Παναγής Αντωνόπουλος: Δωρική Οργή (Ποίημα)

Με μελά­νι καρα­βί­σιο θ´ αρματώσω
της κου­βέ­ντας τρε­χα­ντή­ρι, Δωρικό !
Με μερά­κι υπερ­βάλ­λον θα αρθρώσω
αντι­λό­γι­σμα απά­της, στωικό!!

Με γινά­τι δια­νό­η­σης θα στήσω
το τσαρ­δά­κι και λογούρ­γη­μα, γραφής
μήπως, κάποιες συνει­δή­σεις αφυπνίσω
κι αντα­μώ­σου­με , στις πύλες της οργής !!

Μιας οργής, που χρό­νια τρώ­ει τα σωθι­κά μας
και θυμί­ζει μια κατά­ντια παρακμής
πως κατά­φε­ραν, αχρεί­οι, τα μυα­λά μας
με τερ­τί­πια πλά­νης, να θολώ­σουν, θεϊκής

Με τριά­δες κ´ ευαγ­γέ­λια ντουζίνα
για την δήθεν ανα­στά­σι­μη ζωή!
Στο πανά­θλιο παγκά­ρι, οβο­λό μας
στον καθέ­δρα, σαν ανά­βου­με κερί!!

4 / 6 / 19