ΠΟΙΗΜΑ για την ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: “Να κρατήσει τις ρίζες της η λογική”

“Ένας ήλιος που καπνί­ζει δια­δέ­χε­ται την κολα­σμέ­νη νύχτα
ένας πατέ­ρας σκά­βει με τα χέρια μήπως και σώσει το παιδί,
ένα αγό­ρι ψάχνει τους γονείς του και εύχεται
να είναι όνει­ρο αυτό που ζει.

Από την πλευ­ρά που δύει ο ήλιος
μια θύελ­λα ξεκι­νά ειδήσεων
το δάσος των λέξε­ων στο μυα­λό μας να θερίσει
τις ρίζες της η λογι­κή οφεί­λου­με να τις κρατήσει.

Πάμε λοι­πόν
να γυρί­σου­με τους δεί­χτες στα ρολόγια.

Υπάρ­χει ένας λαός που βρίσκεται 
εδώ και δεκα­ε­τί­ες υπό κατοχή

Και αυτή –κύριοι– τη φράση
καμία θύελ­λα ειδήσεων
να την εξαφανίσει
δε μπορεί

Για­τί εμείς τα δέντρα αυτών των λέξεων
τα φυτεύουμε
σε κάθε μας διά­λο­γο και δράση.

Μετα­ξύ άλλων για να προ­χω­ρή­σει η ζωή
πρέ­πει να κρα­τή­σει τις ρίζες της η λογική”.

Το αφιε­ρω­μέ­νο στην Παλαι­στί­νη ποίημα
είναι του \\ Πανα­γιώ­τη Μηλιώτη
via 902.gr