού μας». Η Uneac  μοι­ρά­στη­κε την είδη­ση ​​του θανά­του της περι­γρά­φο­ντας τη Χουά­να ως «σύμ­βο­λο της πιο αξια­γά­πη­της ταυ­τό­τη­τας του νησιού» (σσ. Unión de Escritores y Artistas de Cuba _Εθνική Ένω­ση Συγ­γρα­φέ­ων και Καλ­λι­τε­χνών της Κού­βας είναι η κοι­νω­νι­κή, πολι­τι­στι­κή και επαγ­γελ­μα­τι­κή οργά­νω­ση συγ­γρα­φέ­ων, μου­σι­κών, ηθο­ποιών, ζωγρά­φων, γλυ­πτών και γενι­κά καλ­λι­τε­χνών, που Ιδρύ­θη­κε το 1961 από τον ποι­η­τή Nicolas Guillen).

ℹ️ Το 2008, οι Επα­να­στα­τι­κές Ένο­πλες Δυνάμεις
την τίμη­σαν με την παρά­δο­ση αντι­γρά­φου στρα­τη­γού Máximo Gómez

Ο Lázaro Caballero, που στο βιβλίο του Juana la Cubana (Χουά­να η Κου­βα­νέ­ζα), συγκε­ντρώ­νει συνε­ντεύ­ξεις και μαρ­τυ­ρί­ες για την καλ­λι­τέ­χνι­δα με την πλη­ρέ­στε­ρη δυνα­τή εικό­να της καριέ­ρας της, την ακο­λού­θη­σε κατά τη διάρ­κεια της ασθέ­νειας και την απο­χαι­ρέ­τι­σε με την πεποί­θη­ση ότι «από εδώ και πέρα ​​ο μύθος της θα μεγαλώνει».

Η Χουά­να γεν­νή­θη­κε στις 26 Μαΐ­ου 1925 στην Αβά­να. Μαύ­ρη, φτω­χή και ορφα­νή, στίγ­μα στην κοι­νω­νία της επο­χής της, την ανα­κά­λυ­ψε ο δάσκα­λος Obdulio Morales, ο οποί­ος περ­νώ­ντας από έναν δρό­μο άκου­σε τη φωνή της κοπέ­λας που ήταν οικια­κή βοη­θός σε πολυκατοικία.
Ο Μορά­λες την οδή­γη­σε να δώσει μια παρά­στα­ση στο θέα­τρο Martí. Στα­μά­τη­σε να είναι η Neris Amelia Martínez Salazar για να γίνει Juana Bacallao –η guaracha του δασκά­λου έγι­νε γνω­στή στο κοι­νό ως Juana la Cubana.

Η άνο­δος σαν σταρ και η οικο­νο­μι­κή απο­λα­βή δεν ήταν εύκο­λη και επι­τεύ­χθη­κε μόνο μετά τους  επα­να­στα­τι­κούς μετα­σχη­μα­τι­σμούς στον τομέα του πολιτισμού.

Σε ένα μονα­δι­κό στυλ ανα­δη­μιουρ­γί­ας θεμά­των son, γκουα­ρά­τσα και αφρο-κου­βα­νέ­ζι­κων θεμά­των και πάνω από όλα σφυ­ρη­λά­τη­σε μια ολό­κλη­ρη μυθο­λο­γία γύρω της, με αλη­θι­νά και αβέ­βαια, αλλά αστρα­φτε­ρά και ανε­πα­νά­λη­πτα ανέκ­δο­τα και διηγήσεις.