Πρόσφυγες στη «ζούγκλα» των Βαλκανίων

Στην κόλαση των σερβοκροατικών συνόρων

Εκα­το­ντά­δες πρό­σφυ­γες εξα­κο­λου­θούν να ζουν στα σερ­βο­κρο­α­τι­κά σύνο­ρα, σε μια περιο­χή που οι ντό­πιοι απο­κα­λούν «ζού­γκλα». Οι περισ­σό­τε­ροι έχουν κάνει πολ­λές προ­σπά­θειες να φύγουν προς τη Δυτι­κή Ευρώ­πη. Άλλοι μόνοι τους, άλλοι ζητώ­ντας τη βοή­θεια κυκλω­μά­των δια­κι­νη­τών, άλλοι ως λαθρε­πι­βά­τες σε διερ­χό­με­να οχήματα.

Το όνειρο του τρένου

Μετα­νά­στες περ­πα­τούν κατά μήκος των σιδη­ρο­δρο­μι­κών γραμ­μών που συν­δέ­ουν την Σερ­βία με την Κρο­α­τία. Το όνει­ρο για μια καλύ­τε­ρη ζωή στην κεντρι­κή Ευρώ­πη δεν τελειώ­νει ποτέ. Σύμ­φω­να με δημο­σιεύ­μα­τα δύο άνθρω­ποι που είχαν απο­κοι­μη­θεί στις γραμ­μές των τρέ­νων έχα­σαν την ζωή τους όταν παρα­σύρ­θη­καν από διερ­χό­με­νη αμαξοστοιχία.

Άθλιες συνθήκες διαβίωσης

Παγω­μέ­νο ντους για τον Ιμπρα­ήμ από το Αφγα­νι­στάν κάτω από μια γέφυ­ρα στην πόλη Σιντ. Εκα­το­ντά­δες πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες ζουν υπό άθλιες συν­θή­κες καθώς απου­σιά­ζουν ακό­μη και οι πιο βασι­κές υποδομές.

Πρωινό μέσα στο κρύο

«Κου­ζί­να χωρίς όνο­μα» ονο­μά­ζε­ται μια μικρή ομά­δα εθε­λο­ντών, που δια­νέ­μει πρω­ι­νό και παρέ­χει βοή­θεια για τις βασι­κές ανά­γκες σε πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες που βρί­σκο­νται εγκλω­βι­σμέ­νοι στα σύνο­ρα Σερ­βί­ας και Κρο­α­τί­ας. Οι αρχές τους έχουν εγκα­τα­λε­ψει από τότε που έκλει­σε εκεί ο προ­σφυ­γι­κός καταυλισμός.

Επιτέλους φαγητό!

Δύο μετα­νά­στες μαγει­ρεύ­ουν φαγη­τό για όσους μαζεύ­ο­νται σε ένα εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νο εργο­στά­σιο. Εκα­το­ντά­δες άνθρω­ποι που ανα­ζη­τούν άσυ­λο έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με την πεί­να, τις κακου­χί­ες, τους τραυ­μα­τι­σμούς και τη βία σε καθη­με­ρι­νή βάση προ­σπα­θώ­ντας να επι­βιώ­σουν στη μέση του πουθενά.

Η μεγάλη αναμονή

Δύο άνθρω­ποι από το Αφγα­νι­στάν περ­νούν την ώρα τους πάνω στη σκε­πή του παλιού, ετοι­μόρρ­που εργο­στα­σί­ου στο Σιντ, περι­μέ­νο­ντας την ευκαι­ρία για να περά­σουν τα σερ­βο­κρο­α­τι­κά σύνορα…

Ελπίδα μέσα στη νύχτα

Ένας πρό­σφυ­γας περ­πα­τά μόνος μέσα στη νύχτα, κατευ­θυ­νό­με­νος προς τα στα­μα­τη­μέ­να τρέ­να. Ελπί­ζει ότι με κάποιο τρό­πο θα κατα­φέ­ρει να φτά­σει στην Κρο­α­τία κι από κει σε κάποια άλλη ευρω­παϊ­κή χώρα.

Επόμενος σταθμός… Ευρώπη;

Όσοι πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες έχουν ακό­μη κάποια οικο­νο­μι­κά απο­θέ­μα­τα κατα­φεύ­γουν σε άλλες λύσεις. Είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να πλη­ρώ­σουν ακό­μη και 1200 ευρώ σε ταξί, προ­κει­μέ­νου να περά­σουν παρά­νο­μα από τη Σερ­βία στην Κροατία.

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

Ο Τζα­ντά­λι είναι 22 χρο­νών και κατά­γε­ται από το Αφγα­νι­στάν. Μόλις επέ­στρε­ψε από την πόλη Σιντ μετά από μια απο­τυ­χη­μέ­νη προ­σπά­θεια να φτά­σει στη δυτι­κή Ευρώ­πη. Στην Κρο­α­τία όμως συνε­λή­φθη και ανα­γκά­στη­κε να μεί­νει στη φυλα­κή για δύο μέρες. Σύμ­φω­να με τα λεγό­με­νά του έπε­θε θύμα κακο­ποί­η­σης από τις αρχές.

Deutsche Welle: Ρεπορ­τάζ: Δημή­τρης Τοσί­δης, Σιντ, Σερβία