Παρακολουθήστε live την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα

Ομι­λία του Δ. Κου­τσού­μπα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη στο συνε­δρια­κό κέντρο «Ι. Βελ­λί­δης» (LIVE)
Θα παρου­σιά­σει τις θέσεις του ΚΚΕ για την οικο­νο­μία και τις γενι­κό­τε­ρες εξελίξεις

Η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα

Φίλες και Φίλοι
Συντρό­φισ­σες και Σύντροφοι

Καλού­με σήμε­ρα απ’ τη Θεσ­σα­λο­νί­κη τους εργα­ζό­με­νους, το λαό να οργα­νώ­σει την αντε­πί­θε­σή του.
Να συμπο­ρευ­τεί με το ΚΚΕ.
Να γυρί­σει την πλά­τη στο σκη­νι­κό της υπο­τα­γής. Της απο­δο­χής της σημε­ρι­νής μίζε­ρης κατά­στα­σης. Στο σκη­νι­κό επι­βο­λής μειω­μέ­νων προσ­δο­κιών και απαι­τή­σε­ων, που στή­νουν η κυβέρ­νη­ση και η ΝΔ με την κάλ­πι­κη αντι­πα­ρά­θε­σή τους, με την ευκαι­ρία της 83ης Διε­θνούς Έκθεσης.
Κυβέρ­νη­ση και ΝΔ, μας καλούν στην ουσία, να απο­δε­χτού­με, ότι δεν μπο­ρού­με να ζήσου­με καλύ­τε­ρα το επό­με­νο διά­στη­μα, με βάση τον πλού­το που παρά­γου­με. Πως ό,τι χάσα­με όλα αυτά τα χρό­νια, χάθη­κε οριστικά.
Μάλι­στα, πρέ­πει να είμα­στε και ευχα­ρι­στη­μέ­νοι με τις κυβερ­νη­τι­κές υπο­σχέ­σεις, ότι μπο­ρεί να επι­στρα­φούν ‑απ’ το επό­με­νο έτος και σε βάθος τετρα­ε­τί­ας- σε ορι­σμέ­να φτω­χά νοι­κο­κυ­ριά κάποια ψίχου­λα απ’ την τερά­στια κλο­πή του εισο­δή­μα­τος των μισθω­τών και των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων όλα τα προη­γού­με­να χρό­νια. Τα οποία, όμως, ακό­μη κι αυτά, θα εξα­νε­μι­στούν ‑και με το παρα­πά­νω- από τα μέτρα που έχουν δρο­μο­λο­γη­θεί, όπως η μεί­ω­ση του αφο­ρο­λό­γη­του και των συντάξεων.
Λίγες μέρες πριν, από το βήμα αυτής της ΔΕΘ, ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλ. Τσί­πρας, ο ίδιος αυτός, ο οποί­ος επέ­κτει­νε το νομι­κό αντερ­γα­τι­κό οπλοστάσιο,
— με την κατάρ­γη­ση του 8ωρου,
— το χτύ­πη­μα της κυρια­κά­τι­κης αργίας,
— τους μαζι­κούς πλειστηριασμούς,
— την υπο­νό­μευ­ση του δικαιώ­μα­τος στην απεργία,
είχε το θρά­σος να εγγυ­η­θεί ότι δήθεν “η Ελλά­δα θα γίνει το νέο παγκό­σμιο πρό­τυ­πο, με αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες δου­λειάς και αμοι­βής για όλους, μέσα στην επό­με­νη πενταετία”.
Στη σημε­ρι­νή Ελλά­δα, που στην πλειο­ψη­φία των κλά­δων δεν υπάρ­χουν κλα­δι­κές συμ­βά­σεις, που εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι δεν εντάσ­σο­νται τυπι­κά σε κανέ­ναν κλά­δο λόγω της παν­σπερ­μί­ας των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και που ο κατώ­τα­τος μισθός σφα­γιά­σθη­κε, έπε­σε απ’ τα 751 ευρώ στα 586 και στα 511 για τους νέους, αυτός ο ίδιος πρω­θυ­πουρ­γός παρου­σί­α­σε, ως σημα­ντι­κό βήμα απο­κα­τά­στα­σης των αδι­κιών, την αύξη­ση του βασι­κού μισθού κατά λίγα ευρώ!
Την ίδια ώρα, η ΝΔ στη­ρί­ζει στην ουσία ‑προ­κλη­τι­κά- την αντι­λαϊ­κή κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, χαρα­κτη­ρί­ζο­ντας ως παρο­χο­λο­γία τα ελά­χι­στα μέτρα επι­πέ­δου φτω­χο­κο­μεί­ου που υπο­σχέ­θη­κε η κυβέρνηση.
Μιλά για έλλει­ψη ανα­πτυ­ξια­κού σχε­δί­ου του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που οι παρά­γο­ντες των ΗΠΑ και της ΕΕ συγ­χαί­ρουν την κυβέρ­νη­ση για τη δέσμευ­σή της να τηρή­σει απα­ρέ­γκλι­τα τις συμ­φω­νί­ες, να τρέ­ξει τους στό­χους του κεφα­λαί­ου, στους οποί­ους ορκί­ζε­ται και η ίδια η ΝΔ.
Όσο περισ­σό­τε­ρο συγκλί­νουν στρα­τη­γι­κά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τόσο περισ­σό­τε­ρο δεσμεύ­ο­νται ότι θα κάνουν ό,τι μπο­ρούν, για να διευ­κο­λύ­νουν τις μεγά­λες επεν­δύ­σεις των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων… Τόσο ανε­βά­ζουν τους τόνους της κάλ­πι­κης αντι­πα­ρά­θε­σης, για ανι­κα­νό­τη­τα και δια­φθο­ρά, για το ποιος εκφρά­ζει την …πρό­ο­δο!
Η ΝΔ βλέ­πει με αμη­χα­νία τον ΣΥΡΙΖΑ, την “αρι­στε­ρά του κεφα­λαί­ου”, να την ξεπερ­νά, ακό­μα και στο ρόλο του πρό­θυ­μου σημαιο­φό­ρου των επι­κίν­δυ­νων σχε­δί­ων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Φτά­νει σε σημείο αυτο­γε­λοιο­ποί­η­σης με την κρι­τι­κή για τον δήθεν «αρι­στε­ρό»- «κομ­μου­νι­στι­κό» χαρα­κτή­ρα της κυβέρνησης!
Το ΚΚΕ σήμε­ρα είναι το Κόμ­μα που μπαί­νει μπρο­στά σε κάθε χώρο δου­λειάς, κάθε κλά­δο, κάθε δήμο και γει­το­νιά, για να φωτί­σει την πραγ­μα­τι­κή εικόνα.
Να συμ­βά­λει ώστε ο λαός να οργα­νω­θεί και να διεκ­δι­κή­σει τη ζωή που του αξί­ζει. Να απαι­τή­σει να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες του και να μην αρκε­στεί στα ψίχουλα.
Ανα­δει­κνύ­ου­με καθη­με­ρι­νά και μαχη­τι­κά, ότι υπάρ­χει ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κός δρό­μος ανά­πτυ­ξης, με γνώ­μο­να την ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών της κοι­νω­νί­ας και ότι ο σημε­ρι­νός βάλ­τος δεν είναι μονόδρομος!
Ας δού­με λοι­πόν, συνο­πτι­κά, ποια είναι η πραγ­μα­τι­κή εικόνα.
Παρά τις προ­σπά­θειες αρκε­τών να εστιά­σουν στην “παρο­χο­λο­γία”, η πρω­θυ­πουρ­γι­κή ομι­λία στη ΔΕΘ ήταν απο­κλει­στι­κά, σχε­δόν και μόνο, ένα νέο προ­κλη­τι­κό κάλε­σμα στή­ρι­ξης της κερ­δο­φο­ρί­ας και της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του μεγά­λου κεφα­λαί­ου. Με την απα­τη­λή υπό­σχε­ση, ότι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δήθεν δίκαιη και φιλολαϊκή!
Για μια ακό­μα φορά ακού­σα­με τον κ. Τσί­πρα να λέει, πως το κρί­σι­μο είναι να εδραιω­θεί η ανα­πτυ­ξια­κή δυνα­μι­κή της χώρας, πως επι­τέ­λους η “οικο­νο­μία πάει καλά”… Κι επει­δή “μαζί με το βασι­λι­κό ποτί­ζε­ται κι η γλά­στρα”, κάλε­σε τους εργα­ζό­με­νους να βάλουν πλά­τη για την ανά­καμ­ψη των κερ­δών του κεφα­λαί­ου, προ­κει­μέ­νου να αυξη­θούν οι μισθοί, να δημιουρ­γη­θούν θέσεις εργα­σί­ας, να μειω­θεί η ανεργία.
Η προ­κλη­τι­κή στή­ρι­ξη της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του κεφα­λαί­ου και η υπό­σχε­ση “μερί­σμα­τος” συσκο­τί­ζει την πραγματικότητα.
Συσκο­τί­ζει, πως αυτή η στή­ρι­ξη απαι­τεί υλο­ποί­η­ση μέχρι κεραί­ας όλων των αντι­λαϊ­κών μνη­μο­νια­κών μέτρων, που έχουν ληφθεί, καθώς και νέα μέτρα σφα­γής των δικαιω­μά­των, που φέρ­νει η λεγό­με­νη “μετα­μνη­μο­νια­κή” περίοδος.
Η κυβέρ­νη­ση κοροϊ­δεύ­ει τους εργα­ζο­μέ­νους, πως θα έρθουν καλύ­τε­ρες μέρες, με την επα­να­φο­ρά της εγχώ­ριας οικο­νο­μί­ας σε φάση καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης την τελευ­ταία διετία.
Και συσκο­τί­ζει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, για­τί δεν λέει ποιος πλή­ρω­σε το “μάρ­μα­ρο” της επι­στρο­φής στην καπι­τα­λι­στι­κή ανάπτυξη.
— Συσκο­τί­ζει πως γι’ αυτό ο μέσος μισθός υπο­χώ­ρη­σε δρα­στι­κά, κατά περι­πτώ­σεις μέχρι και 30%.
— Πως ο κατώ­τα­τος μισθός μειώ­θη­κε κατά 205 ευρώ, δηλα­δή κατά 25%.
Και τώρα η κυβέρ­νη­ση κυριο­λε­κτι­κά προ­κα­λεί, βαφτί­ζο­ντας επα­να­φο­ρά του κατώ­τα­του μισθού, την αύξη­ση κατά λίγα ευρώ, όταν μειώ­θη­κε κατά 200..!
— Οι πανη­γυ­ρι­σμοί για την ανά­πτυ­ξη συσκο­τί­ζουν πως βάση της ήταν, επί­σης, η καθιέ­ρω­ση των ελα­στι­κών εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, η συγκε­κα­λυμ­μέ­νη μισθω­τή εργα­σία με μπλο­κά­κι, την οποία επι­ση­μο­ποί­η­σε στην πρά­ξη η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ.
— Συσκο­τί­ζει ότι η κατάρ­γη­ση των ΣΣΕ έχει οδη­γή­σει μόλις το 10% των εργα­ζό­με­νων να καλύ­πτο­νται σήμε­ρα απ’ αυτές.
Πρό­κει­ται για όλα τα μέτρα που οδή­γη­σαν στην “ανά­καμ­ψη της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας κόστους εργα­σί­ας” της Ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας, όπως δήλω­νε πρό­σφα­τα ικα­νο­ποι­η­μέ­νος και ο πρό­ε­δρος της ΤτΕ.
Για την επα­να­φο­ρά σε θετι­κούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης μπο­ρεί να πανη­γυ­ρί­ζουν οι τρα­πε­ζί­τες, οι βιο­μή­χα­νοι, οι εφο­πλι­στές, οι επεν­δυ­τές, η άρχου­σα τάξη, τα συμ­φέ­ρο­ντα της οποί­ας υπε­ρα­σπί­ζε­ται και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους εργα­ζό­με­νους, όμως, είναι αντα­νά­κλα­ση του τσα­κί­σμα­τος των δικαιω­μά­των τους για τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφαλαίου.
Αντί­στοι­χα, η ανα­κύ­κλω­ση, ως κυβερ­νη­τι­κή επι­τυ­χία, της επί­τευ­ξης όχι μόνο των στό­χων του πρω­το­γε­νούς πλε­ο­νά­σμα­τος, αλλά και του περι­βό­η­του υπερ­πλε­ο­νά­σμα­τος, συγκα­λύ­πτει το ποιος πληρώνει.
Συγκα­λύ­πτει, πως το λεγό­με­νο νοι­κο­κύ­ρε­μα ‑η επί­τευ­ξη των δημο­σιο­νο­μι­κών στό­χων- έγι­νε στη βάση της ξέφρε­νης φορο­λη­στεί­ας των λαϊ­κών στρωμάτων.
Που καλού­νται να πλη­ρώ­νουν τερά­στια έμμε­ση φορο­λο­γία με τον αυξη­μέ­νο ΦΠΑ,
δρα­στι­κά αυξη­μέ­νη προ­κα­τα­βο­λή φόρου,
εξο­ντω­τι­κή άμε­ση φορο­λο­γία, ώστε να καλύ­πτο­νται τα έξο­δα, μεγά­λο μέρος των οποί­ων αφο­ρά την άμε­ση ή έμμε­ση χρη­μα­το­δό­τη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας του μεγά­λου κεφαλαίου.
Η Ελλά­δα, στα χρό­νια της δήθεν “αρι­στε­ρής” κυβέρ­νη­σης, έγι­νε πρω­τα­θλή­τρια στις αυξή­σεις φόρων μετα­ξύ των κρα­τών — μελών του ΟΟΣΑ.
Όμως δεν πλη­ρώ­σα­με όλοι μαζί το μάρμαρο.
Στα δημό­σια έσο­δα, οι μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις κατα­βάλ­λουν ένα ελά­χι­στο έως ανύ­παρ­κτο μερίδιο.
Οι νόμι­μες φορο­α­παλ­λα­γές, οι ανα­πτυ­ξια­κοί νόμοι και η νόμι­μη δυνα­τό­τη­τα μετα­φο­ράς εσό­δων στο εξω­τε­ρι­κό, καθι­στά τη συμ­με­το­χή των μεγά­λων επι­χει­ρή­σε­ων στα κρα­τι­κά έσο­δα σε ένα ισχνό ποσο­στό της τάξης του 5%.
Το υπό­λοι­πο 95% κατα­βάλ­λε­ται από μισθω­τούς, συντα­ξιού­χους, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, αγρό­τες, αυτούς που οι φορο­μπη­χτι­κοί μηχα­νι­σμοί του κρά­τους τούς βαφτί­ζουν φορο­φυ­γά­δες και τους κυνη­γούν ανηλεώς.
Είναι καθα­ρή πρό­κλη­ση να εμφα­νί­ζε­ται ως θετι­κό σημείο, ως επι­τυ­χία για τους εργα­ζο­μέ­νους, η υπε­ρα­πό­δο­ση των μέτρων πάνω απ’ το καθο­ρι­σμέ­νο πρω­το­γε­νές απο­τέ­λε­σμα του 3,5%.
Απο­τε­λεί φυσι­κά επι­τυ­χία για την άρχου­σα τάξη της χώρας και τους “διο­ρι­σμέ­νους” φοροει­σπρά­κτο­ρές της, την εκά­στο­τε κυβέρ­νη­ση, και γι’ αυτό δικαί­ως πανη­γυ­ρί­ζει ο Αλ. Τσίπρας.
Ματαιο­πο­νεί, όμως, αν πιστεύ­ει, ότι θα ξεγε­λά για πολύ και­ρό τους εργαζόμενους.
Τα μέτρα που επι­βλή­θη­καν τα προη­γού­με­να χρό­νια ήρθαν για να μείνουν.
Ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός δεν στα­μά­τη­σε να επι­ση­μαί­νει πως δεν θα υπο­χω­ρή­σουν οι λεγό­με­νες μεταρρυθμίσεις.
Όμως, η ανά­πτυ­ξη του επό­με­νου δια­στή­μα­τος απαι­τεί νέες θυσί­ες για τους εργαζομένους.
Και το πλαί­σιο των δεσμευ­τι­κών μεταρ­ρυθ­μί­σε­ων για την περί­ο­δο μετά το μνη­μό­νιο είναι πολύ συγκεκριμένο.
Καθώς παρου­σί­α­σε το παρα­μύ­θι της δήθεν μετα­μνη­μο­νια­κής δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης, ο πρω­θυ­πουρ­γός, ανα­γκά­στη­κε να πει μόνο ένα μέρος της αλήθειας.
Παρα­δέ­χτη­κε πως η οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή κάθε κρά­τους-μέλους της ΕΕ δεν είναι γενι­κά “ανε­ξάρ­τη­τη”.
Πως η περι­βό­η­τη «αυτο­τέ­λεια» της οικο­νο­μι­κής πολι­τι­κής, βάσει της οποί­ας ισχυ­ρί­ζε­ται πως δεν θα πετσο­κό­ψει κι άλλο τις συντά­ξεις, αντι­κει­με­νι­κά περιορίζεται.
Παρα­δέ­χτη­κε ότι αυτό γίνεται:
Και από το Ευρω­παϊ­κό πλαί­σιο χρηματοδότησης.
Και από τις γενι­κές κατευ­θύν­σεις και τους μηχα­νι­σμούς ελέγ­χου της ΕΕ που αφο­ρούν το σύνο­λο των κρα­τών-μελών της.
Και από τον έλεγ­χο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού απ’ την Κομισιόν.
Και από τους ειδι­κούς όρους για τη χώρα μας, που αφο­ρούν σε συγκε­κρι­μέ­να μέτρα που πρέ­πει να υλοποιηθούν.
Και στον έλεγ­χο που συν­δέ­ε­ται με την υλο­ποί­η­σή τους.
Σε πεί­σμα όσων, αυτά­ρε­σκα, επα­να­λαμ­βά­νει ο πρω­θυ­πουρ­γός, η περί­ο­δος, που δια­τρέ­χου­με, προ­βλέ­πει θωρά­κι­ση της ενι­σχυ­μέ­νης επι­τό­πιας επο­πτεί­ας από το κουαρ­τέ­το στην εφαρ­μο­ζό­με­νη πολι­τι­κή. Με ποι­νές χρη­μα­το­δό­τη­σης, που δεν αφο­ρούν μόνο τους γενι­κούς κανό­νες της ΕΕ, αλλά τους όρους επι­στρο­φής των κερ­δών από τα ελλη­νι­κά ομό­λο­γα σε περί­πτω­ση μη συμ­μόρ­φω­σης. Την πρό­βλε­ψη, επί­σης, για νέες αξιο­λο­γή­σεις της πορεί­ας της οικο­νο­μί­ας και νέες αλλα­γές στις ρυθ­μί­σεις του χρέους.
Ουσια­στι­κά, η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία δεν “φεύ­γει” απ’ τα Μνη­μό­νια, αλλά αντι­κα­θι­στά στην πρά­ξη το 3ο πρό­γραμ­μα με ένα νέου τύπου αντι­λαϊ­κό πρό­γραμ­μα, του οποί­ου η εφαρ­μο­γή θα ελέγ­χε­ται αυστη­ρά και θα καθο­ρί­ζει δημο­σιο­νο­μι­κές διευ­κο­λύν­σεις για το χρέος.
Θα προ­κα­λού­σα­με τον κ. Τσί­πρα να δια­ψεύ­σει τον Κλά­ους Ρέκλινγκ, που υπεν­θύ­μι­σε πως τα μέτρα για το χρέ­ος είναι δεμέ­να με τις μεταρρυθμίσεις.
Αλλά δεν χρειά­ζε­ται να το κάνουμε.
Έδω­σε ήδη δια­βε­βαιώ­σεις ότι θα είναι καλός μαθη­τής στην ΕΕ και στην εγχώ­ρια άρχου­σα τάξη απ’ το βήμα της ΔΕΘ.
Η δήθεν “αυτο­τε­λής” οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή του επό­με­νου δια­στή­μα­τος περι­λαμ­βά­νει μια σει­ρά από συγκε­κρι­μέ­να προ­α­πο­φα­σι­σμέ­να μέτρα που θα ληφθούν ανε­ξάρ­τη­τα από τον συγκε­κρι­μέ­νο κυβερ­νη­τι­κό διαχειριστή.
Τα απο­λύ­τως δεσμευ­τι­κά μέτρα στα οποία έχει βάλει φαρ­διά-πλα­τιά την υπο­γρα­φή της η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ περιλαμβάνουν:
Νέες περι­κο­πές στις δαπά­νες κοι­νω­νι­κής προστασίας.
Νέα μεί­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης των δημό­σιων νοσο­κο­μεί­ων κατά 30% την επό­με­νη 2ετία και 40% μέχρι το 2022.
Νέες περι­κο­πές των επι­δο­μά­των ανα­πη­ρί­ας, με τη φόρ­μου­λα της λει­τουρ­γι­κής αξιολόγησης.
Μεί­ω­ση των επι­χο­ρη­γού­με­νων εισιτηρίων.
Προ­ώ­θη­ση το πλαι­σί­ου αντι­με­τώ­πι­σης των μη εξυ­πη­ρε­τού­με­νων δανεί­ων με ρητή ανα­φο­ρά στην ανά­γκη “εξά­λει­ψης των συσ­σω­ρευ­μέ­νων περι­πτώ­σε­ων” χρε­ο­κο­πη­μέ­νων νοικοκυριών.
Την προ­ώ­θη­ση μέτρων επι­τά­χυν­σης των επενδύσεων.
Την ολο­κλή­ρω­ση του κτηματολογίου.
Την προ­ώ­θη­ση νέων μέτρων απε­λευ­θέ­ρω­σης της ενέρ­γειας με σαφή ανα­φο­ρά στην πώλη­ση λιγνι­τι­κών μονά­δων της ΔΕΗ και την παράλ­λη­λη υλο­ποί­η­ση των δημο­πρα­σιών ΝΟΜΕ.
Την επι­θε­τι­κή ολο­κλή­ρω­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων με σαφείς ανα­φο­ρές στο “Ελ. Βενι­ζέ­λος”, στο Ελλη­νι­κό, στη ΔΕΠΑ, σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, στα λιμά­νια Αλε­ξαν­δρού­πο­λης και Καβά­λας, για να ανα­φέ­ρου­με μόνο ορισμένα…
Καθώς και την επι­θε­τι­κή προ­ώ­θη­ση “εκμο­ντερ­νι­σμού της δια­χεί­ρι­σης προ­σω­πι­κού στο δημό­σιο”, με σαφή ανα­φο­ρά στην κινη­τι­κό­τη­τα των δημο­σί­ων υπαλ­λή­λων που οι ίδιοι καλύ­τε­ρα από όλους κατα­λα­βαί­νουν τι σημαί­νει αυτό.
Η “αυτο­τε­λής” οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή των κυβερ­νή­σε­ων έχει από­λυ­τες, ρητές και συγκε­κρι­μέ­νες δεσμεύ­σεις για τα επό­με­να 5 χρό­νια. Πέραν αυτών, η συμ­φω­νία επα­να­λαμ­βά­νει την ανά­γκη υλο­ποί­η­σης όλων των μέχρι τώρα ψηφι­σμέ­νων μέτρων, στα πλαί­σια του 3ου Μνη­μο­νί­ου, μέσα στα οποία περιλαμβάνεται:
— Η νέα μεί­ω­ση των συντά­ξε­ων με ολο­κλη­ρω­τι­κή υλο­ποί­η­ση του νόμου Κατρού­γκα­λου και την κατάρ­γη­ση της “προ­σω­πι­κής δια­φο­ράς” και
— Η δρα­στι­κή περι­κο­πή, περί­που στο μισό, του αφορολόγητου.
Συνε­χί­ζο­ντας το εμπό­ριο ελπί­δας ο πρω­θυ­πουρ­γός ισχυ­ρί­ζε­ται πως η ανά­πτυ­ξη μπο­ρεί να κατα­στή­σει τα μέτρα αυτά περιτ­τά ή ακό­μα και επιζήμια.
Έλε­γε πως η μεί­ω­ση των συντά­ξε­ων είναι ακό­μα και αντια­να­πτυ­ξια­κό μέτρο, επα­να­φέ­ρο­ντας τους περι­βό­η­τους πολ­λα­πλα­σια­στές του Αντώ­νη Σαμαρά.
Αν είναι έτσι, κ. Τσί­πρα, τότε για­τί να μην αυξη­θούν οι συντά­ξεις και οι μισθοί;
Δεν θα είναι ακό­μα θετι­κό­τε­ρο το απο­τέ­λε­σμα στην ανάπτυξη;
Για­τί αρνη­θή­κα­τε τη σχε­τι­κή πρό­τα­ση που έφε­ρε το ΚΚΕ στη βουλή;
Η αλή­θεια είναι δυστυ­χώς δια­φο­ρε­τι­κή για σας.
Ο θεός της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης που υπη­ρε­τεί­τε εσείς χρειά­ζε­ται καπι­τα­λι­στι­κές επεν­δύ­σεις. Και οι επεν­δυ­τές απαι­τούν δια­σφα­λι­σμέ­να μεγά­λα κέρδη.
Γι’ αυτό, για να έρθει η περι­βό­η­τη ανά­πτυ­ξή σας, χρειά­ζε­στε χαμη­λούς μισθούς και κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση των επενδύσεων.
Γενι­κό­τε­ρα, σε παγκό­σμιο επί­πε­δο, η επε­κτα­τι­κή δημο­σιο­νο­μι­κή πολι­τι­κή και τα μέτρα κεϋν­σια­νι­σμού μπο­ρεί να καθυ­στε­ρούν λίγο την εκδή­λω­ση της κρί­σης, αλλά την ίδια στιγ­μή διο­γκώ­νουν το πρό­βλη­μα της υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης. Και όταν αυτή τελι­κά εκδη­λω­θεί, εκδη­λώ­νε­ται σε μεγα­λύ­τε­ρη κλί­μα­κα η κρί­ση, με βαρύ­τε­ρες συνέπειες.
Το χρέ­ος διε­θνώς συσ­σω­ρεύ­ε­ται, η κερ­δο­φο­ρία είναι χαμη­λή, μεγά­λος νέος τομέ­ας κερ­δο­φο­ρί­ας δεν βρί­σκε­ται και τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα κατα­φεύ­γουν στα εργα­λεία του ονο­μα­ζό­με­νου προ­στα­τευ­τι­σμού –σαν αυτά που παίρ­νει ο Τραμπ- για να θωρα­κί­σουν τα κέρ­δη των μονο­πω­λί­ων τους. Κι έτσι το πρό­βλη­μα παρα­μέ­νει και διογκώνεται.
Προει­δο­ποιού­με: Η εκδή­λω­ση μιας νέας, βαθύ­τε­ρης κρί­σης υπερ­συσ­σώ­ρε­σης κεφα­λαί­ου είναι προ των θυρών. Και η προ­ο­πτι­κή αυτή, η κρί­ση να αγκα­λιά­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο τη διε­θνή οικο­νο­μία, είναι σήμε­ρα δεσπόζουσα.
Το μεγά­λο άνοιγ­μα της εγχώ­ριας οικο­νο­μί­ας σε τομείς, που μπο­ρεί να δοκι­μα­στούν ιδιαί­τε­ρα από μια νέα διε­θνή κρί­ση, στη ναυ­τι­λία και στον του­ρι­σμό, μπο­ρεί να απο­βεί η “αχίλ­λειος πτέρ­να” της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης της επό­με­νης περιόδου.
Μια γενι­κευ­μέ­νη διε­θνής κρί­ση ενδέ­χε­ται να επι­δρά­σει δυσα­νά­λο­γα στην ελλη­νι­κή οικονομία.
Ήδη η χώρα είναι εκτε­θει­μέ­νη στο ολο­έ­να και πιο αβέ­βαιο μέλ­λον της Ευρω­ζώ­νης, λόγω των εντει­νό­με­νων αντα­γω­νι­σμών ανά­με­σα στους μεγά­λους της ΕΕ. Με την αντι­πα­ρά­θε­ση Ιτα­λί­ας, Γαλ­λί­ας και Γερ­μα­νί­ας να βρί­σκε­ται στο επίκεντρο.
Ενώ, η ολο­έ­να και μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στους σχε­δια­σμούς και τις επεμ­βά­σεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιο­χή αυξά­νουν την πιθα­νό­τη­τα να τινα­χτεί στον αέρα το σχέ­διο μιας ήρε­μης, μακρο­χρό­νιας οικο­νο­μι­κής ανάπτυξης.
Γι’ αυτό και οι κυβερ­νη­τι­κές υπο­σχέ­σεις για μέτρα ανα­κού­φι­σης είναι του­λά­χι­στον έωλες.
Για­τί και αυτά τα πενι­χρά μέτρα που εξήγ­γει­λε, εξαρ­τώ­νται, από το αν η ανά­πτυ­ξη πάει καλά τα επό­με­να χρό­νια…, αν οι θεσμοί πει­στούν…, αν τα δημό­σια οικο­νο­μι­κά πάνε καλά…, αν.. αν.. αν…
Πρό­κει­ται για γενι­κές υπο­σχέ­σεις που δεν ξέρου­με ούτε το ακρι­βές, ούτε καν, αν θα έχουν έστω κάποιο πενι­χρό αντίκρισμα.
Κυρί­ως, όμως, είναι προ­κλη­τι­κό να παρου­σιά­ζο­νται τα μέτρα ως βελ­τί­ω­ση και απο­κα­τά­στα­ση των αδικιών.
Οι περι­βό­η­τες μειώ­σεις των ασφα­λί­στρων συγκα­λύ­πτουν πως οδη­γούν σε κατάρ­ρευ­ση της σύντα­ξης. Δηλα­δή, πως πρό­κει­ται απλά για μετά­θε­ση του πότε θα πληρώσεις.
Επί­σης, συγκα­λύ­πτουν πως πρό­κει­ται για μικρές αλλα­γές στον “νόμο-λαι­μη­τό­μο” Κατρού­γκα­λου που εκτό­ξευ­σε τις ασφα­λι­στι­κές εισφορές.
Ουσια­στι­κά είναι μια εξαι­ρε­τι­κή εφαρ­μο­γή του γνω­στού γνω­μι­κού του Χότζα, όπου μια μικρή βελ­τί­ω­ση επι­διώ­κει να σβή­σει από τη μνή­μη την προη­γού­με­νη μεγά­λη δρα­στι­κή επιδείνωση.
Εξάλ­λου, η όποια μεί­ω­ση στις εισφο­ρές θα έχει αρνη­τι­κή επί­δρα­ση στο ύψος των συντάξεων.
Γι’ αυτό και οι δια­κη­ρύ­ξεις περί ανά­κτη­σης της εργα­σί­ας είναι ένα αδεια­νό πουκάμισο.
Η κυβέρ­νη­ση όχι μόνο δια­τή­ρη­σε στο ακέ­ραιο το αντερ­γα­τι­κό πλαί­σιο που δια­μόρ­φω­σαν οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δημιούρ­γη­σε συν­θή­κες εργα­σια­κής ζού­γκλας, ενι­σχύ­ο­ντας την εργο­δο­τι­κή αυθαι­ρε­σία και αυταρ­χι­σμό, αλλά το πήγε και ένα βήμα παραπέρα.
Κατε­δα­φί­ζο­ντας ό,τι είχε απο­μεί­νει από τον κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα της Ασφά­λι­σης και βάζο­ντας αυστη­ρό­τε­ρες προ­ϋ­πο­θέ­σεις, νέα εμπό­δια στην κήρυ­ξη της απερ­γί­ας. Και όπου κατα­φέρ­νουν να προ­κη­ρύ­ξουν κάποια απερ­γία, τότε άμε­σα παρεμ­βαί­νει ο πέλε­κυς της αστι­κής δικαιο­σύ­νης, κηρύσ­σο­ντας σχε­δόν κάθε απερ­γία παρά­νο­μη και κατα­χρη­στι­κή, όπως πρό­σφα­τα στο λιμά­νι του Πειραιά.

Φίλες και φίλοι,

Δύο είναι τα ζητή­μα­τα που προ­βάλ­λει η κυβέρνηση:
Ο κατώ­τα­τος μισθός, για τον οποίο, όμως, απο­δέ­χε­ται και κάνει δικό της τον νόμο Βρού­τση, τον πιο εμβλη­μα­τι­κό, αντερ­γα­τι­κό νόμο της κυβέρ­νη­σης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το ύψος αυτού του μισθού καθο­ρί­ζε­ται με κυβερ­νη­τι­κή από­φα­ση, απο­κλεί­ο­ντας την ελεύ­θε­ρη δια­πραγ­μά­τευ­ση και τους αγώ­νες, τη διεκ­δί­κη­ση για τον καθο­ρι­σμό του.
Η όποια κυβερ­νη­τι­κή από­φα­ση θα παίρ­νει ως κρι­τή­ριο για τον καθο­ρι­σμό του, τα συμ­φέ­ρο­ντα των κερ­δών των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, αλλά και το επί­πε­δο της ανερ­γί­ας, θεω­ρώ­ντας, βέβαια, ως κύριο υπεύ­θυ­νο της ανερ­γί­ας, το επί­πε­δο των μισθών και όχι τις επι­διώ­ξεις των κεφα­λαιο­κρα­τών και του συστή­μα­τός τους.
Μάλι­στα για να μην επι­δει­νώ­σει την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, η όποια προ­σαρ­μο­γή του κατώ­τα­του μισθού από 1.1.2019 θα συνο­δεύ­ε­ται από την επι­δό­τη­ση του συνό­λου των ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών για τους νέους έως 25 ετών για δύο χρόνια.
Έτσι, κάνει ένα ακό­μα βήμα στην ικα­νο­ποί­η­ση των απαι­τή­σε­ων του ΣΕΒ για τη μεί­ω­ση του λεγό­με­νου μη μισθο­λο­γι­κού κόστους.
Το δεύ­τε­ρο είναι η επέ­κτα­ση των κλα­δι­κών συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων. Επέ­κτα­ση που βασί­ζε­ται στην καλή θέλη­ση των εργο­δο­τών, με την προ­αι­ρε­τι­κή κατά­θε­ση του μητρώου.
Επέ­κτα­ση που βάζει ως προ­ϋ­πό­θε­ση αυτή να καλύ­πτει το 50+1 των εργα­ζο­μέ­νων του κλά­δου. Στη μεγά­λη πλειο­ψη­φία του κλά­δου δεν υπάρ­χουν συμ­βά­σεις, ως απο­τέ­λε­σμα του αντερ­γα­τι­κού νομι­κού πλαι­σί­ου, το οποίο και η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση το αφή­νει αναλ­λοί­ω­το. Αλλά ακό­μη και εκεί που υπάρ­χουν αυτές, τελι­κά δεν έχουν καμία αξία για τους εργα­ζό­με­νους με μερι­κή απα­σχό­λη­ση, για τους συμ­βα­σιού­χους εργα­ζό­με­νους, για τους ενοι­κια­ζό­με­νους εργα­ζό­με­νους. Για­τί όλοι αυτοί απο­κλεί­ο­νται από τις κλα­δι­κές συμβάσεις.
Μόνο, για παρά­δειγ­μα, στον κλά­δο του Του­ρι­σμού υπάρ­χουν πάνω από 14 δια­φο­ρε­τι­κές μορ­φές συμβάσεων.
Τα μέτρα αυτά δεν αφο­ρούν την πλειο­ψη­φία των νέων εργα­ζο­μέ­νων, για­τί πάνω από το 52% εργά­ζο­νται υπό καθε­στώς μερι­κής απα­σχό­λη­σης και αμεί­βο­νται με 378 ευρώ μικτά.
Η δια­σφά­λι­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και η θωρά­κι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, έχουν ως προ­α­παι­τού­με­νο το φθη­νό, ανα­λώ­σι­μο, ευέ­λι­κτο και χωρίς δικαιώ­μα­τα εργα­τι­κό δυναμικό.
Τα ψίχου­λα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επαρ­κούν ούτε στο ελά­χι­στο, για να αντι­με­τω­πί­σουν τα προ­βλή­μα­τα των εργαζομένων.
Δεν επαρ­κούν ούτε για να αντι­με­τω­πί­σουν τις νέες απώ­λειες που έρχο­νται την επό­με­νη περίοδο.
Πρό­κει­ται για πολι­τι­κή ανα­δια­νο­μής της φτώχειας.
Παίρ­νουν απ’ τη μία τσέ­πη των εργα­ζό­με­νων 10 και δίνουν στην άλλη τσέ­πη πίσω 1.
Αλή­θεια, το θέμα είναι πώς θα δια­νε­μη­θεί το υπερ­πλε­ό­να­σμα που είναι της τάξης του 1% του ΑΕΠ;
Ή πρέ­πει να συζη­τή­σου­με τι θα γίνει με τον κυρί­ως όγκο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμoύ, που είναι της τάξης του 40% του ΑΕΠ;
Ή με το πλε­ό­να­σμα του 3,5% που το πλη­ρώ­νουν εξ ολο­κλή­ρου οι εργαζόμενοι;
Αντί­στοι­χη πολι­τι­κή απά­τη δια­πράτ­τει η κυβέρ­νη­ση και στο ζήτη­μα της ανερ­γί­ας. Στα χαρ­τιά η ανερ­γία πέφτει, έχει υπο­χω­ρή­σει στο 19% από το 26%.
Τι κρύ­βει όμως αυτή η μείωση;
Κρύ­βει μια ανα­γκα­στι­κή φυγή ειδι­κευ­μέ­νου εργα­τι­κού δυνα­μι­κού απ’ τη χώρα, την περί­ο­δο της κρί­σης, μέσα απ’ τη μετα­νά­στευ­ση. Μια οικο­νο­μι­κή πλη­γή, όπου εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες νέοι εργα­ζό­με­νοι, τελι­κά αξιο­ποιού­νται για την κερ­δο­φο­ρία του κεφα­λαί­ου στην ξενι­τειά. Σε χώρες, οι οποί­ες βρί­σκουν εκπαι­δευ­μέ­νο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό στην παρα­γω­γι­κό­τε­ρη ηλι­κία, χωρίς να έχουν κατα­βά­λει κανέ­να τίμη­μα. Ενώ ταυ­τό­χρο­να, αυτό το πολύ­τι­μο δυνα­μι­κό, δεν κατα­γρά­φε­ται στις λίστες της ανερ­γί­ας και εμφα­νί­ζε­ται να την ελαττώνει.
Κυρί­ως, όμως, η κυβέρ­νη­ση κρύ­βει την αθλιό­τη­τα των ελα­στι­κών εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και της μερι­κής απασχόλησης.
Εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι εργά­ζο­νται κυκλι­κά, με μερι­κή απα­σχό­λη­ση, δύο ή και τρεις στην ίδια δου­λειά, αλλά κατα­γρά­φο­νται ως εργαζόμενοι.
Έτσι, οι δεί­κτες υπο­χω­ρούν στα χαρ­τιά και οι άνερ­γοι ανακυκλώνονται.
Σ΄ αυτό το κλί­μα των τερά­στιων ευθυ­νών της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης για την απα­ρά­δε­κτη αυτή κατά­στα­ση, τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, κυρί­ως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ –το Κίνη­μα Αλλαγής‑, κλι­μα­κώ­νουν την αντι­πο­λι­τευ­τι­κή ρητο­ρι­κή τους απέ­να­ντι στην κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουν μια αντι­πο­λί­τευ­ση που όχι μόνο είναι εντε­λώς άσφαι­ρη αλλά είναι και βολική.
Είναι βολι­κή απέ­να­ντι στο ΣΥΡΙΖΑ, για­τί υπάρ­χουν τα δικά τους προη­γού­με­να πεπραγ­μέ­να, ως κόμ­μα­τα που άσκη­σαν την κυβερ­νη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση τα χρό­νια πριν το ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι βολι­κή απέ­να­ντι στο σύστη­μα, αλλά και στην κυβέρ­νη­ση, για­τί την «πιέ­ζουν» για να επι­τα­χύ­νει την πορεία υλο­ποί­η­σης των καπι­τα­λι­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων. Δηλα­δή, εκεί­νων των μέτρων που δημιουρ­γούν ένα δήθεν πιο «φιλι­κό επεν­δυ­τι­κό περι­βάλ­λον», όπως είπε και ο πρω­θυ­πουρ­γός στη ΔΕΘ.
ΝΔ, αλλά και ορι­σμέ­να ΜΜΕ, δεν κρύ­βουν την απέ­χθειά τους στο ταξι­κό κίνη­μα, στους εργα­τι­κούς αγώνες.
Δεν κρύ­βουν τον αντι­λαϊ­κό χαρα­κτή­ρα με τα μέτρα που προτείνουν.
Με αυτόν τον τρό­πο βοη­θά­νε το ΣΥΡΙΖΑ, τον διευ­κο­λύ­νουν, προσ­δί­δο­ντάς του αρι­στε­ρά ριζο­σπα­στι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά τα οποία δεν έχει.
Φτά­νουν μάλι­στα στο σημείο να τον ταυ­τί­ζουν ξεδιά­ντρο­πα με τους κομ­μου­νι­στές, συκο­φα­ντώ­ντας το κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα, το ΚΚΕ.
Για­τί το ΚΚΕ προ­φα­νώς θεω­ρούν ως πραγ­μα­τι­κό τους αντίπαλο.
Οι αντερ­γα­τι­κές τους δια­κη­ρύ­ξεις στο­χεύ­ουν στη λαϊ­κή συνεί­δη­ση. Συμ­βάλ­λουν, μαζί με την κυβερ­νη­τι­κή προ­πα­γάν­δα, στη δημιουρ­γία ενός κλί­μα­τος μειω­μέ­νων απαι­τή­σε­ων. Στο­χεύ­ουν στην υπο­νό­μευ­ση των αγώ­νων και των διεκ­δι­κή­σε­ων, στο να υπο­μέ­νει συνε­χώς ο λαός μας τη φτώ­χεια και να βολεύ­ε­ται με ορι­σμέ­να ψίχου­λα αλληλεγγύης.
Η εικο­νι­κή τηλε­ο­πτι­κή δια­πά­λη τους δεν αφο­ρά τον προ­σα­να­το­λι­σμό, το χαρα­κτή­ρα και το αντι­λαϊ­κό περιε­χό­με­νο της πολι­τι­κής τους.
Οι δύο πόλοι του νέου διπο­λι­σμού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τα εξα­πτέ­ρυ­γά τους, συμ­φω­νούν ότι οι εργα­ζό­με­νοι και τα υπό­λοι­πα λαϊ­κά στρώ­μα­τα θα συνε­χί­σουν να πλη­ρώ­νουν. Να θυσιά­ζουν την ικα­νο­ποί­η­ση των ανα­γκών τους σήμε­ρα και αύριο, στο όνο­μα της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και δια­τή­ρη­σης της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης. Όπως ακρι­βώς μέχρι χθες, πλή­ρω­ναν πάλι στο όνο­μα της εξό­δου από την καπι­τα­λι­στι­κή κρίση.
Η δια­πά­λη τους είναι για το ποιος θα απο­σπά­σει περισ­σό­τε­ρα εύση­μα από το κεφά­λαιο και τις αγο­ρές, από τους διά­φο­ρους παρά­γο­ντες των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργανισμών.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ απο­δέ­χο­νται επί­σης να ανα­λαμ­βά­νει η χώρα τον επι­κίν­δυ­νο ρόλο του σημαιο­φό­ρου των σχε­δί­ων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Δια­κιν­δυ­νεύ­ουν τη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας σε ενδε­χό­με­νη μεγά­λη πολε­μι­κή ανα­μέ­τρη­ση για τα συμ­φέ­ρο­ντα εγχώ­ριων και ξένων μονο­πω­λια­κών ομίλων.
Παί­ζουν με τη φωτιά την ώρα που οξύ­νο­νται οι αντι­θέ­σεις ΗΠΑ-Ρωσί­ας στα Βαλ­κά­νια και επι­δει­νώ­νο­νται οι σχέ­σεις ΗΠΑ-Τουρκίας.
Μετα­τρέ­πουν την Ελλά­δα σε απέ­ρα­ντη αμε­ρι­κα­νι­κή βάση, δηλα­δή σε στό­χο στην περί­πτω­ση μιας μελ­λο­ντι­κής στρα­τιω­τι­κής σύρραξης.
Το ΚΚΕ δηλώ­νει με σαφή­νεια και υπεύ­θυ­να μπρο­στά στον ελλη­νι­κό λαό ότι όλα αυτά δεν είναι το κακό το ριζι­κό μας.
Δηλώ­νου­με ότι υπάρ­χει λύση. Ότι μπο­ρούν να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες του εργα­ζό­με­νου λαού, με βάση τις παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες και τον πλού­το που παρά­γε­ται σήμε­ρα στη χώρα μας.
Επι­μέ­νου­με, με όλες μας τις δυνά­μεις, να είμα­στε παρό­ντες σε κάθε μικρό ή μεγά­λο πρό­βλη­μα που αντι­με­τω­πί­ζουν η εργα­τι­κή τάξη και όλοι οι εργα­ζό­με­νοι, επαγ­γελ­μα­τί­ες, επι­στή­μο­νες, αγρότες.
Πρω­το­στα­τού­με σε κάθε αγώνα.
Οργα­νώ­νου­με την αλληλεγγύη.
Προ­βάλ­λου­με λύσεις για όλα τα ζητή­μα­τα και ολο­κλη­ρω­μέ­νες θέσεις για κάθε κοι­νω­νι­κό πρόβλημα.
Το ΚΚΕ με τους αγώ­νες του και τη δρά­ση του, μέσα κι έξω από τη Βου­λή, είναι παρά­γο­ντας απο­φα­σι­στι­κής πίε­σης για απο­τρο­πή των χειρότερων.
Για τη ματαί­ω­ση αντερ­γα­τι­κών και αντι­λαϊ­κών σχε­δί­ων και σε αρκε­τές περι­πτώ­σεις για από­σπα­ση κάποιων λύσεων.
Και αυτό το γεγο­νός που το ανα­γνω­ρί­ζει κάθε εργα­ζό­με­νος, κάθε απλός άνθρω­πος καλής θέλη­σης, είναι η καλύ­τε­ρη απά­ντη­ση απέ­να­ντι στη συκο­φα­ντία προς το ΚΚΕ, ότι δήθεν τα παρα­πέ­μπει όλα σε ένα μακρι­νό μέλ­λον, χωρίς προοπτική…
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι οι κομ­μου­νι­στές είναι μπρο­στά σε κάθε μικρό και μεγά­λο αγώ­να, για καθε­τί, ακό­μη και το παρα­μι­κρό, που μπο­ρεί να ανα­κου­φί­σει τον βασα­νι­σμέ­νο λαό μας από τα βάρη που του φορ­τώ­νουν οι κυβερνήσεις.
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι τα διά­φο­ρα αιτή­μα­τα που καθη­με­ρι­νά παλεύ­ει και διεκ­δι­κεί το ΚΚΕ, οι διά­φο­ρες προ­τά­σεις που κατα­θέ­τει, όπως:
για να υπο­γρα­φούν κλα­δι­κές συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις με αυξή­σεις στους μισθούς,
για να επα­νέλ­θει ο κατώ­τα­τος μισθός στα 751 ευρώ,
για την κατάρ­γη­ση των πλει­στη­ρια­σμών των λαϊ­κών κατοικιών,
για να επα­να­προ­σλαμ­βά­νο­νται οι εργα­ζό­με­νοι που απολύονται,
για να υπάρ­χουν μέτρα αντι­πυ­ρι­κής, αντι­πλημ­μυ­ρι­κής, αντι­σει­σμι­κής προ­στα­σί­ας, προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος και πολ­λά άλλα…,
Όλα αυτά είναι για την άμε­ση και στοι­χειώ­δη ανα­κού­φι­ση του λαού, για την ανα­πλή­ρω­ση ενός μέρους μόνο των τερά­στιων απω­λειών που είχε αυτά τα χρόνια…
Ταυ­τό­χρο­να, όμως, λέμε, ότι η όποια ανα­κού­φι­ση, οι όποιες κατα­κτή­σεις, χωρίς ανα­τρο­πές στο επί­πε­δο της εξου­σί­ας και της οικο­νο­μί­ας, είναι εφή­με­ρες, προ­σω­ρι­νές, ευά­λω­τες στην ασυ­δο­σία της άρχου­σας τάξης και του πολι­τι­κού της προ­σω­πι­κού. Που θα και­ρο­φυ­λα­κτούν να τις πάρουν πίσω με κάθε ευκαι­ρία, όπως έκα­ναν τα χρό­νια της κρίσης.
Ό,τι κερ­δί­ζου­με σε ένα ζήτη­μα, θα εξα­νε­μί­ζε­ται από τη συνο­λι­κή χει­ρο­τέ­ρευ­ση κάθε πτυ­χής της ανθρώ­πι­νης ζωής. Από το εισό­δη­μα μέχρι τα ανα­γκαία μέτρα προ­στα­σί­ας της ζωής και του περι­βάλ­λο­ντος, τα οποία θυσιά­ζο­νται στο βωμό των ματω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των και του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης. Κάτι το οποίο απο­δεί­χτη­κε περί­τρα­να από την πρό­σφα­τη κατα­στρο­φι­κή πυρ­κα­γιά στην Ανα­το­λι­κή Αττι­κή, που κόστι­σε τη ζωή μέχρι σήμε­ρα σε 99 ανθρώπους.
Απέ­να­ντι σε αυτό το σκη­νι­κό, σας καλού­με όλους και όλες να πάρε­τε τη θέση σας.
Με νέες δυνά­μεις, με μεγα­λύ­τε­ρη θέλη­ση, με περισ­σό­τε­ρες πρωτοβουλίες.
Το κάλε­σμα του ΚΚΕ αφο­ρά τη μεγά­λη λαϊ­κή πλειοψηφία:
Την πλειο­ψη­φία που σήμε­ρα αντι­λαμ­βά­νε­ται ότι, παρά τα παρα­μύ­θια για τη δήθεν νέα ημέ­ρα που ξημε­ρώ­νει, η ανέ­χεια, η ανερ­γία, η λιτό­τη­τα, η φορο­λη­στεία, η ανα­σφά­λεια συνο­λι­κά, θα συνεχιστούν.
Απευ­θυ­νό­μα­στε στους εργά­τες στα εργο­στά­σια, στις επι­χει­ρή­σεις, σε όλους τους τόπους δου­λειάς, εκεί που η εργα­τι­κή τάξη στε­νά­ζει από την αγριό­τη­τα της εργοδοσίας.
Στους ανέρ­γους και τους ξένους εργά­τες, στην πλειο­ψη­φία τους νέοι, που νιώ­θουν στο πετσί τους όλη την απαν­θρω­πιά του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.
Στους μισθω­τούς του δημο­σί­ου τομέα, των χώρων υγεί­ας και πρό­νοιας, στους χώρους εκπαί­δευ­σης και στα σχο­λεία, εκεί όπου η φρο­ντί­δα για την Υγεία και τη Μόρ­φω­ση δίνε­ται με το στα­γο­νό­με­τρο για το λαό και τα παι­διά τους.
Στους μικροϊ­διο­κτή­τες στις πόλεις και τα χωριά, απέ­να­ντι στην ατε­λεί­ω­τη φορο­λη­στεία και στην επί­θε­ση των μονο­πω­λια­κών ομίλων.
Στους νέους και τις γυναί­κες των εργα­τι­κών ‑λαϊ­κών οικογενειών.
Στους συνταξιούχους.
Στους ένστο­λους των ενό­πλων δυνά­με­ων και των σωμά­των ασφα­λεί­ας και στους στρα­τευ­μέ­νους νέους, ιδιαί­τε­ρα μπρο­στά στους νέους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.
Στους ανθρώ­πους της επι­στή­μης και του πολι­τι­σμού, που δίνουν τον καλύ­τε­ρο εαυ­τό τους, χωρίς ουσια­στι­κά κανέ­να αντί­κρι­σμα από το κρά­τος και τις κυβερ­νή­σεις, με ελλι­πή χρηματοδότηση.
Στα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά, που βρί­σκο­νται ανυ­πε­ρά­σπι­στα στη μανία των πυρ­κα­γιών, των πλημ­μυ­ρών, των σει­σμών, λόγω της έλλει­ψης των απα­ραί­τη­των προ­λη­πτι­κών μέσων.
Απευ­θυ­νό­μα­στε σε εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις, σε αγω­νι­στές, οι οποί­οι δεν πιστεύ­ουν στην κοροϊ­δία της «μετα­μνη­μο­νια­κής εποχής».
Σε όσους και όσες αγα­να­κτούν με τη φθο­ρά συνει­δή­σε­ων, την ηττο­πά­θεια που καλ­λιερ­γεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλουν να δώσουν άφε­ση αμαρ­τιών, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Καλού­με ειδι­κά τους ανθρώ­πους που νιώ­θουν προ­ο­δευ­τι­κοί, δημο­κρά­τες, αρι­στε­ροί, που κάποιοι συμπο­ρεύ­τη­καν τα προη­γού­με­να χρό­νια με το ΚΚΕ και ίσως μετά βρέ­θη­καν σε άλλα μονο­πά­τια και μετε­ρί­ζια, αλλά δεν πήγαν και δε θέλουν «να πάνε σπί­τι τους». Που δεν ακο­λού­θη­σαν, ούτε δέχο­νται να ακο­λου­θή­σουν το ΣΥΡΙΖΑ στην θλι­βε­ρή αυτή ορι­στι­κή και ανε­πί­στρε­πτη μετάλ­λα­ξή του.
Απευ­θυ­νό­μα­στε σε όλους εκεί­νους που, παρά τις επι­μέ­ρους δια­φω­νί­ες τους, κατα­νο­ούν ότι η μαχη­τι­κή στά­ση του ΚΚΕ, ήταν πραγ­μα­τι­κή ασπί­δα προστασίας.
Ότι τα πράγ­μα­τα θα ήταν χει­ρό­τε­ρα χωρίς το ΚΚΕ.
Και ότι τα πράγ­μα­τα γίνο­νται χει­ρό­τε­ρα όταν αδυ­να­τί­ζει το ΚΚΕ.
Η στά­ση του ΚΚΕ, πάνω απ’ όλα συνέ­βα­λε στο να μην επι­κρα­τή­σει πλή­ρως η λογι­κή της ηττοπάθειας.
Για να μην επι­κρα­τή­σει ορι­στι­κά η λογι­κή της «ανα­γκαί­ας προ­σαρ­μο­γής», όπως πονη­ρά την ονο­μα­τί­ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να σπεί­ρει ένα σύγ­χρο­νο ραγια­δι­σμό, για να φορ­τώ­σει προ­κλη­τι­κά στον ίδιο το λαό τη μετάλ­λα­ξή του, λέγο­ντάς μας, ότι ό,τι έκα­νε ο ΣΥΡΙΖΑ, το έκα­νε για­τί τάχα ο λαός δεν ήθε­λε και δεν επέ­λε­ξε τη ρήξη. Όλα αυτά τα λέει, κυρί­ως για να καθη­λώ­σει δυνά­μεις, που νιώ­θουν απογοητευμένες.
Όμως σήμε­ρα πρέ­πει να δρά­σουν, να βγουν στο προ­σκή­νιο μαζί με το ΚΚΕ, για να αλλά­ξει πραγ­μα­τι­κά ο συσχε­τι­σμός δύναμης.
Σήμε­ρα, χρειά­ζε­ται ένα ακό­μη πολύ πιο δυνα­τό ΚΚΕ για­τί τα δύσκο­λα δεν πέρα­σαν, όπως λένε, είναι μπρο­στά μας.
Και το Κόμ­μα μας μπο­ρεί να είναι δύνα­μη αντί­στα­σης, διεκ­δί­κη­σης, συσπεί­ρω­σης για να ξεκι­νή­σει μια αντί­στρο­φη πορεία.
Απευ­θυ­νό­μα­στε σε όλους εκεί­νους που ανη­συ­χούν μπρο­στά στις επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις στην περιο­χή μας.
Τη συνέ­χι­ση του πολέ­μου στη Συρία.
Τις απει­λές για νέες επεμβάσεις.
Τις αλλα­γές συνόρων.
Την τερά­στια συσ­σώ­ρευ­ση στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων στην περιο­χή, με ασκή­σεις και γυμνά­σια, που παρα­πέ­μπουν σε πολε­μι­κές συγκρού­σεις μεγά­λης κλίμακας.
Την όξυν­ση της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Όλα τα παρα­πά­νω και πολ­λά ακό­μη απο­τε­λούν κομ­μά­τια ενός συνο­λι­κού γεω­πο­λι­τι­κού πάζλ που δια­μορ­φώ­νε­ται και απει­λεί τους λαούς, με πολε­μι­κές εμπλο­κές πιθα­νά και έναν πιο γενι­κευ­μέ­νο ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, με τη συμ­με­το­χή της Ελλάδας.
Σε αυτό το σκη­νι­κό, η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ συμ­με­τέ­χει ενερ­γά και μάλι­στα με ανα­βαθ­μι­σμέ­νο ρόλο σημαιο­φό­ρου, για χάρη τμη­μά­των του κεφα­λαί­ου που διεκ­δι­κούν μερί­διο από την αναδιανομή.
Πραγ­μα­τι­κά δεν υπάρ­χει τα τελευ­ταία χρό­νια κυβέρ­νη­ση που να έχει κάνει μέσα σε τόσο λίγο χρο­νι­κό διά­στη­μα τόσα πολ­λά για να προ­ω­θη­θούν τα σχέ­δια των ιμπεριαλιστών.
Δε θυμό­σα­στε Αμε­ρι­κά­νο πρέ­σβη τα τελευ­ταία χρό­νια, που να παρεμ­βαί­νει με τις πλά­τες της κυβέρ­νη­σης επί παντός επι­στη­τού. Σε σημείο μάλι­στα να βγαί­νουν στε­λέ­χη της ΝΔ, και να λένε ότι νιώ­θουν στρα­τη­γι­κή ηδο­νή για τη φιλο­α­με­ρι­κά­νι­κη και φιλο­ΝΑ­ΤΟϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρνησης!
Τι να πρωτοθυμηθούμε:
— Την ανα­βάθ­μι­ση των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κών στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων στην Ελλάδα;
— Την αγο­ρά νέων οπλι­κών συστη­μά­των με δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ, όχι για την άμυ­να της χώρας , αλλά για τις ανά­γκες του ΝΑΤΟ;
— Τις «στρα­τη­γι­κές συνερ­γα­σί­ες», με κρά­τη — δολο­φό­νους, όπως το Ισραήλ;
— Το ρόλο μεσο­λα­βη­τή για να μπουν νέες χώρες στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ;
Μήπως αυτό το μονα­δι­κό στό­χο δεν είχε και η πρό­σφα­τη συμ­φω­νία των Πρε­σπών Τσί­πρα- Ζάεφ;
Από πού κι ως πού η συμ­φω­νία αυτή έχει ως στό­χο την επί­λυ­ση προ­βλη­μά­των στις σχέ­σεις των δύο χωρών, προ­βλη­μά­των αλυ­τρω­τι­σμού κι εθνι­κι­σμού, όπως ισχυ­ρί­ζε­ται η κυβέρνηση;
Αφού, τα προ­βλή­μα­τα αυτά, όχι μόνο θα συνε­χί­σουν να υπάρ­χουν αλλά θα επι­δει­νω­θούν παρα­πέ­ρα, για­τί το ίδιο το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είναι ο κύριος παρά­γο­ντας απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης της περιοχής.

Φίλοι και φίλες

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε όλους εκεί­νους που έχουν βγά­λει συμπε­ρά­σμα­τα από τα ψεύ­τι­κα διλήμ­μα­τα, που στή­θη­καν, ιδιαί­τε­ρα τα τελευ­ταία χρόνια.
Παλιό­τε­ρα είχα­με τους μνη­μο­νια­κούς και τους αντι­μνη­μο­νια­κούς, μέχρι να γίνουν όλοι μνημονιακοί.
Είχα­με το για­λα­τζί δημο­ψή­φι­σμα του ΣΥΡΙΖΑ για το ΟΧΙ και της ΝΔ για το ΝΑΙ, μέχρι που πήγαν αλα­μπρα­τσέ­τα με το ΝΑΙ.
Τώρα, επει­δή συγκλί­νουν στα μεγά­λα και κρί­σι­μα ζητή­μα­τα, πάνε να στή­σουν νέους ψεύ­τι­κους διαχωρισμούς.
“Πρό­ο­δος – συντή­ρη­ση”, “δεξιά – αντι­δε­ξιά”, “ΣΥΡΙΖΑ – αντι­ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ” και πάει λέγοντας…
Μόνο και μόνο για να κρύ­ψουν τη βασι­κή δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή ανά­με­σα στις πολι­τι­κές δυνάμεις.
Κι αυτή η δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή δεν είναι άλλη από το ποιος υπη­ρε­τεί και ποιος αντι­πα­λεύ­ει το σημε­ρι­νό βάρ­βα­ρο καπι­τα­λι­στι­κό δρόμο.
Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα, από τη σκο­πιά του ελλη­νι­κού λαού και των συμ­φε­ρό­ντων του, είναι ένα:
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Ή
ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΟΥ — ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ — ΦΕΡΝΕΙ ΝΕΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.
Επει­δή η επό­με­νη ημέ­ρα θα είναι ίδια με την προη­γού­με­νη.… Επει­δή όποιος από δαύ­τους κι αν είναι στην κυβέρ­νη­ση, θα συνε­χί­σει την ίδια πολι­τι­κή από εκεί που την άφη­σε ο προηγούμενος…
Γι’ αυτό σας λέμε με το χέρι στην καρ­διά, ότι την πραγ­μα­τι­κή «δια­φο­ρά», μπο­ρού­με να την κάνου­με μόνο με ένα πιο δυνα­τό ΚΚΕ. Που απο­τε­λεί το μονα­δι­κό αντί­πα­λο στις κυβερ­νή­σεις του κεφα­λαί­ου, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους σχε­δια­σμούς των ιμπεριαλιστών.
Για να δυνα­μώ­σει η ελπίδα.
Για να υπάρ­ξει πραγ­μα­τι­κή “καθα­ρή έξο­δος για το λαό”, που είναι η κατάρ­γη­ση όλων των νόμων των μνη­μο­νί­ων, η ανά­κτη­ση των τερά­στιων απω­λειών του, η ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών μας.
Σχε­διά­ζου­με αυτή την προ­ο­πτι­κή, με σχέ­διο και πρό­γραμ­μα επεξεργασμένο.
Με την πρω­το­πό­ρα δρά­ση μας μαζί με χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους και νέους σε πόλεις και χωριά.
Οι αλλα­γές που έχει ανά­γκη η εργα­τι­κή τάξη, η μικρο­με­σαία αγρο­τιά, οι αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νοι και επι­στή­μο­νες θα προ­έλ­θουν από τα κάτω.
Με γερή οργά­νω­ση και αγώ­να παντού.
Με την οικο­δό­μη­ση της συμ­μα­χί­ας τους.
Με τη συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ και την ισχυ­ρο­ποί­η­σή του παντού, στα Σωμα­τεία, σε όλες τις λαϊ­κές οργα­νώ­σεις τους Δήμους, τη Βου­λή, στην Ευρωβουλή.
Μέσα από αυτό το δρό­μο θα δημιουρ­γού­νται οι συν­θή­κες για αλλα­γές κι ανα­τρο­πές προς όφε­λος των λαϊ­κών συμφερόντων.
Μέσα από αυτό το δρό­μο θα μπο­ρέ­σει η κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία να κατα­κτή­σει τη δική της εξου­σία, την εργα­τι­κή εξουσία.
Στον πυρή­να της πολι­τι­κής πρό­τα­σης του ΚΚΕ, ο λαός και τα παι­διά του είναι στο προ­σκή­νιο της πολι­τι­κής ζωής και όχι θεα­τές στον καναπέ.
Τα συγκε­ντρω­μέ­να μέσα παρα­γω­γής, τα λιμά­νια, οι υπο­δο­μές, τα αερο­δρό­μια, τα εργο­στά­σια, οι τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, οι μετα­φο­ρές, απαλ­λάσ­σο­νται από την ιδιο­κτη­σία μίας χού­φτας μετό­χων- κηφή­νων και γίνο­νται κοι­νω­νι­κή — κρα­τι­κή ιδιοκτησία.
Οι εργα­ζό­με­νοι απο­κτούν λόγο για το πώς, τι, πόσο πρέ­πει να παραχθεί.
Ποιοι κλά­δοι πρέ­πει να ανα­πτυ­χθούν, με ποια προ­τε­ραιό­τη­τα, τι επι­στη­μο­νι­κό και τεχνι­κό δυνα­μι­κό χρειάζεται.
Κίνη­τρο για την παρα­γω­γή και την ανά­πτυ­ξη της οικο­νο­μί­ας, γίνο­νται οι συνε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νες λαϊ­κές ανά­γκες, βάζο­ντας ορι­στι­κό τέλος στον εφιάλ­τη της ανεργίας.
Ανοί­γο­ντας το δρό­μο να συμ­βα­δί­ζει η εξέ­λι­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας με την βελ­τί­ω­ση της ποιό­τη­τας ζωής.
Με αυτήν την οικο­νο­μία συν­δέ­ε­ται το εκπαι­δευ­τι­κό σύστη­μα που προ­σα­να­το­λί­ζε­ται στην παρα­γω­γή υψη­λά ειδι­κευ­μέ­νου επι­στη­μο­νι­κού δυναμικού.
Στην ανά­πτυ­ξη της έρευ­νας που δεν θα γίνε­ται πατέ­ντα για νέα κέρ­δη για λίγους, όπως σήμε­ρα, αλλά εργα­λείο για την ανύ­ψω­ση του επι­πέ­δου ζωής του λαού.
Αυτή είναι πολύ σύντο­μα και περιε­κτι­κά η πολι­τι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ.
Σας καλού­με σε αυτόν το δρό­μο να πορευ­τού­με μαζί. Όλοι μαζί.
Το ΚΚΕ είναι σπλά­χνο από τα σπλά­χνα του εργα­τι­κού λαϊ­κού κινή­μα­τος της χώρας μας.
Το ΚΚΕ είναι η μονα­δι­κή πολι­τι­κή δύνα­μη που συγκε­ντρώ­νει τις μνή­μες και τους αγώ­νες τόσων γενεών.
Προ­χω­ρά­με μπρο­στά! Δυνα­μι­κά! Απο­φα­σι­στι­κά! Καλή δύνα­μη σε όλους και όλες.