Ρένα Δούρου: «Τιμήσαμε» την εμπιστοσύνη του κεφαλαίου…

 «Τηρή­σα­με το λόγο μας. Τηρή­σα­με το συμ­βό­λαιό μας με τους πολί­τες…». Με τα λόγια αυτά ολο­κλή­ρω­σε την ομι­λία της στην παρου­σί­α­ση του συν­δυα­σμού της την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή η Ρ. Δού­ρου, περι­φε­ρειάρ­χης Αττι­κής και εκ νέου υπο­ψή­φια με τον ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλο­γές της 26ης Μάη. Εκεί έκα­νε και τον απο­λο­γι­σμό της θητεί­ας της, μιας θητεί­ας που ξεκί­νη­σε το 2014, με την ορκω­μο­σία της στα Άνω Λιό­σια να σημα­το­δο­τεί το κλεί­σι­μο της χωμα­τε­ρής στη Φυλή, η οποία 5 χρό­νια μετά επε­κτεί­νε­ται, εξα­κο­λου­θώ­ντας να μολύ­νει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο την πιο επι­βα­ρυ­μέ­νη περιο­χή του λεκα­νο­πε­δί­ου. Περ­νώ­ντας από την “Παρα­γω­γι­κή Ανα­συ­γκρό­τη­ση”, τη “Δίκαιη Ανά­πτυ­ξη”, το «αθό­ρυ­βα & δυνα­τά» σε κάτι πιο απτό, στη “Δύνα­μη Ζωής”

Στη φιέ­στα της, η περι­φε­ρεια­κή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ ισχυ­ρί­στη­κε ξανά ότι το «έργο» της ήταν «αθό­ρυ­βο», γι’ αυτό δεν το πήρε χαμπά­ρι ο λαός. (sic!!)  Όντως πρό­κει­ται για ένα έργο «βου­βό», αλλά ύπου­λο για το λαό, που εδώ και πέντε χρό­νια άθροι­σε νέα βάρη και πλη­γές στο μεγα­λύ­τε­ρο αστι­κό κέντρο της χώρας. Αντί­θε­τα, αυτό το «έργο» ήταν αρκε­τά «φωνα­χτό» για το κεφά­λαιο, για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, που ό,τι ζήτη­σαν από την Περι­φέ­ρεια το πήραν και με το παρα­πά­νω, δεν έμει­νε κανέ­νας παρα­πο­νε­μέ­νος. Υλο­ποιώ­ντας κατά γράμ­μα όλη την πολι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων, των αντι­λαϊ­κών κυβερ­νη­τι­κών απο­φά­σε­ων, των κατευ­θύν­σε­ων της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης.

Γι’ αυτό και σήμε­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ και στην Περι­φέ­ρεια απο­λαμ­βά­νει τη στή­ρι­ξή τους. Γι’ αυτό εκεί, μαζί με τους υπουρ­γούς του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν και εμβλη­μα­τι­κοί παρά­γο­ντες της «αγο­ράς», όπως οι πρό­ε­δροι των μεγα­λύ­τε­ρων εμπο­ρο­βιο­μη­χα­νι­κών επι­με­λη­τη­ρί­ων, της Αθή­νας και του Πει­ραιά, με τον πρό­ε­δρο του πρώ­του, Κ. Μίχα­λο, να της δίνει συγ­χα­ρη­τή­ρια, επει­δή ήταν ένα «ισχυ­ρό όπλο» για τη στή­ρι­ξη της επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας! Αυτήν ακρι­βώς την «ευχα­ρί­στη­ση», που απο­λαμ­βά­νουν οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, πλη­ρώ­νουν ακρι­βά τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά στις αθω­ρά­κι­στες γει­το­νιές της Αττι­κής. Ετσι απο­δει­κνύ­ο­νται πόσο υπο­κρι­τι­κά είναι τα καλέ­σμα­τά τους στους εργα­ζό­με­νους να τους ξανα­στη­ρί­ξουν, δήθεν για να μην επι­στρέ­ψουν οι δυνά­μεις «της οπι­σθο­δρό­μη­σης», όπως είπε και η Ρ. Δού­ρου. Η αλή­θεια είναι ότι οι δυνά­μεις αυτές (της οπι­σθο­δρό­μη­σης!), που έβα­λαν πλά­τη για το τσά­κι­σμα των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των τα τελευ­ταία δέκα χρό­νια, ήταν το κοι­νό της στην εκδή­λω­ση, την χει­ρο­κρό­τη­σαν και εξή­ραν το έργο της.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός απα­ρίθ­μη­σε τα θετι­κά έργα της κυρί­ας Δού­ρου, με τους υπουρ­γούς του ΣΥΡΙΖΑ να χει­ρο­κρο­τούν ανε­ρυ­θρί­α­στα  όρθιοι και τη Ρένα να συγκι­νεί­ται και να δακρύ­ζει, για να φτά­σει αβρό­χοις ποσί στην ανεί­πω­τη τρα­γω­δία στο Μάτι, ενώ προ­σπέ­ρα­σε (δεν ανα­φέρ­θη­κε καθό­λου) τη Μάνδρα.

Ακό­μα και η ίδια η περι­φε­ρεια­κή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ ως «έργο — καμά­ρι» της επι­δει­κνύ­ει έργα όπως η ανά­πλα­ση του Φαλη­ρι­κού Ορμου, δηλα­δή ένα έργο — παραγ­γε­λιά του του­ρι­στι­κού κεφα­λαί­ου, για να δια­μορ­φω­θεί καλύ­τε­ρα η βιτρί­να του, για τις μπίζ­νες των μεγα­λο­ξε­νο­δό­χων και των tour operators. Ενα έργο το οποίο εν ριπή οφθαλ­μού μελε­τή­θη­κε, «ωρί­μα­σε», δημο­πρα­τή­θη­κε, μπή­καν οι μπουλ­ντό­ζες και σήμε­ρα είναι στην τελι­κή ευθεία. Ενα έργο για το οποίο οι δεκά­δες οικο­δό­μοι που το κατα­σκευά­ζουν καταγ­γέλ­λουν πρω­το­φα­νή εντα­τι­κο­ποί­η­ση, ατέ­λειω­τες υπε­ρω­ρί­ες, δου­λειά νύχτες και σαβ­βα­το­κύ­ρια­κα, προ­κει­μέ­νου να προ­λά­βει να κόψει κορ­δέ­λες η Ρ. Δού­ρου και η κυβέρ­νη­ση, για να πάρουν νέα εύση­μα από τους μεγι­στά­νες του πλούτου.

Η ταχύ­τη­τα με την οποία υλο­ποιεί­ται αυτή η ανά­πλα­ση απο­τε­λεί πρό­κλη­ση, την ίδια στιγ­μή που χρο­νί­ζουν ζωτι­κά έργα για το λαό, πχ. αντι­πλημ­μυ­ρι­κής προ­στα­σί­ας, τα οποία κάνουν χρό­νια να «ωρι­μά­σουν», να μελε­τη­θούν και να ξεκι­νή­σουν να υλο­ποιού­νται. Είναι μία ακό­μα από­δει­ξη ότι παρεμ­βά­σεις που σώζουν ζωές μπαί­νουν στο «ζύγι» και «χάνουν» από τα εμβλη­μα­τι­κά έργα που «σώζουν» τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Ο λαός θυμά­ται την Ρ. Δού­ρου μετά τις φονι­κές πλημ­μύ­ρες στη Μάν­δρα να καταγ­γέλ­λει τη «γρα­φειο­κρα­τία», ακό­μα και τον …«δασάρ­χη», τις «συναρ­μο­διό­τη­τες» και τις «χρό­νιες παθο­γέ­νειες», δηλα­δή όλες τις δικαιο­λο­γί­ες που επα­νέ­λα­βε και την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή, πετώ­ντας από πάνω της κάθε πολι­τι­κή ευθύ­νη για την εκα­τόμ­βη νεκρών. «Εμπό­δια» που εξα­φα­νί­ζο­νται ως διά μαγεί­ας όταν πρό­κει­ται για ανα­πλά­σεις όπως η παρα­πά­νω, ή όταν πρό­κει­ται για χρη­μα­το­δο­τή­σεις π.χ. κατα­σκευ­ής — ανα­καί­νι­σης στα­δί­ων που ανή­κουν σε εφοπλιστές…

Ξεχω­ρι­στό κεφά­λαιο της βάρ­βα­ρης πολι­τι­κής που εφαρ­μό­ζει η Περι­φέ­ρεια Αττι­κής είναι το «μέτρη­μα» π.χ. των 40 εκατ. ευρώ που έδω­σε σε νοσο­κο­μεία για «αγο­ρά σύγ­χρο­νου εξο­πλι­σμού». Υπο­κρι­σία που σπά­ει κόκα­λα, αφού ανά­με­σα στους χει­ρο­κρο­τη­τές της στην εκδή­λω­ση ήταν ολό­κλη­ρο το υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο του ΣΥΡΙΖΑ, που τα τελευ­ταία χρό­νια έχει αφαι­ρέ­σει πάνω από 500 εκατ. ευρώ από την κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση των νοσο­κο­μεί­ων. Ακό­μα περισ­σό­τε­ρο, πάει πολύ να διεκ­δι­κεί επι­βρά­βευ­ση, την ίδια στιγ­μή που είναι νωπές ακό­μα οι εικό­νες πλή­ρους κατάρ­ρευ­σης του συστή­μα­τος Υγεί­ας τις ώρες της μεγά­λης κατα­στρο­φής στο Μάτι, με τις ανύ­παρ­κτες ΜΕΘ για τους εγκαυ­μα­τί­ες, καθώς και την αδυ­να­μία των δημό­σιων νοσο­κο­μεί­ων να αντα­πο­κρι­θούν έστω στην αιμο­δο­σία, για την οποία προ­σέ­τρε­ξε μαζι­κά ο λαός στα Κέντρα Υγείας.

Μαζί με το μέτρη­μα των εκα­τομ­μυ­ρί­ων που δόθη­καν για το μεγά­λο κεφά­λαιο, η Ρ. Δού­ρου βρή­κε την ευκαι­ρία να «μετρή­σει» και τα ψίχου­λα που διέ­θε­σε για τα πιο εξα­θλιω­μέ­να εργα­τι­κά — λαϊ­κά στρώ­μα­τα, τα θύμα­τα που δημιουρ­γεί η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σής της. «Κοι­νω­νι­κά παντο­πω­λεία», «κοι­νω­νι­κά φαρ­μα­κεία», «κοι­νω­νι­κές δομές», «κοι­νω­νι­κή συνο­χή» και πάει λέγο­ντας έχουν γίνει ψωμο­τύ­ρι στα χεί­λη της, στο πλαί­σιο μιας πολι­τι­κής που από τη μία ξηλώ­νει κάθε κοι­νω­νι­κή κατά­κτη­ση και από την άλλη προ­σπα­θεί να βου­λώ­σει στό­μα­τα, να ενσω­μα­τώ­σει, να κάμ­ψει τις δίκαιες αντι­δρά­σεις, μοι­ρά­ζο­ντας ξερο­κόμ­μα­τα. Την ίδια στιγ­μή, πάνω από πέντε χρό­νια σέρ­νε­ται ένα κον­δύ­λι 500.000 ευρώ από προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό σε προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για στή­ρι­ξη των ανέρ­γων και των οικο­γε­νειών τους στο Πέρα­μα, το οποίο συνα­ντά (τι έκπλη­ξη;) κάμπο­σα γρα­φειο­κρα­τι­κά εμπό­δια για να απο­δο­θεί στους δικαιού­χους του…

Η ομι­λία της Ρ. Δού­ρου στην εκδή­λω­ση του συν­δυα­σμού της επι­βε­βαί­ω­σε ότι αυτό που πρέ­πει να απα­σχο­λεί το λαό είναι όχι το πώς θα υλο­ποι­η­θεί πιο «απο­τε­λε­σμα­τι­κά» μια πολι­τι­κή που τον τσα­κί­ζει, αλλά το πώς θα μπουν περισ­σό­τε­ρα εμπό­δια σ’ αυτή. Πώς θα δυνα­μώ­σει η δική του αντι­πο­λί­τευ­ση, ο αγώ­νας του ενά­ντια στο τσά­κι­σμα των ανα­γκών του, η διεκ­δί­κη­ση μέτρων ανα­κού­φι­σης και έργων με γνώ­μο­να την προ­στα­σία της ζωής του, όχι των κερ­δών των μονο­πω­λί­ων. Μονα­δι­κή εγγύ­η­ση για να δυνα­μώ­σει αυτή η πάλη είναι η ενί­σχυ­ση της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης» και του ΚΚΕ σε όλες τις κάλ­πες του Μάη.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από το Ριζο­σπά­στη (ΔΠ) & 902

Καρα­γκιό­ζη­δες  και  μείγ­μα αμο­ρα­λι­σμού / πολι­τι­κής  αλη­τεί­ας. Μαυ­ρί­στε τους!