Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παραγγελιά…

Ούτε μια βδο­μά­δα μετά την ψήφι­ση του νομο­σχε­δί­ου για τη 13ωρη δου­λειά σε «παράλ­λη­λους εργο­δό­τες», τις νέες μορ­φές ευε­λι­ξί­ας και τα άλλα μέτρα που τσα­κί­ζουν τους εργα­ζό­με­νους, επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι το νομο­σχέ­διο ήταν μια ακό­μα «παραγ­γε­λιά» της εργο­δο­σί­ας και καταρ­ρέ­ουν τα αισχρά παρα­μύ­θια, με τα οποία η κυβέρ­νη­ση υπε­ρα­σπί­στη­κε το αντερ­γα­τι­κό τερατούργημα.

Απο­κα­λυ­πτι­κά τα στοι­χεία του ΕΦΚΑ για τους μισθούς που δόθη­καν στη δημο­σιό­τη­τα μια μέρα μετά την ψήφι­ση του νομο­σχε­δί­ου. Σύμ­φω­να με αυτά, ένας στους τρεις εργα­ζό­με­νους αμεί­βε­ται με μικρό­τε­ρο μισθό ακό­μα και από τον κατώ­τα­το, αφού τσα­κί­ζει κόκα­λα η μερι­κή απα­σχό­λη­ση, η οποία παρα­μέ­νει στα­θε­ρά κοντά στο 30%!

Πώς να μην ψάχνει λοι­πόν και δεύ­τε­ρη δου­λειά ένας εργα­ζό­με­νος για να βγά­λει τις υπο­χρε­ώ­σεις και να ζήσει την οικο­γέ­νειά του, όταν ο μέσος μισθός το 2022 ήταν κάτω από 850 ευρώ καθα­ρά τον μήνα! Οταν δηλα­δή με το ζόρι φτά­νει για 15 μέρες και δεν καλύ­πτει ούτε στοι­χειώ­δεις ανά­γκες; Πώς να μην ψάχνουν και δεύ­τε­ρη δου­λειά οι εργα­ζό­με­νοι, όταν οι μισοί απ’ αυτούς έφτα­ναν με το ζόρι τα 927 ευρώ μει­κτά τον μήνα;

Σ’ αυτούς λέει η κυβέρνηση ότι είναι πια …«ελεύθεροι» να κάνουν και δεύτερη δουλειά με το γράμμα του νόμου, να εργάζονται 13 ώρες τη μέρα για να μπορούν να επιβιώνουν!

Ακό­μα και σήμε­ρα, οι όποιες αυξή­σεις έχουν δοθεί στον κατώ­τα­το μισθό, μετά βίας τον φέρ­νουν στα επί­πε­δα που βρι­σκό­ταν πριν από 12 χρό­νια σε ονο­μα­στι­κές τιμές, ενώ σε πραγ­μα­τι­κές είναι πολύ μικρό­τε­ρος, λόγω της τερά­στιας ακρί­βειας, της φορο­μπη­ξί­ας, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της Υγεί­ας, της Παι­δεί­ας κ.ο.κ.

Νά ποιος ανα­γκά­ζει λοι­πόν τους εργα­ζό­με­νους να κυνη­γά­νε τη δεύ­τε­ρη δου­λειά, την υπε­ρω­ρία, το νυχτέ­ρι, τα «έξτρα» με τις συμ­βά­σεις «ελά­χι­στης προ­βλε­ψι­μό­τη­τας» και «κατά παραγ­γε­λία». Το «δικαί­ω­μα» στην εξα­θλί­ω­ση και στο τσά­κι­σμα των εργα­ζο­μέ­νων νομο­θέ­τη­σε η κυβέρ­νη­ση. Απο­γεί­ω­σε την ευε­λι­ξία και εμπλού­τι­σε το αντερ­γα­τι­κό «μενού» που παρέ­λα­βε από τους προ­κα­τό­χους της.

Όσο για την εργο­δο­σία; Μυρί­στη­κε …ψητό και τρέ­χει να εξα­ντλή­σει κάθε νέο περι­θώ­ριο που της δίνει ο νόμος να ξεζου­μί­ζει τους εργα­ζό­με­νους. Όπως στα Ναυ­πη­γεία Ελευ­σί­νας, όπου εργο­λά­βος προ­σέ­λα­βε προ­σω­πι­κό σε δύο δια­φο­ρε­τι­κές εται­ρεί­ες του, ώστε να δου­λεύ­ουν 13 ώρες τη μέρα χωρίς υπε­ρω­ρί­ες, αξιο­ποιώ­ντας τον παρα­πά­νω νόμο.

Σε άλλο μεγά­λο εργο­στά­σιο, απο­θρα­συ­μέ­νη η εργο­δο­σία άρχι­σε να απο­λύ­ει εργα­ζό­με­νους όταν αυτοί αρνή­θη­καν να δου­λέ­ψουν 12ωρα, ενώ σε μεγά­λη εται­ρεία στις τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες εργα­ζό­με­νη απο­λύ­θη­κε επει­δή ζητού­σε …αναρ­ρω­τι­κή άδεια.

Απέ­να­ντι λοι­πόν σε αυτή την πολι­τι­κή, που εν έτει 2023 βαφτί­ζει «δυνα­τό­τη­τα» και «ευκαι­ρία» τη δου­λειά ήλιο με ήλιο, οι εργα­ζό­με­νοι και τα σωμα­τεία τους δεν έχουν άλλο δρό­μο από το να προ­τά­ξουν τις διεκ­δι­κή­σεις τους, που ξεδί­πλω­σαν και στη μεγά­λη απερ­για­κή κινητοποίηση.

Με παρα­κα­τα­θή­κη την απερ­για­κή μάχη, να δυνα­μώ­σει ο αγώ­νας σε κάθε χώρο δου­λειάς και κλά­δο για στα­θε­ρό ημε­ρή­σιο χρό­νο εργα­σί­ας, 7ωρο — 5ήμερο — 35ωρο, για σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τα και την υπο­γρα­φή ΣΣΕ με ουσια­στι­κές αυξή­σεις, βάζο­ντας εμπό­δια στην εφαρ­μο­γή του εκτρω­μα­τι­κού νόμου, όπως έγι­νε σε μια σει­ρά χώρους δου­λειάς και μετά την ψήφι­ση του νόμου Χατζηδάκη.

  • Αυτός ο αγώ­νας, που δίνε­ται ήδη μέσα από τα σωμα­τεία, θα κλι­μα­κω­θεί το επό­με­νο διά­στη­μα απέ­να­ντι στην εργο­δο­σία και τα στη­ρίγ­μα­τά της, το κρά­τος, την κυβέρ­νη­ση και τα άλλα κόμματα.
  • Οι εργα­ζό­με­νοι και ο λαός θα γίνο­νται πιο δυνα­τοί, όσο περισ­σό­τε­ρο απο­δυ­να­μώ­νο­νται οι δυνά­μεις που στη­ρί­ζουν αυτή τη βάρ­βα­ρη πολιτική.
  • Όσο δυνα­μώ­νει η συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ, στο­χεύ­ο­ντας τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, το κεφά­λαιο και τα κέρ­δη του, βάζο­ντας στο επί­κε­ντρο τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες της εργα­τι­κής τάξης και του λαού.

Πηγή Ριζο­σπά­στης

Οι Έλλη­νες δου­λεύ­ουν περισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλον Ευρω­παίο (41 ώρες την εβδο­μά­δα) αλλά αμεί­βο­νται λιγό­τε­ρο. Οι μισθοί, σύμ­φω­να με τα τελευ­ταία στοι­χεία του ΕΦΚΑ, δεν ξεπερ­νούν κατά μέσον όρο τα 1.038 ευρώ με τον πλη­θω­ρι­σμό να μειώ­νει το πραγ­μα­τι­κό εισό­δη­μα, ροκα­νί­ζο­ντας την αγο­ρα­στι­κή δύνα­μη των εργα­ζο­μέ­νων στον ιδιω­τι­κό τομέα.
Στο προ­φίλ της εγχώ­ριας αγο­ράς εργα­σί­ας θα πρέ­πει να προ­στε­θούν και η ανερ­γία, που παρό­τι μειώ­νε­ται εξα­κο­λου­θεί να είναι σημα­ντι­κά πάνω από τον μέσο ευρω­παϊ­κό όρο, αλλά και η υπο­δη­λω­μέ­νη απα­σχό­λη­ση.

Όπως γρά­φει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Όλοι_Μαζί_Μπορούμε) “Εν μέσω συζη­τή­σε­ων για τον νέον εργα­σια­κό νόμο με ευέ­λι­κτες μορ­φές απα­σχό­λη­σης, τα στοι­χεία δεί­χνουν πως η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα απαι­τεί πιο συντο­νι­σμέ­νες προ­σπά­θειες σε πολ­λά επί­πε­δα και με τη συμ­με­το­χή του συνό­λου των κοι­νω­νι­κών εταί­ρων”.

Σύμ­φω­να με τη Eurostat, οι Έλλη­νες εργά­ζο­νται περισ­σό­τε­ρο σε σχέ­ση με τους άλλους Ευρω­παί­ους. Συγκε­κρι­μέ­να, το 2022 εργά­ζο­νταν 41 ώρες την εβδο­μά­δα ένα­ντι 37,5 ώρες κατά μέσον όρο στην Ε.Ε.

Πιο “εργα­τι­κοί”, μετά τους Έλλη­νες, ήταν οι Πολω­νοί με 40,4 ώρες, καθώς και οι Ρου­μά­νοι και οι Βούλ­γα­ροι με 40,2 ώρες εβδο­μα­διαί­ας απα­σχό­λη­σης. Αντί­θε­τα, τις λιγό­τε­ρες ώρες εργά­ζο­νται οι Ολλαν­δοί (33,2), οι Γερ­μα­νοί (35,3) και οι Δανοί (35,4).

Την ίδια στιγ­μή, τα πλέ­ον πρό­σφα­τα στοι­χεία του ΕΦΚΑ δεί­χνουν πως οι μέσες μει­κτές απο­δο­χές στον ιδιω­τι­κό τομέα, υπο­λεί­πε­ται σημα­ντι­κά του πλη­θω­ρι­σμού.

Ένας στους τέσ­σε­ρις μισθω­τούς (26%) –συγκε­κρι­μέ­να 640.718 άτο­μα σε σύνο­λο 2.455.046 που απα­σχο­λού­νται στον ιδιω­τι­κό τομέα– είναι με συμ­βά­σεις μερι­κής απα­σχό­λη­σης και λαμ­βά­νουν κατά μέσον όρο μισθό 430,81 ευρώ, που αντι­στοι­χεί «καθα­ρά» στην τσέ­πη τους περί τα 346 ευρώ.

Αλλά και σύμ­φω­να με τα τελευ­ταία στοι­χεία του ΟΟΣΑ, η Ελλά­δα κατα­τάσ­σε­ται τρί­τη από το τέλος σε σύνο­λο 38 χωρών, ανα­φο­ρι­κά με το ύψος του μέσου μισθού. Με μέσο ετή­σιο μισθό 25.979 δολά­ρια ΗΠΑ (23.640 ευρώ), η Ελλά­δα το 2022 ήταν πολύ κάτω από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, που κινή­θη­κε στα 53.416 δολά­ρια ΗΠΑ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο