Παράδοση παραλιών και αιγιαλού σε επιχειρηματικούς ομίλους: Διαχρονικό μπλόκο στην πρόσβαση του λαού σε παραλίες από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ

Η άθλια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με τις παρα­λί­ες σε όλη τη χώρα και κυρί­ως στις του­ρι­στι­κές περιο­χές, που έχουν κατα­λη­φθεί κυριο­λε­κτι­κά από επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους για εμπο­ρι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση, ήρθε ξανά στην επι­και­ρό­τη­τα τις τελευ­ταί­ες μέρες. Αφορ­μή οι — πέρα για πέρα — δικαιο­λο­γη­μέ­νες κινη­το­ποι­ή­σεις των νησιω­τών σε Πάρο και Σέρι­φο, όπου ψάχνουν με το κιά­λι να βρουν ένα κομ­μά­τι ελεύ­θε­ρης παρα­λί­ας για να απο­λαύ­σουν ένα μπάνιο.

Και αυτό ήρθε να ανα­δεί­ξει αυτό που μεθο­δι­κά εδώ και πολ­λά χρό­νια «χτί­ζουν» οι εκά­στο­τε κυβερ­νή­σεις με νόμους, δια­τάγ­μα­τα, υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις και βέβαια με την ανο­χή των διοι­κή­σε­ων δήμων και Περι­φε­ρειών που όχι μόνο «κάνουν την πάπια» αλλά με τη στά­ση τους στη­ρί­ζουν το απα­ρά­δε­κτο φαι­νό­με­νο. Δηλα­δή, το ότι έχουν μετα­τρα­πεί σε τσι­φλί­κια των ομί­λων παρα­λί­ες και αιγια­λός στο όνο­μα της «ανά­πτυ­ξης» και των «χρυ­σο­φό­ρων επενδύσεων».

Χτες, μάλι­στα, σε ένα κρε­σέ­ντο υπο­κρι­σί­ας, ο υπουρ­γός Εθνι­κής Οικο­νο­μί­ας και Οικο­νο­μι­κών, Κωστής Χατζη­δά­κης, εμφα­νί­στη­κε ως «Ρομπέν των παρα­λιών» (μετά από …σού­περ­μαν της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της «Ολυ­μπια­κής» και του ΟΣΕ) και με λεο­ντα­ρι­σμούς ξεκα­θά­ρι­σε προς τις αρμό­διες υπη­ρε­σί­ες ότι πρέ­πει να δια­σφα­λι­στεί η τήρη­ση των όρων που προ­βλέ­πο­νται στις συμ­βά­σεις παρα­χώ­ρη­σης και να επι­βλη­θούν οι προ­βλε­πό­με­νες κυρώ­σεις στους παρα­βά­τες… Πρό­κει­ται για από­λυ­τη κοροϊ­δία, όταν είναι η κυβέρ­νη­σή του μαζί με τις προη­γού­με­νες που έχουν νομι­μο­ποι­ή­σει ένα τέτοιο καθεστώς.

Σήμε­ρα, ο «Ριζο­σπά­στης» παρου­σιά­ζει κάποιους σημα­ντι­κούς πολι­τι­κούς «σταθ­μούς» των τελευ­ταί­ων χρό­νων, που ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έβα­λαν το λιθα­ρά­κι τους για το σημε­ρι­νό χάλι.

Πριν παρα­θέ­σου­με αυτό το δια­χρο­νι­κό πολι­τι­κό παλ­μα­ρέ της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης ακτών, παρα­λιών και αιγια­λού, πρέ­πει να σημειώ­σου­με ίσως το πιο σημα­ντι­κό. Οτι τον Σεπτέμ­βρη του 2019 και ενώ γινό­ταν συζή­τη­ση στη Βου­λή για τη συνταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, το ΚΚΕ πρό­τει­νε το εξής: Να τρο­πο­ποι­η­θεί το άρθρο 18, ώστε ο ορυ­κτός πλού­τος, τα κοι­νω­νι­κά αγα­θά, οι δημό­σιες εκτά­σεις σε ορει­νούς όγκους, οι αιγια­λοί, οι αρχαιο­λο­γι­κοί χώροι να μην παρα­χω­ρού­νται σε τρί­τους για εκμε­τάλ­λευ­ση. Και βέβαια, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ από κοι­νού αρνή­θη­καν να θέσουν στην Ολο­μέ­λεια αυτήν την πρόταση.

Στο «πιάτο» των ομίλων παραλίες και αιγιαλός

Τον Απρί­λη του 2019 η τότε κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ φέρ­νει προς ψήφι­ση στην Ολο­μέ­λεια της Βου­λής νομο­θε­τι­κές της ρυθ­μί­σεις, με τις οποί­ες παρα­δί­δει στο «πιά­το» των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων αιγια­λούς, παρα­λί­ες, ποτα­μούς, λίμνες, λιμνο­θά­λασ­σες, προ­σφέ­ρο­ντάς τους ταυ­τό­χρο­να και νέα «χρη­μα­το­δο­τι­κά εργα­λεία» για να προ­ω­θή­σουν τις μπίζ­νες και την κερ­δο­φο­ρία τους. Πρό­κει­ται για νομο­σχέ­διο του υπουρ­γεί­ου Οικο­νο­μι­κών που αφο­ρά κύρω­ση συμ­φω­νί­ας για την Ασια­τι­κή Τρά­πε­ζα Υπο­δο­μών και Επενδύσεων.

Συνο­πτι­κά, ο μετέ­πει­τα νόμος 4607 προ­βλέ­πει νομι­μο­ποί­η­ση αυθαί­ρε­των του­ρι­στι­κών και άλλων επι­χει­ρη­μα­τι­κών εγκα­τα­στά­σε­ων σε αιγια­λούς, παρα­λί­ες, όχθες ποτα­μών κ.α., απευ­θεί­ας παρα­χω­ρή­σεις χρή­σε­ων αιγια­λών, παρα­λιών, παρό­χθιων ζωνών, υδά­τι­νων στοι­χεί­ων, πυθ­μέ­νων και υπε­δά­φους, του βυθού της θάλασ­σας, λιμνο­θά­λασ­σας, λίμνης και κοί­της πλεύ­σι­μου ποτα­μού κ.ο.κ. Το νομο­σχέ­διο του ΣΥΡΙΖΑ ψηφί­στη­κε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και είχε χαρα­κτη­ρι­στεί «περι­βαλ­λο­ντι­κό έγκλη­μα» από οργα­νώ­σεις και φορείς.

Μπίζνες μέσω των δήμων

Τρία χρό­νια νωρί­τε­ρα, τον Σεπτέμ­βρη του 2016, και πάλι η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της ΕΤΑΔ, προ­χω­ρά στην παρα­χώ­ρη­ση έξι μεγά­λων «φιλέ­των» κατά μήκος της παρα­λια­κής ζώνης του Σαρω­νι­κού στον δήμο Βάρης — Βού­λας — Βου­λιαγ­μέ­νης για 15 χρό­νια. Βασι­κός όρος που έθε­σαν η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ και η ΕΤΑΔ, για να γίνει αυτή η παρα­χώ­ρη­ση, ήταν η εκμί­σθω­ση σε μικρό­τε­ρα ή μεγα­λύ­τε­ρα επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχή­μα­τα, τμη­μά­των αυτών των εκτά­σε­ων που θα απο­φέ­ρουν και συγκε­κρι­μέ­να έσοδα.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να, η παρα­χώ­ρη­ση αφο­ρού­σε τις εκτά­σεις: Κάμπινγκ Βού­λας (61.712 τ.μ.), έκτα­ση μετα­ξύ οργα­νω­μέ­νης ακτής Α’ Βού­λας και δημαρ­χεί­ου Βού­λας (83.167 τ.μ.), Ακτή Β’ Βού­λας (75.600 τ.μ.), τμή­μα­τα αιγια­λού και παρα­λί­ας στη ΔΕ Βου­λιαγ­μέ­νης (42.129 τ.μ.), έκτα­ση στη Βάρ­κι­ζα δυτι­κά της οργα­νω­μέ­νης ακτής (21.654 τ.μ.) και έκτα­ση στη Βάρ­κι­ζα ανα­το­λι­κά της οργα­νω­μέ­νης ακτής (182.000 τ.μ.). Για καθε­μία από αυτές τις εκτά­σεις η κυβέρ­νη­ση ζητά περί­που το 21% των ακα­θά­ρι­στων μισθω­μά­των που θα εισπράτ­τει ο δήμος από την παρα­χώ­ρη­ση σε ιδιώ­τες. Και άρα, απα­ρά­βα­τος όρος είναι η εμπο­ρι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση. Ηδη, σε πολ­λές από αυτές τις παρα­λί­ες, έχουν ξεκι­νή­σει θηριώ­δεις επεν­δύ­σεις που απο­κλεί­ουν ουσια­στι­κά τους κατοί­κους και τους επι­σκέ­πτες από την πρό­σβα­ση στις ακτές. Μάλι­στα, αυτές οι επεν­δύ­σεις συν­δυά­ζο­νται με αυτήν του Ελλη­νι­κού που έχει παρα­χω­ρη­θεί στον Λάτση.

Η συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση είναι ενδει­κτι­κή για το τι σημαί­νει παρα­χώ­ρη­ση των παρα­λιών στους δήμους, που μάλι­στα εμφα­νί­ζε­ται ως ένα πάγιο αίτη­μα της Τοπι­κής Διοί­κη­σης. Για­τί οι δήμοι, ως τμή­μα του αστι­κού κρά­τους, έτσι κι αλλιώς έχουν συγκε­κρι­μέ­νο προ­σα­να­το­λι­σμό και βέβαια επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Υπάρ­χουν όμως και περι­πτώ­σεις που δεν εμπλέ­κο­νται καν οι δήμοι στις παρα­χω­ρή­σεις για­τί αυτές γίνο­νται κατευ­θεί­αν από τις Κτη­μα­τι­κές Υπη­ρε­σί­ες, δηλα­δή το υπουρ­γείο Οικο­νο­μι­κών. Σε αυτές τις περι­πτώ­σεις εμφα­νί­ζε­ται ως αίτη­μα η παρα­χώ­ρη­ση των παρα­λιών στους δήμους. Ομως, κάτι τέτοιο οδη­γεί στο ίδιο απο­τέ­λε­σμα, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και της επι­χει­ρη­μα­τι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης από την πίσω πόρ­τα αφού η παρά­δο­ση των παρα­λιών από την κυβέρ­νη­ση στους δήμους βάζει ως όρο την εμπο­ρι­κή αξιο­ποί­η­ση… Οπως δηλα­δή το παρά­δειγ­μα που προαναφέραμε…

«Αναπτυξιακός» οργασμός…

Τον Σεπτέμ­βρη του 2019 έρχε­ται το «ανα­πτυ­ξια­κό» νομο­σχέ­διο της ΝΔ. Σε αυτό το νομο­θέ­τη­μα ένα ξεχω­ρι­στό κεφά­λαιο είναι οι δια­τά­ξεις για τον αιγια­λό, που στην ουσία ολο­κλη­ρώ­νουν την παρά­δο­σή του στους ομί­λους για επι­χει­ρη­μα­τι­κή χρή­ση, με κατάρ­γη­ση ακό­μα και των ελά­χι­στων περιο­ρι­σμών που υπήρ­χαν έως τότε.

Στο σύνο­λό τους, οι ρυθ­μί­σεις έχουν στό­χο να διευ­κο­λύ­νουν την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα στην ακτο­γραμ­μή εις βάρος της κοι­νο­χρη­σί­ας της και απο­τε­λούν συνέ­χεια του νόμου 4607/2019 της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης. Ο νόμος λοι­πόν της ΝΔ προβλέπει:

• Κατάρ­γη­ση της ρύθ­μι­σης, με την οποία το ελά­χι­στο πλά­τος μιας παρα­λί­ας (πλην εξαι­ρέ­σε­ων) ορι­ζό­ταν στα 30 μέτρα από τη γραμ­μή του αιγιαλού.
• Κατάρ­γη­ση της ρύθ­μι­σης που περιό­ρι­ζε στο 60% ενός αιγια­λού τον χώρο που παρα­χω­ρεί­ται σε ομπρε­λο­κα­θί­σμα­τα. Επα­νέρ­χε­ται αντ’ αυτού η ελά­χι­στη από­στα­ση των 100 μέτρων ανά­με­σα στις δια­δο­χι­κές παρα­χω­ρή­σεις, που μπο­ρούν να καλύ­ψουν την υπό­λοι­πη παραλία.
• Ο (εξ ορι­σμού δημό­σιος, εκτός αν υπάρ­χουν ιδιω­τι­κά δικαιώ­μα­τα) παλαιός αιγια­λός έπα­ψε να θεω­ρεί­ται ανε­πί­δε­κτος χρή­σης ιδιω­τι­κών δικαιω­μά­των και υπο­χρε­ω­τι­κά κοι­νό­χρη­στος. Αντι­θέ­τως, χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ιδιω­τι­κή περιου­σία του Δημο­σί­ου και δύνα­ται να παρα­χω­ρεί­ται και να οικοδομείται.
• Ως προς το μίσθω­μα για την απλή χρή­ση ενός αιγια­λού, αυτό υπο­λο­γί­ζε­ται πλέ­ον όχι με βάση την αντι­κει­με­νι­κή και μισθω­τι­κή αξία του πλη­σιέ­στε­ρου ακι­νή­του, αλλά του πλη­σιέ­στε­ρου εκτός σχε­δί­ου ακι­νή­του. Η ρύθ­μι­ση μεί­ω­σε τα μισθώ­μα­τα, προς όφε­λος των επιχειρήσεων.
• Στις περι­πτώ­σεις στρα­τη­γι­κών επεν­δύ­σε­ων, δόθη­κε η δυνα­τό­τη­τα απευ­θεί­ας παρα­χώ­ρη­σης στον επεν­δυ­τή του αιγια­λού και της παρα­λί­ας που βρί­σκο­νται όχι μόνο σε επα­φή με το ακί­νη­το αλλά και σε παρα­κεί­με­νο χώρο.
• Δόθη­κε η δυνα­τό­τη­τα απευ­θεί­ας παρα­χώ­ρη­σης της χρή­σης του αιγια­λού σε επι­χει­ρη­μα­τι­κά πάρ­κα με μέτω­πο στη θάλασσα.
• Το δικαί­ω­μα απο­κλει­στι­κής χρή­σης αιγια­λού και παρα­λί­ας (όχθης, πυθ­μέ­να κ.λπ.) που υπήρ­χε μέχρι τότε μόνο για λόγους υπέρ­τε­ρου δημό­σιου συμ­φέ­ρο­ντος, εθνι­κής άμυ­νας, δημό­σιας τάξης, ασφά­λειας, υγεί­ας ή προ­στα­σί­ας αρχαιο­τή­των και περι­βάλ­λο­ντος, επε­κτά­θη­κε και σε περι­πτώ­σεις «ασφά­λειας βιο­μη­χα­νι­κών ή ξενο­δο­χεια­κών εγκα­τα­στά­σε­ων», που γίνε­ται «λάστι­χο» με στό­χο να εξυ­πη­ρε­τη­θούν τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγαλοξενοδόχων.

Fast track παραχωρήσεων…

Τον Μάη του 2020 η κυβέρ­νη­ση, με fast track δια­δι­κα­σί­ες, φέρ­νει Κοι­νή Υπουρ­γι­κή Από­φα­ση, με την οποία δίνε­ται η δυνα­τό­τη­τα στους δήμους να παρα­χω­ρούν την απλή χρή­ση αιγια­λού και παρα­λί­ας για επι­χει­ρη­μα­τι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση με την προ­σκό­μι­ση κάποιων απλών δικαιο­λο­γη­τι­κών. Ταυ­τό­χρο­να, με διά­τα­ξη σε νομο­σχέ­διο για τον κατα­δυ­τι­κό του­ρι­σμό, αυξά­νε­ται ο χώρος σε παρα­λία και αιγια­λό μέσα στον οποίο μπο­ρεί να ανα­πτυ­χθεί επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Κι όλα αυτά με πρό­σχη­μα τον κορο­νο­ϊό και σε βάρος του ελά­χι­στου ελεύ­θε­ρου χώρου παρα­λί­ας και αιγια­λού, αλλά και της ανά­γκης των εργα­τι­κών — λαϊ­κών οικο­γε­νειών να κάνουν ένα μπά­νιο χωρίς να χρεια­στεί να πλη­ρώ­νουν υπέ­ρο­γκα ποσά για ξαπλώ­στρες και ομπρέλες.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να, με τη διά­τα­ξη «Ειδι­κές μορ­φές του­ρι­σμού και δια­τά­ξεις για την του­ρι­στι­κή ανά­πτυ­ξη» και συγκε­κρι­μέ­να στο άρθρο 43 προ­βλέ­πε­ται ότι πρέ­πει να παρα­μέ­νει ελεύ­θε­ρη έκτα­ση αιγια­λού σε ποσο­στό του­λά­χι­στον 50% του συνο­λι­κού εμβα­δού του, ανά­λο­γα με τα ποιο­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του αιγια­λού, αντί για το 60% που ίσχυε. Παράλ­λη­λα, αυξά­νε­ται από τα 300 στα 500 τ.μ. ο μέγι­στος εκμι­σθού­με­νος χώρος σε κάθε εκμε­τάλ­λευ­ση (θαλάσ­σιων μέσων ανα­ψυ­χής, ξαπλω­στρών, ομπρε­λών, λει­τουρ­γία αυτο­κι­νού­με­νου ή ρυμουλ­κού­με­νου τρο­χή­λα­του ανα­ψυ­κτη­ρί­ου, καθώς και τρα­πε­ζο­κα­θι­σμά­των) του αιγια­λού και της παραλίας.

Η επί­κλη­ση της παν­δη­μί­ας του κορο­νοϊ­ού για την επέ­λα­ση των επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων στις παρα­λί­ες και τον αιγια­λό ήταν καθα­ρά προ­σχη­μα­τι­κή, αφού: Η μεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τή κατά­λη­ψη των παρα­λιών από ιδιώ­τες προ­βλε­πό­ταν σε διά­τα­ξη που επέ­κτει­νε τις χρή­σεις σε παρα­λί­ες και αιγια­λό για επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα μέσα στο «ανα­πτυ­ξια­κό» νομο­σχέ­διο, μήνες πριν, από τον Σεπτέμ­βρη του 2019. Και είχε απο­συρ­θεί λόγω των έντο­νων αντιδράσεων.

Ολοι μαζί έστησαν το τείχος στο Ελληνικό…

Τον Μάρ­τη του 2021, με τις ψήφους των βου­λευ­τών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, ψηφί­ζε­ται στη Βου­λή το νομο­σχέ­διο του υπουρ­γεί­ου Οικο­νο­μι­κών με το οποίο η κυβέρ­νη­ση εξα­σφα­λί­ζει στους επεν­δυ­τές, εν προ­κει­μέ­νω στη «Lamda» του ομί­λου Λάτση, όλες τις απα­ραί­τη­τες διευ­κο­λύν­σεις, προ­νό­μια και «παρεκ­κλί­σεις» ακό­μα και από αυτό το αντι­δρα­στι­κό νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο, για να ξεκλει­δώ­σει το «έργο» του πρώ­ην αερο­δρο­μί­ου του Ελληνικού.

Με αυτό ουσια­στι­κά παρα­δί­δε­ται όλο το τμή­μα του παρα­λια­κού μετώ­που του Ελλη­νι­κού στον επι­χει­ρη­μα­τι­κό όμι­λο και κατά συνέ­πεια απο­κλεί­ε­ται η πρό­σβα­ση των κατοί­κων προς τη θάλασ­σα, ενώ εκδιώ­κο­νται σωμα­τεία και αθλη­τές από το Εθνι­κό Αθλη­τι­κό Κέντρο του Αγί­ου Κοσμά. Σε όλη τη διάρ­κεια της συζή­τη­σης στη Βου­λή η αντι­πα­ρά­θε­ση ανά­με­σα στα τρία αυτά κόμ­μα­τα ήταν ποιος βοή­θη­σε περισ­σό­τε­ρο ως κυβέρ­νη­ση για την υπο­γρα­φή και την προ­ώ­θη­ση της σύμ­βα­σης, παίρ­νο­ντας τις ανά­λο­γες πρω­το­βου­λί­ες για να μπουν «επι­τέ­λους» οι μπουλ­ντό­ζες και να προ­χω­ρή­σει η «μεγά­λη επένδυση».

Στρατηγικές επενδύσεις…

Τον Σεπτέμ­βρη του 2021 έρχε­ται νομο­σχέ­διο από τη ΝΔ που περι­λαμ­βά­νει σει­ρά από επι­θε­τι­κές «προ­σφο­ρές» προς τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και τους επεν­δυ­τές. Το νομο­σχέ­διο έχει τίτλο «Στρα­τη­γι­κές επεν­δύ­σεις και βελ­τί­ω­ση του επεν­δυ­τι­κού περι­βάλ­λο­ντος μέσω της επι­τά­χυν­σης δια­δι­κα­σιών στις ιδιω­τι­κές και στρα­τη­γι­κές επεν­δύ­σεις».

Ενα από όσα προ­βλέ­πει είναι η παρα­χώ­ρη­ση χρή­σης αιγια­λού και παρα­λί­ας για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση Στρα­τη­γι­κών Επεν­δύ­σε­ων. Και συγκε­κρι­μέ­να, επι­τρέ­πουν την παρα­χώ­ρη­ση στον φορέα της επέν­δυ­σης του δικαιώ­μα­τος χρή­σης αιγια­λού, παρα­λί­ας, συνε­χό­με­νου ή παρα­κεί­με­νου θαλάσ­σιου χώρου ή του πυθ­μέ­να. Η διά­τα­ξη αυτή απο­τε­λεί κυνι­κή ομο­λο­γία ότι η εκμε­τάλ­λευ­ση του περι­βάλ­λο­ντος από επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, που το εκθέ­τει σε διαρ­κή κίν­δυ­νο, βρί­σκε­ται στον πυρή­να της κυβερ­νη­τι­κής πολι­τι­κής και είναι ο ηθι­κός αυτουρ­γός για την κατα­στρο­φή του στον βωμό των κερδών.

Ουσια­στι­κά πρό­κει­ται για κωδι­κο­ποί­η­ση των λεγό­με­νων «ανα­πτυ­ξια­κών» νόμων τόσο της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ, αλλά και άλλων διά­σπαρ­των δια­τά­ξε­ων που έχουν στό­χο την προ­σέλ­κυ­ση νέων κερ­δο­φό­ρων επεν­δύ­σε­ων με φορο­α­παλ­λα­γές, ελα­φρύν­σεις, κρα­τι­κές ενι­σχύ­σεις, επι­δο­τή­σεις και λοι­πά προνόμια.

Με τις νέες δια­τά­ξεις γίνο­νται βελ­τιω­τι­κές παρεμ­βά­σεις για να κατα­στούν «περισ­σό­τε­ρο ελκυ­στι­κά τα καθε­στώ­τα ενι­σχύ­σε­ων του νόμου 4399/2016», δηλα­δή του «ανα­πτυ­ξια­κού» νόμου της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ, όπως ανέ­φε­ρε τότε η σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση του υπουρ­γεί­ου Ανά­πτυ­ξης. Ανα­προ­σαρ­μό­ζο­νται δηλα­δή τα επεν­δυ­τι­κά κίνη­τρα και πεδία με βάση και τα κον­δύ­λια από το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, που συν­δυά­ζο­νται με την κλι­μά­κω­ση των αντι­λαϊ­κών «προ­α­παι­τού­με­νων».

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από «Ριζο­σπά­στη»