Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 23 Φεβρουαρίου «γεννήθηκε» το βιβλίο

Σαν σήμε­ρα, 23 Φεβρουα­ρί­ου, το 1450, ήταν που τυπώ­θη­κε σε 180 αντί­τυ­πα το πρώ­το βιβλίο της Δύσης: η Βίβλος του Γου­τεμ­βέρ­γιου στη Λατι­νι­κή. Κάποιοι τοπο­θε­τούν την εκτύ­πω­σή της το 1454 και κάποιοι άλλοι το 1455, αλλά αυτό είναι μάλ­λον λεπτο­μέ­ρεια. Σημα­σία έχει ότι από τη γέν­νη­ση και μαζι­κή ανα­πα­ρα­γω­γή του πρώ­του βιβλί­ου, της Αγί­ας Γρα­φής των 42 γραμ­μών (επει­δή τόσες ήταν οι αρά­δες του κει­μέ­νου σε κάθε σελί­δα), πέρα­σαν 5,5 αιώνες.

Εκεί­νο ήταν ένα βιβλίο που ικα­νο­ποί­η­σε την εφευ­ρε­τι­κό­τη­τα και την εξαι­ρε­τι­κά υψη­λή αισθη­τι­κή του Γερ­μα­νού σιδη­ρουρ­γού και σημα­το­δό­τη­σε την περί­φη­μη επα­νά­στα­ση που έφε­ρε το όνο­μά του. Τα αντί­τυ­πά της Βίβλου του Γου­τεμ­βέρ­γιου που­λή­θη­καν ένα­ντι αστρο­νο­μι­κών ποσών σε συλ­λέ­κτες και κάποια από αυτά φιλο­ξε­νού­νται σε προ­θή­κες δημό­σιων βιβλιο­θη­κών ανά τον κόσμο. Η διε­θνής βιβλιο­γρα­φία λέει ότι το βιβλίο τυπώ­θη­κε σε μέγε­θος χαρ­τιού που ονο­μα­ζό­ταν «βασι­λι­κό», κυρί­ως λόγω των king size δια­στά­σε­ών του. Ένα πλή­ρες φύλ­λο βασι­λι­κού χαρ­τιού είχε δια­στά­σεις 42 x 60 εκ. και διπλω­νό­ταν στα τέσ­σε­ρα. Ένα πλή­ρες αντί­γρα­φο της Βίβλου του Γου­τεμ­βέρ­γιου έχει 1.286 σελί­δες (συνή­θως δεμέ­νες σε δύο τόμους). Ως εκ τού­του, με τέσ­σε­ρις σελί­δες ανά τυπο­γρα­φι­κό φύλ­λο (διπλω­μέ­νες, τυπω­μέ­νες, δεμέ­νες και χαρ­το­κομ­μέ­νες κατάλ­λη­λα) χρειά­στη­καν 322 τυπο­γρα­φι­κά φύλ­λα χαρ­τιού ανά αντί­τυ­πο. Αυτό το χαρ­τί που χρη­σι­μο­ποί­η­σε ο Γου­τεμ­βέρ­γιος ήταν εξαι­ρε­τι­κής ποιό­τη­τας, χει­ρο­ποί­η­το και εισή­χθη από την Ιτα­λία. Κάθε φύλ­λο έφε­ρε υδα­το­γρά­φη­μα και εντυ­πω­σια­κές έγχρω­μες βινιέ­τες στην έναρ­ξη του κει­μέ­νου. Η γραμ­μα­το­σει­ρά, που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε ήταν τα τότε Gothic και μετέ­πει­τα Schwabacher.

Αλλά οι αιώ­νες πέρα­σαν και το βιβλίο από… θήρα­μα πλου­σί­ων συλ­λε­κτών, μετα­τρά­πη­κε σε σύντρο­φο, δάσκα­λο, συμ­βου­λά­το­ρα, συνο­δοι­πό­ρο, σχε­δόν ερα­στή των εγγράμ­μα­των λαών του κόσμου, κατα­λαμ­βά­νο­ντας σήμε­ρα τη θέση που του αξί­ζει. Του πιο πολύ­τι­μου, του πιο ανα­γκαί­ου φίλου.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο