Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Περιβαλλοντικό νομοσχέδιο: Σύριζα κόβει, ΝΔ ράβει

Γρά­φει η Φαίη Λιά­ρα //

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρου­σια­ζό­ταν για χρό­νια ως χώρος του δικαιω­μα­τι­σμού, της οικο­λο­γί­ας και των κινημάτων.

Μέχρι να ανα­λά­βει τη θέση του δια­χει­ρι­στή της αστι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης. Για­τί κάποιοι με «αρι­στε­ρό» πρό­ση­μο μπο­ρούν, όπως ισχυ­ρί­ζο­νταi, να βελ­τιώ­σουν τον καπι­τα­λι­σμό, να τον κάνουν «ανθρώ­πι­νο», «χρω­μα­τι­στό». Άλλω­στε είναι άνθρω­ποι του «ρεα­λι­σμού», όχι ξεπε­ρα­σμέ­νοι, παλαιο­λι­θι­κοί, σκουριασμένοι.

Με μπα­ντιέ­ρα τα ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα, απο­κομ­μέ­να από το εργα­τι­κό κίνη­μα, μονο­θε­μα­τι­κά και με ατα­ξι­κή προ­σέγ­γι­ση, ξεκί­νη­σε το έργο του.

Τσα­λα­πά­τη­σε όλα τα εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, έβγα­λε στο σφυ­ρί τη δημό­σια περιου­σία, κήρυ­ξε παρά­νο­μη την απερ­γία, έστει­λε τα ΜΑΤ στους απερ­γούς, έβγα­λε στο σφυ­ρί τα ζώα και το περιβάλλον.

Οι δια­κη­ρύ­ξεις του για τα δικαιώ­μα­τα των ζώων τού γύρι­σαν μπού­με­ρανγκ, καθώς δεν ψήφι­σε ούτε την ίδια του την εισή­γη­ση ώστε να ανα­γνω­ρι­στούν συνταγ­μα­τι­κά τα δικαιώ­μα­τα των ζώων.

Την περα­σμέ­νη Δευ­τέ­ρα, έφυ­γε από την ψηφο­φο­ρία για να μην κατα­ψη­φί­σει ονο­μα­στι­κά το περι­βαλ­λο­ντο­κτό­νο νομο­σχέ­διο της ΝΔ, το οποίο ξεκί­νη­σε ο ίδιος και δεν πρό­λα­βε να ολο­κλη­ρώ­σει, αν και είχε βγει στα κάγκε­λα με μεγά­λες δηλώ­σεις και συμ­με­το­χή σε δια­μαρ­τυ­ρί­ες μπρο­στά στην Βουλή.

Για­τί όλα αυτά; Για­τί πολύ απλά δεν μπο­ρεί να εξυ­πη­ρε­τεί κανείς την ίδια ώρα τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου και τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού, άρα και το περιβάλλον.

Όταν ΝΔ και Σύρι­ζα παίρ­νουν συγ­χα­ρη­τή­ρια από τον ΣΕΒ και τα διε­θνή κέντρα του καπι­τα­λι­σμού, τότε κάτι έχουν κάνει πολύ καλά. Για το κέρ­δος. Κέρ­δος για τους λίγους και δικαιώ­μα­τα για τον λαό, προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος και των ζώων, είναι έννοιες εξ ορι­σμού αντί­θε­τες και ασύμβατες.

Αυτό που έκα­νε όμως πέρα έως πέρα ξεκά­θα­ρο ο Σύρι­ζα είναι το ορι­στι­κό και αμε­τά­κλη­το συμπέ­ρα­σμα, ότι ο καπι­τα­λι­σμός δεν διορ­θώ­νε­ται, δεν εξαν­θρω­πί­ζε­ται, ούτε «αλλά­ζει» με την όποια εναλ­λα­γή στην αστι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση.  Για όποιον θέλει να το δει. Οι υπό­λοι­ποι θα συνε­χί­σουν να κυνη­γά­νε την ουρά τους, στα ίδια και τα ίδια με άλλο όνο­μα κάθε φορά.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο