Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο «Μότσαρτ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Ντράζεν Πέτροβιτς

Σαν σήμε­ρα, στις  7 Ιου­νί­ου 1993, συμπλη­ρώ­νο­νται τριά­ντα χρό­νια από την απο­φρά­δα εκεί­νη ημέ­ρα που ο καλύ­τε­ρος Ευρω­παί­ος σου­τέρ του ΝΒΑ, Ντρά­ζεν Πέτρο­βιτς, ανα­συ­ρό­ταν νεκρός από τα συντρίμ­μια του κόκ­κι­νου Golf στο οποίο επέ­βαι­νε ως συνο­δη­γός μαζί με την κοπέ­λα του, Κλά­ρα Ζάλαντζι.

Ο φόβος του για τα αερο­πλά­να έμελ­λε να απο­βεί μοι­ραί­ος, αφού μετά το τέλος των προ­κρι­μα­τι­κών απέ­να­ντι στη Σλο­βε­νία, δεν επι­βι­βά­στη­κε μαζί με την απο­στο­λή της Κρο­α­τί­ας μέχρι τη Φραν­κφούρ­τη αλλά προ­τί­μη­σε να ταξι­δέ­ψει οδι­κώς με το αυτο­κί­νη­το που οδη­γού­σε η κοπέ­λα του.

Έτσι, τόσο άδι­κα και πρό­ω­ρα, μόλις σε ηλι­κία 28 ετών, ο «Μότσαρτ» του ευρω­παϊ­κού μπά­σκετ ή «Γιος του Δια­βό­λου», όπως ήταν το δεύ­τε­ρο προ­σω­νύ­μιό του, άφη­σε την τελευ­ταία του πνοή εξαι­τί­ας αυτού του δυστυ­χή­μα­τος στον αυτο­κι­νη­τό­δρο­μο «Autobahn 9» της Γερ­μα­νί­ας στις 17:20 εκεί­νης της βρο­χε­ρής και… μαύ­ρης Δευ­τέ­ρας του Ιούνη.

Από την τοπική Σιμπένκα στο πάνθεον του ΝΒΑ

Ο Ντρά­ζεν Πέτρο­βιτς έκα­νε τα πρώ­τα του βήμα­τα στο μπά­σκετ, μόλις σε ηλι­κία 12 ετών, ως παί­κτης της τοπι­κής KK Šibenka Šibenik. Εκεί, αφού ξεδί­πλω­σε το ταλέ­ντο του σκο­ρά­ρο­ντας συχνά πυκνά 50 και 60 πόντους ανά παι­χνί­δι, έγι­νε πια ανα­πό­σπα­στο μέλος της ανδρι­κής ομάδας.

Με τον Πέτρο­βιτς να απο­τε­λεί το σημα­ντι­κό­τε­ρο όπλο στη φαρέ­τρα του Βλά­ντε Τζού­ρο­βιτς, η Σιμπέν­κα κατά­φε­ρε να φτά­σει δύο φορές (το 1982 και το 1983) στον τελι­κό του Κυπέλ­λου Κόρατς, χάνο­ντας ωστό­σο και τις δύο φορές από τη γαλ­λι­κή Λιμόζ.

Ένα χρό­νο αργό­τε­ρα, ο Πέτρο­βιτς πήρε μετα­γρα­φή στην Τσι­μπό­να με την οποία κατέ­κτη­σε δύο φορές (το 1984 και το 1985) το Ευρω­παϊ­κό Κύπελ­λο Πρω­τα­θλη­τριών με αντι­πά­λους τη Ρεάλ Μαδρί­της και τη Ζαλ­γκί­ρις Κάου­νας του θρυ­λι­κού Άρβι­ντας Σαμπόνις.

Τη σεζόν 1988–1989 αγω­νί­στη­κε με τα χρώ­μα­τα της Ρεάλ Μαδρί­της, όπου κατέ­κτη­σε το Κύπελ­λο Κυπελ­λού­χων αλλά και το Κύπελ­λο Ισπα­νί­ας (Copa del Rey). Οι εμφα­νί­σεις του με την Τσι­μπό­να και τη Ρεάλ Μαδρί­της αλλά και οι επι­κές μάχες με τον Νίκο Γκά­λη με την Εθνι­κή Γιου­γκο­σλα­βί­ας τον είχαν κάνει θρύ­λο σε όλη την ήπει­ρο. Έτσι, είχε φτά­σει η στιγ­μή ο Πέτρο­βιτς να κάνει το μεγά­λο άλμα στην απέ­να­ντι όχθη του Ατλα­ντι­κού. Ο Γιου­γκο­σλά­βος γκαρντ επε­λέ­γη στην 60η θέση των ΝΒΑ Draft το 1989 από τους Πόρ­τλαντ Τρέιλ Μπλέι­ζερς. Ο δρό­μος του «Μότσαρτ» στο NBA όμως, δεν ήταν στρω­μέ­νος με ροδοπέταλα.

Ενώ πολ­λοί θα περί­με­ναν να πάρει φανέ­λα βασι­κού, εκεί­νος περιο­ρί­στη­κε, κατά τη διάρ­κεια της πρώ­της σεζόν, να παί­ζει μόλις 12 λεπτά ανά αγώ­να. Στους περισ­σό­τε­ρους από αυτούς, μάλι­στα, έμπαι­νε στο παρ­κέ όταν το απο­τέ­λε­σμα είχε ήδη κρι­θεί. Η μόνη ευκαι­ρία για να δεί­ξει την αξία του ήταν το Μου­ντο­μπά­σκετ του 1990. Και τα πήγε εξαι­ρε­τι­κά, καθώς η Γιου­γκο­σλα­βία, έχο­ντας χτί­σει μια ολό­κλη­ρη dream team με τους Βλά­ντε Ντί­βατς, Ζάρ­κο Πάσπα­λι και Τόνι Κού­κοτς, κέρ­δι­σε στον μεγά­λο τελι­κό τη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και κατέ­κτη­σε την κορυ­φή του κόσμου.

Ωστό­σο, ο ρόλος του κομπάρ­σου για εκεί­νον στο Πόρ­τλαντ δεν είχε αλλά­ξει. Η δεύ­τε­ρη σεζόν στο NBA ήταν ακό­μη χει­ρό­τε­ρη. Ο χρό­νος συμ­με­το­χής μειώ­θη­κε στα 7 λεπτά, ενώ από τα 38 ματς του πρώ­του μέρους της χρο­νιάς αγω­νί­στη­κε μόλις στα 18 σημειώ­νο­ντας μόλις 4,4 πόντους μ.ο.

Δεδο­μέ­νων των πενι­χρών επι­δό­σε­ών του, στις αρχές του 1991, ο ίδιος ζήτη­σε να απο­δε­σμευ­τεί από τους Τρέιλ Μπλέι­ζερς. Επό­με­νος σταθ­μός στην καριέ­ρα του, ήταν οι Νιου Τζέρ­σεϊ Νετς.

Τη δεύ­τε­ρη σεζόν (1991–1992), ο Ντρά­ζεν ήταν ο από­λυ­τος ηγέ­της των Νετς οδη­γώ­ντας τους μετά από χρό­νια στα play offs. Οι επι­δό­σεις του ήταν εντυ­πω­σια­κές: 20,6 πόντοι μ.ο. και 51% στα δίπο­ντα, ενώ κατά τη διάρ­κεια των play offs σημεί­ω­νε 24,3 πόντους ανά αγώνα.

Τα ποσο­στά του ανέ­βη­καν ακό­μη περισ­σό­τε­ρο στην τρί­τη του χρο­νιά, η οποία έμελ­λε να είναι και η τελευ­ταία του. Ο απο­λο­γι­σμός του: 22,3 πόντοι, 45% ευστο­χία στα τρί­πο­ντα και 52% στα δίπο­ντα. Η σπου­δαιό­τε­ρη εμφά­νι­σή του με τη φανέ­λα των Νετς υπήρ­ξε εκεί­νη κόντρα στους Χιού­στον Ρόκετς του Χακίμ Ολά­ζουον στις 24 Ιανουα­ρί­ου 1993, όταν και σημεί­ω­σε ρεκόρ καριέ­ρας, τελειώ­νο­ντας το ματς με 44 πόντους.

Η τελευ­ταία μεγά­λη διά­κρι­σή του ήταν το αση­μέ­νιο μετάλ­λιο στους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες του 1992 στη Βαρ­κε­λώ­νη, αυτή τη φορά με τη φανέ­λα του νεο­σύ­στα­του κρά­τους της Κρο­α­τί­ας. Μπο­ρεί η dream team των ΗΠΑ να κέρ­δι­σε τον τελι­κό με σκορ 117–85, ωστό­σο ο Ντρά­ζεν ήταν ο πρώ­τος σκό­ρερ του αγώ­να με 24 πόντους, αφή­νο­ντας δεύ­τε­ρο τον Michael Jordan με 22.

Στις 7 Ιου­νί­ου 1993, το νήμα της ζωής μιας από τις μεγα­λύ­τε­ρες μπα­σκε­τι­κές ιδιο­φυί­ες που πέρα­σαν ποτέ από το παγκό­σμιο μπά­σκετ κόπη­κε απότομα.

Ο θάνα­τος του προ­κά­λε­σε μεγά­λο σοκ φυσι­κά και στην Ελλά­δα, ιδιαί­τε­ρα στον κόσμο του Πανα­θη­ναϊ­κού, κι αυτό για­τί ο Παύ­λος Γιαν­να­κό­που­λος ήθε­λε το 1993 να φέρει τον Ντρά­ζεν στον Πανα­θη­ναϊ­κό. Σύμ­φω­να με δημο­σιεύ­μα­τα της επο­χής, οι ετή­σιες απο­δο­χές που του πρό­τει­νε «άγγι­ζαν» τα 2,2 εκα­τομ­μύ­ρια δολάρια.

Το γεγο­νός ότι στους «πρά­σι­νους» τότε βρι­σκό­ταν ο ομο­ε­θνής καλύ­τε­ρος του φίλος, Στόι­κο Βράν­κο­βιτς, αλλά και ο προ­πο­νη­τής του στην Τσι­μπό­να, Ζέλι­κο Παβλί­σε­βιτς, είχαν αυξή­σει τις πιθα­νό­τη­τες για να έρθει στο «τρι­φύλ­λι». Ωστό­σο, αυτό δεν μπό­ρε­σε ποτέ να συμβεί…