Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πού σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος…

Δεν είναι η πρώ­τη φορά που ο Διο­νύ­σης Σαβ­βό­που­λος προ­κα­λεί βαθιά απο­γο­ή­τευ­ση με δημό­σιες τοπο­θε­τή­σεις του.

Ειδι­κά τα τελευ­ταία χρό­νια, σχε­δόν σε κάθε του δημό­σια παρέμ­βα­ση για την πολι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή ζωή της χώρας, απο­δει­κνύ­ει ότι τα στερ­νά δεν τιμούν τα πρώτα.

Χθες, μιλώ­ντας στο ραδιό­φω­νο του «ΣΚΑΪ», ο 79χρονος τρα­γου­δο­ποιός επι­βε­βαί­ω­σε πως ο παλιός Σαβ­βό­που­λος — ο «Νιό­νιος», ο φλο­γε­ρός δημιουρ­γός της δεκα­ε­τί­ας του ’70, που με τα τρα­γού­δια του ενέ­πνευ­σε τους αγώ­νες χιλιά­δων νέων της επο­χής — δεν υπάρ­χει πια.

Ανα­φε­ρό­με­νος στις επι­κεί­με­νες εκλο­γές της 21ης Μάη, ο Δ. Σαβ­βό­που­λος δήλω­σε πως ελπί­ζει «σε αυτο­δυ­να­μία της Νέας Δημο­κρα­τί­ας».  Ξεκα­θά­ρι­σε ότι σέβε­ται «όλα τα κόμ­μα­τα του δημο­κρα­τι­κού τόξου», όμως επε­σή­μα­νε ότι παρα­τη­ρεί «ότι κάποια από αυτά τα κόμ­μα­τα της υπο­τι­θέ­με­νης προ­ο­δευ­τι­κής συνερ­γα­σί­ας δια­τη­ρούν ένα παλαιό είδος φοι­τη­τι­κής ξεγνοια­σιάς και μιας υπερ­βο­λι­κής και αδι­καιο­λό­γη­της αυτο­πε­ποί­θη­σης που μπο­ρεί να απο­βεί επικίνδυνη».

Σύμ­φω­να με τον ίδιο, βρι­σκό­μα­στε σε μια επο­χή που «μας χρειά­ζε­ται μια ωρι­μό­τη­τα» και μια ικα­νό­τη­τα «δια­χεί­ρι­σης», ενώ τόνι­σε ότι «δεν γνω­ρί­ζει καλύ­τε­ρο από τον Κυριά­κο Μητσο­τά­κη» για τα παραπάνω.

Έχει, άρα­γε, η ιδε­ο­λο­γι­κή κατρα­κύ­λα του σημα­ντι­κού τρα­γου­δο­ποιού πάτο; Δεν γνωρίζουμε.

Για την περί­πτω­ση του «Νιό­νιου» μόνο τού­το μπο­ρού­με να πού­με: Που ‘σαι νιό­τη που ‘δει­χνες πως θα γινό­μουν άλλος…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο