Μια αποκαλυπτική συνέντευξη

Από­λυ­τη επι­βε­βαί­ω­ση της κοροϊ­δί­ας και της προ­σπά­θειας εξα­πά­τη­σης του λαού από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέ­ντευ­ξη του Αλ. Τσί­πρα στον πρώ­ην επι­κε­φα­λής του Ποτα­μιού, Σταύ­ρο Θεο­δω­ρά­κη. Μία συνέ­ντευ­ξη που έγι­νε σε ιδιαί­τε­ρα ζεστό κλί­μα, θυμί­ζο­ντας εκεί­νο του 2015, που τα δύο κόμ­μα­τα μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ ψήφι­σαν το 3ο και χει­ρό­τε­ρο μνη­μό­νιο, οι αντι­λαϊ­κοί νόμοι του οποί­ου τσα­κί­ζουν ακό­μα και σήμε­ρα — και θα τσα­κί­ζουν για πολ­λά χρό­νια ακό­μα — τους εργα­ζό­με­νους και τις οικο­γέ­νειές τους.

* * *

Ξεχω­ρί­σα­με λοι­πόν τα εξής:

- Ο ΣΥΡΙΖΑ έγι­νε το καλύ­τε­ρο «πλυ­ντή­ριο» των αντι­λαϊ­κών πολι­τι­κών όλων των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, «τις αμαρ­τί­ες των οποί­ων ήρθε τελι­κά να τις ξεπλη­ρώ­σει ο ΣΥΡΙΖΑ» όπως είπε ο Αλ. Τσί­πρας. Στη συνέ­χεια ομο­λό­γη­σε ευθαρ­σώς το αυτο­νό­η­το: «Πήρα­με εμείς αυτό το βαρύ πολι­τι­κό κόστος, να “ξεπλύ­νου­με τα άπλυ­τα” των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων». Και μάλι­στα δήλω­σε …περή­φα­νος γι’ αυτό: «Νομί­ζω ότι δεν κάνα­με λάθος». Η πολι­τι­κή δηλα­δή των προη­γού­με­νων, που πρώ­τα «ξέπλυ­νε» και μετά κλι­μά­κω­σε, μόνο «λάθος» δεν ήταν. Κι ας προ­σπα­θεί εκ των υστέ­ρων να πεί­σει ότι του «επι­βλή­θη­κε» από τους «θεσμούς».

- «Ολες οι μεγά­λες μεταρ­ρυθ­μί­σεις έγι­ναν επί των ημε­ρών μας», καυ­χή­θη­κε ο Τσί­πρας και εγγυ­ή­θη­κε ότι μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει το εξής: «Να δού­με πώς θα κάνου­με συμ­μέ­το­χους τους πολί­τες και την κοι­νω­νία σε μεταρ­ρυθ­μί­σεις οι οποί­ες θα έχουν την κοι­νω­νι­κή απο­δο­χή και την κοι­νω­νι­κή συναί­νε­ση». Παρα­τή­ρη­ση πρώ­τη: Εχου­με μπερ­δευ­τεί. Από τη μια εκθειά­ζουν τη δια­κυ­βέρ­νη­σή τους, από την άλλη λένε ότι δεν εφάρ­μο­σαν το πρό­γραμ­μά τους αλλά μια πολι­τι­κή που δεν πίστευαν. Τελι­κά τι συμ­βαί­νει; Παρα­τή­ρη­ση δεύ­τε­ρη: Τις «μεγά­λες μεταρ­ρυθ­μί­σεις» της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ τις γνώ­ρι­σε ο λαός και από την καλή και από την ανά­πο­δη. Τις ανα­γνω­ρί­ζουν άλλω­στε τόσο η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση όσο και οι άμε­σα ενδια­φε­ρό­με­νοι, η αστι­κή τάξη και οι διε­θνείς σύμ­μα­χοί της. Παρα­τή­ρη­ση τρί­τη: Τώρα, μαθη­μέ­νος από την πρώ­τη θητεία του, ο ΣΥΡΙΖΑ δια­βε­βαιώ­νει ότι θα είναι ακό­μα πιο χρή­σι­μος, ακό­μα πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κός. Και προ­βάλ­λει ως μεγά­λο «ατού» την ικα­νό­τη­τά του να ενσω­μα­τώ­νει εργα­τι­κό — λαϊ­κό κόσμο στις μεταρ­ρυθ­μί­σεις που έχει ανά­γκη το κεφά­λαιο. Μαθη­μέ­νη η σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία στη βρώ­μι­κη δουλειά…

- Την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ΟΣΕ θα την ξανά­κα­νε ο ΣΥΡΙΖΑ όπως ακρι­βώς την έκα­νε και το 2017… Είπε ο Τσί­πρας: «Να έρθει και ο ιδιώ­της να πάρει μέρος του έργου, του μετα­φο­ρι­κού. Αλλά οφεί­λου­με να δού­με ότι οι περι­στά­σεις κάτω από τις οποί­ες εμείς παίρ­να­με αυτές τις απο­φά­σεις ήταν εκβια­στι­κές». Λες και δεν ήταν ο ίδιος ο Τσί­πρας και ο υπουρ­γός του ο Βαρου­φά­κης που έλε­γαν μόνοι τους τότε — χωρίς κανέ­ναν εκβια­σμό, και μάλι­στα σε κάποιες συνε­ντεύ­ξεις ο δεύ­τε­ρος και πριν το 3ο μνη­μό­νιο — ότι θα έδι­ναν τον ΟΣΕ ακό­μα και τζά­μπα! Τέτοιος «εκβια­σμός».

- Για τη φονι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι, με τους 104 νεκρούς, ξανα­κού­σα­με ότι έφται­γε …το φυσι­κό φαι­νό­με­νο. Ζήτη­σε μάλι­στα προ­κλη­τι­κά να μη γίνο­νται συγκρί­σεις με τα Τέμπη και τους 57 νεκρούς… Ιδιο είναι όμως το κρά­τος που αφή­νει απρο­στά­τευ­τους τους κατοί­κους από τη λαί­λα­πα της φωτιάς, ίδιο κι αυτό που υπο­λο­γί­ζει με όρους «κόστους — οφέ­λους» τις σιδη­ρο­δρο­μι­κές συγκοι­νω­νί­ες, «τρέ­χο­ντας» τον σχε­δια­σμό της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» για τα κέρ­δη. Αυτό το κρά­τος υπη­ρε­τούν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, για τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Θύμα και στη μία και στην άλλη περί­πτω­ση είναι οι εργα­ζό­με­νοι και ο λαός.

- «Αν υπήρ­χε η δυνα­τό­τη­τα εδώ να έχεις — ας πού­με — ξέχω­ρα από το κρά­τος πανε­πι­στή­μια τύπου Χάρ­βαρντ, εγώ είμαι έτοι­μος να το συζη­τή­σω», ήταν το κερα­σά­κι στην αντι­λαϊ­κή τούρ­τα που ο Αλέ­ξης Τσί­πρας έστη­σε παρε­ΐ­τσα με τον Σταύ­ρο Θεο­δω­ρά­κη, σε μια συνέ­ντευ­ξη που αν τη βρεί­τε κάπου ολό­κλη­ρη πρέ­πει να τη δια­βά­σε­τε. Ο Μητσο­τά­κης και η Κερα­μέ­ως ανοί­γουν προ­ε­κλο­γι­κά ζήτη­μα ανα­θε­ώ­ρη­σης του άρθρου 16 και με κάθε αφορ­μή ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πρό­ε­δρος και τα στε­λέ­χη του δηλώ­νουν έτοι­μοι να το συζη­τή­σουν, γαρ­νί­ρο­ντας από τώρα την άθλια μεθό­δευ­ση με απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά «ναι μεν αλλά».

* * *

Οι φύλα­κες όμως έχουν γνώ­ση και πεί­ρα. Αρι­στε­ροί και προ­ο­δευ­τι­κοί άνθρω­ποι σήμε­ρα γνω­ρί­ζουν καλύ­τε­ρα, «δεύ­τε­ρη ευκαι­ρία» στη συνέ­χι­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής ζητά­νε. Στα χει­ρό­τε­ρα που ετοι­μά­ζουν για μετά τις εκλο­γές, δια­φη­μί­ζο­ντας από τώρα μάλι­στα τη συναί­νε­σή τους στα πιο σημα­ντι­κά, το συμ­φέ­ρον του λαού μία μόνο ψήφος μπο­ρεί να το εκφρά­σει: Η ψήφος στο ΚΚΕ!

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την στή­λη «Απο­κα­λυ­πτι­κά» του «Ριζο­σπά­στη»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα