«Συμβαίνει ή δεν συμβαίνει πελοποννησιακός πόλεμος στη ΝΔ;». «Τσακώθηκαν ή τα βρήκαν ο Κασσελάκης με τον Πολάκη;». «Θα δέσει ή δεν θα δέσει ο Ανδρουλάκης τα κορδόνια του Μητσοτάκη;». Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ τα κανάλια, τις εφημερίδες και τα σάιτ, με την «αναμπουμπούλα» στο αστικό πολιτικό σύστημα και τις διεργασίες να αποδίδονται με όρους σαπουνόπερας.
Τι μένει στο ημίφως;
Η συμφωνία όλων στην πολιτική της εμπλοκής, που στέλνει μέχρι και φρεγάτα στην Υεμένη, δηλαδή στο στόμα του λύκου.
Η ταύτιση σε ζητήματα που αφορούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για τη θεσμοθέτησή τους.
Το ομόφωνο «ναι» στην αντιδραστική τομή της επιστολικής ψήφου, που ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την αλλοίωση της ψήφου και για κρούσματα νοθείας.
Η καθολική στήριξη στο Ταμείο Ανάκαμψης και στα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των δόσεων.
Εκεί λοιπόν «γεννάνε οι κότες» της αντιλαϊκής — ευρωατλαντικής πολιτικής με τη συναίνεση όλων. Γι’ αυτό από την άλλη «πνίγεται» κάθε αναφορά σε αγωνιστικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως στους χώρους δουλειάς για Συλλογικές Συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς, στους αγρότες που είναι ξανά με τα τρακτέρ στους δρόμους, στη νεολαία που διαδηλώνει ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και ενάντια στην εμπλοκή. Οσο κι αν προσπαθούν όμως να εξωραΐσουν ή να κρατήσουν στο σκοτάδι τη βαριά αντιλαϊκή ατζέντα, οι αντιδράσεις λαού και νεολαίας τούς χαλάνε τη σούπα και διαμορφώνουν προϋποθέσεις για αγωνιστική κλιμάκωση με πανεργατική απεργία.
Πηγή: Ριζοσπάστης
ΙΔΕΕΣ και «ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ» που άλλαξαν το ποδόσφαιρο – Γιάννης Γεωργάκης
